Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί καινα αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 9/12/2016.
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης. Αίτιο: συντακτικά λάθη κατά τη μετάφραση Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα λήμματα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδακαιτονοδηγό μορφοποίησης λημμάτων.
ΗΠΑ εναντίον Ταϊλάνδης στο Grand Muaythai Championship Match.
ΤοMuay (Thai)(Μουάι Τάι) (ταϊλανδέζικα: มวยไทย προφέρεται Μουάι τάι), ή στην ελληνική ορολογία, Ταϊλανδέζικη πυγμαχία (Thai Boxing) είναι μαχητική πολεμική τέχνημε καταγωγή από τηνΤαϊλάνδη. Είναι το εθνικό άθλημα στηνΤαϊλάνδηκαιη εγγενής πολεμική τέχνη. Ονομάζεται και τέχνη των 8 άκρων (χέρια, αγκώνες, γόνατα, πόδια) Έγινε δημοφιλές σε όλο τον κόσμο στηδεκαετία του '90. Το1995, με πρωτοβουλία της κυβέρνησης, ιδρύθηκε η Πρώτη Παγκόσμια Ερασιτεχνική Ομοσπονδία (Ι.Α.Μ.Τ.F.) με πρόεδρο τον General Tienchai Sirisumpan, γιανα γίνει γνωστό παγκοσμίως στην ερασιτεχνική του εκδοχή.
Το1238, δημιουργήθηκε ο πρώτος στρατός της Ταϊλάνδηςστη βόρεια πόλη της Σουκοτάι (Sukhothai), πρωτεύουσας τουΣιάμ. Η καταγεγραμμένη ιστορία δείχνει ότι υπήρχε ανάγκη υπεράσπισης της πρωτεύουσας λόγω πολλών πολέμων μεταξύ γειτονικών φυλών και βασιλείων. Ο στρατός τουΣιάμ δημιουργήθηκε γιανα προστατεύσει την κυβέρνηση και τους κατοίκους της μέσα στην πόλη καιστα γύρω χωριά. Οι στρατιώτες είχαν διδαχθεί μάχη σώμα με σώμα και πώς να χρησιμοποιούν όπλα, καθώς καιτο πώς να χρησιμοποιούν ολόκληρο το σώμα ως όπλο. Η εκπαίδευσή τους είναι αυτό που τελικά εξελίχθηκε σε Μουάι Τάι και Κράμπι Κραμπόνγκ.
Η μάθηση τωνπολεμικών τεχνών ή «Μουάι Τάι» ριζώθηκε στον πολιτισμό του λαού τουΣιάμ. Μετη συνεχή απειλή του πολέμου, σταδιακά άρχισαν να εμφανίζονται κέντρα εκπαίδευσης σε όλο το βασίλειο. Αυτές ήταν οι πρώτες κατασκηνώσεις Μουάι Τάι. Οι νεαροί άνδρες εκπαιδευόταν στην τέχνη για διάφορους λόγους: αυτοάμυνα, σωματική άσκηση, πειθαρχία. Ακόμα και Μοναχοί εκπαιδευόντουσαν σε πολλούς βουδιστικούς ναούς, περνώντας τις γνώσεις καιτην ιστορία από τημια γενιά στην επόμενη.
Καθώς το Μουάι Τάι γινόταν δημοφιλές στους φτωχούς και τους κοινούς ανθρώπους, γινόταν επίσης ένα απαραίτητο προσόν γιατην υψηλή κοινωνία. Οι δύο γιοιτου βασιλιά Phokhun Sri, πρώτου βασιλιά του Σουκοτάι, στάλθηκαν γιανα μάθουν στο προπονητικό κέντρο Σάμακορν (Samakorn). Πίστευαν ότι οι καλοί πολεμιστές γίνονται γενναίοι ηγέτες και αυτό θα τους προετοίμαζε ως μελλοντικούς κυβερνήτες του βασιλείου. Το πανεπιστήμιο Phokhun Ram Khamhaeng ονομάστηκε από τον συγγραφέα του πρώτου αρχαίου κειμένου Μουάι Τάι, το οποίο βρίσκεται στηνΜπανγκόκ μαζί μετην Αρχή Αθλητισμού της Ταϊλάνδης.
Με πολλούς πολέμους και μάχες μεταξύ των αναπτυσσόμενων χωρών της Ταϊλάνδης, της Βιρμανίαςκαι της Καμπότζης, κατέστη αναγκαία η ανάπτυξη μεγάλων στρατευμάτων γιατην προστασία καιτη διασφάλιση της επιβίωσης του βασιλείου της Ταϊλάνδης. Οι νεαροί άνδρες εκπαιδευόταν στις πολεμικές επιχειρήσεις σε εκπαιδευτικά κέντρα σε όλη τη χώρα, αφιερώνοντας τον εαυτό τους στην εκμάθηση μάχης σώμα με σώμα ("Μουάι Τάι"), μάχης μεσπαθίκαι μάχης με ράβδο ("Κράμπι Κραμπόνγκ "). Το κέντρο εκπαίδευσης Phudaisawan γιαξίφηκαι ράβδους είχε γίνει τοπιο διάσημο από τα κέντρα κατάρτισης, καιγια εκείνη την εποχή θεωρήθηκε ότι ήταν ισοδύναμο ενός κολεγίου ή κάποιας πανεπιστημιακής εκπαίδευσης.
Ο βασιλιάς Naresuan αγαπούσε το Μουάι Τάι και τους διαγωνισμούς μεταξύ των εκπαιδευόμενων. Τελικά, θα γινόταν ένας μύθος του Μουάι Τάι, καλώντας τους άνδρες που είχαν υποστεί ξυλοδαρμό και εξορίστηκαν από τους πολεμιστές της Βιρμανίαςνα γίνουν ανιχνευτές, κατάσκοποι και "στρατιώτες της ζούγκλας" όπου και τελικά θα απελευθέρωναν τηνΤαϊλάνδη από τους κατακτητές της Βιρμανίας, γύρω στο1600.
Κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής το Μουάι Τάι ή Muay Kaad Chuak όπως ονομαζόταν τότε, έγινε εθνικό άθλημα, αναπτύσσοντας τις θεμελιώδεις παραδόσεις που παρέμειναν ίδιες γιατα επόμενα 400 χρόνια. Εισήχθησαν η Mongkong (κορδέλα) καιτο pa pra jiat (περιβραχιόνιο) καιτο πρώτο «ρινγκ» έγινε από ένα πεσμένο σχοινί στο έδαφος δημιουργώντας ένα τετράγωνο ή κύκλο ως μια καθορισμένη περιοχή μάχης. Οι μαχητές χρησιμοποιούσαν σχοινιά κάνναβηςκαι νήματα ως καλύμματα που τυλίγονταν γύρω από τα χέρια και τους βραχίονες. Ένα παχύ, αμυλώδες υγρό θα χρησιμοποιηθεί κάποιες φορές γιανα δέσει τα νήματα καινα κάνει την επιφάνεια πιο σκληρή.
Στις πρώτες επαγγελματικούς αγώνες, οι μαχητές δεν κατατάσσονταν σύμφωνα μετο βάρος, το ύψος, την ηλικία ή την εμπειρία καιδεν υπήρχαν χρονικά όρια. Συνέχιζαν να αγωνίζονται μέχρι να υπάρξει ένας σαφής νικητής. Οι τοπικοί πρωταθλητές αντιπροσώπευαν την πόλη ή το χωριό τους και συχνά πολεμούσαν για λογαριασμό των πλούσιων επιχειρηματιών ή των βασιλιάδων ως ένας τρόπος επίλυσης των διαφορών τους. Χάνοντας έναν αγώνα συχνά είχε ως αποτέλεσμα γιατον μαχητή και/ή τον επιχειρηματία να χαθεί ο σεβασμός στο πρόσωπο του. Τα στοιχήματα στους αγώνες Μουάι Τάι ήταν τόσο δημοφιλή τότε, όσο είναι και τώρα.
Ο βασιλιάς Prachao Sua αγαπούσε να αγωνίζεται στο Μουάι Τάι. Ήταν γνωστός γιατη συμμετοχή τουσε τουρνουά σε μικρές πόλεις και χωριά όπου μεταμφιεζόταν ως κοινός. Επειδή κανείς δεν αναγνώριζε ότι ήταν ο βασιλιάς, του επέτρεπαν να συμμετάσχει σε τουρνουά εναντίον αρκετών άξιων μαχητών.
Σύμφωνα μετον μύθο, νίκησε τρεις μαχητές που ονομάζονταν Nai Klan Madthai (δολοφονικές γροθιές), Nai Yai Madklek (σιδερένιες γροθιές), και Nai Lek Madnok (Δυνατές γροθιές). Ο «Tiger King" αναγκαζόταν να μεταμφιεστεί, επειδή οι άνθρωποι της Ταϊλάνδης είχαν τον βασιλιά τους σε τόσο μεγάλη εκτίμηση, που από σεβασμό κανείς δενθα αγωνιζόταν μαζί του. Ο Prachao Sua αγαπούσε το άθλημα τόσο πολύ, που έκανε τους δύο γιους του, πρίγκιπες της Ταϊλάνδης, να μελετήσουν Μουάι Τάι, μάχη με σπαθί καιπάλη. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ιδρύθηκε το Βασιλικό Τμήμα Πυγμαχίαςμε σκοπό την εύρεση και πρόσληψη άξιων ανδρών πουθα μαχόταν για ψυχαγωγία για τους βασιλιά καιγιανα γίνουν φύλακες στο Thani Lir, το βασιλικό δικαστήριο. Ως βασιλικοί φρουροί, τους δόθηκε επίσης, το έργο της εκπαίδευσης των μελών της βασιλικής οικογένειας στη μάχη καιστο Μουάι Τάι, δεδομένου ότι ήταν ακόμη σε εμπόλεμη κατάσταση μετηνΚαμπότζηκαιτηΒιρμανία.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου γνωστή ως η εποχή του Thonburi, ηΤαϊλάνδη γνώρισε μία περίοδο ειρήνης καιτο βασίλειο σταδιακά επανέκαμψε. Η εκπαίδευση στο Μουάι Τάι ήταν κυρίως για τους στρατιώτες καιμια αγαπημένη ανάμνηση του παρελθόντος για τους υπόλοιπους. Μετην ειρήνη που μόλις είχε αποκτήσει η χώρα, το άθλημα άρχισε να γίνεται πιο ανταγωνιστικό. Στρατόπεδα επέλεγαν τους καλύτερους μαχητές τους γιανα αγωνισθούν μεταξύ τους για ψυχαγωγία. Επειδή δεν υπήρχαν ακόμη επίσημοι κανόνες, ο αγώνας διαρκούσε μέχρι να υπάρξει ένας σαφής νικητής, ο οποίος ήταν συνήθως ο τελευταίος που στεκόταν όρθιος.
Την εποχή της βασιλείας του Rama I, το Μουάι Τάι είχε γίνει μια εθνική πολεμική τέχνηκαι άρχισαν να εισάγονται οι πρώτοι κανόνες. Το άθλημα έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι εορτασμών και εκδηλώσεων σε όλη τη χώρα. Τη διάρκεια του κάθε γύρου την καθόριζε μία καρύδα μεμια μικρή οπή από την οποία θα έμπαινε νερό. Τοποθετούσαν την καρύδα σε ένα βαρέλι με νερό, όταν η καρύδα γέμιζε με νερό και βυθιζόταν στον πυθμένα του βαρελιού τελείωνε ο γύρος, ανκαιδεν υπήρχε ακόμη όριο γιατον αριθμό των γύρων ανά αγώνα. Οι μαχητές συνέχιζαν να παλεύουν μέχρι να επιλεχτεί ένας σαφής νικητής ή να μείνει όρθιος μόνο ένας.
Ο βασιλιάς Rama ήταν ενθουσιασμένος μετο Μουάι Τάι. Από την παιδική του ηλικία εκπαιδευόταν και ταξίδευε γιανα παρακολουθήσει αγώνες σε όλο το βασίλειο, ενώ σύμφωνα μετον μύθο, το1788, δύο αδέλφια από τηΓαλλία ταξίδεψαν στηνΤαϊλάνδησε αναζήτηση πυγμαχικών αγώνων.
Ο βασιλιάς Rama V
Ένας από αυτούς ήταν μαχητής με κάποια φήμη και είχε αγωνιστεί σε άλλες χώρες κατά τη διάρκεια των ταξιδιών τους. Ο σκοπός του ήταν να αγωνιστεί με χρηματικό έπαθλο εναντίον ενός Ταϊλανδού πυγμάχου.
Ο βασιλιάς διασαλεύθηκε μετον επικεφαλής του υπουργείου βασιλικής πυγμαχίας, Pra Raja Wangbowon, όπου συμφωνήθηκε ένα έπαθλο των 4000 μπατ καινα διεξαχθεί ο αγώνας στο Μεγάλο Παλάτι, στον ναό του σμαραγδένιου Βούδα. Ένα ρινγκ 20 Χ 20 μέτρων κατασκευάστηκε ειδικά γιατον αγώνα. Στην αρχή του αγώνα, φαινόταν ότι ο μαχητής από τηΓαλλία ήταν πολύ δυνατός γιατον ελαφρύτερο αλλά γρηγορότερο Ταϊλανδό. Τελικά άρχισε να κουράζεται, και βλέποντας ότι ήταν στα πρόθυρα να χάσει, ο αδελφός του έσπασε τους κανόνες και μπήκε στορινγκγιανα βοηθήσει. Αυτό προκάλεσε μια ταραχή και μάχη ακολούθησε μεταξύ των ξένων και Ταϊλανδών φυλάκων, αλλά καιτων θεατών. Ντροπιασμένοι από τις ενέργειές τους, οι αδελφοί έφυγαν αμέσως μετά.
Ο βασιλιάς Rama V συνειδητοποίησε την αξία του Μουάι Τάι και έκανε πολλά γιανα προωθήσει το άθλημα από τα τέλη του1880 μέχρι καιτα τέλη τουαιώνα. Διοργάνωσε τουρνουά καιτα "Μουάι Λουάνγκ", κέντρα πυγμαχίαςσε όλο το βασίλειο, το οποία συχνά προσφερόντουσαν ως ένας τρόπος γιανα βρεθεί η προσωπική του φρουρά ή βασιλικοί υπάλληλοι όταν ένας μαχητής ήταν νικητής.
Συχνά, οι κορυφαίοι μαχητές του βασιλικού κέντρου Μουάι Τάι δεχόντουσαν προσωπικές προσκλήσεις από τον βασιλιά γιανα αγωνιστούν σε τουρνουά, φεστιβάλ και σημαντικές διεθνείς διοργανώσεις. Το υπουργείο παιδείας δημιουργήθηκε το1887, μετο Μουάι Τάι να είναι μέρος του προγράμματος σπουδών της στρατιωτικής σχολής.
Το Μουάι Τάι εισήχθη στηνΕυρώπηκαιτον υπόλοιπο κόσμο κατά τονΠρώτο Παγκόσμιο πόλεμο. Ταϊλανδοί στρατιώτες ήταν τοποθετημένοι στηΓαλλίακαιο διοικητής τους οργάνωνε αγώνες Μουάι Τάι γιανα ενισχύσει το ηθικό των στρατιωτών. Γάλλοι πυγμάχοι συχνά συμμετείχαν και ανταγωνιζόντουσαν τους Ταϊλανδούς μαχητές. Το πρώτο μόνιμο στάδιο πυγμαχίας χτίστηκε στη σχολή Suan Khoolab, μετά τον πόλεμο. Λόγω του ότι δεν είχαν τα σύγχρονα γάντια που χρησιμοποιούνται σήμερα, τα χέρια των μαχητών ήταν τυλιγμένα σεβαμβάκικαικάνναβη. Φορούσαν Mongkongs στο κεφάλι τους και pra-jiats γύρω από τους δικέφαλους τους. Τα βασικά στοιχεία που καθορίζουν το Thai Boxing ως ένα στυλ μάχης είχαν αρχίσει να ριζώνουν. Μέσω της εκπαίδευσης, των στρατιωτικών ασκήσεων, της μάχης καιτην απώλειας ζωών, οι τεχνικές έγιναν ακριβείς και συγκεκριμένες. Ο στόχος του κάθε χτυπήματος και της κάθε κίνησης είναι να παραδώσει ένα βασανιστικό, εξουθενωτικό πλήγμα πουθα επέτρεπε στον μαχητή να υπερισχύσει των αντιπάλων του χωρίς να αφήνει τον εαυτό του εκτεθειμένο σε κάποια επίθεση. Έτσι, τα χτυπήματα με σωστή τεχνική και δύναμη ήταν ένα ζωτικής σημασίας στοιχείο στην εκπαίδευσή τους. Οι βετεράνοι στρατιώτες καιοι πατέρες δίδασκαν στους μαθητές και τους γιους τους, επιθετικές και αμυντικές τακτικές και τεχνικές, σωστή στάση του σώματος και δεξιότητες γιανα αυξήσουν την ικανότητα επίγνωσης σεμια μάχη. Αυτοί οι μαθητές καιοιγιοι δίδαξαν τα δικά τους παιδιά και έτσι δημιουργήθηκαν τα βασικά στοιχεία που συνθέτουν το Μουάι Τάι σήμερα. Οι Ταϊλανδοί ήταν συνεχώς σε επιφυλακή περιμένοντας επιθέσεις από γειτονικές χώρες όπως ηΒιρμανίακαιηΚαμπότζη. Οι Βιρμανοί καιοι Ταϊλανδοί είχαν πολεμήσει ο ένας τον άλλον σε πολλούς πολέμους κατά τη διάρκεια των αιώνων, προκαλώντας μεγάλες καταστροφές και στις δύο χώρες. Οι πόλεμοι κατά της Βιρμανίας, της Καμπότζης και άλλων εισβολέων βοήθησε να βελτιωθεί η τέχνη του Μουάι Τάι, διδάσκοντας τους Ταϊλανδούς πολεμιστές πως να εμπλέκονται στη μάχη.
Όταν οι νέοι άνδρες επέστρεψαν από το καθήκον τους μετον Ταϊλανδέζικο στρατό, συχνά συμμετείχαν σε αγώνες για άθληση και διασκέδαση. Παλαιότεροι στρατιώτες, που είχαν επιζήσει από πολλές μάχες και αντιπαραθέσεις σώμα με σώμα, έγιναν "Kroo Muay" - εκπαιδευτές και δάσκαλοι. Ένας τοπικός μαχητής από κάθε επαρχία, πόλη και χωριό, που έδειχνε να είναι ικανός στο άθλημα συγκέντρωνε τον σεβασμό καιτην υποστήριξη των κατοίκων της περιοχής. Η αγάπη γιατο άθλημα καιη σημασία ενός αποτελεσματικού αμυντικού συστήματος γιατο βασίλειο έκανε το Μουάι Τάι ένα ζωτικό μέρος του Ταϊλανδέζικου πολιτισμού γιατα επόμενα 500 χρόνια, καθώς οι τεχνικές καιη φιλοσοφία περνούσαν από γενιά σε γενιά.
Το Μουάι Τάι έχει εξελιχθεί σημαντικά τα τελευταία 100 χρόνια. Λόγω της αισθητής εθνικής δημοτικότητας, άρχισε να συγκεντρώνει διεθνή αναγνώριση. ΣτονΔεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, μετά την επίσημη εισαγωγή τους στο Μουάι Τάι, οι ξένοι το ονόμασαν "Siam Boxing", όπως λεγόταν στο παρελθόν ηΤαϊλάνδη. Οι Γάλλοι το χαρακτήρισαν ως "Orient Le Sport" δηλαδή πολεμικό στυλ της Ανατολής. Στρατιώτες από τηνΕυρώπηκαιτηνΑμερική παρακολουθούσαν προσεκτικά καθώς οι Ταϊλανδοί στρατιώτες εξασκούνταν στο Μουάι Τάι. Ήταν τόσο εντυπωσιασμένοι μετο ύφος της πάλης, που ζητούσαν από τους Ταϊλανδούς στρατιώτες να τους διδάξουν τις βασικές αρχές και τις παραδόσεις του Μουάι Τάι. Καθώς γινόταν πιο δημοφιλές
διεθνώς, οι κανόνες άρχισαν να αλλάζουν έτσι ώστε να μπορούσε να οργανωθεί καλύτερα, όπως καθιερωμένα αθλήματα, σαντηνπυγμαχία. Στηδεκαετία του 1920, εισήχθησαν "ρινγκ" γιανα αντικατασταθούν οι ανοιχτές αυλές. Γάντια παρόμοια με αυτά που χρησιμοποιούνται σε αγώνες πυγμαχίας αντικατέστησαν τα σχοινιά κάνναβης, τα κομμάτια δέρματος και προστέθηκε το σπασουάρ ως επιπλέον προστασία από τα βίαια λακτίσματα και τις γονατιές. Οι πρώτοι επίσημοι κανόνες εισήχθησαν στο άθλημα του Μουάι μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι μάχες χωρίστηκαν σε 5 γύρους με συγκεκριμένο χρονικό όριο γιατον κάθε γύρο.
Χρησιμοποιήθηκε ρολόι γιανα καθορίσει το μήκος του κάθε γύρου αντί για ένα κέλυφος καρύδας με τρύπες που βυθιζόταν σε ένα βαρέλι με νερό, καθώς και κατασκευάστηκαν μεγάλα γήπεδα Μουάι Τάι σε μεγάλες πόλεις σε ολόκληρη τη χώρα (δηλαδή Μπανγκόκ, Σούκοται και Τσιανγκ Μάι). Το στάδιο Λουμπίνι στην Μπανγκόκ θεωρείται σχεδόν «ιερό έδαφος» για τους μαχητές του Μουάι Τάι, ντόπιους και ξένους. Ένα ολοκληρωμένο σύστημα κατηγοριοποίησης των μαχητών ανάλογα μετο βάρος τους, απόλυτων κανόνων και επισήμων πρωταθλημάτων δημιουργούταν σιγά - σιγά τα επόμενα χρόνια καιη οργάνωση του αθλήματος άρχισε να μοιάζει μετηνπυγμαχία. Σε αντίθεση μετην πυγμαχία στηνΕυρώπηκαιτηνΑμερική, οι αθλητές του Μουάι Τάι κερδίζουν πολύ λίγα χρήματα. Οι περισσότεροι αγωνίζονται κάθε 3-4 εβδομάδες, κερδίζοντας 4000-6000 μπατ (100 δολάρια, τα οποία μετά βίας φθάνουν γιανα καλύψουν τις προσωπικές τους ανάγκες.
Οι αθλητές του Μουάι Τάι εκπαιδεύονται πολλές ώρες την ημέρα και συχνά αρχίζουν στην ηλικία των 6-8 ετών. Συνήθως, αγωνίζονται για πρώτη φορά στην ηλικία των 8-10 ετών και μπορεί να φτάσουν τους 120-150 αγώνες (τρεις φορές περισσότερους από έναν ενεργό πυγμάχο), πριν φτάσουν στην ηλικία των 25 ετών. Λόγω των έντονων σωματικών απαιτήσεων του αθλήματος καιτου γεγονότος ότι μάχονται από μικρή ηλικία, οι αθλητές του Μουάι Τάι γενικά δεν έχουν μακρά επαγγελματική σταδιοδρομία. Είναι γνωστοί γιατο σκληρό δέρμα τους καιτην ικανότητα να αγνοούν τον πόνο και τους τραυματισμούς, οι οποίοι είναι αρκετά συχνοί. Κατά τη διάρκεια της καριέρας τους έρχονται αντιμέτωποι με όλων των ειδών τους τραυματισμούς, από κοψίματα και πληγές στο πρόσωπο καιτο κεφάλι μέχρι σπασμένα κόκαλα και σοβαρά διαστρέμματα.
ΟΒουδισμός είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τις πολεμικές τέχνες. Σήμερα ο Βουδισμός πιστεύει στον καθαρισμό της ψυχής μέσω τουδιαλογισμού.[εκκρεμεί παραπομπή]Σε προηγούμενους αιώνες, ωστόσο, η σωματική άσκηση ήταν ο τρόπος γιατην πνευματική φώτιση.[εκκρεμεί παραπομπή]Το Μουάι Τάι ήταν ένα φυσικό μέσο γιατον βουδιστικό τρόπο ζωής, έτσι καιοι ναοί συνέβαλαν στην ανάπτυξη του αθλήματος. Οργάνωναν αγώνες Μουάι Τάι έτσι ώστε τα παιδιά να βγάζουν κάποια χρήματα. Αυτός ήταν ο τρόπος τους νατα βοηθήσουν να επιβιώσουν καινατα αποτρέψουν από τονα γίνουν κλέφτες. Η σύνδεση μεταξύ των μοναχών καιτων φτωχών παιδιών είναι μια σχέση που είναι μοναδική στο Μουάι Τάι καιμε αυτό τον τρόπο δημιουργείται μια σχέση μεταξύ του
πνευματικού καιτου φυσικού κόσμου. Ωστόσο δεν είναι ο καθένας εντυπωσιασμένος μετην υποτιθέμενη σχέση μεταξύ αυτών των δύο. Οι παιδικοί αγώνες πλήρης επαφής πυροδότησαν ένα καταιγισμό διαμαχών περί ηθικής στις δυτικές χώρες. Σύμφωνα όμως με τους Ταϊλανδούς είναι μία από τις λίγες διαθέσιμες επιλογές επιβίωσης σεμια φτωχή, αγροτική κοινωνία όπως της Ταϊλάνδης. Ωστόσο η βουδιστική επιρροή στο Μουάι Τάι, τρέχει πιο βαθιά από τη χρήση του ως φιλανθρωπικό διέξοδο. Πηγαίνοντας πίσω στις πρώτες μέρες του πολέμου των συνόρων, υπάρχουν ενδείξεις ότι οι μοναχοί ευλογούσαν τους Ταϊλανδούς πολεμιστές πριν από μια μάχη, μια πρακτική που μεταφέρθηκε στο "ρινγκ" ως προσευχή γιατην ασφάλεια των μαχητών και ως κάλεσμα των προγόνων τους γιανα είναι μαζί τους στην αρένα.
Οι άνθρωποι της Ταϊλάνδης είναι γνωστοί για τις προλήψειςκαιτην πίστη τους σε κακά πνεύματα καιφαντάσματα. Οι Ταϊλανδοί μαχητές του Μουάι Τάι χρησιμοποιούν εδώ και αιώνες ειδικά τατουάζ, φυλαχτάκαι τελετές γιατην αύξηση της καλής τύχης τους καιγιανα διώξουν την κακή τύχη καιτα κακά πνεύματα πουθα μπορούσαν να τους ακολουθήσουν καινα τους βλάψουν στο "ρινγκ". Συχνά φορούν κομμάτια οστών των προγόνων τους, τυλιγμένα μέσα στα κεφαλομάντηλα Mongkong (Μογκονγκ) ή σε ένα βραχιόλι δεμένο στο χέρι τους. Τα οστά πιστεύουν ότι εκπροσωπούν τα καλά πνεύματα των προγόνων τους και τους παρέχουν προστασία από τραυματισμούς και κακά πνεύματα. Ιδιαίτερα πιστεύουν ότι τα πνεύματα των προγόνων ενός μαχητή ενσωματώνονται στο κεφάλι. Αυτός είναι ο λόγος πουοι Ταϊλανδοί μαχητές φοράνε το Μόνγκονγκ στο κεφάλι καιδεν αφήνουν τις γυναίκες να αγγίζουν τα κεφάλια τους. Είναι, επίσης, ο λόγος που πηδούν πάνω από τα σχοινιά γιαναμπουνστο "ρινγκ", διότι αν πάνε δια μέσου των σχοινιών, τα κεφάλια τους θα μπορούσαν νατα αγγίξουν καινα χάσουν τη δύναμή τους. Μερικοί μαχητές, αλλά και απλοί άνθρωποι της Ταϊλάνδης, πηγαίνουν συχνά σε ναούς ή σε κάποιον υψηλόβαθμο ιερέα γιανα χαράξουν στο δέρμα τους επιγραφές στην Ταϊλανδική γλώσσα. Οι ισχυρές επιγραφές πιστεύουν ότι παρέχουν ειδική προστασία από ορισμένες επιδράσεις, όπως κακή τύχη, φαντάσματα, πνεύματα, κλπ. Άλλα τατουάζ πιστεύουν ότι δίνουν καλή τύχη, δύναμη, θάρρος και μεγάλη διάρκεια ζωής. Συχνά πριν από τους αγώνες, οι μαχητές τρίβουν ειδικά λάδια και φίλτρα στο δέρμα τους γιανα αγνοούν τον πόνο καινα είναι άτρωτοι. Ειδικά φυλαχτά (kreung Rang) φοριούνται γύρω από τον λαιμό που επίσης πιστεύεται ότι διαθέτουν ειδικές μαγικές δυνάμεις. Κάποια φυλακτά που περιέχουν γραπτές επιγραφές τυλίγονται σε ένα μικρό κύλινδρο. Άλλα φυλαχτά προέρχονταν από σημαντικούς ναούς και φέρουν την εικόνα του Βούδα. Όποια καιαν είναι τα φυλαχτά, τατουάζ, λάδια, φίλτρα ή επιγραφές, έχουν ως σκοπό να δώσουν αυτοπεποίθηση στον μαχητή λόγω των ισχυρών πεποιθήσεών του.
Ο πρόγονος όμως όλων των τελετουργικών του Μουάι Τάι είναι ένας χορός που ονομάζεται Γουάι ΚρουΡαμ Μουάι (Wai Khru Ram Muay), που εκτελείται από κάθε διαγωνιζόμενο πριν από τον αγώνα. Είναι ένα προσεκτικά χορογραφημένο σύνολο κινήσεων που αποδίδει σεβασμό στους προγόνους του, τους δασκάλους του μαχητή, καθώς καιτην προπονητική σχολή στην οποία ανήκει και επιδεικνύει τις ικανότητές του όσον αφορά την ισορροπία καιτον έλεγχο. Το γονάτισμα ως ένδειξη σεβασμού προς τον Θεό καιτονΒούδακαιμια προσευχή γιατην ασφάλεια των μαχητών αποτελούν τα βασικά συστατικά του Wai Khru Ram Muay.
Οι μαχητές του Μουάι Τάι έπρεπε να είναι επινοητικοί καινα βασίζονται σε άμεσα διαθέσιμα εργαλεία γιατηνεκπαίδευσηκαιτη φυσική τους κατάσταση. Τοτροπικόπεριβάλλον της Ταϊλάνδης παρέχει αφθονία σεμπανανιέςκαι δέντρα καρύδας, σεποτάμιακαισε ρέματα καισε χειρωνακτική εργασία. Σε αυτά βασιζόντουσαν οι μαχητές γιανα γίνουν καλύτεροι καιπιο ικανοί στο άθλημα. Μία από τις πιο δημοφιλής και γνωστές τεχνικές κατάρτισης "παλαιού τύπου", ήταν να χτυπάνε μεταπόδια τους σε μπανανιές. Η μαλακή και πορώδης φύση της μπανανιάς ήταν ιδανική γιατην εξάσκηση χτυπημάτων μετο πόδι καιτο γόνατο. Οι μαχητές χτυπούσαν ένα δέντρο περίπου 18-24 εκατοστάσε διάμετρο, και σιγά-σιγά το έριχναν κάτω χρησιμοποιώντας μια ποικιλία από τεχνικές. Η μπανανιά προτιμήθηκε επειδή ήταν αρκετά μαλακή, ώστε ναμην βλάψει το πόδι των μαχητών, αλλά και αρκετά σκληρή γιανα χρειαστεί πολλά δυνατά χτυπήματα μετα πόδια ή τα γόνατα μέχρι να πέσει.
Πολλές φορές οι μαχητές κυλούσαν μικρούς κορμούς πάνω στις κνήμες τους ή τις χτυπούσαν με σάκους άμμου, η πρόθεση ήταν να σκληρύνει το δέρμα καινα αποκτήσουν κάλους πουθα παρείχαν επιπλέον προστασία κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Οι σκληρές κνήμες καιτο σκληρό δέρμα ήταν σημαντικό μέρος τουνα είσαι καλός μαχητής του Μουάι Τάι.
Ηχουρμαδιά επίσης χρησιμοποιήθηκε με πολλούς δημιουργικούς τρόπους. Οι Ταϊλανδοί μαχητές ανέβαιναν συχνά γιανα δυναμώσουν τα πόδια τους. Ο τραχύς φλοιός βοήθησε να σκληραίνουν τα πόδια τους, και ακόμη καιοι καρύδες είχαν χρησιμοποιηθεί γιανα βοηθήσουν στην εκπαίδευση. Οι μαχητές τοποθετούσαν το μισό ενός σπασμένου κελύφους καρύδας στο έδαφος, εν μέρει, γεμισμένο με άμμο, καιστη συνέχεια χτυπούσαν επανειλημμένα τους αγκώνες τους στο κέλυφος καιτην άμμο. Αυτό βοηθούσε στη σκλήρυνση των αγκώνων τους.
Γιατην εξάσκηση ακρίβειας των χτυπημάτων τους σε κινούμενο στόχο, οι Ταϊλανδοί πολεμιστές κρεμούσαν μια καρύδα με ένα σχοινίκαι χτυπούσαν με γροθιές, κλωτσιές, αγκώνες και γόνατα τον κινούμενο στόχο που αντιπροσώπευε τον αντίπαλό τους στο "ρινγκ". Πιστεύεται επίσης ότι οι μαχητές χτυπούσαν με τις γροθιές τους σιγά-σιγά και μεθοδικά το σκληρό φλοιό της καρύδας, μέχρι να ανοίξει, φανερώνοντας το εσωτερικό του φρούτου.
Μια άλλη δημοφιλής και αποτελεσματική μέθοδος γιατην ενδυνάμωση τους, ήταν να σκάβουν ένα μικρό λάκκο περίπου 50 εκατοστώνκαινα πηδάνε μέσα και έξω από αυτόν. Οι Ταϊλανδοί μαχητές περπατούσαν επίσης ενάντια στη ροή ενός ισχυρού ρεύματος και μέσα από παχιά, λασπώδη χωράφια ρυζιούγιανατην απόκτηση ισχυρών μυώνκαιτων μηρών.
Γιαναμην ανοιγοκλείνουν ταμάτια τους όταν δεχόντουσαν κάποιο χτύπημα στο πρόσωπο, οι μαχητές του Μουάι Τάι στεκόντουσαν σεποταμούςκαι χαστούκιζαν με νερό τα πρόσωπά τους, ενώ προσπαθούσαν να κρατήσουν τα μάτια τους ανοιχτά.
Μία άλλη αγαπημένη και πολύ δημοφιλής τεχνική κατάρτισης, ονομάζεται κύκλοςτου Μουάι Τάι. Μια ομάδα μαχητών αποτελούσαν έναν κύκλο με ένα άτομο στη μέση. Ο μαχητής στη μέση, στη συνέχεια θα εξασκούνταν με κάθε άτομο στον κύκλο για ένα καθορισμένο χρονικό διάστημα, αλλάζοντας σε ίσα χρονικά διαστήματα. Συχνά άλλαζαν 5-6 αντιπάλους στη σειρά, για περίπου 10 λεπτά, γιανα βελτιώσουν τις ικανότητες τους στο clinch (μάχη του αυχένα), καθώς καιστην αντοχή. Εάν ένας μαχητής μπορούσε να εξασκείτε για 10 λεπτά χωρίς διάλειμμα, θα ήταν πολύ πιο εύκολο να αντέξει ένα γύρο τριών λεπτών στο "ρινγκ".
Όπως καισε όλα τα ανταγωνιστικά μαχητικά αθλήματα πλήρους επαφής, έτσι καιτο Μουάι Τάι δίνει μεγάλη έμφαση στην προετοιμασία του σώματος. Η εκπαίδευση του Μουάι Τάι έχει σχεδιαστεί ειδικά γιανα προωθήσει το επίπεδο της φυσικής κατάστασης και αντοχής που απαιτείται γιατον ανταγωνισμό μέσα στο "ρινγκ". Περιλαμβάνει κλασσικές μεθόδους προπόνησης μαχητικών αθλημάτων όπως τοτρέξιμο, η σκιαμαχία, το σχοινάκι, ασκήσεις αντίστασης του σωματικού βάρους, ασκήσεις με ιατρική μπάλα, ασκήσεις κοιλιακών, καισε ορισμένες περιπτώσεις ασκήσεις με βάρη. Οι μαχητές του Μουάι Τάι εστιάζουν την προπόνησή τους με τους προπονητές τους χρησιμοποιώντας, Thai pads, γάντια εστίασης, σάκουςκαι φιλικούς αγώνες(sparring).
Η καθημερινή εκπαίδευση περιλαμβάνει πολλούς γύρους (διάρκειας 3-5 λεπτών που χωρίζονται από μια σύντομη ανάπαυση, περίπου 1-2 λεπτά) χρησιμοποιώντας τις παραπάνω μεθόδους εξάσκησης. Τα Thai pads αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο της εκπαίδευσης στο Μουάι Τάι και περιλαμβάνει εξάσκηση με γροθιές, κλωτσιές, γόνατα, και αγκώνες σε έναν εκπαιδευτή που φοράει παχιά μαξιλάρια που καλύπτουν τους πήχεις καιτα χέρια του. Αυτά τα ειδικά μαξιλάρια χρησιμοποιούνται γιανα απορροφήσουν τον αντίκτυπο των χτυπημάτων των μαχητών καινα επιτρέψει στον μαχητή να αντιδράσει στις αντεπιθέσεις του εκπαιδευτή. Οι εκπαιδευτές συχνά φορούν ένα μαξιλάρι γύρω από την κοιλιακή τους περιοχή, έτσι ώστε ο μαχητής να μπορεί να επιτεθεί με ευθείες κλωτσιές στο σώμα ανά πάσα στιγμή κατά τη διάρκεια του γύρου.
Τα γάντια εστίασης είναι ειδικά σχεδιασμένα γιατη βελτίωση της ταχύτητας χτυπημάτων ενός μαχητή, των συνδυασμών γροθιών, τον συγχρονισμό, τη δύναμη χτυπημάτων καιτην άμυνα. Χρησιμοποιούνται επίσης γιατην εξάσκηση χτυπημάτων με αγκώνες. Η εκπαίδευση στο βαρύ σάκο είναι μια άσκηση φυσικής κατάστασης και δύναμης που ενισχύει τις τεχνικές που χρησιμοποιούνται στα Thai pads καιστα γάντια εστίασης.
Οι φιλικοί αγώνες(sparring) είναι ένα μέσο γιανα ελεγχθεί η τεχνική, οι δεξιότητες, η στρατηγική καιο συγχρονισμός εναντίον ενός συναθλητή. Οι φιλικοί αγώνες είναι συχνά μια λύση για τους ερασιτέχνες και ημιεπαγγελματίες αθλητές, επειδή οι επαγγελματίες αθλητές που ακολουθούν ένα πλήρες πρόγραμμα προπόνησης συνιστάται να τους αποφεύγουν γιαναμην οδηγηθούν σε τραυματισμούς από σκληρές μάχες. Συγκεκριμένες τακτικέςκαι στρατηγικές εξασκούνται μετο sparring συμπεριλαμβανομένων μάχη στενής επαφής, μάχη του αυχένα(clinch) και μάχη μόνο με γόνατα, ή χρήση τεχνικών γιανα κρατήσουν έναν επιθετικό μαχητή σε απόσταση.
Αρχαίες:
Muay Chaiya,Muay Korat,Muay Lopburi, Muay Pra Nakom.
Σύγχρονες:
Σήμερα υπάρχουν λιγότερες μορφές οι οποίες έχουν εξελιχθεί από τις παλαιότερες, το αγωνιστικό Μουάι Τάι, το οποίο είναι οι πρακτικές εφαρμογές των τεχνικών πάνω στο "ρινγκ".
