* Οι συμμετοχές καιταγκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο γιατα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).
ΟΛεονίντας ντα Σίλβα (πορτογαλικά: Leônidas da Silva, 6 Σεπτεμβρίου 1913 – 24 Ιανουαρίου 2004) ήταν Βραζιλιάνοςποδοσφαιριστής. Ήταν ο πρώτος σκόρερ τουΠαγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου 1938και καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης.[1][2] Είναι γνωστός ως ο «Άνθρωπος - λάστιχο» καιτο «Μαύρο Διαμάντι»[3][4]και είναι ο ποδοσφαιριστής που καθιέρωσε το ανάποδο ψαλίδι στο ποδόσφαιρο.[5][6]
Γνωστός έγινε στηΜπονσουσέσο, όπου άρχισε να επιδεικνύει το πλούσιο ταλέντο του.
Το1933 πήγε στηνΟυρουγουάη, τη μεγαλύτερη ποδοσφαιρική δύναμη εκείνη την εποχή καιστην κορυφαία Πενιαρόλ, όμως σε ένα χρόνο, επέστρεψε στη Βραζιλία γιανα παίξει γιατηνΒάσκο ντα Γκάμα. Μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1934, εντάχθηκε στηΜποταφόγκοκαι κέρδισε το πρωτάθλημα του Ρίο το1935. Ξεκίνησε την καριέρα του ως έσω δεξιά αλλά η μεγάλη ευελιξία, η ταχύτητα καιτα αθλητικά του προσόντα ήταν τέτοια που καθιερώθηκε ως κεντρικός επιθετικός.[7][8]
Τον επόμενο χρόνο πήγε στηΦλαμένγκο, όπου έμεινε μέχρι το1941. Για άλλη μια φορά, το1939, η ομάδα κέρδισε το πρωτάθλημα του Ρίο. Ήταν επίσης στο προσκήνιο του κινήματος κατά των προκαταλήψεων στο ποδόσφαιρο, ένας από τους πρώτους μαύρους παίκτες που εντάχθηκαν στην τότε «ελιτίστικη» ομάδα της Φλαμένγκο.[9]Η καριέρα του δείχνει πως το ποδόσφαιρο μπόρεσε να προχωρήσει στην κοινωνική κλίμακα στη Νότια Αμερική. Εισαγωγή από τους Βρετανούς και γεμάτο κύρος της Ευρώπης, το ποδόσφαιρο ξεκίνησε στην ήπειρο ως ελίτ άθλημα - ειδικά στη Βραζιλία, όπου η δουλεία είχε καταργηθεί επίσημα μόνο το 1888. Αλλά η Νότια Αμερική πέρασε μια διαδικασία αστικοποίησης, με τους μετανάστες να χύνονται από την Ευρώπη καιτη Μέση Ανατολή. ΤοΜπουένος ΆιρεςκαιτοΜοντεβιδέο, τοΡίο ντε ΤζανέιροκαιτοΣάο Πάολοστα νοτιοανατολικά της Βραζιλίας, όλα αναπτύχθηκαν με γρήγορο ρυθμό - και αυτές οι πόλεις αποδείχτηκαν γόνιμο έδαφος γιανα αναπτυχθεί το νέο άθλημα, συνεχίζοντας με όλα τα κοινωνικά επίπεδα.[10]Στην ομάδα της Φλαμένγκο άνοιξε τα «σύνορα» για τους μαύρους παίκτες, απέκτησε μεγάλη δημοτικότητα, έγινε είδωλο, συμμετείχε σε διαφήμιση σοκολάτας (πρωτόγνωρο στοιχείο) και αναδείχθηκε στονπιο αποτελεσματικό σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου με 153 τέρματα σε 149 επίσημους αγώνες.[11]
Ο Λεονίντας εντάχθηκε στηΣάο Πάολοτο1942και παρέμεινε στο σύλλογο μέχρι την αποχώρησή του από την ενεργό δράση το 1950. Όταν το 1942 πήρε μεταγραφή γιατη Σάο Πάολο η ομάδα πούλησε οκτώ χιλιάδες εισιτήρια διαρκείας περισσότερα καιστο γήπεδο 72.218 θεατές πλήρωσαν εισιτήριο γιανατονδουν.[12]
Ο Λεονίντας είναι οπιο γνωστός παίκτης που έχουν πιστωθεί γιατην επινόηση του «λακτίσματος ποδηλάτου» (ανάποδο ψαλίδι).[13][14]Παρ' αυτά, ο πραγματικός δημιουργός της κίνησης είναι οΧιλιανόςΡαμόν Ουνζάγκα.[15][16]Η πρώτη φορά πουο Λεονίντας χρησιμοποίησε αυτή την τεχνική ήταν στις 24 Απριλίου 1932.[17]Στη Φλαμένγκο χρησιμοποίησε αυτή τη κίνηση μόνο μία φορά το1939, εναντίον της Αργεντίνικης ομάδας Ιντεπεντιέντε. Το ασυνήθιστο σουτ κέρδισε τεράστια φήμη εκείνη τη στιγμή, προωθώντας το ποδόσφαιρο.
Γιατη Σάο Πάολο, ο Λεονίντας χρησιμοποίησε το ανάποδο ψαλίδι σε δύο περιπτώσεις: το πρώτο στις 14 Ιουνίου 1942, καιτοπιο διάσημο από όλα, το χρησιμοποίησε στις 13 Νοεμβρίου 1948, μετην εντυπωσιακή νίκη επί της Γιουβέντουςμε 8–0. Το παιχνίδι (καιτογκολ) καταγράφηκε σεμια εικόνα και θεωρείται ως ηπιο διάσημη εικόνα του παίκτη. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1938, χρησιμοποίησε επίσης το ανάποδο ψαλίδι γιανα ευχαριστήσει τους θεατές. Όταν το έκανε, οδιαιτητής ήταν τόσο σοκαρισμένος από το ψαλίδι πουδεν ήξερε αν ήταν εντός των κανόνων ή όχι.[18]Γιατην ομάδα του Σάο Πάολο σημείωσε 144 γκολ σε 212 επίσημους αγώνες.[19]
Ο Λεονίντας αγωνίστηκε 19 φορές μετηνεθνική ομάδα της Βραζιλίας μεταξύ 1932 και 1946, σημειώνοντας συνολικά 21 γκολ από τα οποία δύο στο ντεμπούτο του.[20][21]Το1938, ήταν ο πρώτος σκόρερ τουΠαγκοσμίου Κυπέλλουμε 7 γκολ, σημειώνοντας τρία στη νίκη 6–5 επί της Πολωνίας - σε ένα συγκλονιστικό παιχνίδι που κρίθηκε στην παράταση και μέσα σε βροχή σε ένα λασπωμένο αγωνιστικό χώρο, το ένα μάλιστα χωρίς το ένα του παπούτσι.[22][23][24]
Για πρώτη φορά το 1938 η Βραζιλία πήρε την καλύτερη ομάδα σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Το 1930 και το 1934 εσωτερικές διαφορές εμπόδισαν μερικούς παίκτες
να συμμετέχουν, ο Λεονίντας συμμετείχε το 1934 και έτσι αυτή τη φορά η ομάδα πλήρης ήταν από τα φαβορί.[25]Γιατον επόμενο αγώνα, κατά της Τσεχοσλοβακίας, ήταν ελαφρά τραυματισμένος, αλλά οι υπεύθυνοι της Βραζιλίας, ενδιαφερόμενοι για ενδεχόμενη τιμωρία στη χρήση του Νιτζίνιο, προτίμησαν να κρατήσουν τον Λεονίντας στην ομάδα (σημείωσε ένα γκολ).[26]ΗΙταλική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου είχε προειδοποιήσει τηFIFAγιατην ανώμαλη κατάσταση του Νιτζίνιο: αυτός ο παίκτης είχε ιταλική ιθαγένεια, εξακολουθούσε να είναι νομικά συνδεδεμένος μετηΛάτσιο, ομάδα που άφησε χωρίς άδεια το 1936, λόγω φόβου να στρατολογηθεί από τον ιταλικό στρατό στο δεύτερο Ιταλο-αιθιοπικό πόλεμο. Ο Λεονίντας κατάφερε να σκοράρει ενάντια στους Τσέχους, αλλά ο τραυματισμός του επιδεινώθηκε, καθιστώντας τον σίγουρα ανίκανο να χρησιμοποιηθεί στο επόμενο παιχνίδι - τονμετηνΙταλία. Η Βραζιλία έχασε τον αγώνα 2–1 και για πολλά χρόνια ο προπονητής Αντεμάρ Πινέδα επικρίθηκε, καθώς πολλοί οπαδοί, χωρίς να γνωρίζουν την αληθινά κακή κατάσταση του ποδοσφαιριστή, πίστευαν ότι η απουσία του ήταν απλώς μια επιλογή που υπερηφανευόταν από τον προπονητή «να ξεκουράσει τον παίκτη γιατον τελικό».[27] Αυτή η εκδοχή εξακολουθεί να κυκλοφορεί, παρά το γεγονός ότι ο Λεονίντας είχε γράψει μία επιστολή, η οποία δημοσιεύθηκε από ορισμένες εφημερίδες εκείνη την εποχή, όπου διευκρίνισε τους λόγους της απουσίας του.
Ο κορυφαίος επιθετικός επέστρεψε γιατον τρίτο αγώνα και σκόραρε δύο ακόμα γκολστη νίκη με 4–2 απέναντι στηΣουηδία.[28] Αναδεικνυόμενος ως πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης, με 7 γκολ, και καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης, ήταν ο πρώτος (από τους τρεις συνολικά) που κατάφεραν κάτι τέτοιο.[29][30][31]
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, σημείωσε συνολικά 564 γκολ σε 613 επίσημους και φιλικούς αγώνες, από τα οποία 385 σε επίσημους.[32] Αφότου αποσύρθηκε, έγινε προπονητής της Σάο Πάολο. Εργάστηκε επίσης ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Ο Lance» και σχολιαστής αγώνων, τόσο στο ραδιόφωνο, όσο καιστην τηλεόραση, ενώ παράλληλα διατηρούσε κατάστημα επίπλων. Έζησε 91 χρόνια, μέχρι το 2004 πάσχοντας από τηΝόσο Αλτσχάιμερ, από την οποία είχε προσβληθεί τη δεκαετία του 1970, ενώ τα τελευταία δέκα χρόνια νοσηλευόταν σε κλινική.[22][33]Η Μπονσουσέσο μετονόμασε το γήπεδό της προς τιμή τουσε «Στάδιο Λεονίντας ντα Σίλβα».[1]
