Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 07/04/2015.
Αγία Γραφή
Τίτλος
The Holy Bible Santa Biblia Biblia Bíblia Sagrada Света Библија Bibbia La Bible la Biblio Biblija Αγία Γραφή
Αγία Γραφή ή Άγιες Γραφές (ή Θεία Γραφή, Γραφή, Γραφές) ή Ιερά Γράμματα ή Βίβλος, χαρακτηρίζεται το σύνολο ή «βιβλιοθήκη» κειμένων θρησκευτικού χαρακτήρα. Μετον όρο αυτό περιγράφεται ηΕβραϊκή Βίβλοςτουιουδαϊσμού αλλά καιο συνδυασμός αυτής, δηλαδή της Παλαιάς Διαθήκης, που αναφέρεται στηπρο Χριστού εποχή και της Καινής Διαθήκης, που αναφέρεται στην παρουσία τουΧριστού, τη διδασκαλία τουκαι στις Επιστολές καιΠράξεις των Αποστόλων, τουχριστιανισμού.
Το όνομα «Βίβλος» ως δήλωση της Αγίας Γραφής οφείλεται περισσότερο στην επίδραση των αντίστοιχων λέξεων των νεότερων ευρωπαϊκών γλωσσών Bible, Bibelκ.λπ. Αυτές προήλθαν εκτουbiblia -orumκαι ειδικότερα από το μεσαιωνικό Biblia -aeπουκαι αυτά έχουν προέλευση στην Παλαιά Διαθήκη όπου αναφέρονται «οι βίβλοι» (Δανιήλ, θ΄ 2), «τα βιβλία τα άγια» (Α΄ Μακκαβαίων, ιβ΄:9), «η ιερά βίβλος» (Β΄ Μακκαβαίων, η΄:23).
Το σύνολο των βιβλίων που συγκροτεί τον «χριστιανικό κανόνα» της Παλαιάς Διαθήκης (1ο μέρος της Αγίας Γραφής) καιΚαινής Διαθήκης (2ο μέρος της Αγίας Γραφής), προέκυψε από την ανάγκη να καθορισθούν τα βιβλία εκείνα που εκφράζουν αυθεντικά την πίστη της Εκκλησίας, ώστε να αποκλειστούν μεταγενέστερα ψευδεπίγραφα έργα, που περιείχαν μη αποδεκτές ή και αιρετικές διδασκαλίες.
Παρόλα αυτά όμως, οι διάφορες τοπικές Εκκλησίες, ενώ δέχθηκαν όλες την Καινή Διαθήκη, περίπου στο σύνολό της, ακολούθησαν διαφορετικές πρακτικές στην αναγνώριση των βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης, με αποτέλεσμα ναμην υπάρξει ένας ενιαίος κανόνας ολόκληρης της χριστιανικής Εκκλησίας.
Η λέξη «Βίβλος» είναι αρχαία και σήμαινε το φυτό τουπαπύρου, επίσης τον φλοιό του ίδιου φυτού, εκτου οποίου παραγόταν η ομώνυμη γραφική ύλη, και συνεκδοχικά τον ίδιο τον περιτυλιγμένο με επεξεργασμένα φύλλα παπύρου ρόλο. Αρχικά η λέξη γραφόταν με -υ- και θεωρείται ότι προέρχεται από την πόλη Βύβλο της Φοινίκης, η οποία ήταν φημισμένη για τις εξαγωγές παπύρου. Το ότι ταυτίστηκε η βασική λέξη της τότε αναγνωστικής και γραφικής ύλης μετην Αγία Γραφή υπογραμμίζει ότι η τελευταία είναι «Το Βιβλίο των βιβλίων». Από την άλλη μεριά, η αγγλική λέξη Bible προέρχεται από τη λατινική biblia, απόδοση της λέξης βιβλία ή, προγενέστερα, βυβλία, η οποία είναι υποκοριστικό της «βίβλου» ή «βύβλου». —Για περισσότερες ετυμολογικές πληροφορίες βλέπε το λεξικό της Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα.
Το μεγάλο σχίσμα μεταξύ ΑνατολικήςκαιΔυτικής Εκκλησίαςκαι αργότερα ηΜεταρρύθμιση συνέβαλαν στονα παγιωθούν οι διαφορετικές παραδόσεις στο θέμα του κανόνα, με αποτέλεσμα οι τρεις μεγάλες Ομολογίες να δέχονται σήμερα διαφορετικό αριθμό βιβλίων, διαφορετικό κανόνα της Παλαιάς Διαθήκης.
ΗΡωμαιοκαθολική Εκκλησία δέχεται συνολικά 73 βιβλία. Πέρα από τηνΚαινή Διαθήκη, δέχεται 46 βιβλία από τηνΠαλαιά Διαθήκητα οποία χωρίζει σε «πρωτοκανονικά» και «δευτεροκανονικά». Στα πρωτοκανονικά έργα περιλαμβάνονται τα 39 βιβλία της ιουδαϊκής Βίβλου, ενώ στα δευτεροκανονικά τα εξής 7 συγγράμματα:
ΟιΠροτεστάντες γενικά δέχονται συνολικά 66 βιβλία. Μαζί μετα 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης (αναφέρονται σε αυτό το τμήμα και ως «Ελληνική Καινή Διαθήκη») αποδέχονται καιτονιουδαϊκό κανόναμετα 39 βιβλία μόνο. Τα επιπλέον βιβλία που περιλαμβάνονται στον κανόνα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίαςτα ονομάζουν γενικά «απόκρυφα», ανκαι μπορούν να χρησιμοποιηθούν στηλατρεία. Υπάρχει μία σύγχρονη έκδοση της Βίβλου από τον καθολικό θεολόγο Hubertus Halbfas στα γερμανικά[2], η οποία ενώ προφανώς απευθύνεται σε προτεσταντικό κοινό, δεν περιέχει τα βιβλία τωνΝόμων, δηλ. τοΛευιτικό, τους ΑριθμούςκαιτοΔευτερονόμιο.[3]
ΟιΜάρτυρες του Ιεχωβά δέχονται συνολικά 66 βιβλία. Μαζί μετα 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης (αναφέρονται σε αυτό το τμήμα και ως «Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές»), αποδέχονται αποκλειστικά τονιουδαϊκό (αλεξανδρινό) κανόναμετα 39 βιβλία μόνο (αναφέρονται σε αυτό το τμήμα και ως «Εβραϊκές Γραφές»)[4]. Οποιαδήποτε άλλα βιβλία δεντα θεωρούν θεόπνευστακαιτα κατατάσσουν στα «απόκρυφα».
Τμήμα γραφής σε ασημένιο ειλητάριο μετην «Ιερατική Ευλογία» (Αριθμοί, 6:24-26) στο οποίο φαίνεται τοΤετραγράμματο: «Είθε ο Κύριος νασε ευλογεί καινασε φυλάει· ο Κύριος να κάνει το πρόσωπό τουνα λάμψει επάνω σουκαινασε ευσπλαχνεί· ο Κύριος να υψώσει το πρόσωπό του πάνω σουκαινασου χαρίσει ειρήνη». Χρονολογείται περί το 600 π.Χ. και βρέθηκε το 1979 στην Ιερουσαλήμ
ΟιΙουδαίοι δέχονται αποκλειστικά τα 24 (αντιστοιχούν στα 39 των χριστιανικών δογμάτων, καθώς κάποια ενοποιούνται) βιβλία τουιουδαϊκού κανόνακαι αναφέρονται σε αυτά ως «Τανάκ» ή απλά «Άγιες Γραφές».
Κοινό στοιχείο στους κανόνες όλων των χριστιανικών ομολογιών αποτελεί το σύστημα κατάταξης των βιβλικών έργων, που διαφέρει από εκείνο της ιουδαϊκής Βίβλου. Έτσι, τα βιβλία κατατάσσονται με βάση το φιλολογικό χαρακτήρα καιτο περιεχόμενο τους σε 3 ομάδες:
↑ΟιΜάρτυρες του Ιεχωβά θεωρούν ότι η έκφραση «Παλαιά Διαθήκη», που χρησιμοποιείται από τονΑπ. Παύλοστο εδάφιο 2 Κορινθίους 3:14, αναφέρεται συγκεκριμένα στα συγγράμματα τουΜωυσήκαι όχι σε όλες τις Εβραϊκές Γραφές, καιγι' αυτό δεν χωρίζουν τη Γραφή σε «Παλαιά» και «Καινή Διαθήκη». Επίσης έχουν υιοθετήσει την ευρέως αποδεκτή άποψη που έχουν πλέον οι λόγιοι, ότι η λέξη διαθήκηστοεν λόγω εδάφιο δεν χρησιμοποιείται μετην κλασική ελληνική της σημασία αλλά με αυτήν της Μετάφρασης των Εβδομήκοντακαι της υπόλοιπης Καινής Διαθήκης, και σημαίνει «συμφωνία, συνθήκη, συμβόλαιο». Ως εκ τούτου, υποστηρίζουν ότι είναι παντελώς εσφαλμένη η παράδοση που καθιερώθηκε μετη λατινική Βουλγάτα, να αποδίδεται η λέξη διαθήκη ως testamentum ή testament ή αντίστοιχους όρους, αλλά αντιθέτως πρέπει να αποδίδεται covenant. (Βλέπε Alexander Souter, The Text and Canon of the New Testament Second ed., 1953, σελ. 144)
eBible.gr Μετάφραση της Αγίας Γραφής στη Δημοτική, μετάφραση του Νεόφυτου Βάμβα, το κριτικό κείμενο Nestle Alland, η μετάφραση των Εβδομήκοντα, το Πατριαρχικό κείμενο
Σχετικά πολυμέσα
Αγία Γραφή
