Μετά τον θάνατο του βασιλιά της ΓαλλίαςΕρρίκου Β΄το1559, η χήρα του, ηΑικατερίνη των Μεδίκων (1519-1589), σχεδίασε ένα νέο ανάκτορο. Ξεκίνησε την κατασκευή του ανακτόρου του Κεραμεικού το1564, έχοντας ως αρχιτέκτονα τονΦιλιμπέρτ ντελ'Ορμ, το έργο του οποίου συνέχισε οΖαν Μπυλάν. Το όνομα του ανακτόρου προήλθε από τα κεραμοποιεία (tuileries), που βρίσκονταν παλαιότερα στην τοποθεσία του. Το ανάκτορο αποτελείτο από μία σειρά μακρόστενων κτηρίων με υψηλές οροφές, που περιέκλειαν μία μεγάλη αυλή και δύο μικρότερες αυλές. Το κτήριο επεκτάθηκε σημαντικά τον17ο αιώνα προς τα νότια, κατά τρόπον ώστε η νοτιοανατολική γωνία του Κεραμεικού ενώθηκε μετοΛούβρο.[4]
Το Ανάκτορο του Κεραμεικού πριντο 1871 - Άποψη από την αυλή του Λούβρου
ΟΛουδοβίκος ΙΔ΄ διέμενε στο Ανάκτορο του Κεραμεικού, ενώ τοΠαλάτι των Βερσαλλιών βρισκόταν υπό κατασκευή. Ο σχεδιαστής κήπων του, οΑντρέ ΛεΝοτρ, επεξεργάστηκε σχέδια παρτεριών γιατονκήπο του Κεραμεικούτο1664, αλλά όταν αναχώρησε ο βασιλιάς, το κτήριο έμεινε πρακτικά εγκαταλειμμένο· χρησιμοποιούνταν μόνο ως θέατρο καιοι κήποι του έγιναν ένας δημοφιλή χώρος περιπάτου για τους Παριζιάνους. Κατά τηΓαλλική Επανάσταση, οΛουδοβίκος ΙΣΤ΄καιη οικογένειά του εξαναγκάστηκαν να επιστρέψουν από τις Βερσαλλίεςστον Κεραμεικό, όπου ετέθησαν σεκατ' οίκον περιορισμό από τον Οκτώβριο του1789. Προσπάθησαν να δραπετεύσουν το βράδυ της 20ής Ιουνίου1791, αλλά συνελήφθησαν στη Βαρένκαι μετήχθησαν εκ νέου στον Κεραμεικό. Αργότερα, στις 10 Αυγούστου1792, ο παρισινός όχλος επετέθη στον Κεραμεικό, κατανικώντας τηνΕλβετική Φρουράκαι σφαγιάζοντας τα μέλη της. Η βασιλική οικογένεια διέφυγε μέσω των κήπων και κατέφυγε στο κτήριο του Νομοθετικού Σώματος.
Το Ανάκτορο του Κεραμεικού πριντο 1871 - Άποψη από τους Κήπους του Κεραμεικού
Όταν οΝαπολέων Α΄ Βοναπάρτης ανήλθε στην εξουσία, έκανε τον Κεραμεικό επίσημη κατοικία του Πρώτου Υπάτου και μετέπειτα αυτοκρατορικό ανάκτορο. Το1808ο Ναπολέων Α΄ ξεκίνησε τις εργασίες γιατην κατασκευή της βόρειας στοάς, η οποία επίσης συνδέθηκε μετο Λούβρο, περικλείοντας μία μεγάλη πλατεία (place).[5]
Ως κύρια κατοικία του Ναπολέοντα Α΄, το Ανάκτορο του Κεραμεικού αναδιακοσμήθηκε σεΝεοκλασσικό «αυτοκρατορικό» ρυθμό από τονΣαρλ ΠερσιέκαιτονΠιέρ Φονταίν, καθώς και από κάποιους από τους διασημότερους αρχιτέκτονες, σχεδιαστές και επιπλοποιούς της εποχής. Ένα από τα πλέον υπέροχα έργα αυτής της φάσης, ήταν ο σχεδιασμός των διαμερισμάτων της νέας Αυτοκράτειρας Μαρίας-Λουίζας από τονΠιέρ Πωλ Προυντόν (1758-1823). Γιατη νυφική σουίτα της Αυτοκράτειρας Μαρίας-Λουίζας, ο Προυντόν σχεδίασε όλα τα έπιπλα καιτον εσωτερικό διάκοσμο σε ελληνίζοντα ρυθμό.
Άποψη από την αυλή του Λούβρου από όπου φαίνεται η ένωση του Λούβρου (σε πρώτο πλάνο) καιτου Ανακτόρου του Κεραμεικού (σε δεύτερο πλάνο), που τώρα είναι ένας μεγάλος κενός χώρος. - ΗπυραμίδατουΙέο Μινγκ Πέι βρίσκεται σήμερα στο πρώτο πλάνο, στη θέση της συστάδας των δέντρων.
Το1809, οΖακόμπ-Ντεμαλτέ (François-Honoré-Georges Jacob-Desmalter), κύριος προμηθευτής επίπλων του Αυτοκράτορα, ξεκίνησε να εργάζεται σε μία προθήκη κοσμημάτων γιατο μεγάλο υπνοδωμάτιο της Αυτοκράτειρας Ιωσηφίναςστον Κεραμεικό (καιπουθα χρησιμοποιούσε σύντομα ηΜαρία-Λουίζα). Αυτό το εντυπωσιακό έπιπλο, που σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Σαρλ Περσιέ, ήταν διακοσμημένο με πολλά στολίδια από επιχρυσωμένο ορείχαλκο: το κεντρικό φάτνωμα απεικονίζει τη «Γέννηση της Βασίλισσας της Γης, στην οποία Ερωτιδείς και Θεές προστρέχουν με τις Προσφορές τους» και φιλοτεχνήθηκε από τον ορειχαλκουργό (bronzier) Πιέρ-Φιλίπ Τομίρ (Pierre-Philippe Thomire), ακολουθώντας ένα ανάγλυφο τουΣωντέ. Ο Ζακόμπ-Ντεμαλτέ ολοκλήρωσε τη «μεγάλη κοσμηματοθήκη» το1812, μαζί με δύο μικρότερα έπιπλα της ίδιας τεχνοτροπίας, αλλά από εγχώριο ξύλο.
Το Ανάκτορο του Κεραμεικού χρησιμοποιήθηκε πάλι ως βασιλική κατοικία μετά τηνΠαλινόρθωση των Βουρβόνων. ΣτηνΙουλιανή Επανάστασητου1830, οι Παριζιάνοι επιτέθηκαν στο ανάκτορο καιτο κατέλαβαν για τρίτη φορά. ΟΛουδοβίκος-Φίλιπποςτο έκανε μόνιμη κατοικία του μέχρι τις 24 Φεβρουαρίου1848, όταν και πάλι επαναστάτες εισέβαλαν στο ανάκτορο. Οι Ελβετοί Φρουροί που στάθμευαν στο ανάκτορο, ενθυμούμενοι τι συνέβη στους προκατόχους τους το 1792, εγκατέλειψαν το ανάκτορο.[6]
Το Ανάκτορο του Κεραμεικού έγινε και πάλι επίσημη έδρα του εκτελεστικού κλάδου της κυβέρνησης μετά το πραξικόπημα τουΝαπολέοντα Γ΄το1852· όταν ο Πρόεδρος Λουδοβίκος-Ναπολέων Βοναπάρτης έγινε Αυτοκράτορας Ναπολέων Γ΄, μετακόμισε από το προεδρικό γραφείο τουΜεγάρου των Ηλυσίωνστον Κεραμεικό, υπογραμμίζοντας καικατ' αυτόν τον τρόπο την ανακήρυξη της Δεύτερης Αυτοκρατορίας. Κατά τηΔεύτερη Αυτοκρατορία, στο Ανάκτορο του Κεραμεικού εκτελέστηκαν εκτεταμένες εργασίες ανακατασκευής και αναδιακόσμησης, ώστε ν' αποκατασταθούν οι λεηλασίες και ζημιές που έλαβαν χώρα κατά τηνΕπανάσταση του 1848. Κάποιες επιβλητικές αίθουσες επισήμων εκδηλώσεων έλαβαν πλούσιο διάκοσμο, υπηρετώντας ως κεντρική σκηνή των τελετών και θεαμάτων της Δεύτερης Αυτοκρατορίας, όπως μετην περίπτωση της επίσημης επίσκεψης της Βασίλισσας Βικτωρίαςστον Κεραμεικό το1855. Επί της Δεύτερης Αυτοκρατορίας επίσης ολοκληρώθηκε η βόρεια πτέρυγα του Λούβρου κατά μήκος της οδού Ριβολί (rue de Rivoli), ενώνοντας το Ανάκτορο του Κεραμεικού μετο υπόλοιπο Λούβρο και έτσι τελικά επιτυγχάνοντας τη δημιουργία του τεραστίου συμπλέγματος Λούβρου-Κεραμεικού, του οποίου το γενικό σχέδιο είχε πρωτοδιατυπωθεί τρεις αιώνες νωρίτερα.
Οι εξέχουσες γραμμές των οροφών του ανακτόρου και ειδικά ο τετραγωνισμένος κεντρικός του θόλος, επηρέασαν ως πρότυπα τοΣτυλ Δεύτερης Αυτοκρατορίας, που υιοθετήθηκε για ξενοδοχεία και εμπορικά κτήρια ή καιγια κατοικίες, ακόμη καιστοΗνωμένο ΒασίλειοκαιτηΒόρεια Αμερική.
Η τελική ολοκλήρωση του σχεδιαζόμενου συγκροτήματος Λούβρου-Κεραμεικού δεν επρόκειτο να επιζήσει για πολύ. Στις 23 Μαΐου1871, κατά τη διάρκεια της καταστολής της Παρισινής Κομμούνας, δώδεκα άνδρες υπό τις οδηγίες ενός εξτρεμιστή Κομμουνάρου, του Νταρντέλλ, έθεσαν πυρστον Κεραμεικό περί τις 19:00, χρησιμοποιώντας πετρέλαιο, υγρή πίσσακαιτερεβινθίνη. Η φωτιά κράτησε για 48 ώρες και κατέστρεψε εντελώς το ανάκτορο. Ήταν μόλις στις 25 Μαΐου όταν η πυροσβεστική υπηρεσία των Παρισίων καιτο 26ο Τάγμα Κυνηγών της Αφρικής κατόρθωσαν να σβήσουν τη φωτιά. Εξτρεμιστές Κομμουνάροι έθεσαν πυρκαισε άλλα τμήματα του Λούβρου, τα οποία καταστράφηκαν ολοσχερώς. Το ίδιο το μουσείο σώθηκε μόνο ως εκ θαύματος.[7]
Το καμένο λίθινο κέλυφος του Ανακτόρου του Κεραμεικού μετά την πυρκαγιά του 1871 και πριντην κατεδάφιση του 1883 - Άποψη από την αυλή του Λούβρου
Τα ερείπια του Κεραμεικού στέκονταν στη θέση τους για έντεκα έτη. Ανκαιοι οροφές καιτο εσωτερικό του ανακτόρου είχαν εντελώς καταστραφεί από τη φωτιά, το λίθινο κέλυφος του ανακτόρου παρέμενε άθικτο καιη αποκατάστασή του ήταν εφικτή. Και άλλα μνημεία των Παρισίων καταστράφηκαν από φωτιές που έθεσαν Κομμουνάροι εξτρεμιστές, όπως τοΔημαρχείο Παρισίωνκαι αποκαταστάθηκαν τηδεκαετία του 1870. Μετά από πολύ δισταγμό, ηΤρίτη Γαλλική Δημοκρατία τελικά αποφάσισε ναμην ανακατασκευάσει τα ερείπια του Κεραμεικού, τα οποία είχαν γίνει ένα σύμβολο των παλαιών μοναρχικών καθεστώτων. Αντιθέτως, τα τμήματα του Λούβρου που είχαν επίσης καταστραφεί από πυρκαγιά αποκαταστάθηκαν στην αρχική τους κατάσταση από τη γαλλική κυβέρνηση.
Το1882ηΓαλλική Εθνοσυνέλευση ενέκρινε την κατεδάφιση των ερειπίων, τα οποία πουλήθηκαν σε ιδιώτη επιχειρηματία αντί του ποσού των 33.300 χρυσών φράγκων (περίπου €100.000 το 2006), παρά τις διαμαρτυρίες του βαρώνου Ζωρζ Εζέν Οσμάνκαι άλλων μελών των γαλλικών καλλιτεχνικών και αρχιτεκτονικών κύκλων, που αντιτίθεντο σε αυτό που θεωρούσαν ως έγκλημα εναντίον των τεχνών και της αρχιτεκτονικής της Γαλλίας. Η κατεδάφιση ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του1883και ολοκληρώθηκε στις 30 Σεπτεμβρίουτου ιδίου έτους. Τεμάχια λίθων και μαρμάρου από το ανάκτορο πουλήθηκαν από τον ιδιώτη επιχειρηματία ως αναμνηστικά.[8]
Όταν ο μεγάλος κενός χώρος μεταξύ της βόρειας και της νότιας πτέρυγας του Λούβρου, γνώριμος στους σημερινούς επισκέπτες του Λούβρου, αποκαλύφθηκε το 1883, η αυλή του Λούβρου για πρώτη φορά άνοιξε προς έναν αδιάσπαστο Ιστορικό Άξονα (Axe Historique). ΟΚήπος του Κεραμεικού (γαλλικάJardin des Tuileries) περικλείεται από τοΛούβρο (ανατολικά), τονΣηκουάνα (νότια), τηνΠλατεία Ομονοίας (Place de la Concorde) (δυτικά) καιτηνοδό Ριβολί (βόρεια). Ακόμη βορειότερα βρίσκεται ηΠλατεία Βαντόμ (Place Vendome).[9]
Ο Κήπος του Κεραμεικού καλύπτει περίπου 25 εκτάρια και ακόμα ακολουθεί το σχέδιο που ετέθη από τον σχεδιαστή κήπων Αντρέ ΛεΝοτρτο1664. Το επίσημο σχέδιό τουγια έναν ευρύ κήπο που πλαισιωνόταν από δύο λίμνες επέτρεπε μία αδιάσπαστη θέα από τη δυτική πρόσοψη του ανακτόρου κατά μήκος ενός κεντρικού άξονα, ο οποίος έχει επεκταθεί υπό το όνομα Ιστορικός Άξονας.
Από το2003, μία γαλλική επιτροπή προτείνει την ανακατασκευή του Ανακτόρου του Κεραμεικού. Αυτή η προσπάθεια είναι παρόμοια μετην πρόταση ανακατασκευής τουΑνακτόρου του Βερολίνου (Berliner Stadtschloß). Υπάρχουν αρκετά επιχειρήματα γιατην ανακατασκευή του Ανακτόρου του Κεραμεικού. Ακόμα και μετά την καταστροφή του 1883, η διάσημη προοπτική τωνΗλυσίων Πεδίων, η οποία κατέληγε στη μεγαλοπρεπή πρόσοψη του Ανακτόρου του Κεραμεικού, τώρα καταλήγει στηνΑψίδα Καρουζέλ, η οποία παλαιότερα έβλεπε προς τον Κεραμεικό, αλλά τώρα στέκεται μέσα σε έναν κενό χώρο. Το Λούβρο, μετην πυραμίδα του από τη μία πλευρά καιτον άξονα Πλατείας Ομονοίας - Ηλυσίων Πεδίων - Αψίδας του Θριάμβου από την άλλη, είναι έκκεντρα τοποθετημένο ως προς την τομή των δύο αυτών αξόνων. Κατά καλή τύχη όμως, η Αψίδα του Καρουζέλ βρίσκεται κοντά στην τομή τους. Το Ανάκτορο του Κεραμεικού, το οποίο βρισκόταν στην τομή των δύο αξόνων, βοηθούσε να κρυφθεί αυτή η απόκλιση των αξόνων. Έχει προταθεί ότι η ανακατασκευή του Κεραμεικού, θα επέτρεπε την επαναφορά της αρμονίας αυτών των δύο αξόνων. Οι Κήποι του Κεραμεικού θα ανακτούσαν επίσης την αρχική τους λειτουργία, που ήταν αυτή των κήπων ενός ανακτόρου.[11]
Ο κεντρικός άξονας των παρτεριών του Κεραμεικού τουΑντρέ ΛεΝοτρσε γκραβούρα του τέλους του 17ου αιώνα
Επίσης, τονίζεται ότι το Μουσείο του Λούβρου χρειάζεται επέκταση των εγκαταστάσεών του, ώστε να εκθέτει κατ' αποδεκτό τρόπο όλες τις συλλογές του· αν ανακατασκευαστεί το Ανάκτορο του Κεραμεικού, τοΜουσείο του Λούβρουθα μπορούσε να επεκταθεί στο ανακατασκευασμένο ανάκτορο. Επίσης, έχει προταθεί να αποκατασταθούν οι επίσημες αίθουσες της Δεύτερης Αυτοκρατορίας στην κατάσταση που βρίσκονταν το 1871. Όλα τα σχέδια του ανακτόρου και πολλές φωτογραφίες του βρίσκονται ακόμη στα γαλλικά εθνικά αρχεία, κάτι πουθα διευκόλυνε σημαντικά την ανακατασκευή του ανακτόρου καιτων αιθουσών του ακριβώς στην κατάσταση του 1871. Επί πλέον, όλα τα έπιπλα καιοι πίνακες ζωγραφικής από το ανάκτορο επέζησαν της πυρκαγιάς του 1871, επειδή είχαν απομακρυνθεί από το ανάκτορο μετην έναρξη τουΓαλλοπρωσικού Πολέμουκαι αποθηκεύτηκαν σε ασφαλείς τοποθεσίες. Σήμερα, αυτά τα έπιπλα καιοι πίνακες βρίσκονται ακόμη σε αποθήκευση καιδεν εκτίθενται στο κοινό, λόγω έλλειψης χώρου στο Μουσείο του Λούβρου. Θεωρείται ότι η αποκατάσταση των αιθουσών του Ανακτόρου του Κεραμεικού θα επέτρεπε την έκθεση αυτών των θησαυρών της εποχής της Δεύτερης Αυτοκρατορίας, οι οποίοι σήμερα βρίσκονται μακριά από την κοινή θέα.
Η ανακατασκευή του Ανακτόρου του Κεραμεικού εκτιμάται ότι θα κοστίσει 300 εκατομμύρια ευρώ. Η πρόταση ανακατασκευής προβλέπει τη συγκέντρωση των χρημάτων μέσω ιδιωτικών τοποθετήσεων καιτην ανάληψη του έργου από ένα ιδιωτικό ίδρυμα, χωρίς την ανάγκη χρηματικής ενίσχυσης από τη γαλλική κυβέρνηση. Από το 2003, η ιδέα έχει κερδίσει έδαφος στα γαλλικά ΜΜΕ, αλλά παραμένει να αποδειχθεί αν αυτή η ανακατασκευή θα λάβει ποτέ χώρα. Θα ήταν το μεγαλύτερο κατασκευαστικό έργο πουθα είχε αναληφθεί στο κέντρο του Παρισιού από τις αρχές του20ού αιώνα.[12]
Πολυμέσα
_Tuileries.jpg)
_Tuileries.jpg)
