Ο Ρέι ΤσαρλςΟ Τζέιμς ΜπράουνΗΑρίθα ΦράνκλινΟ Κέρτις ΜέιφιλντΟΑλΓκρινΟ Στίβι Γουώντερ
Η σόουλ δημιουργήθηκε από τη συγχώνευση της γκόσπελ,[1][2][3]του R&B,[2][3] της σπιρίτσουαλ[3]και της doo-woop μουσικής.[1]Οι πρώτοι σόουλ μουσικοί (λίγο μετά από τοΔεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο), καινοτομώντας μετέτρεψαν ουσιαστικά την γκόσπελ, σεμιαπιο κοσμική μορφή τέχνης,[1]με δυνατά φωνητικάκαι χρήση χάλκινων πνευστώνμουσικών οργάνων.[3] Ωστόσο, η άμεση εξάρτησή της από τις ικανότητες τωνενορχηστρωτών, οδήγησε στη μετατροπή της, από ένα είδος που κινείτο με γνώμονα τα φωνητικά, σε ένα που βασιζόταν στους μουσικούς και τους ήχουςτων οργάνων τους. Ο τερματισμός της άμεσης εξάρτησης της σόουλ από τα φωνητικά έλαβε χώρα, κυρίως, σεΝέα Υόρκη, Μέμφις, ΝτιτρόιτκαιΦιλαδέλφεια, λόγω των ιδρύσεων τωνδισκογραφικών εταιρειώνAtlantic (1947), Stax (1959), Tamla (1959), η οποία το 1960 εξελίχθηκε στηMotown, καιInternational (1971), αντίστοιχα. Στη Νέα Υόρκη, πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξε ο παραγωγός και κριτικός Τζέρυ Ουέξλερ, ο οποίος ανακάλυψε τηνΑρίθα Φράνκλιν. Παρ' όλα αυτά, τo κίνημα της σόουλ υποστηριζόταν και από πολλούς λευκούς, οι οποίοι, παρά τα στερεότυπα της εποχής, δεν θεωρούσαν την αφρικανική κουλτούρα κακή ή εξευτελιστική, αλλά απλώς διαφορετική, σε αντίθεση με τους περισσότερους, κάτι στο οποίο είχε βοηθήσει καιητζαζ, μαζί μετακοινωνικάκαιπολιτικά της επιτεύγματα. Αρχικά, αποτελούσε τημουσικήπου άκουγαν οι νέοι μαύροι στις γιορτές και τις συναθροίσεις τους. Όταν, όμως, τα κινήματα υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων των μαύρων, άρχισαν να γιγαντώνονται, η σόουλ έγινε ένα από τα σύμβολα συσπείρωσής τους. Ανκαιτο μουσικό αυτό είδος, δεν είχε πολιτικό χαρακτήρα, η άνοδός του, το βοήθησε στονα αντιπροσωπεύσει μια από τις πρώτες και σημαντικότερες επιτυχίες των κινημάτων αυτών. Έτσι, υιοθετήθηκαν πολλά στοιχεία από τοροκενρολ, όπως, η προσωπική έκφραση καιη πολιτική εξέγερση. Καθώς, λοιπόν, καιτομπλουζ έχανε την αίγλη του, η σόουλ εισήγαγε ένα νέο στυλ, στο οποίο η κομψότητα του χορού έπαιζε το σημαντικότερο ρόλο. Κατά τη δεκαετία του 1970, το φαινόμενο της σόουλ άρχισε να χάνεται, λόγω της ανόδου της φανκκαι της εμφάνισης της ντίσκο μουσικής. Παρ' όλα αυτά, την επόμενη δεκαετία ήλθε μια έμμεση αναβίωσή της, μετην άνοδο τουχιπχοπ. Λίγα χρόνια μετά, η σόουλ έμοιαζε να αναγεννιέται, όταν το είδος της urban soul έκανε την εμφάνισή τουκαι κυριάρχησε στα μουσικά δρώμενα.
ΣτηΦιλαδέλφεια, οιεροκήρυκας Σάλομον Μπερκ συνδύασε το κήρυγμά του, με τους χορευτικούς ρυθμούς της σόουλ. Αργότερα, κατά τη δεκαετία του 1970 και το τέλος εποχής γιατη σόουλ τουΜίσιγκαν, στηνΠενσυλβάνια αναπτύχθηκε η δισκογραφική εταιρεία International, η οποία εκμεταλλεύθηκε την παρακμή της Motownκαι προσπάθησε να προωθήσει μουσικούς του νέου κύματος της σόουλ, όπως οι MFSB, O'Jays, Harold Melvin and the Blue Notes.
ΣτηνΤζόρτζια, από τους αντιπροσώπους του κινήματος της σόουλ ξεχώρισαν οΤζέιμς Μπράουν, ο οποίος χρησιμοποίησε, μεταξύ άλλων, και στοιχεία από τηφανκκαιτηντζαζ, οΌτις Ρέντινγκ, οΣτιβ Κρόπερ καιοΤσακ Ουίλς, ο οποίος ήταν επηρεασμένος από τη μουσική της δεκαετίας του 1920.
Οι σημαντικότεροι σόουλ μουσικοί από τηΝότια Καρολίνα εκείνης της εποχής ήταν ο βαρύτονος Μπρουκ Μπέντον καιοΝτον Κόβεϊ. Ο Κόβεϊ συνεργάστηκε αργότερα μετην Αρίθα Φράνκλιν.
Μια από τις περιοχές τωνΗνωμένων Πολιτειών, στην οποία η σόουλ κυριάρχησε ήταν τοΣικάγοτουΙλινόι, χάρις στις εμπνεύσεις του Κέρτις Μέιφιλντ, ο οποίος προσέθεσε στη σόουλ και πολλά τζαζ στοιχεία, ιδίως στα φωνητικά, της -επίσης επηρεασμένης από τηντζαζ- αλλά καιτη μπλουζ, Φοντέλα Μπας καιτουΣαμΚουκ.
ΣτοΝτιτρόιτ, οι σημαντικότεροι εκπρόσωποι του κινήματος ήταν οι Τζάκι Ουίλσον, Αρίθα ΦράνκλινκαιΛιτλ Γουίλι Τζον. Η άνοδος της δισκογραφικής Motownστην πολιτεία τουΜίσιγκαν ενθάρρυνε τη χρήση έγχορδων οργάνων στη σόουλ. Στα κομμάτια της Motown περιγραφόταν, συνήθως, η ζωή τωνεφήβων. Αργότερα, το Μίσιγκαν ανέδειξε και άλλους σόουλ καλλιτέχνες, όπως οι Supremes, ηΝταϊάνα Ρος, οι Four Tops, ο Νόρμαν Ουίτιφιλντ, οι Temptations, ο Σμόκι Ρόμπινσον, οΜάρβιν ΓκέικαιοΣτίβι Γουόντερ. Ωστόσο, το 1972, η Motown μετέφερε την έδρα της από το Ντιτρόιτ στοΛος Άντζελες σηματοδοτώντας τη λήξη της σόουλ εποχής στην πολιτεία του Μίσιγκαν.
Η Stax δημιούργησε μια μίξη της R&B και της κάντρι μουσικής, με νηφάλιους ρυθμούς. ΣτοΜέμφις, ο Ουέξλερ προώθησε μουσικούς, όπως ο Ουίλσον Πίκετ. Επίσης, ένας από τους τραγουδιστές που ξεχώρισαν ήταν ο Τζέιμς Καρ.
ΟΆιζακ Χέιζ ανέπτυξε έναν υποτονικό, φανκ ήχο, ο οποίος έθεσε τις βάσεις γιατη ντίσκο μουσική, ενώ οΑλΓκριν βοήθησε πολύ στονα γίνει αρκετά δημοφιλής η σόουλ μουσική μετα ερωτικά κομμάτια του.
Μετον όρο urban περιγράφονται οι προερχόμενες από το R&B μπαλάντες που γράφονταν, στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και εκπροσωπούνταν, κυρίως, από τηνΤζάνετ ΤζάκσονκαιτηνΓουίτνεϊ Χιούστον. Μετη βοήθεια των παραγωγών Τζίμι Τζαμκαι Τέρι Λιούις, το νέο μουσικό αυτό είδος πήρε πολλά κοινά στοιχεία από τοχιπχοπκαι κυριάρχησε στον ευρύτερο χώρο της σύγχρονης μουσικής. Από το 1988 και μετά, ηurban soul άρχισε να γίνεται όλο καιπιορυθμική.
Η σόουλ πήρε το όνομά της τη δεκαετία του 1960. Έως τότε, ήταν γνωστή ως ένα από τα δημοφιλή είδη της μαύρης μουσικής, το οποίο είχε τις ρίζες τουστo R&B,[3]και κατηγοριοποιείτο στη λεγόμενη Race music.[1] Γνώρισε μεγάλη ακμή, κυρίως, κατά την περίoδο 1965-1970.
Τα κύρια χαρακτηριστικά της σόουλ είναι η δυνατή φωνήτουτραγουδιστήκαιτα χάλκινα πνευστά μουσικά όργανα (σαξόφωνο, τρομπέτα), των οποίων τα μεγάλης έντασηςριφ, της προσδίδουν δυναμισμό καιτην κάνουν να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα είδη.[3] Ωστόσο, η άμεση εξάρτησή της από τους ενορχηστρωτές και τους παραγωγούς (όπως καιστα περισσότερα συγγενή μουσικά είδη της ποπ), την έκανε να εξελιχθεί σε ένα είδος, το οποίο βασιζόταν πια στους ήχους των οργάνων και όχι στα φωνητικά.[1]
Τοσαξόφωνοπου προέρχεται από το όνομα του δημιουργού (Αντόλφ Σαξ) του μουσικού οργάνου αυτού είναι ξύλινο πνευστό όργανο παρά την εξωτερική του εμφάνιση που είναι χάλκινη. Το σαξόφωνο είναι ένα αποτα σημαντικότερα όργανα γιατηνσοουλ μουσική γιατον λόγο τουοτι μπορεί ο κάθε καλλιτέχνης να αυτοσχεδιάσει πάνω στις νότες που αυτή είναι η ουσία της τζαζ μουσικής.
.jpg)
