Ο Δημήτρης Παρτσαλίδης γεννήθηκε στηνΤραπεζούντατο1903. Ήρθε πρόσφυγας το 1922 στην Πτολεμαΐδα καιτο 1924 εγκαταστάθηκε στηΘεσσαλονίκη. Γράφτηκε στη Νομική Σχολή τουΑΠΘκαι προσελήφθη στη Δημόσια Υπηρεσία Επισιτισμού στηνΚαβάλα όπου και εργάσθηκε μέχρι την απόλυσή τουτο 1925 από το καθεστώς της Δικτατορίας τουΠάγκαλου. Μετά την απόλυσή του παρέμεινε στην Καβάλα και συνέχισε να εργάζεται ως καπνεργάτης.
Από το1924 υπήρξε μέλος της ΟΚΝΕκαι από τον επόμενο χρόνο μέλος τουΚΚΕ όπου και ανέπτυξε έντονη πολιτική δράση, ιδιαίτερα ως στέλεχος στην Ένωση Καπνεργατών Καβάλας.
Το 1925 εκτοπίστηκε από την δικτατορία του Πάγκαλου και επανήλθε το 1926 μετά την πτώση της στην Καβάλα.
Εξελέγη δύο φορές βουλευτής Καβάλας, το Σεπτέμβριο του1932, ενώ εξέτιε ποινή φυλάκισης, καιτον Ιανουάριο του1936, ως υποψήφιος της συμμαχίας τουΠαλλαϊκού Μετώπου.[3] Ενδιάμεσα, τον Φεβρουάριο του1934 εξελέγη δήμαρχος Καβάλας, και ένα μήνα μετά, στο 5ο συνέδριο τουΚΚΕ, εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής καιστη συνέχεια του Πολιτικού Γραφείου τουΚΚΕ. Όμως η κυβέρνηση τουΠ. Τσαλδάρητον καθαίρεσε από δήμαρχο τέσσερις μήνες μετά την εκλογή τουμετην αιτιολογία ότι "μετέτρεψε το δημαρχείο σε κομμουνιστικό άντρο" καιτον εκτόπισε μετονΙδιώνυμο νόμο του 1929 στον Αη Στράτη.[4]
Κατά την διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά πέρασε στην παρανομία. Μετά την σύλληψη του Ζαχαριάδη, τον Σεπτέμβριο του 1936, ανέλαβε την καθοδήγηση τουΚΚΕ μαζί μετονΒασίλη ΝεφελούδηκαιτονΣτέλιο Σκλάβαινα, συγκροτώντας Τριμελή Γραμματεία.[5]Τον Απρίλιο του1938 συνελήφθη μαζί μετον Νεφελούδη καιτον Σκλάβαινα, στο σπίτι του Νεφελούδη στα Άνω Πατήσια. Το μεταξικό καθεστώς τον μετέφερε αρχικά στηνΑκροναυπλίακαι αμέσως μετά τον φυλάκισε στην Ακτίνα Θ' των φυλακών της Κέρκυρας.[6]
Η έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου τον βρήκε έγκλειστο στις φυλακές της Κέρκυρας. Μετά την κατάληψη της Ελλάδας από τους Γερμανούς παρέμεινε έγκλειστος σε διάφορες φυλακές. Το Μάρτιο του1944 κατάφερε να δραπετεύσει από τις φυλακές του Χαϊδαρίουκαι εντάχθηκε στοΕΑΜ, στο οποίο και ανέλαβε γενικός γραμματέας (πολιτικός αρχηγός), τον Αύγουστο του 1944, αντικαθιστώντας τοΘανάση Χατζή. Στη θέση τουγ.γ. τουΕΑΜ παρέμεινε μέχρι την έναρξη τουΕμφυλίου.
Κατά την περίοδο τωνΔεκεμβριανών διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο. Πήρε μέρος στις διαπραγματεύσεις μεταξύ ΕΑΜ-ΚΚΕκαι Κυβερνητικών υπό την εποπτεία του Τσώρτσιλ, στις 25 Δεκεμβρίου 1944, καθώς και σ΄ αυτές γιατην ανακωχή των μαχών (11 Ιανουαρίου1945). Ο Παρτσαλίδης μαζί μετονΓιώργη ΣιάντοκαιτονΗλία Τσιριμώκο υπέγραψαν εκ μέρους τουΕΑΜ-ΚΚΕτησυμφωνία της Βάρκιζας.[7]
Ο Βαφειάδης στα απομνημονεύματα του γράφει ότι τοΚΚΕ είχε προσπαθήσει να δολοφονήσει τον Παρτσαλίδη.[9]
Η μετέπειτα ρήξη τουμετον Νίκο Ζαχαριάδη επί της εκτός Ελλάδος δράσης τουΚΚΕ είχε ως συνέπεια την απομάκρυνση του Παρτσαλίδη από κάθε θέση που κατείχε στο κόμμα και τελικά την πλήρη διαγραφή του, το 1952.
Τέσσερα όμως χρόνια μετά, κατά την 6η Πλατιά Ολομέλεια τουΚΚΕ όπου και καθαιρέθηκε οΖαχαριάδης, ο Παρτσαλίδης επανήλθε στο κόμμα και έγινε και πάλι μέλος του Πολιτικού Γραφείου. Τέλος το1968, στην 12η Ολομέλεια τουΚΚΕ, όταν συνέβη καιη διάσπασή του κόμματος, ο Παρτσαλίδης βρέθηκε μετο μέρος εκείνων που διαφωνούσαν στην τότε ηγεσία τουΚολιγιάννηκαι ειδικότερα επί του χαρακτήρα πουθα έπρεπε να συνεχίσει να έχει το κίνημα. Έτσι ο Παρτσαλίδης αναδείχθηκε ως ένα από τα κορυφαία στελέχη που ίδρυσαν στη συνέχεια τοΚΚΕ Εσωτερικού.
Κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας του 1967, ο Παρτσαλίδης υπήρξε μέλος του Πατριωτικού Αντιδικτατορικού Αγώνα (ΠΑΜ) καιτο1971 επέστρεψε στην Ελλάδα, πιστεύοντας ότι η επιστροφή του ήταν κρυφή. Στην πραγματικότητά όμως παρακολουθείτο συνεχώς, ακόμα στο εξωτερικό όπου βρισκόταν, και έτσι λίγο καιρό μετά, ανήμερα του Αγίου Δημητρίου, συνελήφθη μαζί μετον ηγέτη τουΚΚΕ Εσωτερικού Μπάμπη Δρακόπουλο και αρκετά άλλα μέλη και καταδικάστηκε σε 14 χρόνια κάθειρξη για παράνομη και επικίνδυνη αντεθνική δραστηριότητα. Μετά τηΜεταπολίτευση, ανκαι μέλος της ΚΕτουΚΚΕ Εσωτερικού, απέφυγε τη δημόσια παρουσία στην πολιτική σκηνή της χώρας.
Ο Δημήτρης Παρτσαλίδης έγραψε επίσης το1978το βιβλίο Διπλή αποκατάσταση της Εθνικής Αντίστασης. Πέθανε από καρδιακή προσβολήστην Αθήνα το1980. Στην κηδεία του, επικήδειο εκφώνησε ο ηγέτης τής αντίπερα όχθης την εποχή τουΕμφυλίου, Παναγιώτης Κανελλόπουλος αναγνωρίζοντας τα λάθη των δύο παρατάξεων που οδήγησαν στον τραγικό γιατηνΕλλάδα αδελφοκτόνο πόλεμο.