ΤοPeugeot 504 ήταν μια σειρά επιβατικών αυτοκινήτων της μεσαίας κατηγορίας D, που παρήχθησαν από τηγαλλική αυτοκινητοβιομηχανία Peugeot, το οποίο παρήχθη στοΣοσώ, Γαλλία, από το καλοκαίρι του 1968 έως τα τέλη του 1983, μετο pick-up (αγροτικό) να συνεχίζει να βγαίνει από τη γραμμή παραγωγής μέχρι τα τέλη του 1993. Τοαυτοκίνητο παρήχθη σε αρκετές χώρες ως αδειοδοτημένο όχημα, μετηνπιο πρόσφατη παραγωγή, που έλαβε χώρα στηΝιγηρία μέχρι τον Δεκέμβριο του 2005.
Το αμάξωμα σχεδιάστηκε από το ιταλικό στούντιο σχεδιασμού Pininfarina. Υπεύθυνος σχεδιαστής τουσεντάν ήταν ο Aldo Brovarone, ενώ το κάμπριο καιτο κουπέ σχεδιάστηκαν από τον Sergio Pininfarina.[3]Τοσεντάν ψηφίστηκε Αυτοκίνητο της Χρονιάς το 1969.
Στις 19 Σεπτεμβρίου 1968, το 504 παρουσιάστηκε αρχικά ως τετράθυρο notchback sedan. Αργότερα προστέθηκαν ένα δίθυρο κουπέ, ένα καμπριολέκαι ένα στέισον βάγκον. Προσφέρθηκε επίσης μια έκδοση pick-up του 504, ένα όχημα με καμπίνα για τρία άτομα και χώρο φόρτωσης, καθώς καιμια έκδοση χωρίς έτοιμη καρότσα. Το Peugeot 504 έπειτα χρησίμευσε ως η μηχανική βάση γιατα επόμενα Peugeot 505καιTalbot Tagora.
Το 504 ξεχώρισε γιατη στιβαρή δομή του αμαξώματος, τη μεγάλη διαδρομή της ανάρτησης, την υψηλή απόσταση από το έδαφος, τους μεγάλους τροχούς καιτον κινητήριο άξονα του σωλήνα ροπής – που περικλείεται σε έναν άκαμπτο σωλήνα προσαρτημένο σε κάθε άκρο στο περίβλημα του κιβωτίου ταχυτήτων καιστο περίβλημα τουδιαφορικού, ανακουφίζοντας τις αντιδράσεις ροπήςτου συστήματος μετάδοσης κίνησης. Το 504 τελικώς πέτυχε ευρεία δημοτικότητα σε μακρινές χώρες με συχνά ανώμαλα εδάφη - συμπεριλαμβανομένης της Λατινικής Αμερικήςκαι πολλών χωρών της Αφρικής.[4]
Κατασκευάστηκαν συνολικά 3.711.556 οχήματα και μάλιστα στην ιστορία της Peugeot μόνο τα μικρά αυτοκίνητα πόλης 205και206 πωλήθηκαν σε μεγαλύτερες ποσότητες από το 504.
Το Peugeot 504 ήταν μια νέα σχεδίαση με κίνηση στους πίσω τροχούς, ανεξάρτητη ανάρτησηκαιδισκόφρενακαι στους τέσσερις τροχούς. Υπάρχει ένας ημι-συρόμενος άξονας βραχίονα στο πίσω μέρος. Οι σύνδεσμοι συγκρατούνταν από μπλοκ ρουλεμάν που βιδώνονταν στο αμάξωμα του αυτοκινήτου. Η ανάρτηση του μπροστινού άξονα αποτελούνταν από αναρτήσεις MacPherson με εγκάρσιους καιημι-συρόμενους βραχίονες, καθένας από τους οποίους αρθρωνόταν και στηρίζονταν σε δύο εγκάρσια μέλη στο εσωτερικό. Αυτά τα εγκάρσια στελέχη βιδώνονταν στα πλευρικά μέλη του συγκροτήματος δαπέδου, μετο μπροστινό να συγκρατεί έναν σταθεροποιητή στρέψης καιτο ψυγείο καινα χρησιμεύει ως βάση μάσκας, ενώ το πίσω εγκάρσιο μέλος (ευθυγραμμισμένο μετον άξονα) έφερε τη βάση του κινητήρα καιτο τιμόνι μηχανισμός. Στον πίσω άξονα υπήρχαν μονάδες αποσβεστήρα ελατηρίου και επίσης σταθεροποιητής στρέψης, συνολικά το αποτέλεσμα ήταν μια μαλακή ανάρτηση με σφιχτή απόσβεση. Ωστόσο, το πλαίσιο δεν ήταν χωρίς απαίτηση συντήρηση, αλλά κάθε 5000 χλμ απαιτούσε λίπανση.[5]Τοσύστημα διεύθυνσηςμε «ρακκαι πίνιον» και ένα σύστημα σερβοδισκόφρενου μονού κυκλώματος με ρυθμιστή δύναμης πέδησης ήταν περαιτέρω χαρακτηριστικά του πλαισίου.
Το αυτοκίνητο προσφέρθηκε αρχικά μετον περαιτέρω εξελιγμένο κινητήρα 1,8 λίτρων από τοPeugeot 404, ο οποίος, σεημι-ανακλινόμενη σχεδίαση, επέτρεπε ένα καπό με κλίση προς τα εμπρός. Εκτός από τη συμβατική παρασκευή μείγματος με χρήση καρμπυρατέρ, προσφέρθηκε και μηχανική έγχυση Kugelfischer. Η αντλία έγχυσης κινείται από τον εκκεντροφόρο άξονα που κινείται από την αλυσίδα χρονισμού μέσω ενός ιμάντα χρονισμού από Rilsan, ένα πολυαμίδιο. Τα γρανάζια αλλαγής καιτα γρανάζια του άξονα συνδέονται σταθερά μεταξύ τους μέσω ενός σωλήνα.[5]Τα μοντέλα έγχυσης ονομάζονταν "Injection". Τον Οκτώβριο του 1970, ο κινητήρας 1,8 λίτρων του 504 εξελίχθηκε σε έναν κινητήρα 2,0 λίτρων, ο οποίος τώρα έφτασε τα 69 kW (93 ίπποι). Η έκδοση injection έφτασε πλέον σεισχύ τους 104 ίπποιυς. Η απόδοση αυτή μετρήθηκε μετον ανεμιστήρα απενεργοποιημένο, καθώς μετον ανεμιστήρα ενεργοποιημένο ήταν 6 με 7 HP χαμηλότερα. Από το 1971 υπήρχε επίσης ένας κινητήρας ντίζελ στροβιλιστικού θαλάμου 2,1 λίτρων με 65 PS διαθέσιμο.[6]
Τασεντάν είχαν μεταξόνιο 2,74 μέτρα και είχαν 4,49 μ. μήκος, 1,69 μ. πλάτος και 1,46 μ. ύψος.
Το 1973 το φτηνότερο καιπιο οικονομικό 504 "L" εκδόθηκε ως απάντηση στηνκρίση των τιμών του πετρελαίουμετον κινητήρα 1,8 λίτρων και έναν άκαμπτο άξονα ράβδου έλξης με ράβδο Panhard από το Peugeot 404. Αυτή η έκδοση είχε ένα απλοποιημένο ταμπλόκαιο κινητήρας αρκούσε σε κανονικό και όχι ακριβό καύσιμο. Από το 1973 και μετά, οι εκδόσεις καρμπυρατέρ 2 λίτρων του sedan έφεραν τη συντομογραφία «GL», ενώ η έκδοση με ψεκασμό ονομαζόταν «TI». Καιοι δύο είχαν πλέον το μοχλό αλλαγής ταχυτήτων στο κεντρικό τούνελ, ενώ το 504 L διατήρησε τον επιλογέα ταχυτήτων στο τιμόνι.
Τον Απρίλιο του 1971 κυκλοφόρησαν τρεις εκδόσεις στέισον βάγκον με 2.9 μέτρα εκτεταμένο μεταξόνιο και διπλά σπειροειδή ελατήρια και στις δύο πλευρές στον πίσω άξονα ("Break", "Commerciale" καιτο επτά έως οκτώ θέσεων "Familiale"), καθένα από τα οποία είχαν 640 κιλά ωφέλιμου φορτίου. Από το φθινόπωρο του 1971, ήταν επίσης διαθέσιμη μια ειδική μετατροπή ασθενοφόρου. Οι συνδυασμοί ήταν 4,8 μ. μήκος, 1,69 μ. πλάτος και 1,55 μ. ύψος.
Από τον Ιούλιο του 1975, προσφέρθηκε η λεγόμενη «δεύτερη σειρά» του Peugeot 504. Ταπιο εντυπωσιακά χαρακτηριστικά αυτής της σειράς ήταν οι χειρολαβές των θυρών, που ήταν τώρα εσοχές στο αμάξωμα, και ένα αναθεωρημένο ταμπλόμε ένα πιο μοντέρνο τιμόνι. Τα σεντάν «TI» που κατασκευάστηκαν το 1976 και το 1977, τα οποία παραδόθηκαν στηνΟμοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, εξοπλίστηκαν στάνταρ με τους διπλούς προβολείς των μοντέλων εξαγωγής στις ΗΠΑ. Μόνο το έτος μοντέλου 1977, όλες οι εκδόσεις σεντάν και στέισον βάγκον είχαν εισαγωγές αέρα κάτω από τη μάσκα του ψυγείου.
Peugeot 504 Sedan (1975–1977)
Πίσω όψη
Peugeot 504 Familale (1975–1977)
Πίσω όψη
Τον Σεπτέμβριο του 1977, τα μοντέλα έλαβαν μια μαύρη πλαστική γρίλια ψυγείου αντί της προηγούμενης γρίλιας από χρώμιο.
Peugeot 504 Break (1977–1979)
Όψη του εσωτερικού
Από τον Μάιο του 1979, ο διάδοχος του 504 – τοPeugeot 505 - βγήκε στην αγορά, τα σεντάν με κινητήρες 2 λίτρων δεν ήταν πλέον διαθέσιμα από τη σειρά μοντέλων από φέτος και μετά. Αντικαταστάθηκαν από τις πιο απλές παραλλαγές μοντέλων «GR» και «SR», οι οποίες βασίστηκαν στο μοντέλο «L», το οποίο επίσης καταργήθηκε. Οι γραμμές "SR" και "SRD" είχαν πλέον πλευρικές προστατευτικές λωρίδες στάνταρ.[7]
Peugeot 504 Familiale (1979–1983)
Πίσω όψη
Ταξί Peugeot 504 στο Ασουάν, 2012
Τα σεντάν πωλούνταν στηΔυτική Γερμανία μέχρι τα τέλη του 1981 και τα στέισον βάγκον μέχρι την άνοιξη του 1982, αλλά εξακολουθούσαν να βγαίνουν από τη γραμμή συναρμολόγησης στηΓαλλία μέχρι τα τέλη του 1983 για την μητρική αγορά, αλλά και άλλες αγορές εξαγωγής.
Τον Δεκέμβριο του 2005, το τελευταίο Peugeot 504 στον κόσμο βγήκε από τη γραμμή συναρμολόγησης στηΝιγηρία, μετά από μια περίοδο κατασκευής 37 ετών. ΣτηνΑφρική, τα Familiale μοντέλα ήταν πάντα και συνεχίζουν να παραμένουν – συμπεριλαμβανομένου μεταχειρισμένα οχήματα από τηνΕυρώπη – εξαιρετικά περιζήτητα και ευρέως σε χρήση ως ταξί. Για παράδειγμα, το αυτοκίνητο εξακολουθούσε να αποτελεί μέρος της γενικής σκηνής του δρόμου στοΚάιρο ως έκδοση ταξί τουλάχιστον μέχρι το 2010, και αυτό εξακολουθούσε να ισχύει γιατηνΆνω Αίγυπτοτο 2019, π.χ. στοΛούξορ.
ΗPeugeot συνεργαζόταν παραδοσιακά μετην Pininfarina. Το 504 Coupé εμφανίστηκε την άνοιξη του 1969, αλλά όχι μετο μπροστινό μέρος τουσεντάνκαιτου hatchback όπως το 204 και το 304, αλλά με ένα ανεξάρτητο αμάξωμα, το μπροστινό καιτο πίσω μέρος του οποίου χρησιμοποιήθηκαν επίσης γιατοκάμπριο.
Η τεχνική βάση ήταν το σεντάν που εμφανίστηκε τον Σεπτέμβριο του 1968. Ωστόσο, το μεταξόνιο μειώθηκε στα 2,55 μέτρα. Το κουπέ καιτο κάμπριο είχαν μήκος 4,36 μέτρα και πλάτος 1,7 μέτρα. Το ύψος ήταν 1,35 μέτρα γιατο κουπέ και 1,36 μέτρα γιατοκαμπριολέ.
Οι κουπέ καιοι κάμπριο εκδόσεις του 504 κατασκευάστηκαν στο εργοστάσιο Pininfarina στοΤορίνο, εκτός από τις μηχανές καιτο πλαίσιο. Από εκεί, τα ημιτελή οχήματα μεταφέρθηκαν με τρένο στοΣοσώγια τελική συναρμολόγηση, όπου προστέθηκαν ο κινητήρας, το κιβώτιο ταχυτήτων καιτο πλαίσιο.
Η κομψά κυρτή γραμμή ζώνης, οι απαλά στρογγυλεμένες επιφάνειες καιη ελαφριά δομή αμαξώματος του κουπέ σήμαιναν ότι το δίθυρο μοντέλο παρέμεινε διαχρονικό στην εμφάνιση από την παρουσίασή τουστο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύηςτην άνοιξη του 1969 μέχρι τη λήξη της παραγωγής τον Ιούνιο του 1983. Στο μπροστινό μέρος, τέσσερις μεμονωμένοι προβολείς απέδιδαν μια πινελιά σπορ επιθετικότητας, ενώ τα πίσω φώτα με λοξά επιμέρους στοιχεία έδιναν στο πίσω μέρος ένα ιδιότυπο σχήμα. Κατά τη διάρκεια της 14χρονης κατασκευαστικής τους περιόδου, τα μοντέλα κουπέ και κάμπριο υπέστησαν σχεδιαστικές αλλαγές σχεδόν αποκλειστικά μπροστά και πίσω.
Από τεχνική άποψη, τα δίθυρα αυτοκίνητα ήταν σε μεγάλο βαθμό παρόμοια μετο σεντάν, αλλά παραδόθηκαν μόνο με κινητήρα ψεκασμού. Οι 1.796 κ.εκ. τετρακύλινδροι κινητήρες αρχικά παρήγαγαν 71 kW (97 Υ.Γ.), έπειτα 74 λίγους μήνες αργότερα kW (101 HP) και κατέστη δυνατή μετο απόλυτο βάρος οχήματος 1.220 κιλά και τελική ταχύτητα 170 χιλιόμετρα την ώρα. Το 504 Coupé καιτο Convertible παρουσιάστηκαν ως αξιοπρεπή, αποκλειστικά αυτοκίνητα τουρισμού.
Οσπορ χαρακτήρας μεταδόθηκε από τονπιο σταθερό σχεδιασμό του πλαισίου, το μεγαλύτερο πλάτος μετατρόχιο, το κοντό μεταξόνιο, τοσπορ τιμόνι καιτη μετατόπιση μοχλού. Στο εσωτερικό του κάμπριο κυριαρχούσε αρχικά μαύροπλαστικό, τεχνητό δέρμα καικαουτσούκ, ενώ για τους πελάτες coupé ένα όχημα βαμμένο σε κόκκινο Andalou, για παράδειγμα, ήταν διαθέσιμο σε συνδυασμό μεμπεζ βελούδινη επένδυση, μαύρα πάνελ θυρών και αλεξήλια, καθώς και ένα μπεζ πάνελ οροφής, ένα μαύρο ράφι δεμάτων καιμπεζ βελούδινα χαλιά.
Ο κινητήρας, ο οποίος διευρύνθηκε σε δύο λίτρα κυβισμού από το φθινόπωρο του 1970, παρήγαγε μόνο τρεις ίππους περισσότερη ισχύ, αλλά είχε σημαντικά αυξημένη ροπή, η οποία εναρμονίστηκε ιδιαίτερα καλά μετο διαθέσιμο πλέον αυτόματο κιβώτιο τριών ταχυτήτων της ZF . Ένα στροφόμετρο εκτόπισε το ρολόι έξω από τον πίνακα οργάνων, που ήταν βαμμένος μαύρος αντί για ασημί, καιστο κέντρο του ταμπλό.
Peugeot 504 Coupé (1969–1974)
Πίσω όψη
Peugeot 504 Cabrio (1969–1974)
Τρία χρόνια αργότερα, παρουσιάστηκε ο νέος κινητήρας V6 PRV 2.664 κυβικών εκατοστών, που αναπτύχθηκε από κοινού από τηνPeugeot, τηRenaultκαιτηVolvoκαι χρησιμοποιήθηκε στα αντίστοιχα κορυφαία Peugeot 604, Renault 30και Volvo 264. Γιανα βελτιώσει την εικόνα και τις επιδόσεις, εγκαταστάθηκε επίσης στις αναθεωρημένες εκδόσεις coupé και convertible του 504 από το φθινόπωρο του 1974, ταυτόχρονα μετην εισαγωγή τουστο Peugeot 604.
Ο κινητήρας μεκαρμπυρατέρμε ένα ελαφρύ μεταλλικό μπλοκ κινητήρα, αρχικά σχεδιασμένος ως οκτακύλινδρος κινητήρας, είχε ένα σύστημα ηλεκτρονικής ανάφλεξης χωρίς επαφή ( Schlumberger Altronic ) που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά σε αυτοκίνητο παραγωγής, εναέριους εκκεντροφόρους καιδεν ήταν ένας από τους ιδιαίτερα ομαλούς λειτουργεί με εξακύλινδρους κινητήρες λόγω της γωνίας κλίσης των κυλίνδρων 90°. Ταδισκόφρεναπου αερίζονται εσωτερικά μπροστά, το υδραυλικό τιμόνι καιτο ρεζερβουάρ που υπέστη σημαντική μεγέθυνση από 56 σε 84 λίτρα ήταν περαιτέρω καινοτομίες. Εξωτερικά, το 504 μπορούσε να αναγνωριστεί από χωνευτές χειρολαβές θυρών, νέους τροχούς και τροποποιημένη μάσκα ψυγείου, αλλά κυρίως από επανασχεδιασμένες μονάδες φωτισμού πάνω από τους ελαφρώς τροποποιημένους προφυλακτήρες. Οι μονάδες διπλών προβολέων ήταν πλέον ομαδοποιημένες πίσω από ένα γυάλινο πλαίσιο καιτα μεγάλα πίσω φώτα ήταν ορθογώνια. Το πίσω μέρος χαρακτηριζόταν πλέον από διπλή εξάτμιση. Στο εσωτερικό τοποθετήθηκαν αυτόματες ζώνες ασφαλείας τριών σημείων, προσκέφαλα και πίνακας οργάνων που είναι πλέον σε ασημί χρώμα. Η παλέτα των χρωμάτων επεκτάθηκε από τέσσερα σε έξι φινιρίσματα βαφής: λευκό Arosa, γκρι καπνού, ασημί μπλε, μαόνι μεταλλικό, κίτρινο τουλίπα (μόνο μετατρέψιμο), ασημί γκρι μεταλλικό (μόνο γιατο κουπέ) ή, κατόπιν ειδικής παραγγελίας, μαύρο. Το κουπέ ήταν επίσης διαθέσιμο με τριτάχυτο αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων, που κατασκευάστηκε από τοεργοστάσιο κιβωτίων της General MotorsστοΣτρασβούργο.[10]
Από το φθινόπωρο του 1977 το κουπέ καιτο κάμπριο εφοδιάστηκαν ξανά μετον γνωστό δίλιτρο κινητήρα με μονοσωλήνια εξάτμιση. Η παράσταση ήταν στα 78 kW (106 hp), συν δεξαμενή 56 λίτρων, κιβώτιο τεσσάρων ταχυτήτων ή αυτόματο ZF . Το κουπέ ήταν ακόμα διαθέσιμο με εξακύλινδρο κινητήρα, αλλά τώρα μεσύστημα ψεκασμούβενζίνης K-Jetronic από τη Boschκαι 106 kW (144 PS) σε συνδυασμό μετο αυτόματο τριών σχέσεων GM ή ένα νέο πεντατάχυτο χειροκίνητο κιβώτιο.
Peugeot 504 Coupé (1974–1979)
Peugeot 504 V6 Cabrio (1974–1977)
Ένα κάμπριο 504 στη συνάντηση vintage αυτοκινήτου Beuel Classics (2015)
Εξατομικευμένο πιλοτήριο ενός κάμπριο (1981)
Εξωτερικά, το vintage του 1979 χαρακτηριζόταν από μικρές μόνο διαφορές, όπως ταελαστικά Michelin TRX σε ατσάλινους τροχούς στο V6 Coupé, ένα νέο τιμόνι καιτο καπό με καμπύλη προς τα έξω. Φαρδιοί πλαστικοί προφυλακτήρες, οι οποίοι βάφτηκαν μαύροι ή, στην επιλογή της μεταλλικής βαφής, στο χρώμα του οχήματος, αντικατέστησαν τους πιο ευαίσθητους προκατόχους από ανοξείδωτο χάλυβατο φθινόπωρο του 1979. Τώρα υπήρχαν και ζώνες ασφαλείας για τους επιβάτες των πίσω καθισμάτων. Ο οδηγός τώρα είχε επίσης πέντε ταχύτητες στάνταρ στον τετρακύλινδρο καιτοταμπλό ήταν καλυμμένο με ξύλινο καπλαμά. Το επόμενο έτος, το κουπέ V6 έλαβε ελαστικά TRX μεζάντες ελαφρού κράματος. [11]
Από το έτος μοντέλου (model year) 1982 [12]η Peugeot παρέδωσε τα δίθυρα μοντέλα με ταμπλό με πέντε μεγάλα όργανα – μια λεπτομέρεια γιαμια πολυτελή έκδοση που σχεδίαζε ο Pininfarina, η οποία τελικά ενσωματώθηκε στη σειρά παραγωγής. Η δίθυρη πολυτελής έκδοση κατασκευάστηκε σε μόλις τρία αντίγραφα.
Peugeot 504 Coupé (1979–1983)
Η παραγωγή των δύο δίθυρων μοντέλων έληξε στα μέσα του 1983. Οι κουπέ καιοι κάμπριο εκδόσεις του 504 ήταν σπάνιες στην εποχή τους, αλλά είναι ακόμα σπανιότερες σήμερα. Πολλά οχήματα έχουν καταστραφεί μετην πάροδο του χρόνου λόγω διάβρωσης.
Τον Οκτώβριο του 1971, ο οίκος Pininfarina παρουσίασε στη 58η Έκθεση Αυτοκινήτου του Παρισιού ένα τρίθυρο στέισον βάγκον βασισμένο στο 504 Coupé που ονομάζεται «Peugeot Break Riviera». Η μελέτη αναπτύχθηκε πλήρως μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, αλλά ημαζική παραγωγήδεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Το μοναδικό πρωτότυπο παρουσιάστηκε για τελευταία φορά στην Έκθεση Αυτοκινήτου της Βαρκελώνης τον Μάιο του 1972 και έκτοτε θεωρείται χαμένο.[13]
Η Peugeot προσέφερε ελαφριά επαγγελματικά οχήματα από τα τέλη του 1979 – όπως καιμετον προκάτοχο Peugeot 404 – μια έκδοση pick-up του 504. Χρησιμοποιήθηκε συχνά σε αγροτικές περιοχές της Γαλλίας, αλλά καιστηνΑφρική. Ειδικότερα στην Αφρική, τα οχήματα εξακολουθούν να αποτελούν μέρος της σκηνής του δρόμου. Το pick-up προσφέρθηκε και ως αυτοκινούμενο με αφαιρούμενη δομή διαβίωσης.
Το 504 προσφέρθηκε και ως σασί με καμπίνα οδηγού. Πιθανές παραλλαγές αμαξώματος περιελάμβαναν ένα φορτηγό με επίπεδη επιφάνεια με αναδιπλούμενα πλευρικά τοιχώματα, ένα ανατρεπόμενο όχημα (πίσω και τριών κατευθύνσεων ανατρεπόμενο), ένα αποσπώμενο κιβώτιο και ένα βαν από πάνελ .
Ένα αντίγραφο άδειας του pick-up σε εκδόσεις δύο και τεσσάρων θυρών (η τελευταία με κοντό χώρο φόρτωσης) κατασκευάστηκε από την κινεζική εταιρεία Guangzhou Peugeot Automobile Company το 1997. Η σειρά μοντέλων 504 ήταν γνωστή εκεί ως Guangzhou-Peugeot GP 7200 .
Peugeot 504 pick-up (1979–1993)
Το κινέζικο pick-up με διπλή καμπίνα Guangzhou-Peugeot GP 7200.
Το 1979, ο κατασκευαστής αυτοκινούμενων τροχόσπιτωνBimobil κατασκεύασε τις πρώτες αφαιρούμενες καμπίνες κάμπινγκ γιατο pick-up 504. Το δάπεδο βασίστηκε σε σωληνωτό διαστημικό πλαίσιο, ράγες αλουμινίου (αριστερά και δεξιά) καιμια πλάκα από πλαστικό ενισχυμένο με ίνες γυαλιού, ενώ η υπόλοιπη καμπίνα από προφίλ αλουμινίου. Η καμπίνα ήταν μονωμένη από το περιβάλλον με μονωτικό στρώμα πάχους 25 χιλιοστών και μονωτικό στρώμα πάχους 50 χιλιοστών από αφρό κλειστής κυψέλης χρησιμοποιήθηκε στο πάτωμα. Η μάζα της πρόσθετης δομής ήταν 450 κιλά. Η εσωτερική διακόσμηση περιελάμβανε ένα κρεβάτι εσοχής, μια κουζίνα, ένα πλυσταριό, ένα καθιστικό για τέσσερα άτομα, μια θερμάστρα και ντουλάπια. Η ίδια η Peugeot παρήγγειλε 20 μονάδες, οι οποίες διανεμήθηκαν σε επιλεγμένους αντιπροσώπους. Ο συνολικός αριθμός παραγόμενων είναι 300 τεμάχια, 20 από τα οποία παραγγέλθηκαν χωρίς επεκτεινόμενα στηρίγματα. Η νέα τιμή των καμπινών ήταν 11.000 γερμανικά μάρκα.
Από τον Σεπτέμβριο του 1980, ηPeugeot πρόσφερε επίσης τετρακίνητες εκδόσεις του Break, τα μοντέλα pick-up ακολούθησαν τον Ιούλιο του 1981.
Τα οχήματα κατασκευάστηκαν από τηνAutomobiles Dangel, βασισμένα σε οχήματα σειράς και διανέμονται επίσημα από την Peugeot. Οι κύριοι αγοραστές των 5.500 οχημάτων που παρήχθησαν ήταν οι γαλλικές αρχές καιοι οργανισμοί αναπτυξιακής βοήθειας, οι οποίοι έπρεπε να αγοράσουν τοπικά προϊόντα όπου ήταν δυνατόν.
Το τελευταίο pickup φορτηγό βγήκε από τη γραμμή συναρμολόγησης τον Ιανουάριο του 1994.
Συνολική παραγωγή 3.714.299 οχημάτων από το 1968 έως το 2000 (λειτουργεί παγκοσμίως) CKD (Completely Knocked Down) Δεδομένα γιατην Αργεντινή (RA) για πληροφορίες. Οι αριθμοί περιλαμβάνονται στα στοιχεία παραγωγής του Peugeot 504 France. Τοποθεσίες ΧΝΝ ήταν η Αργεντινή (69–98), η Νιγηρία (μέχρι το 2005), η Κένυα (μέχρι το 2001), η Αυστραλία (69–84). Από τα 4.310 Dangel 4x4, τα 1.142 Break και 3.168 Pickup κατασκευάστηκαν από το 1981 έως το 1985.
Peugeot
Peugeot 504 Break (1971–1975)
Peugeot 504 Sedan (1975–1977)
Πίσω όψη
Peugeot 504 Familale (1975–1977)
Πίσω όψη
.jpg)
.jpg)
Peugeot 504 Break (1977–1979)
Όψη
Peugeot 504 Familiale (1979–1983)
Πίσω όψη
Ταξί Peugeot 504
Peugeot 504 Coupé (1969–1974)
Πίσω όψη
Peugeot 504 Cabrio (1969–1974)
Peugeot 504 Coupé (1974–1979)
Peugeot 504 V6 Cabrio (1974–1977)
Ένα κάμπριο 504
Εξατομικευμένο πιλοτήριο ενός κάμπριο (1981)
Peugeot 504 Coupé (1979–1983).jpg)
Peugeot 504 pick-up (1979–1993)
.jpg)
Peugeot 504 Pick-up 4×4 Dangel
