Συντεταγμένες: 50°21′0″N 25°7′0″E / 50.35000°N 25.11667°E / 50.35000; 25.11667
Το Μπερεστέτσκο (ουκρανικά: Берестечко) είναι πόλη του Ραγιόν Λουτσκ, στο Όμπλαστ Βολίν της Ουκρανίας. Βρίσκεται στον ποταμό Στιρ. Ο πληθυσμός του είναι 1.630 κάτοικοι (εκτίμηση 2022).
Το Μπερεστέτσκο έλαβε δικαιώματα του Μαγδεβούργου το 1547. Γύρω στην ίδια εποχή, σοκινιακές κοινότητες ήταν ενεργές στην πόλη. Το 1651, η Μάχη του Μπερεστέτσκο κατά τη διάρκεια της Εξέγερσης του Χμελνίτσκι έλαβε χώρα κοντά στον οικισμό,[2] στην οποία η Πολωνική-Λιθουανική Κοινοπολιτεία συμμετείχε σε μάχη εναντίον των Ζαπορίζιων Κοζάκων και των Τατάρων της Κριμαίας. Λόγω της απώλειας των Ουκρανών Κοζάκων, ο οικισμός παρέμεινε υπό τον έλεγχο του Πολωνικού Βασιλικού Οίκου. Μετά τον τρίτο διαμελισμό της Πολωνίας, το Μπερεστέτσκο έγινε μέρος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.
Από το 1795 έως τη Ρωσική Επανάσταση του 1917, το Μπερεστέτσκο ήταν μέρος του Κυβερνείου Βολυνίας της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 στη Ρωσία, σημειώθηκαν βίαια ξεσπάσματα σχετικά με διαφωνίες για τα όρια κάθε αυτοκρατορίας. Μετά από συμφωνία μεταξύ των δύο μερών, από το 1921 έως το 1939 το Μπερεστέτσκο ήταν μέρος της Δεύτερης Πολωνικής Δημοκρατίας. Το Σεπτέμβριο του 1939 έγινε μέρος της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών μετά τη σοβιετική εισβολή στην Πολωνία και έγινε πόλη τον Ιανουάριο του 1940.[2][3]
Οι Γερμανοί κατέλαβαν το Μπερεστέτσκο (τότε μέρος του Ράιχσκομισαριατ Ουκρανίας) από τις 23 Ιουνίου 1941 έως τον Απρίλιο του 1944, κατά την οποία ανάγκασαν όλους τους Εβραίους της πόλης να ζήσουν σε ένα γκέτο, μέχρι που τελικά τους εκτέλεσαν το 1942. Ένας μάρτυρας της εκτέλεσης στην πόλη δήλωσε: «Οι Εβραίοι έσκαψαν τους δικούς τους λάκκους, συνοδευόμενοι από δέκα επιταγμένους Ουκρανούς. Οι άνθρωποι σκαρφάλωναν σε δέντρα για να παρακολουθήσουν την εκτέλεση παρά την απαγόρευση. Οι Γερμανοί τους πυροβόλησαν και έπεσαν στον λάκκο».[4] Από τις έξι συναγωγές που υπήρχαν στην πόλη, μόνο μία από αυτές παρέμεινε όρθια μετά τη ναζιστική κατοχή. Κατά τη διάρκεια του 1943, η πόλη έγινε καταφύγιο για τους Πολωνούς που διέφυγαν από τη σφαγή του Βολίν, και οι Γερμανοί σχημάτισαν μία Σούτζμανσαφτ (Schutzmannschaft) με αρκετούς Πολωνούς για να βοηθήσουν στην άμυνα ενάντια στον Ουκρανικό Επαναστατικό Στρατό (ΟΕΣ). Η εκκλησία της πόλης δέχτηκε επίθεση από τον ΟΕΣ στις 30 Δεκεμβρίου 1943, αλλά ο ΟΕΣ απωθήθηκε. Οι Πολωνοί θα εγκατέλειπαν τελικά την πόλη για άλλα έθνη ή θα απελάθονταν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Στις 17 Ιανουαρίου 1944, οι Γερμανοί εγκατέλειψαν την πόλη.
Μετά το τέλος του πολέμου, η πόλη ξαναχτίστηκε και το 1946 ηλεκτροδοτήθηκε. Το 1950 λειτούργησαν ένας νερόμυλος, ένα πριστήριο και πολλά σχολεία, ενώ μέχρι το 1968 ιδρύθηκε ένα εργοστάσιο πλινθοδομών, μια μονάδα επεξεργασίας τροφίμων και μια ζωοτεχνική σχολή. Από το 1989, η βιομηχανία τροφίμων παρέμεινε η βάση της οικονομίας.
Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, η πόλη έγινε μέρος της Ουκρανίας.
.jpg)
Σχετικά πολυμέσα
