Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, όλες οι πρώην σοβιετικές δημοκρατίες αντιμετώπισαν μια βαθιά οικονομική κρίση. Ωστόσο, ηΛευκορωσία επέλεξε τον δικό της τρόπο να ξεπεράσει αυτήν την κρίση. Μετά την εκλογή τουΑλεξάντερ Λουκασένκοτο 1994 ως πρώτου Προέδρου της, η χώρα μπήκε στον δρόμο της «σοσιαλιστικής αγοράς» σε αντίθεση μετη στροφή προς τονκαπιταλισμό της γειτονικής Ρωσίας. Βάσει αυτής της πολιτικής θεσπίστηκαν διοικητικοί έλεγχοι στις τιμέςτωνπροϊόντωνκαι τις συναλλαγματικές ισοτιμίες. Επίσης, επεκτάθηκε το δικαίωμα του κράτους να παρεμβαίνει στη διαχείριση των ιδιωτικών επιχειρήσεων.[1][2][3]
Ως τμήμα της Σοβιετικής Ένωσης, η Λευκορωσία διέθετε σχετικά καλά αναπτυγμένη βιομηχανική βάση, την οποία διατήρησε και μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Η χώρα έχει, επίσης, μια ευρεία γεωργική βάση και ένα υψηλό επίπεδο παιδείας. Μεταξύ των πρώην δημοκρατιών της Σοβιετικής Ένωσης, είχε ένα από τα υψηλότερα πρότυπα διαβίωσης.[4][5]
Την περίοδο 1991-1995 όλοι οι τομείς της εθνικής οικονομίας επηρεάστηκαν από τη βαθιά οικονομική κρίση που πυροδότησε ηκατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Αρχικά, το γεγονός αυτό προκάλεσε το τέλος των παραδοσιακών οικονομικών διαδικασιών, απότομη πτώση της οικονομικής ικανότητας των επιχειρήσεων καιτουπληθυσμούτων δημοκρατιών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης που ήταν βασικοί καταναλωτές των προϊόντων της Λευκορωσίας, παύση της χρηματοδότησης από τη στρατιωτική δύναμη της Σοβιετικής Ένωσης, κάτι που αντιπροσώπευε σημαντικό μερίδιο στη βιομηχανία της χώρας, κραδασμοί από την απελευθέρωση των τιμών και, πάνω απ΄ όλα, ραγδαία αύξηση των τιμών των πρώτων υλών καιτων ενεργειακών πόρων. Επιπλέον, η Λευκορωσία, όπως καιοι υπόλοιπες δημοκρατίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, χαρακτηρίστηκε από γενική έλλειψη ετοιμότητας των κρατικών θεσμώνκαι της κοινωνίας ως προς το σύστημα σχέσεων της αγοράς. Η απότομη αύξηση των τιμών των πρώτων υλών καιτων ενεργειακών πόρων αποκάλυψε την τεχνολογική αδυναμία της οικονομίας. Ταυτόχρονα, η περιορισμένη ανταγωνιστικότητα των τοπικών προϊόντων, νομικοί διακυβερνητικοί περιορισμοί καιη απουσία δεξιοτήτων πάνω στομάρκετινγκκαιτηχρηματοοικονομική διαχείριση εμπόδισαν τους οικονομικούς τομείς της χώρας να αντισταθμίσουν την πτώση της πραγματικής ζήτησης στις πρώην παραδοσιακές αγορές μέσω της κατάκτησης νέων εξαγωγικών αγορών.[6]
Ητύρφη, οπιο πολύτιμος ορυκτός πόρος της χώρας, χρησιμοποιείται γιακαύσιμοκαιλιπάσμα, καθώς καιστηχημική βιομηχανία.[7]Η Λευκορωσία έχει επίσης αποθέματα αργίλου, άμμου, κιμωλίας, δολομίτη, φωσφορώδους άλατος, βραχώδους άλατος καικαλίου. Ταδάση καλύπτουν το ένα τρίτο περίπου του εδάφους της χώρας, με αποτέλεσμα ηξυλείανα αποτελεί ένα σημαντικό οικονομικό τομέα.[8]
Τοπυρηνικό ατύχημα (26 Απριλίου 1986) στον πυρηνικό σταθμό τουΤσερνόμπιλστη γειτονική Ουκρανία είχε καταστροφική επίπτωση στη Λευκορωσία. Ως αποτέλεσμα της απελευθέρωσης της ραδιενέργειας καταστράφηκε ηγεωργίασε ένα μεγάλο μέρος της χώρας και πολλά χωριά εγκαταλείφθηκαν. Η επανεγκατάσταση των κατοίκων καιτα ιατρικά έξοδα έπληξαν σημαντικά την οικονομία της χώρας.[9][10]
1. Διηπειρωτικές χώρες με επικράτεια στην Ευρώπη καιστην Ασία. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Κράτη που περιλαμβάνουν υπερπόντια εδάφη καισε άλλες ηπείρους μετην μητροπολιτική περιοχή να βρίσκεται στην Ευρώπη.
Πολυμέσα σχετικά 
