Ο Λιμανόφσκι ξεκίνησε να είναι πολιτικά ενεργός κατά τη διάρκεια των σπουδών τουστοΒίλνοκαι συνελήφθη από τη ρωσική αστυνομία το 1861 για έκφραση πατριωτικών απόψεων. Ήταν ακόμα στη φυλακή, όταν ξεκίνησε ηΙανουαριανή Εξέγερσητο 1863, οπότε δεν μπορούσε να συμμετάσχει στις μάχες. Αποφυλακίστηκε το 1867, μετακόμισε στοΛβιβ, όπου εργάστηκε ως δημοσιογράφος, εκφράζοντας σοσιαλιστικές απόψεις και έγινε γραμματέας τουΡούντολφ Γκύνσμπεργκ, καθηγητή Εφαρμοσμένης Χημείας, για ένα έτος. Το 1878 μετανάστευσε στηνΕλβετία, όπου έκδιδε, μαζί με τους Στανίσουαφ Μέντελσον, Κ. Ντουούσκι καιΚ. Χιλντ, μία από τις πρώτες πολωνικές σοσιαλιστικές εφημερίδες, τη «Równość» (Ισότητα). Ήταν ιδρυτής της Stowarzyszenie Socjalistyczne Lud Polski (Σοσιαλιστική Ένωση «Πολωνοί»), στόχος της οποίας ήταν να αγωνιστεί γιατην ανεξαρτησία της Πολωνίας καιτου σοσιαλισμού. Οι απόψεις του υποστηρίχθηκαν από τον ίδιο τονΦρίντριχ Ένγκελς, ο οποίος επέλεξε την ανεξαρτησία της Πολωνίας (αλλά άλλαξε γνώμη αργότερα), καιμετον οποίο ο Λιμανόφσκι ήταν σε επαφή.
Τον Νοέμβριο του 1892 συμμετείχε σεμια συνάντηση Πολωνών σοσιαλιστών από το ρωσικό διαμέρισμα που πραγματοποιήθηκε στοΠαρίσι. Ως ο παλαιότερος συμμετέχων, έγινε πρόεδρος των συνομιλιών. Έγινε ένα από τα ιδρυτικά μέλη τουΠολωνικού Σοσιαλιστικού Κόμματος (ΠΣΚ) που ιδρύθηκε εκεί. Μετά τη διαίρεση του Κόμματος, υποστήριξε τοΠολωνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα - Επαναστατική Παράταξη, με επικεφαλής τονΓιούζεφ Πιουσούτσκι. Ο Λιμανόφσκι ήταν υποστηρικτής του πολωνικού έθνους καιδεν αποδέχθηκε ποτέ τον διεθνισμό των ριζοσπαστικών αριστερών οργανώσεων καιτων κομμουνιστών.
Ήταν παρών στην Πολωνία τα δύσκολα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας. Το 1922 εξελέγη γερουσιαστής για πρώτη φορά. Μετά τοπραξικόπημα του Πιουσούτσκι το 1926, ο Λιμανόφσκι υποστήριξε έντονα τη δημοκρατία και αντιτάχθηκε στην αυταρχική κυβέρνηση της Σανάτσια. Παρά την ηλικία του, παρέμεινε ενεργός και υπηρετούσε ως γερουσιαστής μέχρι το θάνατό τουσε ηλικία 99 ετών.
Ο Λιμανόφσκι ήταν ο πρώτος Πολωνός σοσιαλιστής συγγραφέας και πολιτικός στοχαστής. Στα έργα του, πάντα εξέφραζε ότι ο κύριος στόχος κάθε πολωνικού πολιτικού κόμματος είναι η Πολωνία να ανακτήσει την ανεξαρτησία της. Είδε μια ισχυρή σχέση μεταξύ ενός αγώνα γιατην εθνική κυριαρχία καιτων κοινωνικών μεταρρυθμίσεων. Ως ιστορικός, εστίασε την προσοχή του ειδικά στην Πολωνία κατά τη διάρκεια και μετά την εποχή τωνδιαμελισμών - εθνικές εξεγέρσεις, επαναστάσεις και ανάπτυξη της σύγχρονης πολιτικής σκέψης καιτων πολιτικών κομμάτων. Γιατα επιτεύγματά τουσε αυτόν τον τομέα, του απονεμήθηκε ο τίτλος του επίτιμου καθηγητή τουΠανεπιστημίου της Βαρσοβίαςτο 1934.
Ανκαιδεν ήταν ο επίσημος εκπρόσωπος του κόμματός τουγιατα αγροτικά θέματα, σκέφτηκε βαθιά τοναγροτικισμόκαι εκπόνησε ένα εκλεκτικό πρόγραμμα που ταίριαζε στις πολωνικές συνθήκες. Η πρακτική του εμπειρία ως διευθυντής αγροκτήματος σε συνδυασμό με τις σοσιαλιστικές ιδέες, τον «ενιαίο φόρο» και τις σλαβικές κοινότητες διαμόρφωσαν τον κόσμο του. Πρότεινε μια μορφή αγροτικού σοσιαλισμού με μεγάλες κρατικές φάρμες γιατην αντιμετώπιση της αναποτελεσματικότητας των πολύ μικρών χωραφιών. Στην ανεξάρτητη Πολωνία υπερασπίστηκε την απαλλοτρίωση κτημάτων των γαιοκτημόνων. Η παρατήρησή του σχετικά μετον ατομικισμό των αγροτών τον έπεισε ότι η Πολωνία πρέπει να συνδυάσει τον εθελοντικό κολεκτιβισμό καιτην ατομική κατοχή της μισθωμένης γης. Οπραγματισμόςτου άφησε περιθώριο ακόμη καιγια ιδιοκτησία ιδιωτών αγροτών, παρά τονμαρξισμότου.[7]
Κ.Τ. Κόταμ, «Boleslaw Limanowski, A Polish Theoretician of Agrarian Socialism», Slavonic and East European Review, Ιανουάριος 1973, Vol. 51 Τεύχος 122, σελ. 58-74
Σχετικά πολυμέσα