Эта

Eta uc lc

Грэчаскі алфавіт
Αあるふぁ αあるふぁ — альфа	Βべーた βべーた — бэта
Γがんま γがんま — гама	Δでるた δでるた — дэльта
Εいぷしろん εいぷしろん — эпсілон	Ζぜーた ζぜーた — дзэта
Ηいーた ηいーた — эта	Θしーた θしーた — тэта
Ιいおた ιいおた — іота	Κかっぱ κかっぱ — капа
Λらむだ λらむだ — лямбда	Μみゅー μみゅー — мю (мі)
Νにゅー νにゅー — ню (ні)	Ξくしー ξくしー — ксі
Οおみくろん οおみくろん — амікрон	Πぱい πぱい — пі
Ρろー ρろー — ро	Σしぐま σしぐま ς — сігма
Τたう τたう — тау	Υうぷしろん υうぷしろん — іпсілон
Φふぁい φふぁい — фі	Χかい χかい — хі
Ψぷさい ψぷさい — псі	Ωおめが ωおめが — амега
Выйшлі з ужывання
Ϝϝ,Ͷͷ — дыгама (вав)	Ϛϛ — стыгма
Ͱͱ — гета	Ϻϻ — сан
Ϟϟ, Ϙϙ — копа	Ϡϡ,Ͳͳ — сампі
Ϸϸ — шо

Ηいーた, ηいーた (назва: ст.грэч. Ήτα, — Ета, у візантыйскім і сучасным грэцкім вымаўленні — Іта) — 7-я літара грэчаскага алфавіту. У сістэме грэчаскага алфавітнага запісу лікаў мае лікавае значэнне 8. Паходзіць ад фінікійскай літары — «хэц». Ад літары «эта» паходзяць лацінская літара H і кірылічная И разам з Й.

У беларускім мовазнаўстве прынята транскрыпцыя назвы Эта, што робіць вялікай складанасцю адрозніваць яе у транслітарацыі ад грэцкай літары Εいぷしろん, εいぷしろん (эпсілон).

У сістэме грэка-лацінскай транслітарацыі перадаецца як наступнымі спалучэннямі літараў: he, 'e і e.

У сучаснай беларускай практычнай транскрыпцыі з грэчаскай мовы перадаецца як «э», «е», «а», «я», «і», «гі», «гэ», «ге». Правілаў транслітарацыі не існуе, рэдкія даследаванні не даюць поўнай інфармацыі, і носяць больш крытычны характар.

Граматычна бліжэй за ўсё да беларускай літары Е і царкоўна-славянскай (гэтаксама як старабеларускай) літары И.