(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Hansa-Brandenburg W.16 – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Hansa-Brandenburg W.16

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hansa-Brandenburg W.16
Niemiecki wodnosamolot Hansa-Brandenburg W.16
Prototyp Hansa-Brandenburg W.16 nr 1078
Dane podstawowe
Państwo

 Cesarstwo Niemieckie

Producent

Hansa-Brandenburg(inne języki)

Konstruktor

Ernst Heinkel

Typ

wodnosamolot myśliwski

Konstrukcja

dwupłat

Załoga

1

Historia
Data oblotu

luty 1917

Liczba egz.

3

Dane techniczne
Napęd

silnik rotacyjny Oberursel U.III

Moc

118 kW (160 KM)

Wymiary
Rozpiętość

9,25 m

Długość

7,35 m

Wysokość

2,925 m

Powierzchnia nośna

21,35

Masa
Własna

636 kg

Użyteczna

896 kg

Osiągi
Prędkość maks.

170 km/h

Prędkość wznoszenia

5 min na 1000 m
27 min na 3000 m

Długotrwałość lotu

2 h

Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 stałe km
Użytkownicy
Cesarstwo Niemieckie

Hansa-Brandenburg W.16niemiecki jednomiejscowy pływakowy wodnosamolot myśliwski w układzie dwupłatu z okresu I wojny światowej, zaprojektowany i zbudowany pod koniec 1916 roku w wytwórni Hansa-Brandenburg(inne języki) w Brandenburg an der Havel. Ze względu na niewielką tylko poprawę osiągów w stosunku do poprzednika, Hansa-Brandenburg KDW, W.16 pozostał na etapie prototypów.

Historia i użycie

[edytuj | edytuj kod]
Hansa-Brandenburg W.16 nr 1078 w widoku z tyłu
Hansa-Brandenburg W.16 nr 1078

Podczas I wojny światowej w wytwórni Hansa-Brandenburg(inne języki) w Brandenburg an der Havel powstały cztery projekty jednomiejscowych wodnosamolotów[1]. Zaprojektowany przez Ernsta Heinkla i zbudowany w końcu 1916 roku model W.16 miał być ulepszonym następcą wodnosamolotu myśliwskiego Hansa-Brandenburg KDW i służyć do obrony baz morskich przed nalotami nieprzyjaciela[2][3]. Zachowując rozmiary poprzednika, jako napęd zastosowano lżejszy silnik rotacyjny Oberursel U.III o mocy 118 kW (160 KM); zamieniono też ciężki „gwiazdowy” układ usztywnień międzypłatowych na lżejsze rozpórki w kształcie litery „V” z dodatkową rozpórką łączącą dolne skrzydło z kadłubem oraz zastosowano statecznik pionowy o większej powierzchni[2][4]. Samolot miał klasyczną, drewnianą konstrukcję płatów i usterzenia z pokryciem płóciennym, z kadłubem i pływakami krytymi sklejką[5].

Zbudowano trzy prototypy samolotu Hansa-Brandenburg W.16, które otrzymały numery 1077–1079, nadane przez Kaiserliche Marine[3][5]. Pierwszy z nich oblatano w lutym 1917 roku[2]. Jak wynika z raportu z 15 maja 1917 roku wszystkie trzy egzemplarze W.16 znajdowały się w bazie lotnictwa morskiego w Warnemünde[3][a]. Maszyna o numerze 1078 w listopadzie 1919 roku znajdowała się w zakładzie naprawczym w Hage[3]. W zachowanych dziennikach wojennych nie znaleziono dotychczas żadnych zapisów dotyczących lotów tych samolotów[3][6].

Ostatecznie nie podjęto produkcji seryjnej tego modelu, ze względu na brak poprawy osiągów w stosunku do KDW (identyczna mimo mniejszej masy płatowca prędkość maksymalna i niższa prędkość wznoszenia na wysokościach powyżej 1000 metrów) oraz skonstruowanie udanego dwumiejscowego myśliwca Hansa-Brandenburg W.12[3][6].

Opis konstrukcji i dane techniczne

[edytuj | edytuj kod]

Hansa-Brandenburg W.16 był jednomiejscowym, jednosilnikowym wodnosamolotem pływakowym w układzie dwupłatu[2]. Długość samolotu wynosiła 7,35 metra, a jego wysokość 2,925 metra[5][7]. Rozpiętość górnego płata wynosiła 9,25 metra, a dolnego 7,77 metra, zaś ich cięciwy odpowiednio 1,66 i 1,11 metra[7]. Powierzchnia nośna wynosiła 21,35 [5][7]. Powierzchnia lotek wynosiła 1,45 m², sterów wysokości 1 m² i steru kierunku 0,4 m²[7]. Masa własna wynosiła 636 kg, zaś masa całkowita (startowa) 896 kg[2][7].

Napęd stanowił chłodzony powietrzem 14-cylindrowy silnik rotacyjny Oberursel U.III o mocy 118 kW (160 KM)[2][7]. Prędkość maksymalna samolotu wynosiła 170 km/h[5][7]. Maszyna osiągała wysokość 1000 metrów w czasie 5 minut, 1500 metrów w 8,2 minuty, 2000 metrów w 12,6 minuty, zaś na osiągnięcie 3000 metrów samolot potrzebował 27 minut[5][7]. Długotrwałość lotu wynosiła około 2 godzin[2].

Myśliwiec uzbrojony był w dwa stałe zsynchronizowane karabiny maszynowe LMG 08/15 kalibru 7,92 mm[2][5].

  1. Green i Swanborough 1995 ↓, s. 85 podaje, że jeden z egzemplarzy trafił do Adlershof w celu przeprowadzenia testów statycznych.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Herris 2012 ↓, s. 31.
  2. a b c d e f g h Green i Swanborough 1995 ↓, s. 85.
  3. a b c d e f Owers 2015 ↓, s. 158.
  4. Herris 2012 ↓, s. 32–33.
  5. a b c d e f g Gray i Thetford 1970 ↓, s. 292.
  6. a b Herris 2012 ↓, s. 32.
  7. a b c d e f g h Owers 2015 ↓, s. 159.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Peter Gray, Owen Thetford: German Aircraft of The First World War. Wyd. 2. London: Putnam, 1970. ISBN 0-85177-809-7. (ang.).
  • William Green, Gordon Swanborough: The Complete Book of Fighters. New York: Smithmark, 1995. ISBN 978-0-8317-3939-3. (ang.).
  • Jack Herris: German Seaplane Fighters of WWI. T. 2. Aeronaut Books, 2012, seria: Great War Aviation Centennial Series. ISBN 978-1-636881-51-3. (ang.).
  • Colin A. Owers: Hansa-Brandenburg Aircrait of WWI. Volume 2 – Biplane Seaplanes. T. 18. Aeronaut Books, 2015, seria: Great War Aviation Centennial Series. ISBN 978-1-636881-32-2. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]