Lancelot

Sir Lancelot e a raíña Xenevra.

Lanzarote do Lago ou Lancelot (Sir Lanzarote, Lancelot of the Lake ou Lancelot du Lac) é un dos cabaleiros da Mesa Redonda, pertencente ao conxunto de lendas artúricas.

Antecedentes

Na maioría dos romances e escritos en prosa francesa, Lancelot é caracterizado como o máis grande e confiábel de todos os cabaleiros do Rei Artur, desempeñando sempre unha parte importante en moitas das vitorias do rei, aínda que tamén a eventual caída de Artur se debe en parte ao propio Lancelot, cuxo involucramento coa esposa do seu señor, a raíña Xenevra, destrúe a unidade da corte real.

Lancelot é un personaxe popular, e aparece en poemas, contos, obras teatrais e películas como unha figura relevante do círculo das lendas artúricas. Para a gran maioría dos seguidores desta literatura, non hai outro cabaleiro máis coñecido, de entre todos os da mesa redonda, que Lancelot. No recordo colectivo, sempre se lembra como o membro máis valente desa irmandade de cabaleiros e como o amante de Xenevra, aínda que Lancelot non é un dos membros orixinais da mesa redonda e o desenvolvemento da súa historia é aínda obxecto de intenso debate entre os estudosos.

As fontes principais que describen a historia de Lanzarote son:

• O cabaleiro da carreta de Chrétien de Troyes
• Lanzarote en prosa, incluído no ciclo da Vulgata.
• A morte de Artur de Sir Thomas Malory.

Lanzarote en prosa

A Dona do Lago raptándolle a Lanzarote á súa mai

É a parte máis extensa do Ciclo da Vulgata (c. 1230), que comeza co nacemento de Lanzarote e finaliza coa súa morte tras a caída do reino. Nela queda definitivamente perfilado o personaxe e a súa historia, e pódese considerar como a referencia máis completa da súa historia.

A familia de Lancelot

O pai de Lancelot é o rei Ban de Benwick e o nome da súa mai é Elaine. Ten un medio irmán ilexítimo, de nome Héctor de Maris; o rei Borg é tío seu e Sir Bors e Sir Lionel son os seus primos. Tivo un fillo coa filla do rei Pelles, Helena, que tamén atinxiría fama e gloria: Sir Galahad.

A Dona do Lago

O rei Ban, seu pai, estaba en guerra co reino do rei Claudas, o seu veciño, que invadindo o reino de Ban, obrigou a fuxir o rei e a raíña. Na fuxida, o rei Ban sofre un desmaio ao ver ardendo o seu palacio e por socorrelo, a raíña Elaine deixou o seu fillo, chamado até entón Galahad, só no campo. Nese momento, apareceu a chamada Dona do Lago e raptou o neno. Desde ese momento, tomará o nome de Lancelot do Lago (ou Lanzarote do Lago). O neno foi criado no palacio da Dona, onde mostrou destrezas na aprendizaxe normal dun neno de alta liñaxe da época e no uso das armas en particular.

Mais outra versión comenta que Lanzarote foi froito do Gran Matrimonio, unión entre a Dona do Lago, Sacerdotisa de Ávalon e o rei Ban. A raíña Elaine e este foron os que criaron a Galahad (nome que obtivo en Ávalon) xunto cos seus dous irmáns de leite Balan e Balin.

Camelot (ruínas do castelo de Tintagel)

Chegada a Camelot

A unha idade entre os quince e os dezaoito anos, segundo o costume dos seus tempos, o novo Lancelot sae a percorrer o mundo co debido equipamento para alguén do seu rango e sen coñecer a súa auténtica estirpe real. Viaxa, segundo algúns escritos, acompañado dunha escolta, en pos do reino de Artur, onde por influencias da Dona do Lago, agarda ser nomeado cabaleiro.

Artur e Xenevra

Unha vez na corte de Artur, este encoméndalle a misión de traer a Camelot a súa noiva, Xenevra, para a voda real. No traxecto a Camelot, porén, Lancelot e Xenevra namóranse e desde ese momento, a vida de Lancelot converterase nun constante conflito coa súa conciencia, dilucidando entre o seu amor pola raíña e as súas obrigacións co seu rei.

Fazañas

Entre as súas numerosas fazañas, conquistaralle ás forzas do mal un castelo chamado da Garda Dolorosa (Dolorus Garde). Tras convertelo no seu fogar, cambiaralle o seu nome polo de Garda Gozosa (Joyeux Garde). Após o seu regreso a Camelot, axudaralle a Artur a terminar revoltas na súa contra e a asentar a súa posición como leal cabaleiro da corte do rei.

Elaine

Nunha dos seus maiores aventuras, Lancelot escoita o rumor de que unha doncela vive secuestrada nun castelo, e que só o mellor cabaleiro do mundo podería rescatala. Lancelot acomete a tarefa e logra sacar do castelo unha beleza incomparábel, que resultou ser a filla do rei Pelles, Elaine. Ela enamórase perdidamente de Lancelot, que para a súa desilusión xa fixera votos de castidade en honra da súa raíña e por lealdade ao seu rei. Así, Elaine consegue mediante un feitizo levar a Lancelot ao seu cuarto e pasar a noite con el. Ao día seguinte, libre xa do conxuro, Lancelot dáse conta do que sucedera e deixa o castelo abandonando a Elaine en medio da vergonza e dunha debilidade crecente no seu corpo, pois segundo o seu entender, a súa forza derivábase do mantemento dos seus votos e promesas á raíña.

Pouco despois de regresar a Camelot, chega a nova de que Elaine dará a luz un neno, ao que chamou Galahad, o primeiro nome de Lancelot. Ao saber isto a raíña, chamou a Lancelot perxuro e traidor, renegando da súa pasada amizade e amor.

O rescate de Xenevra, de William Hatherell (1855-1928)

Lancelot e Xenevra sobre a tumba de Artur, por Dante Gabriel Rossetti

Desterro e desenlace

Cando Artur acaba sabendo da relación que houbo entre Lancelot e a súa esposa, condena a esta á fogueira e desterra para sempre a Lancelot. Este, porén, regresa a Camelot e rescata a Xenevra do seu destino, matando no afán algúns dos seus antigos camaradas da mesa redonda, polo que o rei marcha na súa contra. Na súa ausencia, o seu trono é usurpado polo seu fillo ilexítmo, Mordred, quen acabará matando o seu propio pai, o Rei Artur. Xenevra, ao saber da morte do seu esposo entra nun convento, polo que Lancelot decide converterse en ermitán, situación na que pasa até o final das súas días, só seis semanas despois de saber da morte de Xenevra no convento.

Véxase tamén

Outros artigos

• Materia de Bretaña
• Cabaleiros da Táboa Redonda