Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί καινα αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 17/12/2016.
Το λιβάδι (Filipendula ulmaria), ανήκει στην οικογένεια των τριαντάφυλλων και, ως πολυετές, φτάνει σε ύψος έως και 200 εκατοστά. Είναι ένα φαρμακευτικό φυτό, τα άνθη του οποίου λέγεται ότι περιέχουν αναλγητικά.
Μετον γενικό όρο φαρμακευτικά φυτά χαρακτηρίζονται όλα εκείνα ταφυτάπου περιέχουν δραστικές ουσίες που κατά τη λήψη τους από ζώντες οργανισμούς παρουσιάζουν την ιδιότητα τουφαρμάκου.
Τα φαρμακευτικά φυτά είναι τα αρχαιότερα θεραπευτικά μέσα που ανακάλυψε ο άνθρωπος γιατην θεραπεία τουκαιτην ανακούφισή του από τους πόνους. Ο πρωτόγονος άνθρωπος στην αγωνία επιβίωσής του άρχισε ν΄ αναζητά ιδιαίτερα φυτά πουθατου πρόσφεραν κάποια θεραπεία, ίσως σ΄ αυτό νατον βοήθησε παρόμοια δραστηριότητα των ζώων στην ανακάλυψη ιδιαίτερης τροφής. Έτσι η ανακάλυψη - αναγνώριση και θεραπευτική ταξινόμηση των θεραπευτικών φυτών από τον άνθρωπο θεωρείται η αρχαιότερη συστηματική δραστηριότητά τουστον παγκόσμιο πολιτισμό.
Οδε πρωτοεμφανιζόμενος "μάγος - θεραπευτής" καιστην ουσία ικανός βοτανολόγος, όπως απέδειξε ο εθνοβοτανικός Σουλτς, ήταν πιθανότερα το αρχαιότερο επάγγελμα. Ο αριθμός των φαρμακευτικών φυτών στη λαϊκή ιατρική, ακόμα και σήμερα, είναι μεγαλύτερος από εκείνον που χρησιμοποιούνται ως τροφή[εκκρεμεί παραπομπή].
Στους απώτερους χρόνους η βοτανική καιη ιατρική αποτελούσαν στη πρακτική τους εφαρμογή συνώνυμους όρους. Από την ελληνική αρχαιότητα υπήρξε καταγραφή φαρμακευτικών φυτών κατά θεραπευτική τους ιδιότητα που ανευρίσκονται σε κείμενα τουΙπποκράτη. Πρώτος αρχαίος Έλληνας που ασχολήθηκε ιδιαίτερα μετα φαρμακευτικά φυτά ήταν οΘεόφραστος ο Ερέσιος (372-287 π.Χ), ο σημαντικότερος μαθητής του Αριστοτέλη, που συνέγραψε τις "Περί φυτών ιστορίαι", (9 βιβλία), και "Περί φυτών αιτίαι", (6 βιβλία), καιπου θεωρείται δικαιολογημένα μαζί μετον δάσκαλό του πατέρας της Βοτανικής.
Η σημαντικότερη καταγραφή - ταξινόμηση αυτών κατά θεραπευτική χρήση, με 500 περίπου είδη, έγινε από τον αρχαίο Έλληνα Διοσκορίδη τον Πεδάνιοπου έζησε στη Ρώμη επί Αυτοκράτορα Νέρωνα και Βεσπασιανό τον 1ο αιώνα (μ.Χ.), ο οποίος και θεωρείται πατέρας της Φαρμακολογίας. Τα συγγράμματα αυτών αποτέλεσαν μια κληροδοτούμενη γνώση από γενιά σε γενιά η επιλεγόμενη στη λατινική γλώσσα "De Materia Medica" που διατηρήθηκε μέχρι τον 16ο αιώνα, που δημοσιεύτηκε το 1515 το "Dispensorium" του Κόρντους καιτου οποίου μισό αιώνα αργότερα το 1564, κυκλοφόρησε στο Άουγκσμπουργκ, ο πρώτος αναγνωρισμένος επίσημα φαρμακευτικός κώδικας, ή όπως λέγεται σήμερα φαρμακοποιία. Στηναρχαιότηταοιβοτανικοί κήποι ήταν κήποι που καλλιεργούνταν φαρμακευτικά φυτά.
Κατά τον 19ο αιώνα η αλματώδης ανάπτυξη της οργανικής χημείαςδια της οποίας μελετήθηκε ιδιαίτερα η χημική δομή των φυτών επιτάχυνε καιτην γνώση των ουσιών εκείνων που φέρουν τα φαρμακευτικά φυτά και άνοιξε το δρόμο για παρασκευή και σύνθεση νέων φαρμάκων. Σήμερα, παρά τα εντυπωσιακά επιτεύγματα της χημειοθεραπείας, η σύγχρονη θεραπευτική δεν παύει ν΄ ανατρέχει και ν΄ αναζητά πολλά φαρμακευτικά φυτά των οποίων οι ιδιότητες θεωρούνται αναντικατάστατες[εκκρεμεί παραπομπή]. Σύμφωνα με στοιχεία τουΠαγκόσμιου Οργανισμού Υγείαςη πρωτοβάθμια θεραπεία σε παγκόσμια κλίμακα βασίζεται σε φάρμακα φυτικής προέλευσης σε ποσοστό 80%[εκκρεμεί παραπομπή].
.jpg)