Η Βεατρίκη (αγγ. Beatrice of the United Kingdom, 14 Απριλίου 1857 – 26 Οκτωβρίου 1944) του Οίκου της Σαξονίας-Κοβούργου & Γκότα ήταν πριγκίπισσα του Ηνωμένου Βασιλείου και έπειτα πριγκίπισσα της Βαττεμβέργης.
Η Βεατρίκη Μαρία Βικτωρία Θεοδώρα ήταν η πέμπτη κόρη και το ένατο και μικρότερο παιδί της Βικτωρίας του Ηνωμένου Βασιλείου και του Αλβέρτου της Σαξονίας-Κοβούργου & Γκότα.[1][2]Γεννήθηκε στα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ στις 14 Απριλίου 1857. Η μητέρα της χρησιμοποίησε χλωροφόρμιο, νέο αναισθητικό για την εποχή, όπως και κατά τη γέννα του προηγούμενου παιδιού της, Λεοπόλδου. Βαπτίσθηκε στο παρεκκλήσιο των Ανακτόρων στις 16 Ιουνίου του ίδιου έτους.[1] Ανάδοχοί της ήταν η γιαγιά της, Βικτωρία της Σαξονίας-Κοβούργου & Ζάαλφελντ, η μεγαλύτερη αδελφή της, Βικτωρία, Βασιλική Πριγκίπισσα, και ο σύζυγος της Βικτωρίας, Φρειδερίκος της Πρωσίας.[3][4]Καθώς ήταν το νεότερο μέλος της οικογένειας, ήταν γνωστή ως Μπέιμπυ (= μωρό).
Γρήγορα έγινε το αγαπημένο παιδί της μητέρας της. Λίγους μήνες μετά τον ερχομό της, η αδελφή της, Βικτωρία, θα έφευγε για τη Γερμανία, και η μικρή Βεατρίκη έφερε μεγάλη χαρά στους γονείς της που παίνευαν την ομορφιά, την εξυπνάδα και τη ζωντάνια της, αν και, όταν μεγάλωσε, αποδείχθηκε ότι ήταν η πιο συνεσταλμένη από τις κόρες της Βικτωρίας. Παρότι ακολούθησε την ίδια αυστηρή και πλήρη εκπαίδευση που είχαν και τα αδέλφια της, μεγάλωσε σε πιο χαλαρό περιβάλλον.
Ήταν μονάχα τεσσάρων ετών, όταν ο πατέρας της πέθανε σε ηλικία 42 ετών, βυθίζοντας την οικογένεια σε πένθος. Η βασίλισσα Βικτωρία απομονώθηκε από τους πάντες εκτός από τις κόρες της Αλίκη και Βεατρίκη. Καθώς τα χρόνια περνούσαν, εξαρτάτο όλο και περισσότερο από τη Βεατρίκη και την όρισε προσωπική της γραμματέα μαζί με την τρίτη κόρη της, Ελένη. Η εξάρτησή της από τη μικρότερη κόρη της αυξήθηκε μετά το γάμο της τελευταίας αδελφής της Βεατρίκης, Λουίζας, το 1871. Το ίδιο έτος η Βεατρίκη ξεκίνησε να αντιγράφει τα ημερολόγια της μητέρας της που ασθένησε βαριά· το 1876 η Βασίλισσα της ζήτησε να αρχειοθετήσει τη μουσική που εκείνη και ο πρίγκηπας Αλβέρτος έπαιζαν μαζί.
Η βασίλισσα Βικτωρία είχε αρνηθεί να επιτρέψει στη Βεατρίκη να παντρευτεί, ώστε να μείνει μαζί της. Για τη Βεατρίκη υπήρξαν πολλοί πιθανοί μνηστήρες, όπως ο Ναπολέων, Αυτοκρατορικός Πρίγκηπας, και ο Λουδοβίκος Δ΄ της Έσσης, χήρος της αδελφής της, Αλίκης.[5][6] Εκείνη έδειξε ενδιαφέρον για το Ναπολέοντα, ο οποίος είχε μετακομίσει με την οικογένειά του στην Αγγλία μετά την πτώση της Γαλλικής Αυτοκρατορίας, και οι δύο οικογένειες είχαν στενού δεσμούς. Όμως, ο πρίγκηπας Ναπολέων σκοτώθηκε στον Πόλεμο Άγγλων-Ζουλού το 1879 και η Βεατρίκη συνετρίβη.[7][8]Την ίδια περίοδο, τέθηκε η πρόταση να παντρευτεί το Λουδοβίκο της Έσσης ώστε να φροντίζει τα πέντε παιδιά της πρόσφατα αποθανούσας αδελφής της, αλλά αυτή η ένωση χρειάστηκε το ψήφισμα ειδικού νόμου που θα επέτρεπε το γάμο μεταξύ τους. Τελικά, το νομοσχέδιο απορρίφθηκε και ο γάμος δεν έγινε.
Δύο ακόμη πιθανοί μνηστήρες ήταν δύο αδελφοί του Οίκου της Βαττεμβέργης, ο Αλέξανδρος και ο Λουδοβίκος. Ο Αλέξανδρος δεν έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον, σε αντίθεση με το Λουδοβίκο, τον οποίο η Βεατρίκη αναγκάστηκε να αποθαρρύνει έπειτα από εντολή της μητέρας της. Τελικά, ο Λουδοβίκος παντρεύτηκε την ανιψιά της, Βικτωρία της Έσσης και παρά τω Ρήνω το 1884 στο Ντάρμστατ. Ενώ βρισκόταν στη γαμήλια τελετή, η Βεατρίκη ερωτεύθηκε τον τρίτο αδελφό της Βαττεμβέργης, Ερρίκο, για τον οποίο χρειάστηκε ένας χρόνος για να τον εγκρίνει η βασίλισσα Βικτωρία, μέσα σε κλίμα σιωπηρής αντίδρασης προς την κόρη της. Εν τέλει, δέχτηκε να γίνει ο γάμος με την προϋπόθεση το ζεύγος να παραμείνει στην Αγγλία και ο Ερρίκος να παραιτηθεί των καθηκόντων του στη Γερμανία.[1]
Ο γάμος του Ερρίκου και της Βεατρίκης έγινε στις 23 Ιουλίου 1885 στην Εκκλησία της Αγίας Μιλδρίθης στο Ουίπινγχαμ της νήσου Ουάιτ.[1] Σύντομα, αποδείχθηκε ότι ήταν ευτυχισμένοι και απέκτησαν τέσσερα παιδιά. Ο γάμος τους κράτησε δέκα χρόνια. Παρέμειναν κοντά στη Βασίλισσα, η οποία τους επέτρεψε με τον καιρό να κάνουν μεγαλύτερα ταξίδια χωρίς εκείνη. Ο Ερρίκος -γνωστός στην οικογένειά του ως Λίκο- έγινε πολύ συμπαθής στην πεθερά του, αλλά δεν άντεχε τους περιορισμούς της και ήθελε να υπηρετήσει στο ναυτικό. Όταν έφυγε κρυφά με τον αδελφό του, Λουδοβίκο, για ένα ταξίδι στην Κορσική, η Βικτωρία έστειλε πολεμικό πλοίο για να τον φέρει πίσω. Το 1889 η Βικτωρία όρισε τον Ερρίκο κυβερνήτη της νήσου Ουάιτ και η Βεατρίκη με την οικογένειά της μετακόμισαν εκεί, στην Οικία Όσμπορν.
Ανέπτυξε ενδιαφέρον για κοινωνικά θέματα και είχε αδυναμία στη δημιουργική φωτογραφία. Είχε, ακόμη, κλίση στη μουσική και έπαιζε πολύ καλά πιάνο, ενώ συχνά συνέθετε και δικά της κομμάτια. Αγαπούσε την τέχνη, διάβαζε πολλά θεολογικά κείμενα και ήταν καλή στο χορό.
Είχε καλή σχέση με την τρίτη αδελφή της, Ελένη, σε αντίθεση με την τέταρτη αδελφή της, Λουίζα. Θεωρείται ότι η Λουίζα ζήλευε τον ευτυχισμένο γάμο και την οικογένεια της Βεατρίκης, καθώς η ίδια δεν είχε παιδιά και είχε αποξενωθεί από το σύζυγό της, Μαρκήσιο του Λορν. Έφτασε σε σημείο να διακηρύξει ότι ο Ερρίκος την είχε προσεγγίσει ερωτικά και ότι εκείνη ήταν αυτή που ήταν η πραγματική φίλη του και της εμπιστευόταν τις σκέψεις του.
Παρά την ευτυχισμένη τους ζωή, ο Ερρίκος δυσφορούσε με τους περιορισμούς της πεθεράς του και ήθελε διακαώς τη δράση του πολέμου. Τελικά, έπεισε τη Βασίλισσα να του επιτρέψει να συμμετάσχει στον Πόλεμο κατά των Ασάντε στη Δυτική Αφρική. Σύντομα, όμως, ασθένησε από ελονοσία και δόθηκε διαταγή για την επιστροφή του. Βρισκόταν στο πλοίο που θα τον μετέφερε πίσω όταν απεβίωσε στις 22 Ιανουαρίου 1896 σε ηλικία 37 ετών στις ακτές της Σιέρρα Λεόνε.[1] Η Βεατρίκη είχε ταξιδέψει στη Μαδέιρα για να τον συναντήσει και έμαθε για το θάνατό του μέσω τηλεγραφήματος δύο μέρες μετά.
Ο θάνατος του Ερρίκου διέλυσε τη Βεατρίκη. Μετά από ένα μήνα ιδιωτικού πένθους, επέστρεψε στο πλευρό της Βασίλισσας ως γραμματέας της. Η Βικτωρία της παραχώρησε τα διαμερίσματα που έμενε κάποτε η ίδια με τη μητέρα της στο Παλάτι του Κένσινγκτον, ώστε να έχει και τον προσωπικό της χώρο. Ο θάνατος του Ερρίκου προκάλεσε μεγάλη αναστάστωση και στα παιδιά της που επανασταστούσαν στο σχολείο προς μεγάλη της ανησυχία. Δεν παντρεύτηκε ξανά.
Ο θάνατος της μητέρας της το 1901 άλλαξε εντελώς τη ζωή της. Συνέχισε τις δημόσιες εμφανίσεις της, αλλά δεν ήταν μέλος του στενού κύκλου του αδελφού της, πλέον Εδουάρδου Ζ΄, στην Αυλή και η σχέση τους ήταν απόμακρη. Ο βασιλιάς Εδουάρδος έκανε πολλές αλλαγές: απομάκρυνε και κατέστρεψε προσωπικά αντικείμενα της αποθανούσας Βασίλισσας - κυρίως όσα ήταν δώρα του πιστού της υπηρέτη Τζον Μπράουν-, και μετέτρεψε την Οικία Όσμπορν σε μουσείο ανοιχτό προς το κοινό, προς μεγάλη απογοήτευση της Βεατρίκης και της αδελφής τους Λουίζας. Ο Εδουάρδος κράτησε κάποια διαμερίσματα αφιερωμένα στη βασίλισσα Βικτωρία με πρόσβαση αποκλειστικά για την οικογένεια, αλλά διατήρησε την Αγροικία Όσμπορν για τη Βεατρίκη. Η Βεατρίκη συνέχισε την αντιγραφή των ημερολογίων της μητέρας της, όπως εκείνη της είχε ορίσει, αλλά αφαίρεσε και άλλαξε αρκετά κομμάτια σε σημείο που τα λογοκριμένα αντίγραφα έφτασαν να έχουν το 1/3 του αρχικού τους όγκου. Η διαδικασία αυτή διήρκεσε τριάντα χρόνια, έως το 1931, και η καταγραφή της αρχικής μορφής τους που διατήρησε κρυφή καταστράφηκε καθώς η Βεατρίκη συνέχιζε.
Το 1913 μετακόμισε στο Κάστρο Κάρισμπρουκ στη νήσο Ουάιτ- στο οποίο εγκαινίασε μουσείο μετά από συλλογή αντικειμένων του κάστρου-, ενώ διατηρούσε τα διαμερίσματά της στο Κένσινγκτον. Το επόμενο έτος, ο τρίτος γιος της, Μαυρίκιος, πέθανε κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Παράλληλα, το αντιγερμανικό αίσθημα του αγγλικού λαού ώθησε τον ανιψιό της Βικτωρίας, Γεώργιο Ε΄, να υιοθετήσει το βρετανικό όνομα Ουίνδσορ έναντι του γερμανικού Σαξονίας-Κοβούργου & Γκότα για το βασιλικό οίκο του Ηνωμένου Βασιλείου, κάτι που έκανε και η Βεατρίκη και οι γιοι της. Το 1917 ο Βασιλιάς εξέδωσε διάταγμα με το οποίο αφαιρούσε τους αγγλικούς αριστοκρατικούς τίτλους από Γερμανούς συγγενείς του.
Μετά τον πόλεμο, ίδρυσε την Ένωση της Υπρ, ομάδα υποστήριξης των βετεράνων και των συγγενών θυμάτων του πολέμου στη μνήμη του γιου της. Το 1922 ο δεύτερος γιος της, Λεοπόλδος, πέθανε μετά από εγχείρηση. Και οι δύο νεκροί γιοι της έπασχαν από αιμορροφιλία, ασθένεια που κληρονόμησαν και άλλα εγγόνια της βασίλισσας Βικτωρίας, όπως τα παιδιά της μοναχοκόρης της Βεατρίκης, Βικτωρίας Ευγενίας.
Τα γηρατεία δεν την απέτρεψαν από το να έχει σταθερή αλληλογραφία με φίλους και συγγενείς. Το 1936 παρευρέθηκε σε επιμνημόσυνη εκδήλωση για τον ανιψιό της, Γεώργιο Ε΄, σε αναπηρικό αμαξίδιο. Το 1941 εξέδωσε σε δική της μετάφραση από τα γερμανικά το ημερολόγιο της προγιαγιάς της, Αυγούστας Ρόυς του Έμπερσντορφ. Το 1946 μετακόμισε στο Μπράντριτζ Παρκ στο Δυτικό Σάσσεξ, όπου διέμενε η ανιψιά της, Αλίκη, και ο σύζυγός της και αδελφός της χήρας βασίλισσας Μαρίας, Αλέξανδρος του Τεκ, πλέον Κόμης του Άθλοουν.
Η Βεατρίκη απεβίωσε στον ύπνο της στις 26 Οκτωβρίου 1944 στο Μπράντριτζ Παρκ σε ηλικία 87 ετών.[1] Ενταφιάστηκε στη Βασιλική Κρύπτη του Παρεκκλησίου του Αγίου Γεωργίου στο Ουίνδσορ. Ένα χρόνο μετά η σορός της μεταφέρθηκε δίπλα σε εκείνη του συζύγου της στο Παρεκκλήσι των Μπάττενμπεργκ στην Εκκλησία της Αγίας Μιλδρίθης στο Ουίπινγχαμ, όπως η ίδια είχε ζητήσει, σε μια ιδιωτική τελετή που παρευρέθηκε μόνο ο εναπομείνας γιος της και η σύζυγός του.[1]
Η Βεατρίκη ήταν το τελευταίο από τα παιδιά της βασίλισσας Βικτωρίας που πέθανε. Ήταν ακόμη φορέας του γονιδίου της αιμορροφιλίας που πέρασε στο δεύτερο γιο της, Λεοπόλδο, και ίσως και στο Μαυρίκιο, και στους γιους της κόρης της, Αλφόνσο και Γονθάλο της Ισπανίας. Ήταν ήδη γνωστό ότι η αιμορροφιλία είχε περάσει και σε άλλα παιδιά της Βικτωρίας και έφερε το θάνατο του αδελφού της Βεατρίκης, Λεοπόλδου, και πολλών ανιψιών της.
Η Βεατρίκη και ο Ερρίκος απέκτησαν τρεις γιους και μια κόρη:
- Αλέξανδρος (1886 - 1960), Πρίγκηπας της Βαττεμβέργης, αργότερα Αλεξάντερ Μαουντμπάττεν, Μαρκήσιος του Κάρισμπρουκ. Νυμφεύτηκε το 1917 τη λαίδη Αϊρήν Ντέννισον. Απέκτησαν 1 παιδί.
- Βικτωρία Ευγενία (1887 - 1969), παντρεύτηκε το 1906 τον Αλφόνσο ΙΓ΄ της Ισπανίας. Απέκτησαν 7 παιδιά.
- Λεοπόλδος (1889 - 1912), Πρίγκηπας της Βαττεμβέργης, μετέπειτα λόρδος Λίοπολντ Μαουντμπάττεν. Υπέφερε από αιμορροφιλία και απεβίωσε κατά τη διάρκεια μία εγχείρησης στο γόνατο.
- Μαυρίκιος (1891 - 1914), Πρίγκηπας της Βαττεμβέργης, υπέκυψε στα τραύματά του, κατά την διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Πιθανώς ήταν αιμοφιλικός.
| Πρόγονοι Βεατρίκη του Ηνωμένου Βασιλείου
|
|
|
- 14 Απριλίου 1857 - 23 Ιουλίου 1885: Η Αυτής Βασιλική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Βεατρίκη
- 23 Ιουλίου 1885 - 14 Ιουλίου 1917: Η Αυτής Βασιλική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Ερρίκου της Βαττεμβέργης
- 14 Ιουλίου 1917 - 25 Οκτωβρίου 1944: Η Αυτής Βασιλική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Βεατρίκη
Σχετικά πολυμέσα