(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Kurganiec-25 – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Kurganiec-25

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kurganiec-25
Ilustracja
Kurganiec-25 IFV
Dane podstawowe
Państwo

 Rosja

Producent

Kurganmashzavod

Typ pojazdu

wóz bojowy

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

3 + 8 żołnierzy desantu

Historia
Produkcja

od 2015

Dane techniczne
Silnik

Diesel (800 KM)

Masa

25 ton

Osiągi
Prędkość

80 km/h

Dane operacyjne
Uzbrojenie
Karabin maszynowy Kord kal. 12,7 mm
Użytkownicy
Rosja

Kurganiec – rodzina gąsienicowych wozów bojowych (średnia platforma gąsienicowa) opracowana w Rosji na początku XXI wieku. Konstrukcja opracowana i sprawdzona jednak, ze względów ekonomicznych, dopiero latem 2018 poinformowano o zamówieniu pierwszej, przedseryjnej produkcji, dla jednostek wojskowych[1].

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Pojazd gąsienicowy, o sylwetce przypominającej CV90. Silnik z przodu kadłuba, przesunięty na prawo. Podstawowa wersja ma siedem kół nośnych i trzy rolki podtrzymujące dla każdej gąsienicy. Koła napędzające z przodu. Zaprojektowano również wersje z 6 i 5 kołami nośnymi.

Pojazd wyposażony ma być w pomocniczy agregat prądotwórczy.

Zaprezentowano modele z dwoma wariantami przedziału załogi. W pierwszym kierowca siedzi obok przedziału silnika, a za nim dowódca i operator uzbrojenia. W drugiej wersji wszyscy trzej siedzą obok siebie, mając indywidualne włazy z zestawem peryskopów. Z przodu kadłuba zamontowano falochron i lekki lemiesz.

Przedział desantu, zajmujący środek i tył pojazdu ma tylną rampę. W niektórych wersjach także włazy w stropie. Wąski korytarzyk łączy go też z przedziałem kierowcy.

Przewidywane wersje

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bojowy wóz piechoty – podstawowa wersja z przedziałem desantu na 8 osób i wieżą z zamontowanymi: armatą kalibru 100 mm, z możliwością wystrzeliwania przeciwpancernych pocisków kierowanych oraz szybkostrzelną armatą kalibru 30 mm. W przedziale desantu znajduje się osiem indywidualnych siedzeń, podwieszonych pod stropem, wyposażonych w podnóżki i zagłówki. Żołnierze siedzą tyłem do ścian. Nie przewidziano otworów strzelniczych ani obserwacyjnych.
  2. Wóz rozpoznania, wyposażony w mniejszą wieżę, zdalnie sterowaną i umieszczoną bardziej z tyłu kadłuba. W wieży wielkokalibrowy karabin maszynowy 12,7 mm. Operatorzy sprzętu mają stanowiska w przedniej części przedziału bojowego i osobne włazy z peryskopami.
  3. Bojowy wóz piechoty (Bajkał) z armatą kalibru 57 mm[2]
  4. Wóz rozpoznania radioelektronicznego (Pałantin-P) wyróżniający się dużą liczbą anten.
  5. Wóz dowodzenia (prawdopodobnie na szczeblu batalionu) w przedziale desantowym ma trzy stanowiska robocze z wielofunkcyjnymi monitorami oraz dodatkowe miejsca dla dwóch pasażerów.
  6. Lekkie działo samobieżne z haubicą kalibru 100-122 mm.
  7. Wóz wsparcia ogniowego z armatą kalibru 125 mm, zewnętrznie lawetowaną.
  8. Artyleryjski zestaw przeciwlotniczy z armatą kalibru ok. 60 mm.
  9. Wóz zabezpieczenia technicznego.
  10. Wóz rozpoznania skażeń.
  11. Rakietowy zestaw przeciwlotniczy.
  12. Rakietowy zestaw przeciwpancerny.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rusza produkcja BWP Kurganiec-25
  2. Rosja wzmacnia uzbrojenie. defence24.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-05)].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Tomasz Szulc. Więcej o Kurgańcu i Bumierangu. „Nowa Technika Wojskowa”, s. 25-27, 01 2013. Magnum-X. ISSN 1230-1655. [zarchiwizowane z adresu 2013-11-11]. 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]