Το 1180 ο βασιλιάς της Γαλλίας Φίλιππος Αύγουστος παντρεύτηκε την μεγαλύτερη αδελφή του Βαλδουίνου Α΄ Ισαβέλλα του Αινώ παίρνοντας σαν προίκα την κομητεία τουΑρτουάκαι πολλές άλλες Φλαμανδικές πόλεις. Στην συνέχεια ξέσπασε πόλεμος ανάμεσα στον βασιλιά της Γαλλίας Φίλιππο Αύγουστο καιστον θείο του Φίλιππο της Αλσατίας που είχε σαν αποτέλεσμα την λεηλασία της Πικαρδίαςκαι της Ιλντε Φράνς, ο πατέρας του Βαλδουίνος Ε΄ αρχικά υποστήριξε τον κουνιάδο του Φίλιππο της Αλσατίας καιστην συνέχεια πήγε στο πλευρό του γαμπρού του Γάλλου βασιλιά γιατην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της κόρης του (1184). [6]
Η σύζυγος του Φιλίππου της Αλσατίας Ελισσάβετ, κόμισσα του Βερμαντουά πέθανε (1183) καιο Φίλιππος Αύγουστος κυρίευσε την επαρχία του Βερμαντουά στο πλευρό της αδελφής της Ελισάβετ Ελεονώρας, ο Φίλιππος ξαναπαντρεύτηκε την Ματθίλδη της Πορτογαλίας και της έδωσε ως προίκα έναν μεγάλο αριθμό από Φλαμανδικές πόλεις. Ο Φίλιππος τελικά εξαναγκάστηκε να κλείσει ειρήνη τόσο μετον κόμη του Αινώ όσο καιμετον Γάλλο βασιλιά στις 10 Μαρτίου 1186 αναγνωρίζοντας την παραχώρηση του Βερμαντουά στον Γάλλο βασιλιά αλλά στον ίδιο επετράπη να κρατήσει τον τίτλο του κόμη του Βερμαντουά μέχρι τον θάνατο του. Ο Φίλιππος της Αλσατίας πέθανε τελικά στηνΆκρα (1191) από επιδημία ενώ βρισκόταν στηνΓ΄ Σταυροφορίακαιη Φλάνδρα περιήλθε σύμφωνα μετην συνθήκη του 1186 στην αδελφή του Μαργαρίτα καιστον σύζυγο της Βαλδουίνο Ε΄ του Αινώ ο οποίος ορκίστηκε κόμης της Φλάνδρας ως Βαλδουίνος Η΄, μετά τον θάνατο της Μαργαρίτας (1194) καιτου συζύγου της Βαλδουίνου Η΄ τον επόμενο χρόνο (1195) ο γιος τους Βαλδουίνος ορκίστηκε κόμης της Φλάνδρας ως Βαλδουίνος Θ΄. [7]Ο 15χρονος Βαλδουίνος παντρεύτηκε (1186) την Μαρία της Καμπανίας κόρη του κόμη της Καμπανίας Ερρίκου Α΄και της Μαρίας της Γαλλίας[8]η Μαρία μόλις 12 ετών μετά τον γάμο της ήταν πολύ μικρή γιανα αφιερώσει τον εαυτό της αποκλειστικά σε νηστείες και προσευχές. Ο νεαρός Βαλδουίνος με έντονα θρησκευτικά συναισθήματα και πιστός στον θεσμό της οικογένειας την αγάπησε με τεράστιο πάθος αγνοώντας όλες τις υπόλοιπες γυναίκες, ο γάμος γιορτάστηκε στηνΒαλανσιένμε μεγαλοπρεπείς τελετές στις οποίες μετείχαν πλήθος από ιππότες. Ο Βαλδουίνος καιη σύζυγος του είχαν έντονους θρησκευτικούς δεσμούς με τους Αγίους Τόπους, ο αδελφός της Ερρίκος Β΄ της Καμπανίας είχε ορκιστεί βασιλιάς της Ιερουσαλήμ στην δεκαετία του 1190 ενώ οι θείοι της Φίλιππος Αύγουστος της Γαλλίας καιΡιχάρδος ο Λεοντόκαρδος μετείχαν μαζί στην Γ΄ Σταυροφορία.
Η οικογένεια του Βαλδουίνου είχε αναπτύξει επίσης έντονη Σταυροφορική δραστηριότητα, ο θείος του Φίλιππος είχε πεθάνει σε Σταυροφορία ενώ η γιαγιά του από μητέρα ήταν μεγάλη θεία της βασίλισσας Ισαβέλλας Α΄ της Ιερουσαλήμ,ο Βαλδουίνος συνέχισε την οικογενειακή παράδοση.
Ο Βαλδουίνος Θ΄ κληρονόμησε μια αρκετά εξασθενημένη κομητεία, ένα μεγάλο τμήμα της Φλάνδρας είχε δοθεί σαν προίκα από τον θείο του Φίλιππο της Αλσατίας στην αδελφή του Ισαβέλλα όταν παντρεύτηκε τον βασιλιά της Γαλλίας Φίλιππο Αύγουστο. Η Ισαβέλλα πέθανε (1190) ο Φίλιππος Αύγουστος κράτησε τις περιοχές πουτου είχαν δοθεί ως προίκα οι οποίες πέρασαν υπό την κατοχή τουγιου της Ισαβέλλας και δελφίνου Λουδοβίκου, τα 8 χρόνια του Βαλδουίνου σαν κόμης της Φλάνδρας χαρακτηρίζονται από την έντονη προσπάθεια τουνα φέρει ξανά υπό την κυριαρχία του τις συγκεκριμένες περιοχές. [9]Ο Γάλλος βασιλιάς αιχμαλώτισε τον αδελφό τουΦίλιππο του Ναμύρκαιο Βαλδουίνος αναγκάστηκε να διαπραγματευτεί μαζί του προκειμένου να εγγυηθεί την ασφάλεια του αδελφού του, μετην Συνθήκη του Περόν (Ιανουάριος 1200) ο Βαλδουίνος δέχτηκε τις περιοχές που έχασε στον πόλεμο αλλά έγινε υποτελής του βασιλιά Φιλίππου Β. Ο Βαλδουίνος Θ΄ συμμάχησε εντω μεταξύ με όλους όσους είχαν εχθρότητα απέναντι στον Γάλλο βασιλιά όπως τους βασιλείς της Αγγλίας Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο και Ιωάννη τον Ακτήμονα καιτονΌθων Δ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, έναν μήνα αργότερα στις 23 Φεβρουαρίου 1200 αποφάσισε να αναχωρήσει για Σταυροφορία όπου πέρασε τα επόμενα 2 χρόνια μέχρι τις 14 Απριλίου 1202. [10]
Εκκίνηση της Δ΄ Σταυροφορίας με προορισμό την Κωνσταντινούπολη
Ο Βαλδουίνος μεδυο χάρτες οι οποίοι βασίστηκαν στην κληρονομιά του πατέρα τουκαι στους παραδοσιακούς Βελγικούς κανόνες διαδοχής προσπάθησε πριν αναχωρήσει γιατην Σταυροφορία να εγγυηθεί την κληρονομιά της κομητείας του Αινώ. [11]Ο Βαλδουίνος άφησε την θυγατέρα του Ιωάννα σε νηπιακή ηλικία καιτην σύζυγο τουΜαρία της Καμπανίας έγκυο στο δεύτερο παιδί τους, η σύζυγός του έμεινε στοΑινώ άλλα δύο χρόνο καιστην συνέχεια αφού γέννησε την δεύτερη κόρη τους Μαργαρίτα αναχώρησε για τους Αγίους Τόπους γιανα συναντήσει τον σύζυγο της (1204). Η Μαρία άφησε τον κουνιάδο της Φίλιππο Α΄ του Ναμύρ ως κηδεμόνα τωνδυο ανήλικων, ο θείος του πατέρα της Βαλδουίνου Γουλιέλμος του Τί ένας νόθος γιος τουΒαλδουίνου Δ΄ παρέμεινε αντιβασιλιάς του Αινώ. [12]Οι ηγέτες της Δ΄ Σταυροφορίας ενώ είχαν σκοπό τους Αγίους Τόπους στην συνέχεια με πρόφαση τα οικονομικά προβλήματα και τις ενδοοικογενειακές διαμάχες στον αυτοκρατορικό θρόνο του Βυζαντίου άλλαξαν τον προορισμό τους. Ο πρίγκηπας Αλέξιος Δ΄ Άγγελος γιος του έκπτωτου Βυζαντινού αυτοκράτορα Ισαάκιου Β΄ Άγγελουο οποίος είχε ανατραπεί και φυλακιστεί από τον αδελφό τουΑλέξιο Γ΄ Άγγελο υποσχέθηκε πολλά ανταλλάγματα και χρήματα στους Σταυροφόρους γιανα ανατρέψουν από τον Βυζαντινό θρόνο τον σφετεριστή θείο του.
Εκτροπή της Σταυροφορίας και κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους
Οι Σταυροφόροι, μετην πρόφαση ότι θα κατακτήσουν την πλουσιότερη πόλη στον κόσμο εκείνη την εποχή, ξαφνικά άλλαξαν τον προορισμό τους όπου κατευθύνθηκαν στηνΚωνσταντινούποληκαι ύστερα μεγάλες χρηματικές υποσχέσεις του Αλεξίου Δ΄ ανέτρεψαν τον σφετεριστή θείο του Αλέξιο Γ´, στον θρόνο τον διαδέχθηκε ο ίδιος ο νεαρός Αλέξιος Δ΄ επειδή ο πατέρας του είχε τυφλωθεί από τον αδελφό τουκαιδεν μπορούσε να κυβερνήσει. Ένας στασιαστής οΑλέξιος Μούρτζουφλος αρχηγός της αντιλατινικής ομάδας των κατοίκων της Κωνσταντινούπολης εγκατέλειψε την νόμιμη σύζυγο τουκαι παντρεύτηκε την Ευδοκία, κόρη του αυτοκράτορα Αλεξίου Γ΄, προκειμένου να μπορεί να διεκδικήσει τον θρόνο της Κωνσταντινούπολης. Ο Αλέξιος Μούρτζουφλος στις 5 Φεβρουαρίου 1204 ανέτρεψε, σκότωσε τον νεαρό αυτοκράτορα Αλέξιο Δ΄ και ανέβηκε ο ίδιος στον θρόνο της Κωνσταντινούπολης, στην συνέχεια όμως ο ίδιος ο πεθερός του Αλέξιος Γ΄ και θείος του νεαρού δολοφονημένου αυτοκράτορα τον τύφλωσε, όταν ο Αλέξιος Μούρτζουφλος πήγε νατον συναντήσει στην κατοικία τουστην Μοσυνούπολη. Οι Σταυροφόροι, με πρόσχημα την δολοφονία του Αλεξίου Δ΄, αποφάσισαν οργανωμένα και νόμιμα την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης, κατέλαβαν εύκολα την Πόλη στις 12 Απριλίου 1204, η οποία είχε ελάχιστες αμυντικές ικανότητες, συνέλαβαν τον περιπλανώμενο τυφλό Αλέξιο Μούρτζουφλο καιτον θανάτωσαν με βασανιστήρια, στην συνέχεια επιδόθηκαν σε αμέτρητες ληστείες, δολοφονίες και τρομοκρατικές ενέργειες απέναντι στο πλήθος. [13]
Πρώτος αυτοκράτορας της Λατινικής Αυτοκρατορίας της Κωνσταντινούπολης
Ο θυρεός της Λατινικής Αυτοκρατορίας της Κωνσταντινούπολης.
Οι Σταυροφόροι ακολούθησαν τον ίδιο προορισμό με αυτόν που ακολούθησαν οι πρόγονοι τους στηνΑ΄ Σταυροφορία, αρχικά πρόσφεραν το αυτοκρατορικό στέμμα στον Βενετό υπέργηρο Ενρίκο Ντάντολο, ο οποίος ήταν ο οργανωτής της Σταυροφορίας. Στην συνέχεια μετά την άρνηση του Ντάντολο το στέμμα προσφέρθηκε στον Βονιφάτιο τον Μομφερατικό ο οποίος βασικά ήταν ο οργανωτής της Σταυροφορίας. Οι Σταυροφόροι τελικά εξέλεξαν αυτοκράτορα τον Βαλδουίνο του Αινώ, ο οποίος ήταν οπιο νέος, έντιμος, ευσεβής και τηρούσε τους χριστιανικούς κανόνες περισσότερο από όλους τους υπόλοιπους επιπλέον ήταν οπιο δημοφιλής, η εκλογή του έγινε στις 9 Μαΐου 1204 και η στέψη του στις 16 Μαΐου 1204 στον ιερό ναό της Αγίας Σοφίας σύμφωνα μετο Βυζαντινό τελετουργικό. Στην πολυτελή τελετή ο Βαλδουίνος φορούσε ένα πολύ πλούσιο κόσμημα αξίας 62.000 ασημένιων μάρκων το οποίο είχαν πάρει ως δώρο από τον αυτοκράτορα Μανουήλ Α΄ Κομνηνό, η σύζυγος του Μαρία η οποία δεν συμπαθούσε αυτές τις πολυτελείς τελετές αρνήθηκε να παραστεί και αναχώρησε για τους Αγίους Τόπους όπου περίμενε να έρθει ο σύζυγος της νατην συναντήσει αλλά πέθανε πρόωρα στην Άκρα τον Αύγουστο του 1204 πριν συναντηθεί μαζί του.
ΗΛατινική Αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης οργανώθηκε σύμφωνα μετα πρότυπα της Δυτικής Ευρώπης μοιρασμένη σε φεουδαρχίες, ο Λατίνος αυτοκράτορας είχε υπό την πόλη της Κωνσταντινούπολης, με τμήματα της Ευρωπαϊκής και Ασιατικής πλευράς μαζί μετα νησιά Λέσβο, Χίο, ΣάμοκαιΛήμνο.Οι περιοχές αυτές θα έπρεπε να προστατευθούν από τους Έλληνες ιδιαίτερα ηΘράκηκαιηΜακεδονίαγι' αυτό ήρθε σε σύγκρουση μετονΒονιφάτιο τον Μομφερρατικόο οποίος ως αρχηγός της Σταυροφορίας απαιτούσε γιατον εαυτό τουτο στέμμα της Λατινικής Αυτοκρατορίας. Ο Βαλδουίνος γιανα εξευμενίσει τον Βονιφάτιο τον Μομφερρατικό του έδωσε τα 3/8 της πόλης της Κωνσταντινούπολης ενώ ο ίδιος διατήρησε τα υπόλοιπα 5/8 την πόλη της Θεσσαλονίκης καιτην Μακεδονία με προοπτική να κατακτήσει ολόκληρη την ηπειρωτική Ελλάδα.
Την επόμενη χρονιά (1204-1205) οι Λατίνοι επιχείρησαν να κατακτήσουν τηνΒιθυνίαμε αρχηγό τονΕρρίκο νεώτερο αδελφό του Βαλδουίνου, αλλά οι Έλληνες αγρότες της Θράκης δυσαρεστημένοι από την βαριά φορολογία επαναστάτησαν εναντίον των Λατίνων, κάλεσαν για βοήθεια τον τσάρο των Βουλγάρων Καλογιάννηκαιτου υποσχέθηκαν ότι θατου επιτρέψουν ότι θα στεφθεί ο ίδιος αυτοκράτορας. Η φρουρά της Ανδριανούπολης εξεγέρθηκε καιο Βαλδουίνος Α΄ ετοιμάστηκε για επίθεση εναντίον της πόλης μαζί μετονΕνρίκο Ντάντολο, τονΛουδοβίκο του ΜπλουάκαιτονΓοδεφρείδο Βιλλεαρδουίνο. Στην μάχη της Ανδριανούπολης έξω από τα τείχη της πόλης (14 Απριλίου 1205) ο αυτοκράτορας Βαλδουίνος καιοι σύμμαχοι του γνώρισαν την συντριβή από τον Καλογιάννη, ο Λουδοβίκος του Μπλουά σκοτώθηκε καιο Βαλδουίνος Α΄ συνελήφθη αιχμάλωτος.
Η τύχη του Βαλδουίνου μετά από αυτό το τραγικό γεγονός παραμένει ακόμα και σήμερα αβέβαιη, οι φήμες σχετικά μετον θάνατο του αυτοκράτορα διαφέρουν μια φήμη λέει ότι τον σκότωσε ο Καλογιάννης, όταν εξοργίστηκε από μια νέα εξέγερση στηνΦιλιππούπολη άλλη φήμη έλεγε ότι τον σκότωσε ο Καλογιάννης όταν είδε τον Βαλδουΐνο να γλυκοκοιτάζει την γυναίκα του, ο Καλογιάννης στην έγγραφη αναφορά τουστον πάπα Ιννοκέντιο Γ΄ απλώς γράφει ότι ο αυτοκράτορας Βαλδουίνος πέθανε στην φυλακή. Ο γνωστός Βυζαντινός ιστορικός Γεώργιος Ακροπολίτης έγραφε σύμφωνα με γνωστό θρύλο ότι ο Καλογιάννης χρησιμοποιούσε το κρανίο του Βαλδουΐνου Α΄ ως κύπελλο γιανα πίνει νερό, όπως έκανε 3 αιώνες πιοπρινο Βούλγαρος χάνος Κρούμοςμετον Βυζαντινό αυτοκράτορα Νικηφόρο Α΄. Διάδοχός του ήταν στην Κωνσταντινούπολη ο μικρότερος αδελφός τουΕρρίκος της Φλάνδραςκαιστην Φλάνδρα η μεγαλύτερη θυγατέρα του Ιωάννα.
Η πληροφορία στους Λατίνους της Κωνσταντινούπολης ότι ο αυτοκράτορας Βαλδουίνος έχει πεθάνει επιβεβαιώθηκε τον Ιούλιο του 1206 όταν ο νεώτερος αδελφός του Ερρίκος στέφθηκε αυτοκράτορας, ενώ στηνΦλάνδραο άλλος αδελφός του Φίλιππος του Ναμύρ αντιβασιλιάς, για λογαριασμό των ανήλικων θυγατέρων του Ιωάννας και Μαργαρίτας.
Είκοσι χρόνια αργότερα (1225) ένας απατεώνας που εμφανίστηκε στηνΦλάνδρατην οποία διοικούσε τότε η μεγαλύτερη κόρη του Ιωάννα ισχυριζόταν ότι ήταν ο αυτοκράτορας Βαλδουίνος, ο οποίος δραπέτευσε από την αυλή του Καλογιάννη και διεκδικούσε πίσω το στέμμα της Φλάνδρας από την κόρη του. [14]Ο απατεώνας αποκαλύφθηκε μετην βοήθεια του Γάλλου βασιλιά Λουδοβίκου Η΄τον αιώνιο εχθρό της Ιωάννας ο οποίος συμμάχησε προσωρινά μαζί της γι' αυτόν τον σκοπό, εκτελέστηκε στην συνέχεια από την Ιωάννα (1226).
↑ Kenneth M. Setton, Robert Lee Wolff and Harry W. Hazard eds., A history of the Crusades, Volume II: the later Crusades 1189-1311 (London and Madison, second edition 1969), 159.
Angold, Michael, The Fourth Crusade: Event and Context, Harlow: Pearson, 2003.
Bradbury, Jim (2004). «The Routledge Companion to Medieval Warfare»
Cohn, Norman (1970), The Pursuit of the Millennium, Oxford, UK: Oxford University Press.
Evergates, Theodore (1999), Aristocratic Women in Medieval France, Philadelphia: University of Pennsylvania Press
Gibbon, Edward (1788–89). "Chapter LX: The Fourth Crusade". The History of the Decline and Fall of the Roman Empire. VI. London: Strahan & Cadell.
Gislebert of Mons; Napran, Laura (trans.) (2005), Chronicle of Hainaut, Woodbridge, Suffolk: Boydell Press.
Harris, Jonathan, Byzantium and the Crusades, London and New York: Bloomsbury, 2nd ed., 2014.
Harris, Jonathan, 'Collusion with the infidel as a pretext for military action against Byzantium', in Clash of Cultures: the Languages of Love and Hate, ed. S. Lambert and H. Nicholson, Turnhout: Brepols, 2012, pp. 99–117.
John C. Moore, 'Baldwin IX of Flanders, Philip Augustus and the Papal Power', Speculum, volume 37, issue 1 (January 1962), 79-89
Moore, John C. (January 1962), "Baldwin IX of Flanders, Philip Augustus and the Papal Power", Speculum, Medieval Academy of America, 37 (1): 79–89.
Robert Lee Wolff, 'Baldwin of Flanders and Hainault, First Latin Emperor of Constantinople: His Life, Death, and Resurrection, 1172-1255', Speculum, volume 27, issue 3 (July, 1952), 281-322
Van Tricht, F., The Latin Renovatio of Byzantium: The Empire of Constantinople (1204-1228), Leiden: Brill, 2011
Wolff, Robert Lee (July 1952), "Baldwin of Flanders and Hainaut, First Latin Emperor of Constantinople: His Life, Death, and Resurrection, 1172–1225", Speculum, Medieval Academy of America, 27 (3): 281–322.
Σχετικά πολυμέσα
