ΗEuropa regina, σταλατινικάγιατηΒασίλισσα Ευρώπη, είναι η απεικόνιση της ευρωπαϊκής ηπείρου ως βασίλισσας που μοιάζει μεχάρτη.[1][2] Τέτοιες αλληγορικές απεικονίσεις της Ευρώπης έγιναν δημοφιλείς στην δυτική Ευρώπη τον 16ο αιώνα, απεικονίζουν την Ευρώπη σανμια χαριτωμένη νεαρή γυναίκα που φορά αυτοκρατορική ενδυμασία. ΗΙβηρική χερσόνησος (Ισπανία) είναι το κεφάλι της "βασίλισσας", ενώ παράλληλα εκεί βρίσκεται καιτο στέμμα της βασίλισσας στις απεικονίσεις της. ΤαΠυρηναία (ο λαιμός), χωρίζουν την Ιβηρική χερσόνησο από τηΓαλλία (Γαλατία), η οποία αποτελεί το πάνω μέρος του θώρακα. ΗΑγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (Γερμανίακαι άλλα εδάφη) είναι το κέντρο του κορμού, μετηΒοημία (μερικές φορές τηνΑυστρίασε πρώιμες απεικονίσεις) να είναι η καρδιά της γυναίκας (εναλλακτικά περιγράφεται ως μενταγιόν στη μέση της). Το μακρύ της φόρεμα εκτείνεται στηνΟυγγαρία, τηνΠολωνία, τηΛιθουανία, τηΛιβονία, τηΒουλγαρία, τηΜόσχα, τηΜακεδονίακαιτηνΕλλάδα. Στην αγκαλιά της, σχηματισμένη από τηνΙταλίακαιτηνΔανία, κρατά ένα σκήπτροκαιμιασφαίρα (Σικελία).[3] Στις περισσότερες απεικονίσεις, ηΑφρική, ηΑσίακαιηΣκανδιναβική χερσόνησος εμφανίζονται εν μέρει,[3] όπως καιοιΒρετανικές Νήσοι, σε σχηματική μορφή.[3]
Κατά τη διάρκεια του ευρωπαϊκού Μεσαίωνα, οι χάρτες συνήθως ακολουθούσαν τοσχέδιο TOμε επίκεντρο τηνΙερουσαλήμ, και απεικόνιζαν την Ευρώπη, τηνΑσίακαιτηνΑφρική.[4]Οι χωριστοί χάρτες της Ευρώπης ήταν εξαιρετικά σπάνιοι. τα μόνα γνωστά παραδείγματα είναι ένας χάρτης τουLiber Floridusαποτον Λαμβέρτο τουΣαιν-Ομέρ, που δημοσιεύτηκε το 1112, και ένας βυζαντινός χάρτης του 14ου αιώνα.[4]Ο επόμενος χάρτης με επίκεντρο την Ευρώπη δημοσιεύτηκε από τον χαρτογράφο Γιοχάνες Πουτς από τοΊνσμπρουκτο 1537, στις αρχές της Πρώιμης Νεότερης Εποχής.[4]
Ο χάρτης του Πουτς ήταν ο πρώτος που απεικόνισε την Ευρώπη ως Europa regina,[5][6][7]με τις ευρωπαϊκές περιοχές να σχηματίζουν ένα γυναικείο ανθρώπινο σχήμα μεστέμμα, σκήπτροκαισταυροφόρο σφαίρα.[6]Ο χάρτης τυπώθηκε για πρώτη φορά από τονΚαλβινιστή Κρετιέν Βεκέλ.[8]Ανκαι πολλά στοιχεία σχετικά μετην προέλευση καιτην αρχική αντίληψη αυτού του χάρτη είναι αβέβαια,[7] είναι γνωστό ότι ο Πουτς (το όνομα του οποίου εκλατινίστηκε ως Johannes Bucius Aenicola, 1516–1542)[8] διατηρούσε στενές σχέσεις μετοναυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής ΑυτοκρατορίαςΦερδινάνδο Α΄τωνΑψβούργων.[7][8]και ότι η δημοτικότητα του χάρτη αυξήθηκε σημαντικά κατά το δεύτερο μισό του 16ου αιώνα.[7]Ο σύγχρονος όρος Europa reginaδεν χρησιμοποιήθηκε ακόμη από τους συγχρόνους του Πουτς, οι οποίοι αντ' αυτού χρησιμοποίησαν τη λατινική φράση Europa in forma virginis («Ευρώπη σε σχήμα κοπέλας»).[8]
Το 1587, οΓιαν Μπουσεμάκερ δημοσίευσε μιαχαλκογραφίατουMatthias Quad, που δείχνει μια προσαρμογή της Europa reginaτου Putsch, ως "Europae descriptio".[9] Από το 1588,[9]μια άλλη προσαρμογή συμπεριλήφθηκε σε όλες τις επόμενες εκδόσεις της "Cosmographia" τουΣεμπάστιαν Μύνστερ,[10][9] ενώ προηγούμενες εκδόσεις την περιλάμβαναν μόνο μερικές φορές.[11]Το έτος 1587 σηματοδοτεί το σημείο όπου πολλά βιβλία και γραπτά κείμενα άρχισαν να υιοθετούν τις εικόνες της Europa regina.[9]
ΗEuropa Regina εισήχθη τη δεκαετία του 1530 από τον Αυστριακό χαρτογράφο Johannes Putsch, πιθανώς μετην πρόθεση να απεικονίσει την Ευρώπη ως σύζυγο τουΚαρόλου Ε'τωνΑψβούργων, ο οποίος φιλοδοξούσε να γίνει ο παγκόσμιος μονάρχης του Χριστιανικού κόσμου και βασίλεψε σε πολλά βασίλεια, συμπεριλαμβανομένης της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίαςκαιτο βασίλειο της Ισπανίας.[12][13]Τα επιχειρήματα υπέρ αυτής της υπόθεσης είναι: ο δυτικός προσανατολισμός του χάρτη να έχει την Ισπανία ως το στεφανωμένο κεφάλι, που λέγεται ότι μοιάζει μετο πρόσωπο της συζύγου του Καρόλου Ε', Ισαβέλλας της Πορτογαλίας. τη χρήση τωνδιακριτικών της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας - το καρολίγγειο στέμμα, το σκήπτρο καιτη σφαίρα της - καιη απεικόνιση των βασιλείων των Αψβούργων (Αυστρία, Βοημία, Ουγγαρία, Γερμανία) ως καρδιά και κέντρο του σώματος. καιτο σχέδιο της εσθήτας, που μοιάζει μετο σύγχρονο ενδυματολογικό κώδικα στο δικαστήριο των Αψβούργων.[14][13][12][15] Όπως σε σύγχρονα πορτρέτα ζευγαριών, ηEuropa regina έχει το κεφάλι της στραμμένο προς τα δεξιά και κρατά επίσης τη σφαίρα μετο δεξί της χέρι, το οποίο έχει ερμηνευτεί ότι βλέπει και προσφέρει δύναμη στον φανταστικό σύζυγό της, τον αυτοκράτορα.[15]
Έξω από αυτό καισε γενικότερους όρους, η Ευρώπη εμφανίζεται ως res publica christiana,[16]ο ενωμένος Χριστιανικός κόσμοςστη μεσαιωνική παράδοση,[17]καιμεγάλη[18] ή ακόμη και ως η κυρίαρχη δύναμη στον κόσμο.[19]
Μια τρίτη αλληγορία είναι η Ευρώπη ως Παράδεισος μέσω της ειδικής τοποθέτησης που δίνεται στα υδάτινα σώματα στον χάρτη.[20] Καθώς η σύγχρονη εικονογραφία απεικόνιζε τον παράδεισο σε κλειστή μορφή, ηEuropa regina περικλείεται από θάλασσες και ποτάμια.[20]Ο ποταμός Δούναβης απεικονίζεται με τρόπο που μοιάζει μετην πορεία τουβιβλικού ποταμού που διαρρέει τον παράδεισο, με τις εκβολές τουνα σχηματίζονται από τέσσερις βραχίονες.[20]
Το ότι ηEuropa regina περιβάλλεται από νερό είναι επίσης μια νύξη γιατηναρχαίαμυθολογική Ευρώπη, την οποία απήγαγε οΔίαςκαιτην μετέφερε στο νερό.[21]
Η τέχνη της διαμόρφωσης ενός χάρτη σε ανθρώπινη μορφή μπορεί επίσης να βρεθεί σε έναν χάρτη που σχεδίασε οOpicinus de Canistris, που δείχνει τηΜεσόγειο Θάλασσα.[23] Αυτός ο χάρτης, που δημοσιεύτηκε το 1340 και έτσι προϋπήρχε του χάρτη του Putsch, παρουσίαζε την Ευρώπη ως άνδρα καιτη Βόρεια Αφρική ως γυναίκα.[24]Ο χάρτης Leo Belgicus έδειξε τις Κάτω Χώρες ως λιοντάρι. αυτό ήταν πιο κοντά στον σύγχρονο προσανατολισμό του χάρτη, μετον βορρά στην κορυφή.
Ενώ στους χάρτες Europa regina, η πραγματική γεωγραφία είναι υποδεέστερη του γυναικείου σχήματος, η αντίθετη προσέγγιση φαίνεται σε έναν χάρτη που σχεδίασε ο Hendrik Kloekhoff και δημοσιεύτηκε από τον Francois Bohn το 1709. Σε αυτόν τον χάρτη, με τίτλο "Europa. Volgens de nieuwste Verdeeling" ("Ευρώπη, σύμφωνα μετην νεότερη ταξινόμηση"), ένα θηλυκό τοποθετείται πάνω σε έναν χάρτη που δείχνει μια αρκετά ακριβή γεωγραφία της Ευρώπης, και παρόλο πουο χάρτης είναι προσανατολισμένος δυτικά μετην Ιβηρική Χερσόνησο να σχηματίζει το κεφάλι όπως στην εικονογράφηση της Europa regina, αυτό έχει ως αποτέλεσμα ένα σκυμμένο γυναικείο σχήμα, που αντιστοιχεί περισσότερο μετηνEuropa deplorans παρά μετην αλληγορία Europa triumphans.[25]
Baridon, Laurent (2011). Un atlas imaginaire, cartes allégoriques et satiriques (στα French). Paris: Citadelles & Mazenod. ISBN978-2-85088-515-0.CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
Bennholdt-Thomsen, Anke (1999). Bennholdt-Thomsen, Anke· Guzzoni, Alfredo, επιμ. Zur Hermetik des Spätwerks. Analecta Hölderlianas (στα German). 1. Würzburg: Königshausen & Neumann. ISBN3-8260-1629-7.CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
Borgolte, Michael (2001). «Perspektiven europäischer Mittelalterhistorie an der Schwelle zum 21. Jahrhundert». Στο: Lusiardi, Ralf· Borgolte. Das europäische Mittelalter im Spannungsbogen des Vergleichs. Europa im Mittelalter. Abhandlungen und Beiträge zur historischen Komparatistik (στα German). 1. Berlin: Akademie Verlag. σελίδες 13–28. ISBN3-05-003663-X.CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
Werner, Elke Anna (2009). «Triumphierende Europa - Klagende Europa. Zur visuellen Konstruktion europäischer Selbstbilder in der Frühen Neuzeit». Στο: Ißler, Roland Alexander· Renger, Almut-Barbara. Europa- Stier und Sternenkranz. Von der Union mit Zeus zum Staatenverbund. Gründungsmythen Europas in Literatur, Musik und Kunst (στα German). 1. Bonn University Press, Vandenhoeck & Ruprecht. σελίδες 241–260. ISBN978-3-89971-566-8.CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
Landwehr, Achim· Stockhorst, Stefanie (2004). Einführung in die europäische Kulturgeschichte. UTB M (στα German). 2562. Paderborn: Schöningh. ISBN3-8252-2562-3.CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
Schmale, Wolfgang (2004). «Europa, Braut der Fürsten. Politische Relevanz des Europamythos im 17. Jahrhundert». Στο: Bussmann, Klaus· Werner, Elke Anna. Europa im 17. Jahrhundert. Ein politischer Mythos und seine Bilder. Kunstgeschichte (στα German). Stuttgart: Franz Steiner Verlag. ISBN3-515-08274-3.CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
Πολυμέσα σχετικά 