Οι κόρες ήταν σημαντικό περιουσιακό στοιχείο για τους βασιλείς εκείνη την εποχή, αφού με τους γάμους τους δημιουργούσαν ισχυρές συμμαχίες. Πρινη Μαργαρίτα φτάσει 6 ετών, ο πατέρας της σκέφτηκε νατην παντρέψει μετονΙάκωβο Δ΄ της Σκωτίας. Ο βασικός στόχος ήταν να σταματήσει τοστέμμα της Σκωτίαςνα υποστηρίζει τον διεκδικητή του αγγλικού θρόνου Πέρκιν Ουώρμπεκ. Επιπλέον, ο Ερρίκος Ζ΄ το έβλεπε σαν πρώτο βήμα να ενωθούν τα στέμματα τωνδυο χωρών μετονγιοτου, Αρθούρο, ο οποίος όμως πέθανε το 1502. Στις 30 Σεπτεμβρίου 1497 ο απεσταλμένος του Ιακώβου Δ΄, οΙσπανός Πέδρο δε Αγιάλα (1475 - 1513), έκανε μακρόχρονη συνθήκη μετην Αγγλία καιο γάμος πήρε σοβαρές πιθανότητες, διότι ο Ιάκωβος Δ΄, ανκαισε μεγάλη ηλικία, ήταν ακόμα ανύπαντρος.[11]ΟΙταλόςιστορικός Πολιντόρο Βιργκίλι (1470 - 1555) γράφει ότι μερικοί από το βασιλικό συμβούλιο της Αγγλίας αντέδρασαν στην απόφαση μετον φόβο ότι οΟίκος των Στιούαρτθα ανέβει στον θρόνο της Αγγλίας. Ο πανέξυπνος Ερρίκος Ζ΄ τους απάντησε:
"Γιατί όχι; Αυτή η Ένωση δείχνει πολύ περισσότερο να κάνει τη Σκωτία έδαφος της Αγγλίας παρά την Αγγλία έδαφος της Σκωτίας, η χώρα μας είναι πολύ μεγαλύτερη και δοξασμένη καιμια τέτοια ένωση θατην ωφελήσει όπως οι προγονοί μας που έκαναν τηΝορμανδία δικό τους έδαφος".[12]
Η Συνθήκη της Αιώνιας Ειρήνης ανάμεσα στη Σκωτία καιστην Αγγλία στις 24 Ιανουαρίου 1502 εγγυήθηκε τηνειρήνηγια 70 χρόνια καιο σημαντικότερος όρος ήταν ο γάμος του Ιακώβου Δ΄ μετη Μαργαρίτα Τυδώρ. Ο γάμος ολοκληρώθηκε στις 25 Ιανουαρίου 1503 δι' αντιπροσώπων σταΑνάκτορα του Ρίτσμοντ. Ο Πάτρικ Χέπμπορν, 1ος Κόμης του Μπόθγουελ, με ένα χρυσό ένδυμα μπήκε τελετουργικά στο δωμάτιο της Βασίλισσας υπό τη συνοδεία τουΑρχιεπισκόπου της Γλασκώβηςκαιτου Άντριου Φόρμαν (1465 - 1521), απεσταλμένου του Κόμη του Μάρεϋ. ΟέραλδοςΤζον Γιάνγκ σημειώνει ότι "μεγαλοπρεπείς κονταρομαχίες ακολούθησαν την τελετή"με υψηλά βραβεία και συνεχίστηκαν την επόμενη μέρα.[13]Η νέα Βασίλισσα είχε στην κατοχή της μια μεγάλη ντουλάπα από ρούχακαιοικουρτίνεςτωνκρεβατιών από ιταλικά υφάσματα είχαν κεντημένατριαντάφυλλατουΛάνκαστερ, ενώ τα υφάσματα έγιναν από τη συνοδό της λαίδη Κάθριν Γκόρντον, τη χήρα του Πέρκιν Ουώρμπεκ.[14]Ο Ιάκωβος Δ΄ κατοχύρωσε τον Μάιο του 1503 την περιουσία της συζύγου τουστην Σκωτία όπως το Κάστρο του Μέθβεν, τοΚάστρο του Στέρλινγκ, το Κάστρο του Ντάουν, τα Ανάκτορα του Λινλίθγκοου καιτο Κάστρο του Νιούαρκ μεταέσοδα από τις κομητείεςκαιτα εδάφη.[15]
Η Μαργαρίτα έφτασε στη Σκωτία στις 27 Ιουνίου 1503, μετον πατέρα της ταξίδευσε από τα Ανάκτορα του Ρίτσμοντ γιατο Κολλυγουέστον- μια πλάκα στοΓιορκ μνημονεύει το σημείο πουη Μαργαρίτα μπήκε στις πύλες της πόλης. Η Μαργαρίτα διέσχισε στις 1 Αυγούστου 1503 τασύνοραστο Μπέρικ-απόν-Τουίντ και συναντήθηκε μετην αυλή της Σκωτίας στο Λάμπερτον, ο Ιάκωβος έφτασε στα Ανάκτορα του Ντάλκηθ γιανατην συναντήσει. Ο Ιάκωβος Δ΄ πήγε ξανά στις 4 Αυγούστου νατην παρηγορήσει, όταν μιαπυρκαγιά σκότωσε τα αγαπημένα της άλογακαι έκαψε τα εργαλεία ιππασίας της μαζί με ένα ύφασμα αξίας 127 λιρών.[16]
Τελικά, η ειρήνη του 1502 δεν επιβίωσε μετά τον θάνατο του πατέρα της (1509). Ο αδελφός της, Ερρίκος Η΄, γνωστός γιατην έλλειψη διπλωματικήςπολιτικής, ξεκίνησε πόλεμο μετηΓαλλία, την ιστορική σύμμαχο της Σκωτίας. Ο Ιάκωβος Δ΄, πιστός στηνΠαλαιά Συμμαχίαμε τους Γάλλους, επιτέθηκε στην Αγγλία, αλλά γνώρισε συντριπτική ήττα στη μάχη του Φλόντεν, όπου σκοτώθηκε καιο ίδιος.
Η Μαργαρίτα, που ήταν αντίθετη στον πόλεμο, ανέλαβε την αντιβασιλεία για λογαριασμό του ανήλικου γιου τους, Ιακώβου Ε΄. ΤοΚοινοβούλιοστοΣτέρλινγκ επιβεβαίωσε την αντιβασιλεία της Μαργαρίτας αλλά η θέση της ήταν πολύ δύσκολη, καθώς μια γυναίκα δεν ήταν ποτέ επιθυμητή στη Σκωτία γιατην εξουσία. Η Μαργαρίτα επιπλέον είχε το μεγάλο μειονέκτημα να προέρχεται από βασιλική οικογένεια εχθρικής χώρας. Ηαριστοκρατίαμε εχθρικές διαθέσεις αποφάσισε να αντικαταστήσει τη Μαργαρίτα στην αντιβασιλεία καιστην κηδεμονία του Ιακώβου Ε΄ μετον ανιψιό του συζύγου της Τζον Στιούαρτ, 2ου Δούκα του Ώλμπανυ, που ήταν τρίτος σε σειρά διαδοχής. Ο Δούκας του Ώλμπανυ, που είχε γεννηθεί και μεγαλώσει στη Γαλλία, ήταν για τους Σκώτους προστάτης της Παλαιάς Συμμαχίας, σε αντίθεση μετην αγγλικής καταγωγής Μαργαρίτα. Η Μαργαρίτα, όμως, με τις τεράστιες διπλωματικές της ικανότητες κατάφερε να συμφιλιώσει τις δυο αντιμαχόμενες ομάδες. Τον Ιούλιο του 1514 ξεκίνησε τις διαπραγματεύσεις γιανα κλείσει ειρήνη μετην Αγγλία που ολοκληρώθηκαν σε έναν μήνα. Στις σκληρές προσπάθειες που έκανε, όμως, να αναζητήσει συμμάχους, η Μαργαρίτα έκανε το μοιραίο βήμα να παρασυρθεί από τον προσωπικό μαγνητισμό του Άρτσιμπαλντ Ντάγκλας, 6ου Κόμη του Άνγκους, τον οποίο ο ίδιος ο θείος τουκληρικόςκαιποιητής Γκάβιν Ντάγκλας έλεγε "τρελό και ανόητο νέο".[17]
Η Μαργαρίτα αρνείται να παραδώσει τους γιους της στον Δούκα του Ώλμπανυ - έργο τουΤζον Φέιντ (1859).
Η Μαργαρίτα καιο Ντάγκλας παντρεύτηκαν στις 6 Αυγούστου 1514 στην ενοριακή εκκλησία του Κίννουλ κοντά στοΠερθ. Ο γάμος αναβίωσε ξανά στη Σκωτία τηναντι-αγγλική συμμαχία μετον Τζέημς Μπήτον, Αρχιεπίσκοπο της Γλασκώβης, με τους όρους της διαθήκης του Ιακώβου Δ΄ η Μαργαρίτα έπρεπε να συμφωνήσει στον διορισμό του Δούκα του Ώλμπανυ στην αντιβασιλεία. Το βασιλικό συμβούλιο εν άγνοια της Μαργαρίτας καιτων συμβούλων της αποφάσισε να της πάρει την κηδεμονία καινα μεταφέρει τους μικρούς πρίγκιπες στο Κάστρο του Στέρλινγκ. Ο νεαρός Δούκας του Ώλμπανυ έφτασε στη Σκωτία τον Μάιο του 1515 και έγινε αντιβασιλέας τον Ιούλιο. Η πρώτη του δουλειά ήταν να πάρει στη συνοδεία του τους δυο μικρούς πρίγκιπες. Η Μαργαρίτα μετά από λίγες αντιδράσεις στην αρχή το δέχτηκε και αποσύρθηκε στοΕδιμβούργο περιμένοντας το παιδί της μετον Άνγκους. Ο Ερρίκος Η΄ εξοργισμένος ζήτησε από την αδελφή τουνα πάρει τα παιδιά της καινα έρθει μαζί τουστην Αγγλία. Η ίδια το αρνήθηκε, επειδή μια τέτοια κίνηση θα είχε στερήσει από τονγιο της τον θρόνο της Σκωτίας. Η Μαργαρίτα, ωστόσο, την εποχή πουοιγιοι της ήταν στα χέρια του θείου τους, αποφάσισε να δραπετεύσει στην αυλή του αδελφού της γιατην προσωπική της ασφάλεια, αφού ήταν έγκυος και περίμενε παιδί μετον Άνγκους. Σαν χήρα βασιλιά έπρεπε να πάρει άδεια από το βασιλικό συμβούλιο γιανα ταξιδεύσει στο εξωτερικό. Το συμβούλιο της έδωσε άδεια να πάει στο Λινλίθγκοου, από εκεί δραπέτευσε γιατην Αγγλία, έγινε δεκτή από τον Λόρδο Ντέικρ, φύλακα του Μαρς, και από κει μεταφέρθηκε στο Κάστρο του Αρμπότλ στοΝορθάμπερλαντ.
Στις αρχές Οκτωβρίου η Μαργαρίτα γέννησε το παιδί της Μάργκαρετ Ντάγκλας, μελλοντική Κόμισσα του Λέννοξ και μητέρα τουΧένρυ Στιούαρτ, Λόρδου Ντάρνλεϋ, του ξαδέλφου και δεύτερου συζύγου της Μαρίας Α΄ της Σκωτίας. Ενώ βρισκόταν στα βόρεια της Αγγλίας, έμαθε τον θάνατο του μικρότερου γιου της, Αλεξάνδρου. Ο Ντέικρ προσπάθησε να ρίξει την ευθύνη γιατον θάνατο του Αλεξάνδρου στον Δούκα του Ώλμπανυ, αλλά η Μαργαρίτα το αρνήθηκε καιτου απάντησε ότι, ανο Ώλμπανυ ήθελε πραγματικά τον θρόνο, ο στόχος τουθα έπρεπε να ήταν ο μεγαλύτερος Ιάκωβος. Η Μαργαρίτα από τότε προσπάθησε να συμφιλιωθεί μετον Ώλμπανυ- όταν το κατόρθωσε επέστρεψε στη Σκωτία. Όταν ο Ερρίκος Η΄ έμαθε ότι ο Κόμης του Άνγκους δενθα συνοδεύσει τη σύζυγο τουστην Αγγλία, απάντησε ειρωνικά "έγινε σαν Σκωτσέζος".[18]Ο Κόμης του Άνγκους είχε όλα τα πλούτη καιτην περιουσία τουστη Σκωτία, η εγκατάλειψη της χώρας τουθα ήταν προδοσία, όπως είχε συμβεί τον προηγούμενο αιώνα μετονευγενή Τζέημς Ντάγκλας, 9ο Κόμη του Ντάγκλας, που δραπέτευσε στην Αγγλία και πέθανε σαν άστεγος μισθοφόρος.
Η Μαργαρίτα έγινε δεκτή από τον αδελφό της και έμεινε στη"Σκότλαντ Γιάρντ"την κατοικία των αρχαίων βασιλέων της Σκωτίας στο Λονδίνο. Σε έναν χρόνο επέστρεψε στη Σκωτία (1517) μετά από μια ειρηνική συνθήκη πουδεντη γνώριζαν ο Ώλμπανυ, ο Ερρίκος καιοκαρδινάλιος Τόμας Γούλσεϋ (1473 - 1530). Ο Ώλμπανυ απουσίαζε προσωρινά στη Γαλλία γιανα ανανεώσει τηνΠαλαιά Συμμαχίακαινα τακτοποιήσει τον γάμο του μικρού Ιακώβου Ε΄. Η Μαργαρίτα έγινε δεκτή στα σύνορα από τον αναπληρωτή του Αντουάν ντ'Αρσύ, Άρχοντα του Μπαστί, καιτον σύζυγο της. Η ειρήνη έσπασε, επειδή η Μαργαρίτα δεν ήταν έμπιστη καιδεν της επιτρεπόταν να έχει συνεχή επικοινωνία μετονγιο της. Ο γάμος της μετον Κόμη του Άνγκους πέρασε στη συνέχεια κρίση, όταν έμαθε ότι την περίοδο της απουσίας της είχε αποκτήσει ερωμένη την Τζέην Στιούαρτ- η οργή της έγινε μεγαλύτερη όταν έμαθε ότι χρησιμοποιούσε μετην ερωμένη τουτα δικά της λεφτά. Η Μαργαρίτα έγραψε σε επιστολή στον αδελφό της Ερρίκο Η΄ την απόφαση της να χωρίσει:
"Είμαι πολύ ενοχλημένη μετον Λόρδο του Άνγκους από την ημέρα που επέστρεψα στη Σκωτία κάθε μέρα όλο και περισσότερο τόσο πουδεν είμαστε μαζί τον τελευταίο μισό χρόνο, είμαι αποφασισμένη στο όνομα του θεού καιτην τιμή μουνα χωρίσω μαζί του επειδή δεν δείχνει ναμε αγαπά".[19]
Το ζήτημα γιατον συντηρητικό καιορθόδοξης πίστης Ερρίκο ήταν πολύ δύσκολο. Στην αρχή, αντιτάχθηκε στοδιαζύγιο υπενθυμίζοντας στη Μαργαρίτα καιτη δική του οικογενειακή κατάσταση- ο Άνγκους ήταν επίσης χρήσιμος σύμμαχος γιατον Ερρίκο Η΄ απέναντι στον Δούκα του Ώλμπανυ καιτη φίλο-γαλλική ομάδα. Η Μαργαρίτα, αμετακίνητη στην απόφαση της, προσέγγισε τον Δούκα του Ώλμπανυ καιτον κάλεσε μαζί με άλλους ευγενείς να επιστρέψει από τη Γαλλία. Ο Ώλμπανυ, πουδεν βιαζόταν να επιστρέψει, πρότεινε να δοθεί η αντιβασιλεία στην ίδια.
Τα επόμενα τρία χρόνια ο σύζυγος της βρέθηκε σε σύγκρουση μετον Τζέημς Χάμιλτον, 1ο Κόμη τουΆρραν, καιη Μαργαρίτα άλλαζε συνέχεια την υποστήριξη της. Ο Δούκας του Ώλμπανυ έφτασε στη Σκωτία τον Νοέμβριο του 1521 και έγινε δεκτός με ενθουσιασμό από τη Μαργαρίτα. Σύντομα θα διαδοθούν φήμες ότι είχαν ερωτικές σχέσεις, αλλά στην πραγματικότητα ήταν μονάχα πολιτικά συμφέροντα. Ο Άνγκους εξορίστηκε καιη αντιβασιλεία προσπάθησε να αποκαταστήσει τη σταθερότητα στη χώρα ύστερα από τρία χρόνια εμφύλιων συγκρούσεων. Ο Δούκας του Ώλμπανυ ήταν χρήσιμος στη Μαργαρίτα επειδή είχε συνδέσεις μετηΡώμηκαι μπορούσε να βοηθήσει να εκδοθεί γρήγορα το διαζύγιο της. Ο Άνγκους καιοι οπαδοί του άρχισαν να διαδίδουν φήμες για ερωτικές σχέσεις μεταξύ τους σε τέτοιο βαθμό πουο Λόρδος Ντέικρ, όπως γράφει στον καρδινάλιο Γούλσεϋ, προβλέπει τη δολοφονία του μικρού Ιακώβου καιτον άνοδο στον θρόνο του Δούκα του Ώλμπανυ και της Μαργαρίτας. Η σχέση τους ωστόσο ήταν μονάχα πολιτικά συμφέροντα, δεν έχει αποδειχτεί πουθενά ότι είχαν ερωτικές σχέσεις.
Τα σύμβολα της Μαργαρίτας ως βασίλισσας της Σκωτίας.
Η Μαργαρίτα παρέμενε Αγγλίδα στα έθιμα καιτη συμπεριφορά της, γι' αυτό αναζητούσε από τη νέα της πατρίδα να σεβαστεί τις συνήθειες από τη γενέτειρα της. Η συμμαχία μετον Δούκα του Ώλμπανυ ήταν απαραίτητη μετά τους καταστροφικούς πολέμους στα σύνορα τη δεκαετία του 1250, αλλά σύντομα εξαφανίστηκε από την πολιτική σκηνή, γι' αυτό η Μαργαρίτα αναγκάστηκε να οργανώσει το δικό της κίνημα. Την εποχή πουο Δούκας του Ώλμπανυ βρισκόταν στη Γαλλία, η αντιβασιλεία διώχτηκε από την εξουσία μεπραξικόπημα (1254). Η Μαργαρίτα μετη βοήθεια του Άρραν καιτων Χάμιλτον έφερε τον μικρό Ιάκωβο από το Στέρλινγκ στο Εδιμβούργο.[20]Η κίνηση της Μαργαρίτας έγινε άκρως δημοφιλής. Τον Αύγουστο το Κοινοβούλιο ανακοίνωσε ότι η αντιβασιλεία τελείωσε καιο Ιάκωβος Ε΄ ήταν βασιλιάς της Σκωτίας με πλήρη εξουσία. Ο Μπήτον αντέδρασε καιη Μαργαρίτα τον συνέλαβε καιτον φυλάκισε, ενώ το Κοινοβούλιο ανακοίνωσε τον Νοέμβριο ότι η Μαργαρίτα είναι σύμβουλος του βασιλιά.
Η συμμαχία της Μαργαρίτας μετον Άρραν την αποξένωσε σταδιακά με τους υπόλοιπους ευγενείς. Η θέση της έγινε δύσκολη όταν ο αδελφός της επέτρεψε στον Άνγκους να επιστρέψει στη Σκωτία, με αποτέλεσμα ναμην μπορεί να ελέγξει κανέναν. Η Μαργαρίτα προχώρησε σε νέα συμμαχία μετον Χένρυ Στιούαρτ, τον νεότερο αδελφό του Λόρδου του Αβοντάλ, προήχθη σε υψηλά αξιώματα εξοργίζοντας τον Κόμη του Λέννοξ που προχώρησε σε συμμαχία μετονσε διάσταση σύζυγο της. Τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου το Κοινοβούλιο επικύρωσε τα αξιώματα της Μαργαρίτας καιο εμφύλιος που είχε μετον σύζυγο της κατέληξε σεμια δολοφονική φάρσα. Όταν ο Άνγκους έφτασε στη Σκωτία η Μαργαρίτα συγκάλεσε το Κοινοβούλιο καιστη συνέχεια διέταξε να τοποθετηθούν κανόνια στο Κάστρο καιτο Αββαείο τουΧόλυρουντκαινα αρχίσουν νατον πυροβολούν. Οιδυο Άγγλοι απεσταλμένοι Τόμας Μάγκνους (1464 - 1550) και Ρότζερ Ράντκλιφ της ζήτησαν να σεβαστεί τον νόμιμο σύζυγο της και εκείνη τους απάντησε αγέρωχα "Πηγαίνετε στην πατρίδα σας καιμην ασχολείστε μετα θέματα της Σκωτίας".[21]Η Μαργαρίτα μετά από πολλές πιέσεις συμφώνησε να παραβρεθεί ο Κόμης του Άνγκους τον Φεβρουάριο του 1525 στην αντιπολίτευσητου βασιλικού συμβουλίου. Τα επόμενα τρία χρόνια η Μαργαρίτα ανέλαβε αποκλειστικά την ανατροφή του μικρού Ιακώβου. Την περίοδο αυτή ο Ιάκωβος Ε΄ διδάχθηκε το μίσος απέναντι στην οικογένεια Ντάγκλας και στους Άγγλους.
Η Μαργαρίτα από τότε έβαλε μοναδικό στόχο την έκδοση του διαζυγίου της, ήταν έτοιμη να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα, ακόμα και τους θρύλους ότι ο Ιάκωβος Δ΄ δεν σκοτώθηκε στη μάχη του Φλόντεν. Ο Δούκας του Ώλμπανυ συνέχισε τις σκληρές προσπάθειες να πείσει τονΠάπανα εκδώσει το διαζύγιο. Το Μάρτιο του 1527 οΠάπας Κλήμης Ζ΄ αποφάσισε νατο δεχτεί, αλλά λόγω των πολιτικών αναταραχών στηνΕυρώπηη Μαργαρίτα το έμαθε τον Δεκέμβριο. Η Μαργαρίτα προχώρησε στις 3 Μαρτίου 1528 σε τρίτο γάμο μετον Χένρυ Στιούαρτ αγνοώντας τις προειδοποιήσεις και τις απειλές του αδελφού της.[22]Ο Ερρίκος Η΄ σε λίγα χρόνια εξοργίστηκε μετον πάπα, όταν έκανε καιο ίδιος αίτηση διαζυγίου καιδεν δέχτηκε το δικό του"ντροπιαστικό αίτημα", όπως έκανε μετην αδελφή του. Ο Ιάκωβος Ε΄ ελεύθερος από την κηδεμονία του Άνγκους ξεκίνησε τον Ιούνιο του 1528 την προσωπική του βασιλεία. Η μητέρα τουκαιο τρίτος σύζυγος της ήταν οι κύριοι σύμβουλοι του. Ο Ιάκωβος ίδρυσε την κομητεία των Στιούαρτ του Μέθβεν προς τιμή της αγαπημένης του μητέρας.[23]Την ίδια εποχή κυκλοφόρησαν πολλές φήμες ότι η Μαργαρίτα ήθελε να παντρέψει τονγιο της μετην ανιψιά της, Μαρία Τυδώρ. Στη συνέχεια η Μαργαρίτα συνέβαλε σημαντικά στη σύναψη ειρήνης μετην Αγγλία τον Μάιο του 1534.
Ο ρόλος της Μαργαρίτας κατόπιν ήταν να φέρει ειρήνη ανάμεσα στη Σκωτία καιτην Αγγλία αποστολή πολύ δύσκολη. Ο γιος της Ιάκωβος ήταν πολύ ύποπτος μετον θείο του Ερρίκο Η΄ λόγω της επίμονης υποστήριξης τουστον Κόμη του Άνγκους. Στις αρχές του 1536 η μητέρα του έπεισε τον ίδιο να συναντηθεί μετον αδελφό της, έγραψε κατόπιν ενθουσιασμένη επιστολή στονΤόμας Κρόμγουελ, κύριο σύμβουλο του Ερρίκου Η΄, "η απόφαση ανήκει σε μας καισε κανέναν άλλον".[24]Η συνάντηση δεν έφερε τελικά αποτελέσματα αφού ο Ιάκωβος δήλωσε ότι δεν έχει στόχο να γίνει υποχείριο της μητέρας του. Η Μαργαρίτα απογοητευμένη είπε στον Άγγλο απεσταλμένο Ουίλλιαμ Χάουαρντ, "έχω κουραστεί πολύ από τη Σκωτία".[25]Η απογοήτευση της έγινε έντονη λόγω προδοσίας κρατικών υπαλλήλων που είχαν μείνει πιστοί στον αδελφό της. Η Μαργαρίτα απογοητεύτηκε σταδιακά καιμετον τρίτο της σύζυγο, Κόμη του Μέθβεν, ο οποίος ήταν πιο προκλητικός από τον Κόμη του Άνγκους στο πάθος τουγια γυναίκες καιστη σπατάλη των χρημάτων της, ενώ το μόνο παιδί που είχαν κάνει, επίσης μια κόρη, πέθανε σε βρεφική ηλικία.[26][27] Αποφάσισε να ξεκινήσει τις διαδικασίες για νέο διαζύγιο, αλλά φοβήθηκε έντονα ότι ο γιος της είχε δωροδοκηθεί από τον Κόμη του Μέθβεν. Η ζωή της έγινε τραγική και έπαθε κατάθλιψη. Κάποια στιγμή αποφάσισε να περάσει τα σύνορα αλλά το μετάνιωσε και επέστρεψε στο Εδιμβούργο, έγραψε γράμμα στον αδελφό της με παράπονα ότι ήθελε την οικονομική της ανεξαρτησία χωρίς εξαρτήσεις από τονγιο της Ιάκωβο.[28]Τον Ιούνιο του 1538 η Μαργαρίτα δέχτηκε τη νύφη της, Μαρία τουΓκιζ. Οιδυο γυναίκες είχαν καλές σχέσεις μεταξύ τους. Η Μαρία διέδιδε ότι η πεθερά της που είχε συμφιλιωθεί μετον Κόμη του Μέθβεν σε πολλές εμφανίσεις της στο βασιλικό συμβούλιο έλεγε "η νέα βασίλισσα είναι παπική, η παλιά δεν ήταν λιγότερο".[29]
Η Μαργαρίτα πέθανε στις 18 Οκτωβρίου 1541 σε ηλικία 51 ετών στο κάστρο του Μέθβεν στην ακτή τουΠερθ. Ο Χένρυ Ρέυ αναφέρει ότι έπαθε εγκεφαλικότην Παρασκευή και πέθανε την επόμενη Τρίτη. Όταν είδε ότι δεν αναρρώνει, αποφάσισε να κάνει την τελευταία της ευχή. Η επιθυμία της ήταν να συμφιλιωθεί ο γιος της μετον Κόμη του Άνγκους καινα δώσει την κληρονομιά στην κόρη της, Μάργκαρετ Ντάγκλας. Ο Ιάκωβος Ε΄ έφτασε μετά τον θάνατο της και διέταξε τον Όλιβερ Σινκλαίρ καιτονΤζον Τέννεντ να συσκευάσουν τα πράγματα της.[30] Τάφηκε στο Καρτεσιανό Μοναστήρι τουΠερθπου κατεδαφίστηκε στηΜεταρρύθμιση (1559). Όλα τα έσοδά της από το Στέρλινγκσιρ πέρασαν στο Στέμμα. Ο γιος της πέθανε ένα χρόνο μετά καιτον διαδέχθηκε η μοναχοκόρη του, Μαρία.
Ο Οίκος των Τυδώρ τελείωσε άδοξα μετην άτεκνη Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίαςκαιη γραμμή διαδοχής στον θρόνο της Αγγλίας πέρασε στους απογόνους της Μαργαρίτας. Ο δισέγγονος της, Ιάκωβος ΣΤ΄, έγινε βασιλιάς ως Ιάκωβος Α΄ της Αγγλίας, ένωσετα στέμματα τωνδυο βασιλείων προσφέροντας στη Μαργαρίτα έναν μεταθανάτιο θρίαμβο.
↑Stone, Jean Mary (1905). Studies from Court and Cloister: Being Essays, Historical and Literary, Dealing Mainly with Subjects Relating to the XVIth and XVIIth Centuries. Sands. pp. 29–.
↑Leslie Carroll (2 September 2014). Inglorious Royal Marriages: A Demi-Millennium of Unholy Mismatrimony. Penguin Publishing Group. pp. 45–.
↑Wood, Mar. Anne Everett, ed. (1846). Letters of royal, and illustrious ladies of Great Britain, from the commencement of the twelfeth century to the close of the reign of queen Mary
↑State Papers: King Henry the Eighth ; Part IV. - continued. Murray. 1836. p. 48.
Bain, Joseph, ed. (1888). Calendar of Documents Relating to Scotland, Vol. 4: Preserved in Her Majesty's Public Record Office, London; A. D. 1357-1509. HM Register House. pp. 419–425.
Buchanan, Patricia Hill (1 November 1985). Margaret Tudor, Queen of Scots. Scottish Academic Press.
Leland, John (1770). Joannis Lelandi Antiquarii de Rebus Britannicis Collectanea. Impensis Gul. & Jo. Richardson. pp. 258–300.
Perry, Maria (2000). The Sisters of Henry VIII: The Tumultuous Lives of Margaret of Scotland and Mary of France. Perseus Books Group. ISBN 978-0-306-80989-7.
Strickland, Agnes (1855). Lives of the queens of Scotland and English princesses connected with the regal succession of Great Britain. Harper & brothers. pp. 151–.
Tasioulas, Jacqueline (1 July 2010). The Makars. Canongate Books. pp. 4–.
Chapman, Hester (1969). The Thistle and the Rose: The Sisters of Henry VIII. Coward, McCann & Geoghegan, Incorporated.
Fradenburg, Louise O., "Troubled Times: Margaret Tudor and the Historians", in Sally Mapstone; Juliette Wood (1 January 1998). The Rose and the Thistle: Essays on the Culture of Late Medieval and Renaissance Scotland. Tuckwell.
Glenne, Michael (1952). King Harry's sister, Margaret Tudor, Queen of Scotland. J. Long.
Harvey, Nancy Lenz (1975). The rose and the thorn: the lives of Mary and Margaret Tudor. Macmillan.
Jansen, S. (17 October 2002). The Monstrous Regiment of Women: Female Rulers in Early Modern Europe. Palgrave Macmillan US.
James the Fourth, Norman Macdougall (2006 with two earlier editions)
Mackie, J. D. (1994). The Earlier Tudors: 1485 – 1558.
King James IV of Scotland, R.L. Mackie (1958)
Nairne, Charles Richard Routh; Peter Holmes (2001). Who's who in Tudor England. Stackpole Books.
Plowden, Alison (31 July 2011). Tudor Women: Queens & Commoners. History Press.
Simpson, Grant G.; James D. Galbraith. Calendar of Documents Relating to Scotland: 1357-1509, addenda 1221-1435. H.M. General Register House.
_-_Margaret_Tudor,_Queen_of_Scotland_(1489-1541)_-_RCIN_401181_-_Royal_Collection.jpg)
