Οι κυριότερες συνεισφορές του ήταν στο πεδίο της οπτικής και της αστρονομίας, αλλά ήταν επίσης πολύ δραστήριος στηγεωδαισίακαιτην οπτική μετρολογία. Είχε το προσωνύμιο («παρατσούκλι») «ο Μάγος της Τούορλα», αναφερόμενο στοΑστεροσκοπείο της Τούορλα (και εργαστήριο οπτικής) που είχε ιδρύσει ο ίδιος το 1952 (υπάρχει και βιβλίο μετον ίδιο τίτλο στα φινλανδικά που περιγράφει το έργο του). Ανεκάλυψε 128 αστεροειδείςκαι τρεις κομήτες.[10][9] Υπήρξε καθηγητής στοΠανεπιστήμιο του Τούρκουκαι ακαδημαϊκός.
Ο Ούργιο ήταν το έβδομο από τα οκτώ παιδιά του Γιοχάνες Βάισαλα, υπαλλήλου σε πριονιστήριο, και της Έμα Μπιργκίτα, το γένος Γιάασκελαϊνεν (Emma Birgitta Jääskeläinen). Γεννήθηκε στηΓιόενσουτουΜεγάλου Δουκάτου της Φινλανδίας. Αδελφοί του ήταν ο μαθηματικός Κάλε Βάισαλα (1893-1968) καιο μετεωρολόγος Βίλχο Βάισαλα (1889-1969). Η κόρη του Ούργιο, Μάργια Βάισαλα (1916-2011) ήταν επίσης αστρονόμος και ανεκάλυψε δύο αστεροειδείς. Ο Ούργιο Βάισαλα απεβίωσε στο χωριό Ρύματυλα (δήμος Νάνταλι) σε ηλικία 80 ετών.
Ημερολόγιο εργαστηρίου του Βάισαλα. Το κείμενο που διακρίνεται γράφτηκε το 1929 και περιγράφει την αρχή «ενός νέου τηλεσκοπίου για φωτογράφηση». Ο Βάισαλα δεντη δημοσίευσε ποτέ καιτο επόμενο έτος ο Μπέρναρντ Σμιντ επινόησε ανεξάρτητα την ίδια κατασκευή, που είναι γνωστή σήμερα ως «κάμερα Σμιντ».
Ο Βάισαλα ανέπτυξε αρκετές μεθόδους γιατη μέτρηση της ποιότητας των οπτικών στοιχείων, όπως και πάμπολλες πρακτικές μεθόδους γιατην κατασκευή τους. Αυτό επέτρεψε την κατασκευή μερικών από τις πρώτες κάμερες Σμιντ υψηλής ποιότητας και ειδικότερα μια εκδοχή της με «επιπεδοποιημένο πεδίο», που είναι γνωστή ως «κάμερα Schmidt-Väisälä». Σύγχρονη μετο σχέδιο τουΜπέρναρντ Σμιντ, αλλά αδημοσίευτο ήταν το ταυτόσημο σχέδιο του Βάισαλα, το οποίο είχε αναφέρει σε σημειώσεις των παραδόσεών τουστο πανεπιστήμιο το 1924 μετην υποσημείωση «προβληματική σφαιρική εστιακή επιφάνεια».[9]
Μόλις διάβασε τη δημοσίευση τουΣμιντ, ο Βάισαλα προχώρησε αμέσως και επέλυσε το πρόβλημα της «επιπεδοποίησης» του πεδίου, τοποθετώντας έναν αμφίκυρτο φακό λίγο μπροστά από τον υποδοχέα της φωτογραφικής πλάκας. Το σύστημα που προέκυψε ήταν η «κάμερα Schmidt-Väisälä» (ή και «κάμερα Väisälä»). (Η λύση δεν είναι τέλεια, καθώς τα είδωλα στα διαφορετικά χρώματα καταλήγουν σε ελαφρώς διαφορετικά σημεία πάνω στην πλάκα.) Ο Βάισαλα κατασκεύασε μία μικρή δοκιμαστική μονάδα με επτά κάτοπτρα σε ένα σύνθετο κάτοπτρο πάνω σε σκληρό χαλύβδινο υπόβαθρο, ωστόσο η δομή αυτή αποδείχθηκε αδύνατο να σταθεροποιηθεί μετην έννοια του «απλώς ρυθμίστε τοτην πρώτη φορά και ξεχάστε το». Την επόμενη φορά που δοκιμάσθηκε ποτέ ήταν με ρυθμίσεις ενεργών οπτικών στοΑστεροσκοπείο MMT.
Κατά τις δεκαετίες του 1920 και του 1930 ηΦινλανδία πραγματοποιούσε τις πρώτες ακριβείς μετρήσεις αλυσιδωτού τριγωνισμού καιγιανα δημιουργήσει κορυφές μεγάλης αποστάσεως ο Βάισαλα πρότεινε τη χρήση φανών πάνω σε αερόστατα σε υψόμετρα 5 έως 10 χιλιομέτρων. Η ιδέα ήταν να μετρηθεί σε φωτογραφίες η ακριβής θέση των αναλαμπών τους σε σχέση μετα άστρα και, μετη γνώση της ακριβούς θέσεως των φωτογραφικών μηχανών, να προσδιορισθεί η ακριβής θέση μιας παραπέρα κάμερας. Ωστόσο, αυτή η πρόταση απαιτούσε καλύτερες φωτογραφικές μηχανές ευρέος πεδίου από αυτές που ήσαν διαθέσιμες εκείνη την εποχή, οπότε απορρίφθηκε.
Αργότερα, ο Βάισαλα ανέπτυξε μία μέθοδο γιατη μεγάλη αύξηση της οπτικής αποστάσεως μιας αναφοράς, με χρήση συμβολομετρίας λευκού φωτός γιατον ακριβή προσδιορισμό των μηκών γραμμών βάσεως που χρησιμοποιούνται σε αλυσίδες τριγωνισμού. Αρκετές τέτοιες γραμμές βάσεως δημιουργήθηκαν στη Φινλανδία γιαμια δεύτερη εκστρατεία τριγωνισμού υψηλής ακρίβειας στις δεκαετίες του 1950 και του 1960.
Αργότερα τα συστήματα GPS οδήγησαν στονα καταστούν αυτές οι μέθοδοι απαρχαιωμένες. Η «Πρότυπη Γραμμή Βάσεως της Νούμελα» που συνέστησε ο Βάισαλα διατηρείται ακόμη από το Φινλανδικό Γεωδαιτικό Ινστιτούτο κοντά στο Ελσίνκι γιατη βαθμονόμηση άλλων οργάνων μετρήσεως αποστάσεων.
Επιπλέον ο Βάισαλα ανέπτυξε πολύ καλά εργαλεία γιατη μέτρηση της θέσεως του άξονα περιστροφής της Γης κατασκευάζοντας ζενιθιακά τηλεσκόπια. Τη δεκαετία του 1960 το Αστεροσκοπείο της Τούορλα βρισκόταν στις πρώτες θέσεις παγκοσμίως στις μετρήσεις γιατην παρακολούθηση της ακριβούς θέσεως του Βόρειου Πόλου. Γιατα ζενιθιακά τηλεσκόπια ο Βάισαλα πραγματοποίησε επίσης ένα από τα πρώτα πειράματα με υγρά κάτοπτρα από υδράργυρο. (Τέτοια κάτοπτρα απαιτούν εξαιρετικά σταθερές ταχύτητες περιστροφής, οι οποίες μπόρεσαν να επιτευχθούν στα τέλη του 20ού αιώνα.)
Τη δεκαετία του 1980 ηραδιοαστρονομία ήταν σε θέση να αντικαταστήσει άλλες μεθόδους γιατην παρακολούθηση της γήινης περιστροφής θέτοντας ως κατευθύνσεις αναφοράς το «ακίνητο» πολύ μακρινό υπόβαθρο των θέσεων μερικών κβάζαρ.
Το μεγάλο τηλεσκόπιο Schmidt-Väisälä που σχεδίασε και κατασκεύασε ο Βάισαλα χρησίμευσε στοΠανεπιστήμιο του Τούρκουγιατην αναζήτηση αστεροειδώνκαικομητών. Η ερευνητική ομάδα του καθηγητή Βάισαλα ανεκάλυψε συνολικά 7 κομήτες και 807 αστεροειδείς.
Για αυτή τη μεγάλου όγκου φωτογραφική εργασία, ο Βάισαλα ανέπτυξε ένα πρωτόκολλο να λαμβάνονται δύο εκθέσεις πάνω στην ίδια φωτογραφική πλάκα με χρονική διαφορά δύο έως τρεις ώρες καιμε μικρή μετατόπιση. Οποιαδήποτε (ελάχιστα) ζεύγη φωτεινών κηλίδων διάφεραν από τα υπόλοιπα αφορούσαν κινούμενα σώματα στο Ηλιακό Σύστημα και άρα θα έπρεπε να φωτογραφηθούν και πάλι. Αυτή η μέθοδος μείωσε στο μισό την κατανάλωση σε φωτογραφικές πλάκες ή φιλμσε σχέση μετη μέθοδο της συγκρίσεως με υπέρθεση δύο πλακών/φιλμ με μονές εκθέσεις.
Ο Ούργιο Βάισαλα πιστώνεται προσωπικά από τοΚέντρο Ελασσόνων Πλανητώνμετην ανακάλυψη 128 αστεροειδών. Αυτές οι ανακαλύψεις έγιναν[10] από το 1935 μέχρι το 1944. Τους έδινε συνήθως τα ονόματα φίλων του, όπως π.χ. του καθηγητή Μάττι Χέρμαν Πάλομαα, που έδωσε το όνομά τουστον αστεροειδή 1548 Πάλομαα (Palomaa).[11] (αυτός είναι ο λόγος πουτοαστεροσκοπείο του Πάλομαρστην Καλιφόρνια δεν απέκτησε ποτέ αστεροειδή πουνα φέρει το όνομά του, καθώς ένας κανόνας γιατην ονοματοδοσία των αστεροειδών είναι τα ονόματά τους να διαφέρουν μεταξύ τους κατά περισσότερο από 1 γράμμα).
Εκτός από τους αστεροειδείς, ο Βάισαλα ανεκάλυψε τρεις κομήτες[9]: Τον παραβολικής τροχιάς κομήτη C/1944 H1, που παρατηρήθηκε[12]το 1944 και το 1945, καθώς και τους δύο κομήτες βραχείας περιόδου 40P/Βάισαλα[13]και C/1942 EA.[14] Επιπλέον, μαζί μετηΛίιζι Ότερμα ανακάλυψαν τον κομήτη της οικογένειας του Δία 139P/Βάισαλα-Ότερμα, που αρχικώς είχε ταξινομηθεί ως αστεροειδής μετην προσωρινή ονομασία «1939 TN».
Το τμήμα αστρονομίας τουΠανεπιστημίου του Τούρκου, ως «Ινστιτούτο Βάισαλα γιατη Διαστημική Φυσική καιτην Αστρονομία» (VISPA: Väisälä Institute for Space Physics and Astronomy[15], ιδρύθηκε από τον Βάισαλα)
Σχετικά πολυμέσα