ΗΜπαλασίχα (ρωσικά: Балашиха) είναι μια ρωσική πόλη της Περιφέρειας Μόσχαςκαι ευρισκόμενη δίπλα στον ποταμό Πέκορκα. Σύμφωνα μετηρωσική απογραφή του 2010η Μπαλασίχα είχε 215.494 κατοίκους, αριθμός ο οποίος έχει υποστεί μια τεράστια αύξηση σε σχέση με άλλες απογραφές όπως του 2002 που είχε μόλις 147.909.
Στις Φιννο-Ουγγρικές γλώσσες, το Μπαλα-σίχα σημαίνει γη εορτασμών, γητου γέλιου και της διασκέδασης.[1]ΟιΦιννο-Ουγγρικοί λαοί ζούσαν στην περιοχή αυτήν πριν από τους Σλάβους.
Η πόλη είναι γνωστή γιατο μοναδικό της σύστημα ποταμών και πλωτών οδών. Το σύστημα ποταμού Πεχόρκα καλύπτει μια έκταση 40 χιλιομέτρων από το βορρά προς το νότο και 20 χιλιόμετρα από τα ανατολικά προς τα δυτικά.
ΗΜπαλασίχα ιδρύθηκε το 1830[2]. Χορηγήθηκε το καθεστώς της πόλης το 1939[3]. Αρκετοί αγροτικοί οικισμοί είχαν υπάρξει πολύ καιρό στο χώρο της σύγχρονης πόλης.
Η πόλη βρίσκεται στη διάσημη εθνική οδό Βλαντιμίρ, η οποία οδηγεί τη Μόσχα στα ανατολικά. Αυτή ήταν η πορεία κατά την οποία οι καταδικασθέντες εγκληματίες διεξάγονται σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας στηΣιβηρία. Ο δρόμος μετονομάστηκε σε οδό Γκόρκι κατά τη σοβιετική εποχή. Η αποτυχία της Εξέγερσης των Δεκεμβριστών κατά τουΝικόλαου Α΄ της Ρωσίας οδήγησε στην εκτέλεση των αρχηγών της καιστην εξορία πολλών ευγενών στη Σιβηρία. Οι μαθητές της εποχής της Σοβιετικής περιόδου ενημερώθηκαν ότι οι φυλακισμένοι πολεμούσαν με αλυσίδες κατά μήκος αυτού του δρόμου ακολουθούμενοι από τις συζύγους τους. Στην πραγματικότητα, οι Δεκεμβριστές αιχμάλωτοι απεστάλησαν από τηνΑγία Πετρούπολη, την τότε πρωτεύουσα της Ρωσίας, μέσω του Γιαροσλάβλ και όχι μέσω της Μόσχας καιτου Μπαλασίχα καιη ιστορία επινοήθηκε ως μέρος των εορτασμών της 100ής επετείου του γεγονότος το 1925.
Η Σαλτικόβκα, μέρος του Μπαλασίχα, είναι γνωστή γιατα αξιοθέατα της καλλιτεχνικής κοινότητας. ΟΙσαάκ Λεβιτάν, ο διάσημος ζωγράφος τοπίου, έζησε εκεί το 1879. ΟΛέων Τολστόι ήταν ένας ακόμη συχνός επισκέπτης.
Αρκετά ιδρύματα ιδρύθηκαν στην Μπαλασίχα μετά τηνΟκτωβριανή Επανάσταση, συμπεριλαμβανομένου ενός αφιερωμένου στην παραγωγή γούνας.
Κατά τη διάρκεια της σοβιετικής εποχής,η Μπαλασίχα έγινε ένα σημαντικό βιομηχανικό κέντρο με βιομηχανίες στη μεταλλουργία, την αεροναυπηγική βιομηχανία, την κρυογονική τεχνολογία, μηχανήματα και άλλους τομείς.
Μαζί με πολλές άλλες Ρωσικές Ορθόδοξες Εκκλησίες, ο ναός τουΑλέξανδρου Νιέφσκι κατεδαφίστηκε από την κυβέρνηση. Ο καθεδρικός ναός ανατινάχθηκε στη δεκαετία του 1960 αλλά ανακατασκευάστηκε, στην αρχική του θέση, το 2002.
ΗΜπαλασίχα φιλοξενεί πολλούς εργάτες γραφείων που μετακινούνται καθημερινά στη Μόσχα. Έχει αρκετές ακμάζουσες αγορές και εμπορικά κέντρα και εκσυγχρονίζεται γρήγορα. Περιβάλλεται από όμορφα δάση και εξοχή.
Τον Ιανουάριο του 2015, η πόλη Ζελεζνοντόροζνι καταργήθηκε μετην επικράτειά της να ενώνεται μετην Μπαλασίχα.
ΗΜπαλασίχα είναι ο τόπος μιας μεγάλης βάσης Ρωσικού Στρατούκαι ήταν κλειστός για τους αλλοδαπούς κατά τη διάρκεια της σοβιετικής εποχής, μια απαγόρευση η οποία, θεωρητικά, παραμένει μέχρι σήμερα. Ήταν το αρχηγείο του πρώτου Σώματος της Σοβιετικής Αεροπορίαςκαι τώρα έχει μετατραπεί στο αρχηγείο της επιχειρησιακής στρατηγικής διοίκησης γιατην άμυνα των πυραύλων. Η Μπαλασίχα αποτελεί επίσης βάση γιατηνODON (τμήμα εσωτερικής ασφάλειας).
Ο ραδιοφωνικός πύργος της Μπαλασίχα (Ραδιοφωνικό Κέντρο Μόσχας 13). Ο αριστερός ιστός έχει ύψος 300 μέτρων καιο δεξιός έχει ύψος 176 μέτρων.
Η πόλη στεγάζει διάφορα μουσικά σχολεία, όπως η Σχολή Τεχνών Σβιρίντοφ. Τα αξιοθέατα περιλαμβάνουν την Αρένα της Μπαλασίχα καιτο Ραδιοφωνικό Κέντρο Μόσχας 13.
.png)
_10.jpg)
