ΤοΚύπελλο Διεθνών Εκθέσεων (Inter-Cities Fairs Cup) ήταν μια ευρωπαϊκή διοργάνωση ποδοσφαίρου που διεξαγόταν από το 1955 ως το 1971. Υπήρξε ο πρόδρομος τουΚυπέλλου ΟΥΕΦΑ. ΗUEFAδεν συμπεριλαμβάνει στα «επίσημα» ευρωπαϊκά ματς κάθε ομάδας αυτά του Κυπέλλου Εκθέσεων («Inter – Cities Fairs Cup»), το οποίο διεξαγόταν από το 1955 έως το 1971 και στο οποίο αρχικά είχαν δικαίωμα συμμετοχής μόνο ομάδες από πόλεις που φιλοξενούσαν εμπορικές εκθέσεις, χωρίς να παίζει ρόλο η θέση τους στο εθνικό τους πρωτάθλημα. Χαρακτηριστικό είναι ότι στη σεζόν 1960-61 η Μπαρτσελόνα συμμετείχε τόσο στο Κύπελλο Εκθέσεων, φτάνοντας ως τα προημιτελικά, όσο καιστο Κύπελλο Πρωταθλητριών, όπου έφτασε στον τελικό.[1]
Η διοργάνωση ξεκίνησε από μια ιδέα τριών Ευρωπαίων παραγόντων: του Ελβετού Ernst Thommen, του Ιταλού Ottorino Barrasiκαιτου γενικού γραμματέα της αγγλικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας Sir Stanley Rous, οι οποίοι αργότερα έγιναν ανώτεροι αξιωματούχοι της FIFA.
Όπως φαίνεται κι από την επωνυμία του, σκοπός της διοργάνωσης ήταν να προβάλει τις διεθνείς εμπορικές εκθέσεις. Και παλιότερα συνηθιζόταν να διεξάγονται ποδοσφαιρικές συναντήσεις ανάμεσα σε ομάδες από πόλεις που φιλοξενούσαν εμπορικές εκθέσεις. Από τους αγώνες αυτούς προήλθε καιη έμπνευση γιατη δημιουργία μιας πιο ευρείας διοργάνωσης.
Αρχικά, στοΚύπελλο Διεθνών Εκθέσεων είχαν δικαίωμα συμμετοχής μόνο σωματεία από πόλεις που φιλοξενούσαν εμπορικές εκθέσεις, χωρίς να παίζει ρόλο σεποια θέση είχαν τερματίσει στο εθνικό τους πρωτάθλημα. Μάλιστα, το 1960-61 ηΜπαρτσελόνα συμμετείχε τόσο στο Κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων, φτάνοντας ως τα προημιτελικά, όσο καιστοΚύπελλο Πρωταθλητριών, όπου έφτασε στον τελικό. Στις πρώτες διοργανώσεις υπήρχε ο κανονισμός "μια πόλη, μια ομάδα" αλλά το 1961 καταργήθηκε. Επίσης, επιτράπηκε η συμμετοχή τριών ομάδων από κάθε χώρα. Από το 1968 ορίστηκε να μετέχουν οι ομάδες που είχαν τερματίσει μετά από την πρωταθλήτρια ανεξάρτητα από την πόλη που προέρχονταν καιτο όνομα της διοργάνωσης απλοποιήθηκε σεΚύπελλο Εκθέσεων. Τελικά, το 1971 αντικαταστάθηκε από τοΚύπελλο ΟΥΕΦΑ.
Αρχικά, το σύστημα διεξαγωγής προέβλεπε η πρώτη φάση της διοργάνωσης να γίνεται σε ομίλους με αποτέλεσμα η πρώτη διοργάνωση να διαρκέσει τρία χρόνια (1955-58). Έτσι από τις επόμενες καθιερώθηκαν οι διπλοί αγώνες νοκ-άουτ μέχρι καιτον τελικό. Παρόλα αυτά, υπήρξαν καιδυο μονοί τελικοί, τα έτη 1964 και 1965.
Η πρώτη διοργάνωση προβλεπόταν να διαρκέσει δύο περιόδους, ώστε ναμην εμποδιστούν οι εθνικές διοργανώσεις. Τελικά, γιατην ολοκλήρωσή της χρειάστηκε και τρίτος χρόνος. Δηλαδή, ξεκίνησε το 1955 και τελείωσε το 1958! Γιανα τηρηθεί ο κανονισμός: «μια πόλη, μια ομάδα», πολλές πόλεις συμμετείχαν με μικτές ομάδες που έφεραν το όνομα της πόλης, όπως: Βασιλεία, Μπέρμιγχαμ, Κοπεγχάγη, Φρανκφούρτη, Βιέννη, Κολονία, Λοζάννη, Λειψία, Λονδίνο, Μιλάνο, Ζάγκρεμπκλπ. Οι ομάδες αυτές είχαν συγκροτηθεί από παίκτες διαφόρων σωματείων της κάθε πόλης. Στον τελικό συναντήθηκαν ηΒαρκελώνη, που αποτελείτο από δέκα παίκτες της Μπαρτσελόνακαι έναν της ΕσπανιόλκαιτοΛονδίνο ή London XI, που είχε παίκτες από έντεκα συλλόγους της πόλης.
Η δεύτερη διοργάνωση κράτησε δυο χρόνια (1958-60) καισε αυτή συμμετείχαν αυτούσια ποδοσφαιρικά σωματεία από πόλεις που φιλοξενούσαν εκθέσεις. Από το 1960 κι έπειτα οι διοργανώσεις ολοκληρώνονταν στη διάρκεια μιας ποδοσφαιρικής σεζόν. Το 1961-62 επιτράπηκε η συμμετοχή τριών ομάδων ανά χώρα και καταργήθηκε ο κανονισμός "μια πόλη, μια ομάδα". Έτσι συμμετείχαν: Μπαρτσελόνα, Εσπανιόλ από τηΒαρκελώνηκαι Χιμπέρνιαν, Χαρτς από τοΕδιμβούργο. Σιγά σιγά αυξήθηκε το γόητρο της διοργάνωσης και αυξήθηκε ο αριθμός των συμμετοχών. Το 1965 μετείχαν 48 σωματεία.
Ως το 1966 στο Κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων κυριάρχησαν οι ισπανικές ομάδες αφού το κέρδισαν έξι φορές. Μάλιστα, τρεις τελικοί (1962, 1964 και 1966) ήταν αποκλειστικά ισπανική υπόθεση. Στη συνέχεια κι ως το 1971 κυριάρχησαν οι αγγλικές ομάδες κερδίζοντας τέσσερα συνεχόμενα κύπελλα. Το 1971 ηUEFA αποφάσισε να αναλάβει την ευθύνη της διοργάνωσης καθιερώνοντας τοΚύπελλο ΟΥΕΦΑ.
Συνολικά διεξήχθησαν δεκατρείς διοργανώσεις Κυπέλλου Εκθέσεων. Το τρόπαιο κατέκτησαν εννιά διαφορετικές ομάδες από πέντε διαφορετικές χώρες. Επίσης, άλλες πέντε ομάδες έφτασαν μέχρι τον τελικό. Πολυνίκης αναδείχτηκε η Μπαρτσελόνα με τρία τρόπαια, η οποία κατέκτησε καιτο αυθεντικό τρόπαιο ενώ έξι φορές τον τίτλο κατέκτησαν ισπανικές ομάδες.
Στις 22 Σεπτεμβρίου 1971 παίχτηκε η τελική πράξη του Κυπέλλου Εκθέσεων. Τότε διεξήχθη ένας τελευταίος αγώνας, ώστε να κριθεί ποιος είχε το δικαίωμα να κρατήσει οριστικά το αυθεντικό τρόπαιο του καταργημένου κυπέλλου. Αντιμέτωποι τέθηκαν η πολυνίκης Μπαρτσελόνα μετη νικήτρια της τελευταίας διοργάνωσης Λιντς. Νικήτρια αναδείχθηκε ηΜπαρτσελόναμε 2-1.
Στις 22 Σεπτεμβρίου 1971 διεξήχθη ένας τελευταίος αγώνας, ώστε να κριθεί ποιος είχε το δικαίωμα να κρατήσει οριστικά το αυθεντικό τρόπαιο του καταργημένου κυπέλλου. Αντιμέτωπες τέθηκαν οιδυο ομάδες που είχαν τις πιο πολλές διακρίσεις στη διοργάνωση. Η πολυνίκης Μπαρτσελόνα (με τρία κύπελλα καιμια παρουσία στον τελικό) καιη κάτοχος του τροπαίου Λίντς (μεδυο κύπελλα καιμια παρουσία στον τελικό). Ο αγώνας έγινε στοΚαμπΝου της Βαρκελώνης και νικήτρια αναδείχθηκε ηΜπαρτσελόναμε 2-1.
Μικτή Λονδίνου.svg){kind=small}
Μπαρτσελόνα.svg){kind=small}
Ντιναμό Ζάγκρεμπ
Γιουβέντους
Φερεντσβάρος
_bordato_Oro.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
