Uran-6
 Uran-6 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
UPTK nr 766 |
| Typ pojazdu |
dron lądowy, |
| Trakcja | |
| Załoga |
0 |
| Historia | |
| Prototypy |
2014(?) |
| Produkcja |
2014(?) – obecnie |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
6-cylindrwoy diesel, wysokoprężny, turbinowy, 190 KM |
| Pancerz |
0,8–1,0 mm grubości (HARDOX 400) |
| Długość |
3,00 m (4,45 z trałem) |
| Szerokość |
1,53 m (2,05 z trałem) |
| Wysokość |
1,47 m |
| Masa |
5,3-6,8 t. (w zależności od rodzaju trału) |
| Osiągi | |
| Prędkość |
15 km/h (podczas trałowania 0,5–5 km/h) |
| Zasięg pojazdu |
0,8–1 km |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Brody (głęb.) |
0,45 m |
| Rowy (szer.) |
0,3 m |
| Ściany (wys.) |
0,8 m |
| Kąt podjazdu |
20 st. |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| nieuzbrojony | |
| Wyposażenie | |
| trzy trały przeciwminowe, przeznaczone do pracy na różnych rodzajach gleby; lemiesz spycharki; chwytak mechaniczny | |
| Użytkownicy | |
 Rosja
| |
_37.jpg)
Uran-6 (ros. Уран-6) – rosyjski, wojskowy, bezzałogowy pojazd rozminowania (ros. RKS – robototiechniczeskij kompleks razminirowanija; ang. UMDS – Unmanned Multifunctional Demining System). Jeden z szerokiej gamy bezzałogowych, wojskowych pojazdów lądowych produkowanych w Rosji od początku lat 10. XXI w., opracowanych na podstawie rządowego programu robotyzacji armii z sierpnia 2013[1][2], w opinii ekspertów nie posiadający równorzędnych odpowiedników w armiach państw Zachodu[3].
Opis konstrukcji
[edytuj | edytuj kod]Opracowany i produkowany przez UPTK nr 766 w Nachabino jako wielozadaniowy, zdalnie sterowany, saperski dron lądowy, przeznaczony do wykonywania przejść w przeszkodach minowo-wybuchowych, neutralizowania pól minowych oraz do rozminowywania „zurbanizowanych terenów lokalnych” i „słabo zalesionych obszarów górskich”[4][5]. Podstawowym narzędziem jego działania jest przeciwminowy trał w trzech wersjach (walce: uderzeniowe, naciskowe i frezujące) oraz lemiesz spychacza i chwytak mechaniczny, przystosowane do działania na różnych rodzajach gruntu. Dzięki czterem umieszczonym na pojeździe szerokokątnym kamerom (zapewniającym 360-stopniwy podgląd) jego operator drogą radiową może swobodnie operować pojazdem z odległości do 800 m[4]. Do przewozu pojazdu, jako integralna część zestawu, przewidziana jest ciężarówka marki „KamAZ”, wyposażona w dźwigowo-hydrauliczny system „Multilift” („hydraulic hooklift hoist”), który umożliwia wyładunek drona w ciągu 3 min[6][7]. Jego stosunkowo nieduże wymiary i waga pozwalają również na transport typową, cywilną ciężarówką lub śmigłowcem (np. Mi-8 i inne tego typu)[8]. Stalowy pancerz HARDOX-400 grubości 0,8–1,0 mm zapewnia pojazdowi ochronę przed amunicją strzelecką kal. 7,62 mm. „Uran-6” jest wyposażony w 6-cylindrowy, wysokoprężny silnik turbinowy chłodzony cieczą, który na gąsienicowym podwoziu zapewnia mu prędkość maksymalną do 15 km/h[9]. Dron jest w stanie przetrwać siłę wybuchu ładunku odpowiadającego 60 kg trotylu[5].
Historia powstania
[edytuj | edytuj kod]Jesienią 2014 roku w rosyjskich mediach pojawiły się informacje o nowym robocie-dronie, przystosowanym do prac saperskich (rozminowywania)[10]. Jego produkcja seryjna rozpoczęła się we wrześniu 2014 roku[1]. W grudniu 2014 roku wiceminister obrony FR, gen.-pułkownik Paweł Popow, poinformował rozpoczęciu wprowadzania drona na uzbrojenie saperskich oddziałów armii FR[11]. „Uran-6” oficjalnie został zaprezentowany w maju 2015 roku w Moskwie na wystawie „Armia-2015”[12]. Według słów dowódcy wojsk inżynieryjnych FR, gen.-porucznika Jurija Stawickiego, pojazd pozwala na zredukowanie praktycznie do zera udziału saperów w rozminowywaniu terenu[13]. Od maja 2016 roku, kiedy to został zaprezentowany na międzynarodowej wystawie uzbrojenia „SOFEX-2016” w Jordanii, jest oferowany przez „Rosoboroneksport” zagranicznym klientom[5]. W 2018 roku rozpoczął się zainicjowany przez ministerstwo obrony Federacji Rosyjskiej proces modernizacji kompleksu, którego głównym celem było zwiększenie jego mobilności (wtedy też nieznacznie uległ zmianie wygląd zewnętrzny pojazdu). Dla potrzeb „Urana-6” opracowano specjalną platformę transportową, bazującą na czteroosiowej ciężarówce „KamAZ” wyposażonej w hydrauliczną windę. Pozwala to na rozładunek i załadunek ciężkich robotów w terenie bez dodatkowej pomocy dźwigu[14]. W 2020 siły zbrojne FR miały być wyposażone w 22 drony „Uran-6”[15].
Użycie bojowe
[edytuj | edytuj kod]„Uran-6” został użyty w 2014 roku w Czeczenii w rejonie Wiedieno, gdzie ze względu na górskie ukształtowanie terenu na pole rozminowywania był dostarczony śmigłowcem Mi-26[1][16]. Od tego momentu znajduje się na wyposażeniu oddziałów saperskich Południowego Okręgu Wojskowego (JWO), operujących na Północnym Kaukazie[17]. Wiosną 2016, podczas konfliktu w Syrii, zastosowano go do rozminowywania terenów walk wokół Palmyry, Aleppo i Dajr az-Zaur[18]. Podczas jednego dnia był w stanie wykonać zadania przeznaczone dla 20 saperów[4]. Wtedy również ujawniały się wady całego zestawu – ważący 20 kg panel sterujący okazał się być zbyt ciężki, aby operator mógł go używać przez dłuższy czas. Oprócz tego poważnym mankamentem okazał się być transport – dostarczenie pojazdu „Uran-6” do rejonu działań wymagało bowiem specjalnego pojazdu do transportu oraz dźwigu do rozładunku i załadunku ponad 7-tonowego robota[14]. W grudniu 2020 rosyjskie ministerstwo obrony poinformowało o użyciu drona podczas konfliktu w Górskim Karabachu (tj. zawieszenia broni ogłoszonego przez strony konfliktu, obowiązującego od 10 listopada 2020). Dron miał był oczyść z min i niewybuchów obszar wielkości 8 ha (nie podano w jakim czasie)[19][20]. W styczniu 2021 roku pojawiły się informacje o wyposażeniu w zestawy „Uran-6” oddziałów inżynieryjnych Floty Czarnomorskiej, co tłumaczono faktem łatwego ich przerzucenia do terenów walk zarówno w Syrii, jak i Wschodniej Ukrainie[14]. Na przełomie maja i czerwca 2022 roku media informowały o użyciu „Uranów” w konflikcie rosyjsko-ukraińskim. Miały one rozminowywać tereny Mariupola i okolice Ługańska. Zwracano uwagę na jego słaby zasięg (100-300 metrów pomiędzy operatorem a pojazdem), nie chroniący operatora przed ostrzałem[21][22].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c A.V.Karpenko: Mnogofukcionalnyj robototiechniczeskij komplieks „Uran-6”. [w:] Niewskij Bastion [on-line]. [dostęp 2021-04-30]. (ros.).
- ↑ Aleksiej Bojko: Katałog naziemnych wojennych robotow razlicznogo naznaczenija. [w:] RoboTrends [on-line]. [dostęp 2021-04-30]. (ros.).
- ↑ Eugene K. Chow: Russia Confirms a Revolutionary New Tank Was Sent to Syria. [w:] The National Interest [on-line]. 2018-05-12. [dostęp 2021-04-30]. (ang.).
- ↑ a b c Informacja o pojeździe na stronie producenta.
- ↑ a b c „Rosoboroneksport” podgotowił k eksportu robota-sapiera „Uran-6”. [w:] Rostiech [on-line]. 2016-05-12. [dostęp 2021-04-30]. (ros.).
- ↑ Aleksandr Pieszkow: Robot „Uran-6” połucził nowoju mobilnuju płatformu. [w:] TV Zwiezda [on-line]. 2019-01-10. [dostęp 2021-04-30]. (ros.).
- ↑ Swietłana Cygankowa: Mobilnyj robot „Uran-6” połucził nowuju płatformu dla transportirowki. [w:] Russkoje Oruże [on-line]. 2019-01-14. [dostęp 2021-04-30]. (ros.).
- ↑ Staff Writer: JSC Uran-6. Unmanned Mine-Clearing Vehicle (2014). 2020-12-28. [dostęp 2021-04-30]. (ang.).
- ↑ URAN-6 MRTK-R unmanned multifunctional demining system. [w:] www.armyrecognition.com [on-line]. 2021-04-10. [dostęp 2021-04-30]. (ang.).
- ↑ Robot-sapior „Uran-6”. 2014-11-14. [dostęp 2021-04-30]. (ros.).
- ↑ Minoborony RF: aeromobilnyje roboty skoro zastupiat na dieżurstwo. [w:] RIA Nowosti [on-line]. 2014-12-04. [dostęp 2021-04-30]. (ros.).
- ↑ Nowiejszyje roboty i biespiłotniki budut priedstawlieny na forumie „Armia-2015”. [w:] TASS [on-line]. 2015-05-08. [dostęp 2021-04-30]. (ros.).
- ↑ WS RF pokażut nowiejszych inżeniernych robotow na forumie „Armija-2015”. [w:] RIA Nowosti [on-line]. 2015-03-25. [dostęp 2001-04-30]. (ros.).
- ↑ a b c Maksymilian Dura: Bezzałogowe „trałowce brzegowe” w rosyjskiej marynarce wojennej. [w:] Defence24 [on-line]. 2021-01-31. (pol.).
- ↑ Aleksiej Bojko: Uran-6. [w:] RoboTrends [on-line]. [dostęp 2021-04-30]. (ros.).
- ↑ Uran-6 Mine-Clearing Robot. [w:] ArmyTechnology [on-line]. [dostęp 2021-04-30]. (ang.).
- ↑ Wojennyje inżieniery Czeczni i Inguszetii połuczat tri robota-sapiera „Uran-6”. [w:] RIA Nowosti [on-line]. 2015-10-01. [dostęp 2021-04-30]. (ros.).
- ↑ Wsiewidiaszczee oko: rossijskom sapierom w Sirii pomagajut roboty-razwiedcziki. [w:] RIA Nowosti [on-line]. 2017-04-18. [dostęp 2021-04-30]. (ros.).
- ↑ Uran-6 Robot Operationally Deployed in Nagorno-Karabakh. [w:] joint-forces.com [on-line]. 2020-12-08. [dostęp 2021-04-30]. (ros.).
- ↑ Multi-Functional Robotic Complex „Uran-6” Was Used for the First Time By Russian Sappers During Mine Clearance in Nagorno-Karabakh. [w:] defense-aerospace.com [on-line]. 2020-12-05. [dostęp 2021-04-30]. (ang.).
- ↑ Mateusz Łysoń: Roboty Uran-6 zaczęły przecierać szlaki rosyjskim oddziałom na Ukrainie, ale do idealnych nie należą. [w:] CHIP [on-line]. 2022-06-14. [dostęp 2022-06-24]. (pol.).
- ↑ Robert Bernatowicz: Rosyjski robot usuwa miny w Ukrainie. [w:] geekweek [on-line]. 2022-05-26. [dostęp 2022-06-24]. (pol.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]| Czołgi | |
|---|---|
| Działa samobieżne i moździerze | |
| Pojazdy przeciwlotnicze | |
| Samobieżne wyrzutnie rakietowe | |
| Transportery opancerzone | |
| Bojowe wozy piechoty | |
| Pojazdy rozpoznawcze | |
| Samochody ciężarowe | |
| Inne pojazdy | |
| Pociągi pancerne | |
| Konstrukcje doświadczalne i prototypowe | |
| Pojazdy bezzałogowe |
