Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί καινα αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 19/09/2015.
Οιγαλαξίες αυτοί, νεαρότεροι σε ηλικία από τονΓαλαξία μας, είναι μέλη της Τοπικής Ομάδας γαλαξιώνκαι βρίσκονται σετροχιά γύρω από τον Γαλαξία μας. Επίσης, είναι καιοι κοντινότεροι γαλαξίες που είναι ορατοί με γυμνό μάτι, ευρισκόμενοι σε απόσταση από τηΓη 163.000 έτη φωτός (το Μέγα Νέφος στον αστερισμό της Δοράδος) και 206.000 έτη φωτός (το Μικρό Νέφος, 20 μοίρες δυτικότερα στοντον αστερισμό Τουκάνα). Ο μόνος άλλος γαλαξίαςπου φαίνεται με γυμνό μάτι, είναι οΜέγας Γαλαξίας της Ανδρομέδας (Μ31), αλλά πολύ πιο δύσκολα από τα Νέφη του Μαγγελάνου. Ωστόσο, αντίθετα από αυτόν, τα Νέφη του Μαγγελάνου δεν φαίνονται ποτέ στον ελληνικό ή γενικώς τον ευρωπαϊκό ουρανό, επειδή είναι πολύ νότια «αντικείμενα», και μάλιστα είναι αόρατα ακόμα και από τη βόρεια Αίγυπτο. Σε αυτό οφείλουν καιτο όνομά τους, καθώς οΦερδινάνδος Μαγγελάνος, γνωστός από τον πρώτο γύρο της Γης, τα έβλεπε τις νύχτες επί πολλούς μήνες πλέοντας στις νότιες θάλασσες, ιδίως περιπλέοντας τηνΝότια Αμερική, το ίδιο όπως τα θαυμάζουν και σήμερα οι ναυτικοί του εμπορικού ναυτικού.
Εδώ φαίνεται οΓαλαξίας μας στο αριστερό μέρος του ουρανού καιτα Νέφη του Μαγγελάνου στην κορυφή της φωτογραφίας.[1]
Αιώνες πριντον Μαγγελάνο, ο Πέρσης αστρονόμος Αλ Σούφι έκανε την πρώτη γραπτή αναφορά στα Νέφη του Μαγγελάνου: στο «Βιβλίο των Απλανών» (964) τα αναφέρει ως Al Bakr (το Λευκό Βόδι) και τονίζει ότι είναι αόρατα από τη βόρεια ΑραβίακαιτηΒαγδάτη, ενώ γίνονται ορατά από τα στενά του Bab el Mandeb (γεωγρ. πλάτος 12°15' Β). Ακόμα και μετά τον Μαγγελάνο, ο Μπάγιερ στηνΟυρανομετρίατου (1603) τα αναφέρει απλώς ως Nubecula Maior (Μέγα Νέφος) καιNubecula Minor (Μικρό Νέφος), ενώ μια γαλλική έκδοση του ουράνιου άτλαντα τουΦλάμστηνττο 1795 επιμένει στις ίδιες ονομασίες: «Le Grand Nuage» και «Le Petit Nuage». Εξαιτίας της ονομασίας τους, πρέπει να υπενθυμίζεται πάντα ότι στην πραγματικότητα είναι γαλαξίεςκαι όχι «αστρικά νέφη» ή νεφελώματα.
Αστέρες στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου και ειδικότερα στο αστρικό φυτώριο LH 95. Η φωτογραφία ελήφθη από τοΔιαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ στις 19 Δεκεμβρίου 2006.
Τα Νέφη του Μαγγελάνου χαρακτηρίζονται ως νάνοι γαλαξίες, έχοντας πολύ μικρότερο αριθμό αστέρων και συνολική μάζα από τονΓαλαξία μας. Απέχουν μεταξύ τους 75.000 έτη φωτός ή 21° σε γωνιακή απόσταση όπως φαίνονται από τηΓη. Είναι καιτα δύο τόσο κοντά στον Γαλαξία μας, ώστε το σχήμα τους παραμορφώνεται συνεχώς από τη βαρυτική αλληλεπίδρασή τους μετη μάζα του (παλιρροϊκές δυνάμεις), ενώ περιφέρονται γύρω από αυτόν ως δορυφόροι του. Ακόμα, ποσότητες ύλης (ατομικού υδρογόνου) τα συνδέουν τόσο μεταξύ τους («Γέφυρα του Μαγγελάνου») όσο καιμετονΓαλαξία μας («Ρεύμα του Μαγγελάνου»), ώστε θα μπορούσε κάποιος να θεωρήσει τα Νέφη του Μαγγελάνου και ως τμήματα του Γαλαξία μας.
Εκτός από το ανώμαλο σχήμα καιτο διαφορετικό μέγεθος, τα Νέφη του Μαγγελάνου διαφέρουν από τον Γαλαξία μας καιστα υπόλοιπα βασικά χαρακτηριστικά, που οφείλονται στη νεαρότερη εξελικτική τους κατάσταση: έχουν πολύ μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε διαστρικό αέριο, είναι φτωχότεροι σε «μέταλλα» (στοιχεία εκτός από τουδρογόνοκαιτοήλιο), ενώ έχουν μεγαλύτερο ποσοστό από νεαρούς αστέρες και από γιγάντιους κυανούς αστέρες (κυανούς γίγαντες) πουζουν πολύ λιγότερο από τον Ήλιο και εκρήγνυνται στο τέλος της ζωής τους δίνοντας τις θεαματικές εκρήξεις υπερκαινοφανών. Χαρακτηριστικά, στοΜέγα Νέφος του Μαγγελάνου παρατηρήθηκε το1987η πρώτη έκρηξη υπερκαινοφανούς (σουπερνόβα) που ήταν ορατή με γυμνό μάτι μετά από 380 χρόνια, γνωστή σήμερα ως Υπερκαινοφανής 1987A. Πάντως υπάρχουν και παλαιότεροι αστέρες, που προδίδουν μία κάποια ηλικία γιατα Νέφη του Μαγγελάνου.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ανακαλύφθηκε άλλος ένας γαλαξίας-«νέφος Μαγγελάνου», που ονομάσθηκε Μίνι Νέφος Μαγγελάνου (Mini Magellanic Cloud, MMC) και απέχει 20.000 έτη φωτός πέρα από τοΜικρό Νέφος του Μαγγελάνουστην ίδια γραμμή παρατήρησης. Κατά τους αστρονόμους, τοπιο πιθανό είναι ότι τοMMC αποσπάστηκε από τοSMCσε μία «νεότερη» συμπλοκή μετοLMC, πριν βεβαίως 200 εκατομμύρια χρόνια.[2][3]
↑Mathewson, D. S.; Ford, V. L.; Visvanathan, N. (1986). «The structure of the Small Magellanic Cloud». The Astrophysical Journal301: 664. doi:10.1086/163932. Bibcode: 1986ApJ...301..664M.
