Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί καινα αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 20/04/2017.
Βασκική γλώσσα (στα Βασκικά: euskara) είναι ηγλώσσαπου μιλούν οιΒάσκοιπου κατοικούν σταΠυρηναία, στην βορειοκεντρική Ισπανία καθώς επίσης καιστην νοτιοδυτική Γαλλία. Η περιοχή αυτή είναι γνωστή ως Χώρα των Βάσκων (Euskadi) με σημαντική πολιτική και πολιτιστική ανεξαρτησία. Πιο συγκεκριμένα οι Βάσκοι διατηρούν στην Ισπανία δύο αυτόνομες κοινότητες, την Χώρα των Βάσκων καιτη Ναβάρρα. Το επίσημο όνομα της γλώσσας τους είναι euskara και συχνά συναντάται σε άλλες διαλέκτους ως euskera, eskuara και üskara. Οι όροι προέρχονται από τονΣτράβωναπου αποκαλούσε τους ανθρώπους της περιοχής ουασκώνους. Ανκαι γεωγραφικά περιβάλλεται από Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες, πιστεύεται πως δεν ανήκει σε αυτήν την γλωσσική οικογένεια.
Οι πρόγονοι των Βάσκων θεωρούνται από τους παλαιότερους κατοίκους της Ευρώπης καιη καταγωγή τους είναι ακόμη άγνωστη, όπως άγνωστη παραμένει καιη καταγωγή της γλώσσας τους. Οι περισσότεροι επιστήμονες πιστεύουν πως η συγκεκριμένη γλώσσα δεν ανήκει σε κάποια οικογένεια γλωσσών.
Η χώρα των ΒάσκωνΒασκικές διάλεκτοιΠοσοστό κατοίκων που μιλούν άπταιστα τα Βασκικά στηΝαβάρρα, έρευνα του 2001.
Ποσοστό κατοίκων που μιλούν άπταιστα τη Βασκική (περιοχές όπου η Βασική δεν ομιλείται περιλαμβάνονται στο 0-4%).
Γλωσσολογικά η Βασκική θεωρείται ανάδελφη γλώσσα όσον αφορά την γειτονιά της, δηλαδή δεν ανήκει στην ινδοευρωπαϊκή οικογένεια και αναπτύχθηκε στηνΙβηρική χερσόνησο καισταΠυρηναία όρη πριν από την ανάπτυξη των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών. Επηρεάστηκε λεξιλογικά στην πορεία των αιώνων από τα λατινικά καιτα γαλλικά, όμως διατήρησε ταπρο-ινδοευρωπαϊκά της στοιχεία. Τοβασκικό αλφάβητο χρησιμοποιεί την λατινική γραφή.
Η αποτυχία των γλωσσολόγων να συνδέσουν τα Βασκικά με άλλες γειτονικά ομιλούμενες γλώσσες, τους ώθησε να αναζητήσουν πιο μακρινούς συγγενείς. Αρκετές θεωρίες αναπτύχθηκαν τα τελευταία 200 χρόνια, όμως καμία δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι απαντά στο βασικό ερώτημα επαρκώς, δηλαδή στοποια "οικογένεια" αγκαλιάζει γλωσσολογικά τα βασκικά.
Μερικές υποθέσεις είναι οι εξής: Πρώτη, ότι συγγενεύει μετηνΙβηρική, την γλώσσα των αρχαίων Ιβήρων, η οποία εξαφανίστηκε γύρω στον 1ο αιώνα μ.Χ. καιπου φέρεται να παρουσιάζει ομοιότητες μετηνΟξιτανικήκαιτην Βασκική. Όμως ούτε η Ιβηρική ταξινομείται, οπότε το ότι μοιράζεται μερικά αριθμητικά και πτώσεις μετην Βασκική, δεν οδηγεί σε διευκόλυνση της ταξινόμησης. Δεύτερη θεωρία είναι εκείνη που επιμένει στην ινδοευρωπαϊκή σχέση,[1]. Αυτή θεωρεί ότι η βασκική συγγενεύει με ιταλοκελτικές γλώσσες ή μετηβρετονική. Βασικό επιχείρημα των υπέρμαχων της θεωρίας αυτής είναι ότι ανδεν είχε σχέση μετην ινδοευρωπαϊκή οικογένεια, δενθα είχε δανειστεί στην πορεία τόσες λέξεις από αυτήν -κάτι πουοι άλλοι γλωσσολόγοι θεωρούν μη βάσιμο, αφού στην πορεία η γλώσσα μπορεί να εκτέθηκε περισσότερο σε γειτονικούς, κατακτητικούς ή απλά εμπορικούς πληθυσμούς ενώ πρωτύτερα απλώς δεν είχε επαφή με εκείνους. ΟΤζονΤ. Κοχ (John T. Koch) σχετικά με αυτή τη θεωρία προσθέτει ότι ακόμα κιαν κάποιος αποδεχθεί μερικά από τα στοιχεία της, ίσως τα Βασκικά να επηρεάστηκαν τρόπον τινά κατά στρώματα και χρονικά "κύματα" επιρροής από γειτονικούς λαούς, χωρίς αυτό να υποδηλώνει επ'ουδενί κοινή καταγωγή λαού ή γλώσσας. Ένας Γερμανός γλωσσολόγος, ο Τέο Φένεμαν (Theo Vennemann), ανέπτυξε την περίπου αντίστροφη θεωρία: ότι από τα τοπωνύμια της Ευρώπης υποδηλώνεται πιθανόν πως τα Βασκικά είναι ο μοναδικός επιζών μιας πολύ μεγαλύτερης οικογένειας γλωσσών (που χάθηκε) καιη οποία απλωνόταν κάποτε σε μεγάλη έκταση της Ευρώπης καιη οποία άφησε τα ίχνη της στο τοπωνυμικό λεξιλόγιο των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών της γηραιάς ηπείρου.
Άλλη θεωρία συνδέει τα Βασκικά μεταΓεωργιανά, όμως αυτή έχει σχεδόν καταρριφθεί -ελάχιστοι ειδικοί την εξετάζουν ως ενδεχομένως σωστή. Το βασικό στοιχείο πουτην στήριζε ήταν η ύπαρξη "Ιβηρικού βασιλείου" στονΚαύκασο αλλά και μερικές τυπολογικές ομοιότητες μεταξύ των δύο γλωσσών. Παρόμοια είναι καιη θεωρία που συνδέει τη βασκική μετον βόρειο Καύκασο (τηντσετσενική): την υποστηρίζει ο Γάλλος γλωσσολόγος Μισέλ Μορβάν. Στην αναζήτηση μακρινών συγγενών οιΤζον Μπένγκτσον και Μέριτ Ρούλεν θεώρησαν ότι υπήρξε γλώσσα που ομιλείτο στον Καύκασο, αλλά καιστη Βόρειο Αμερική (οικογένεια γλωσσών που αμφισβητείται από το σύνολο των γλωσσολόγων ότι ποτέ υπήρξ)ε.
Η επίσημη γλώσσα των βασκικών περιοχών ήταν επί αιώνες κατά κανόνα η γλώσσα του κυρίαρχου κράτους. Σε λίγες μόνον περιοχές κατά τον 13οκαι 14ο αιώνα τα βασκικά αποτελούσαν την επίσημη γλώσσα του κράτους. Το 1931 (έως το 1939 που κυριάρχησε οΦράνκο) το κράτος αναγνώρισε για λίγο ως επίσημες γλώσσες του κράτους άλλες τρεις: ταΓαλικιανά, τα Βασκικά καιταΚαταλανικά. Όμως στα επόμενα 35 χρόνια που έλεγχε τη χώρα ο Φράνκο, εφαρμόστηκε μια πολιτική απόλυτης εξομοίωσης και καταστάλθηκε η χρήση κάθε άλλης γλώσσας ή και διαλέκτου. Ο Φράνκο άλλαζε και τοπωνύμια και επέτρεπε μόνον σεκατ' ιδίαν συναθροίσεις γλώσσες άλλες από την ισπανική και συγκεκριμένα την Καστιλιάνικη. Το ισπανικό σύνταγμα του 1978, στο Άρθρο 2, αναφέρει ότι η επίσημη γλώσσα του κράτους είναι τα ισπανικά, αλλά επιτρέπει σε αυτόνομες περιοχές να χρησιμοποιούν μια δεύτερη ημιεπίσημη γλώσσα -κάτι που ισχύει καιστηΝαβάρρα αλλά μόνον για τις βόρειες περιοχές της. Τα βασκικά αναγνωρίζονται ως επίσημη γλώσσα (μαζί μετα ισπανικά) κυρίως στηνΧώρα των Βάσκων όσον αφορά στηνΙβηρική. Στις περιοχές της Γαλλίας που κατοικούνται από βασκόφωνους δεν ισχύει το ίδιο καθεστώς -της ημιεπίσημης γλώσσας- και σύμφωνα μετην αγγλόφωνη wikipedia οι πολίτες δεν επιτρέπεται για παράδειγμα να χρησιμοποιούν τα Βασκικά στο δικαστήριο εφ'όσον είναι κάτοικοι και υπήκοοι Γαλλίας. Εντούτοις αν άτομο ισπανικής υπηκοότητας θέλει να μιλήσει βασκικά στο δικαστήριο, ο γαλλικός νόμος το επιτρέπει υπό την αίρεση να μεταφράζονται όλα στα γαλλικά -αυτό έγινε δεκτό επειδή τα βασκικά είναι επίσημα αναγνωρισμένα από την άλλη πλευρά των συνόρων.
Τα Βασκικά σύμφωνα με έρευνες ομιλούνται άπταιστα ή μέτρια περίπου από το 1/3 των Βάσκων κατά μέσο όρο -αλλού πολύ περισσότερο, αλλού πολύ λιγότερο. Αυτό οφείλεται σε διάφορους λόγους. Ένας από τους βασικούς ήταν η καταστολή στη χρήση της κατά το παρελθόν, επειδή οι Ισπανοί στο νότο αλλά καιοι Γάλλοι στο βορρά έβλεπαν σε αυτήν ένα μέσο απόσχισης των βασκόφωνων περιοχών. (Οι προσπάθειες να διασωθεί με συστηματικό τρόπο η γλώσσα άρχισαν στην Ισπανία ουσιαστικά το 1980.) Άλλος σοβαρός λόγος που μειώθηκε ποσοστιαία για ένα διάστημα η χρήση της βασκικής γλώσσας ακόμα καισε παραδοσιακά βασκόφωνες περιοχές ήταν ηγια κοινωνικούς λόγους εισροή Βάσκων από καθαρά ισπανόφωνες περιοχές στις οποίες δεν χρησιμοποιούσαν έως τότε τα βασκικά. Επανερχόμενοι στην ιδιαιτέρα τους πατρίδα, παρέμειναν ισπανόφωνοι. Το ρεύμα συρρίκνωσης της Βασκικής όμως σταμάτησε γιατί στη νέα γενιά τα Βασκικά φαίνεται να είναι υψηλά στην προτίμηση των Βάσκων όπου κιανζουν, με εξαίρεση και πάλι όμως τις περιοχές στις οποίες πλειοψηφούν σημαντικά άλλες γλώσσες, όπως στο νότο της Ναβάρρα. Στην ενίσχυση της γλώσσας ποιοτικά (λεξιλογικά) αλλά και ποσοστιαία (σε ποσοστό χρήσης) συνέβαλε το γεγονός ότι άρχισαν να στηρίζονται τα βασκόφωνα σχολεία καινα ανοίγουν πολύ περισσότερα σε διάφορες περιοχές που κατοικούνται από Βάσκους
Μια στοιχειώδης προσπάθεια κωδικοποίησης της γλώσσας είχε ήδη αρχίσει από το 1960, πριν από την επίσημη αποδοχή της. Η επίσημη βασκική δημιουργήθηκε προκειμένου όλοι οι βασκόφωνοι να μπορούν να συνεννοούνται άνετα μεταξύ τους καινα κατανοούν τις υπόλοιπες διαλέκτους επαρκώς. Η βασκική που ομιλείται σήμερα όμως εξακολουθεί να ποικίλει σημαντικά όχι μόνον από περιοχή σε περιοχή, αλλά ακόμα και από σχολείο σε σχολείο. Εκτός από την τρόπον τινά επίσημη βασκική γλώσσα όπως αυτή κωδικοποιήθηκε, συνεχίζουν να ομιλούνται πέντε βασικές βασκικές διάλεκτοι, οι τρεις σε περιοχές της Ισπανίαςκαιοι δύο στης Γαλλίας. Όμως διαμορφώθηκε μια κοινά ομιλούμενη επίσημα αποδεκτή βασκική. Τα ονόματα των διαλέκτων έχουν την ονομασία τοπικών περιοχών. Ο χώρος στον οποίο ζουν εκείνοι που τις μιλούν δεν συμπίπτει μετα γεωγραφικά όρια των περιοχών αυτών.
Τα Βασκικά ακολουθούν πολύ διαφορετική δομή από τα νέα ελληνικά και άλλες γλώσσες. Η σειρά στη φράση είναι Υποκείμενο-Αντικείμενο-Ρήμα. Το ρήμα είναι συνήθως περιφραστικό καιτο βοηθητικό ρήμα έπεται (αντί για έχω γράψει, στα βασκικά γράψει έχω). Πολλά καθορίζονται από την πτώση υποκειμένου και αντικειμένου, μετα οποία πρέπει να συμφωνεί καιτο περιφραστικό ρήμα. Στις ευρωπαϊκές γλώσσες αυτή η πολυπρόσωπη συμφωνία ανευρίσκεται μόνον στα Βασκικά, σε μερικές γλώσσες τουΚαυκάσου, σταΟυγγρικάκαισταΜαλτέζικα, -γλώσσες δηλαδή πουδεν ανήκει καμία τους στην ινδοευρωπαϊκή. Η σύνταξη αυτή των Βασκικών μπορεί να είναι μοναδική στην Ευρώπη, αλλά δεν θεωρείται σπάνια γενικά σε ολόκληρο τον κόσμο
Η περιπλοκότητα της γλώσσας φαίνεται και από τον αριθμό των πτώσεων που χρησιμοποιεί -16 συνολικά (εργαστική, δοτική, γενική, αιτιατική, ωφελείας, μέσου, τοπική, κατεύθυνσης, χωρισμού κ.ά.). Το όνομα έχει επίσης τρεις μορφές ως προς τον αριθμό ("ενικός", "πληθυντικός" και αφηρημένος ή "αόριστος αριθμός"). Κατά συνέπεια το όνομα παίρνει πάνω από 26 μορφές (κάποιες είναι όμοιες, κυρίως ανάμεσα στον "αόριστο αριθμό" καιστον "ενικό")
Τα βασκικά ακολουθούν το αρχαίο λατινικό αλφάβητο περιλαμβάνοντας καιτο ñ, το ç καιτο ü. Στα παραδοσιακά Βασκικά δεν υπάρχουν τα γράμματα C, Q, V, W, Y αλλά περιλαμβάνονται στο νέο αλφάβητο της γλώσσας γιανα καλύπτουν λέξεις δάνειες που πήραν από άλλες γλώσσες. ΤοΗh στις περισσότερες περιοχές Βάσκων είναι άφωνο και όταν περιελήφθη στο αλφάβητο υπήρξαν αντιδράσεις, γιατί εκείνοι πουδεντο πρόφεραν μπερδεύονταν στο πού νατο γράψουν.
