ΣΥΜΕΩΝ Β` ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ
Ο Συμεών Μπορίσοφ Σαξκομπουργκγκότσκι ή Τσάρος Συμεών Β΄ ή Συμεών Β΄ της Βουλγαρίας (βουλγάρικα: Симеон Борисов Сакскобургготски, γερμανικά: Simeon von Sachsen-Coburg und Gotha, γεννημένος στις 16 Ιουνίου 1937 στην Σόφια της Βουλγαρίας) είναι ένα σημαντικό πολιτικό και βασιλικό πρόσωπο της Βουλγαρίας. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του ως τσάρος της Βουλγαρίας 1943-1946, καθώς ήταν ανήλικος, η μοναρχική εξουσία είχε ασκηθεί για λογαριασμό του από τριμελή αντιβασιλεία. Οι αντιβασιλείς ήταν ο θείος του Συμεών Πρίγκιπας Κύριλλος, ο αντιστράτηγος Νίκολα Μίχοφ και ο πρωθυπουργός Μπόγκνταν Φίλοφ. Το 1946 η μοναρχία καταργήθηκε κατόπιν δημοψηφίσματος και ο Συμεών εξορίστηκε. Επέστρεψε στην πατρίδα του το 1996. Ενδύθηκε ξανά τον ρόλο του ηγέτη του έθνους κατά την ανάληψη των καθηκόντων του Πρωθυπουργού της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας τον Ιούλιο του 2001 και μέχρι τον Αύγουστο του 2005.
Από το 2014 ο Συμεών είναι ένας από τους τελευταίους εν ζωή που διετέλεσαν αρχηγοί κράτους κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (ο άλλος είναι ο Τενζίν Γκιάτσο, 14ος Δαλάι Λάμα του Θιβέτ), το μόνο πρόσωπο που κατείχε τον τίτλο «τσάρου» και ένας από τους μόλις δύο μονάρχες στην ιστορία, που έχει γίνει επικεφαλής κυβέρνησης μετά από δημοκρατικές εκλογές (ο άλλος είναι ο Νορόντομ Σιχανούκ της Καμπότζης).
Ο Συμεών γεννήθηκε ως γιος του Μπορίς Γ΄ και της Τζοβάνας της Σαβοΐας. Μετά τη γέννησή του, ο Μπορίς Γ΄ έστειλε έναν αξιωματικό της πολεμικής αεροπορίας στον ποταμό Ιορδάνη για το βάπτισμα του Συμεών στην Ορθόδοξη πίστη.[7] Έγινε τσάρος στις 28 Αυγούστου του 1943 μετά τον θάνατο του πατέρα του, ο οποίος είχε μόλις επιστρέψει στη Βουλγαρία από μια συνάντηση με τον Αδόλφο Χίτλερ.[8][9] Ο τσάρος Συμεών ήταν μόλις έξι ετών όταν ανήλθε στον θρόνο, έτσι ο θείος του πρίγκιπας Κύριλλος, ο πρωθυπουργός Μπόγκνταν Φίλοφ και ο αντιστράτηγος του βουλγαρικού στρατού Νίκολα Μιχάιλοφ Μίχοφ διορίστηκαν αντιβασιλείς.[10]
Στις 5 Σεπτεμβρίου του 1944 η Σοβιετική Ένωση κήρυξε τον πόλεμο κατά της Βουλγαρίας και τρεις ημέρες αργότερα ο Κόκκινος Στρατός εισήλθε στη χώρα χωρίς να συναντήσει αντίσταση. Την επόμενη ημέρα, 9 Σεπτεμβρίου 1944, ο πρίγκιπας Κύριλλος και οι υπόλοιποι αντιβασιλείς καθαιρέθηκαν από ένα σοβιετικό πραξικόπημα και συνελήφθησαν. Οι τρεις αντιβασιλείς, όλα τα μέλη των τριών τελευταίων κυβερνήσεων, βουλευτές του Κοινοβουλίου, ο επικεφαλής του στρατού και επιφανείς δημοσιογράφοι εκτελέστηκαν από τους κομμουνιστές τον Φεβρουάριο του 1945.[10]
Ο Συμεών έκανε διάφορες πολιτικές δηλώσεις κατά τη διάρκεια της εξορίας του, μέσω της «καγκελαρίας» του στη Μαδρίτη, στρεφόμενος κατά του κομμουνιστικού καθεστώτος στη Βουλγαρία και τους συμπατριώτες του που τον εξόρισαν. Οι πρώιμες προσπάθειές του στη διαμόρφωση μιας επίσημης εξόριστης κυβέρνησης δεν καρποφόρησαν ωστόσο.
Το 1990, λίγους μήνες μετά την πτώση του κομμουνισμού, εκδόθηκε στον Συμεών ένα νέο βουλγαρικό διαβατήριο. Το 1996, 50 χρόνια μετά την κατάργηση της μοναρχίας, ο Συμεών επέστρεψε στη Βουλγαρία και έγινε δεκτός σε πολλά σημεία από πλήθος κόσμου που φώναζε το σύνθημα: «Θέλουμε τον Βασιλιά μας».[11] Σε εκείνο το χρονικό σημείο δεν προέβη σε καμμία πολιτική ανακοίνωση ή κίνηση.
Διάφορα ακίνητα στη Βουλγαρία που είχαν κρατικοποιηθεί κατά την κομμουνιστική εποχή, επιστράφηκαν στον Συμεών και την οικογένειά του. Το 2001 ο Συμεών, ο οποίος είχε αυτή τη φορά πάρει το όνομα Συμεών Μπορίσοφ της Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα, ανακοίνωσε ότι θα επιστρέψει στη Βουλγαρία για να σχηματίσει ένα νέο πολιτικό κόμμα, το Εθνικό Κίνημα Συμεών Β΄ (НДСВ), αφιερωμένο στις «μεταρρυθμίσεις και την πολιτική ακεραιότητα». Ο Συμεών υποσχέθηκε ότι σε 800 ημέρες ο λαός της Βουλγαρίας θα αισθάνεται απτά θετικά αποτελέσματα της κυβέρνησής του και θα απολαύει σημαντικά υψηλότερου βιοτικού επιπέδου.
Το НДСВ πέτυχε μεγάλη νίκη στις βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 17 Ιουνίου του 2001, λαμβάνοντας 120 από τις 240 έδρες στο Κοινοβούλιο και υπερτερώντας των δύο κύριων προϋπαρχόντων πολιτικών κομμάτων. Ο Συμεών ορκίστηκε πρωθυπουργός της Βουλγαρίας στις 24 Ιουλίου, σχηματίζοντας κυβέρνηση συνασπισμού με το εθνικό τουρκικό Κίνημα για τα Δικαιώματα και τις Ελευθερίες. Τοποθέτησε σε υπουργικές θέσεις στην κυβέρνησή του κυρίως τεχνοκράτες και δυτικούς μορφωμένους οικονομικούς ειδήμονες. Το 2002 οι προσπάθειες του αναγνωρίστηκαν, όταν παρέλαβε το Βραβείο Ειρήνης το 2002 από το ίδρυμα Path to Peace.[14] Κατά τη διάρκεια της θητείας του η Βουλγαρία προσχώρησε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ.
Στις εκλογές του 2005 το κόμμα του Συμεών κατέλαβε τη δεύτερη θέση και συμμετείχε στη μεγάλη κυβέρνηση συνασπισμού υπό την ηγεσία του Βουλγαρικού Σοσιαλιστικού Κόμματος και συμπεριλαμβανομένου του Κινήματος για τα Δικαιώματα και τις Ελευθερίες. Στον Συμεών δόθηκε το ανεπίσημο εθιμοτυπικό αξίωμα του Προέδρου του Συμβουλίου του Συνασπισμού.
Το κόμμα πήρε μόλις 3,01% των ψήφων και δεν κατέλαβε έδρες στις βουλευτικές εκλογές του 2009. Λίγο μετά, στις 6 Ιουλίου, ο Συμεών παραιτήθηκε επίσης από ηγέτης του НДСВ.[15]
Νυμφεύτηκε το 1962 τη δόνα Μαργαρίτα Γκόμεθ-Αθέβο υ Θεχουέλα, Ισπανίδα αριστοκράτισσα, κόρη του Μανουέλ Γκόμεθ-Αθέβο υ Μοδέτ και έχει τέκνα:
- Καρντάμ, 1962-2015
- Κύριλλος πρίγκιπας του Πρέσλαβ, γενν. 1964
- Κουμπράτ, γενν. 1965
- Κωνσταντίνος Ασέν, γενν. 1967
- Καλίνα, γενν. 1972, παντρεύτηκε τον Αντώνιο Χοσέ "Κιτίν" Μούνιοθ υ Βαλκάρθελ.
Προσφωνήσεις του
Συμεών Β΄ |
|---|
 |
| Προσφώνηση αναφοράς | Μεγαλειότατος |
|---|
| Προφορική προσφώνηση | Μεγαλειότατε |
|---|
- Η Αυτού Βασιλική Υψηλότητα ο Διάδοχος Συμεών, Πρίγκιπας του Τούρνοβο, Πρίγκιπας της Σαξονίας-Κόμπουργκ και Γκότα, Δούκας της Σαξονίας (1937–1943)
- Η Αυτού Μεγαλειότητα ο Τσάρος των Βουλγάρων (1943–1946)
- Η Αυτού Μεγαλειότητα ο Τσάρος Συμεών Β΄ των Βουλγάρων (διεκδικητής του Θρόνου της Βουλγαρίας, 1946–σήμερα)
- Συμεών Σαξκομπουργκγκότσκι (το επίσημο όνομά του στη Βουλγαρία)
- Η Αυτού Μεγαλειότητα ο Τσάρος Συμεών Β΄ των Βουλγάρων (χρησιμοποιείται εντός και εκτός Βουλγαρίας)[16]
- Η Αυτού Εξοχότητα ο κ. Συμεών Σαξκομπουργκγκότσκι (ως Πρωθυπουργός της Βουλγαρίας, 2001–2005)
- ↑ p10452.htm#i104513. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2021.
- ↑ www.madridactual.es/20140329612366/los-hijos-adoptivos-de-la-ciudad-de-madrid. Ανακτήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ «Orders and Decorations of King Simeon II | H.M. King Simeon II». (Αγγλικά) Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2023.
- ↑ BOE-A-2004-17034.
- ↑ Kate Connolly, "Once upon a time in Bulgaria", The Guardian, 20 June 2001.
- ↑ "Bulgarian Rule Goes to Son, 6. Reports on 5-Day Illness Conflict", United Press dispatch of 28 August 1943, in a cutting from an unknown newspaper in the collection of historian James L. Cabot, Ludington, Michigan
- ↑ Theo Aronson, Crowns in Conflict, p.202. London: John Murray (Publishers) Ltd., 1986. ISBN 0-7195-4279-0
- ↑ 10,0 10,1 Geoffrey Hindley, The Royal Families of Europe, p. 156. London: Lyric Books Ltd., 1979. ISBN 0-07-093530-0
- ↑ Simeon Saxe-Coburg-Gotha – Prime Minister of Bulgaria
- ↑ «Path to Peace Foundation website». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Οκτωβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2015.
- ↑ «Симеон Сакскобургготски подаде оставка» (στα Bulgarian). Труд. 6 July 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-07-08. https://web.archive.org/web/20090708001759/http://www.trud.bg/Article.asp?ArticleId=170311. Ανακτήθηκε στις 7 July 2009.
- ↑ Biography H.M. King Simeon II Αρχειοθετήθηκε 2010-04-26 στο Wayback Machine. – Official website of the king (English)
