Η Αλεπού και το Κυνηγόσκυλο (πρωτότυπος τίτλος: The Fox and the Hound) είναι αμερικανική δραματική ταινία κινουμένων σχεδίων της Walt Disney Pictures που κυκλοφόρησε το 1981. Η 24η ταινία μεγάλου μήκους από τα «Κλασσικά της Disney» είναι ελαφρώς βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ντάνιελ Π. Μάνιξ. Η ταινία περιγράφει την ιστορία δύο ανόμοιων φίλων: μιας κόκκινης αλεπούς, τον Τοντ, και ενός κυνηγόσκυλου, τον Κόπερ, οι οποίοι αγωνίζονται να διατηρήσουν τη φιλία τους παρά τα αναδυόμενα ένστικτά τους και τις πιέσεις της κοινωνίας που τους θέλουν αντίπαλους.
Σκηνοθετημένη από τους Τεντ Μπέρμαν, Ρίτσαρντ Ριτς και Αρτ Στίβενς, η ταινία περιλαμβάνει τις φωνές των Κερτ Ράσελ, Μίκι Ρούνεϊ, Τζακ Άλμπερτσον, Περλ Μπέιλι, Πατ Μπάτραμ, Σάντι Ντούνκαν, Ρίτσαρντ Μπακάλιαν, Πολ Γουίντσελ, Τζανέτ Νόλαν, Τζον Φίντλερ, Τζον ΜακΙντάιαρ, Κιθ Κούγκαν και Κόρεϊ Φέλντμαν.
Η Αλεπού και το Κυνηγόσκυλο κυκλοφόρησε στις 10 Ιουλίου 1981 με εμπορική επιτυχία.[3] Την περίοδο της κυκλοφορίας της, ήταν η πιο ακριβή παραγωγή κινουμένων σχεδίων μέχρι τότε, στοιχίζοντας 12 εκατομμύρια δολάρια.[1] Επανακυκλοφόρησε στις αίθουσες στις 25 Μαρτίου 1988.[3] Μια ενδιάμεση συνέχεια που κυκλοφόρησε απευθείας σε βίντεο, Η Αλεπού και το Κυνηγόσκυλο 2, κυκλοφόρησε σε DVD στις 12 Δεκεμβρίου 2006.
Μετά το θάνατο της μητέρας του, η μικρή κόκκινη αλεπού μένει ορφανή και η Μεγάλη Μαμά (κουκουβάγια), ο Μπούμερ ο δρυοκολάπτης και ο Ντίνκι ο σπίνος, κανονίζουν να τον υιοθετήσει η ευγενική Χήρα Τουίντ στη φάρμα της. Η Χήρα ονομάζει την αλεπού Τοντ. Εν τω μεταξύ, ο γείτονάς της Έιμος Σλέιντ, ένας κυνηγός, φέρνει στο σπίτι ένα νεαρό κουτάβι, τον Κόπερ, και τον συστήνει στο κυνηγόσκυλό του, τον Τσιφ. Ο Τοντ και ο Κόπερ γίνονται φίλοι και παίζουν μαζί, ορκιζόμενοι ότι θα παραμείνουν φίλοι «για πάντα». Ο Σλέιντ εκνευρίζεται με τον Κόπερ, ο οποίος συχνά περιπλανιέται για να παίζει παρακούοντας τις εντολές του και έτσι τον δένει. Καθώς παίζει με τον Τοντ εκεί που είναι δεμένος, ο Τοντ ξυπνά τον Τσιφ. Ο Σλέιντ και ο Τσιφ κυνηγούν τον Τοντ μέχρι που έρχονται αντιμέτωποι με την Χήρα. Μετά από έναν άγριο καυγά, ο Σλέιντ απειλεί να σκοτώσει τον Τοντ αν τον ξαναδεί στη φάρμα του. Η εποχή κυνηγιού φτάνει και ο Σλέιντ παίρνει τους σκύλους του στην έρημο για να κυνηγήσουν. Εν τω μεταξύ, η Μεγάλη Μαμά, ο Ντίνκι και ο Μπούμερ επιχειρούν να εξηγήσουν στον Τοντ ότι η φιλία του με τον Κόπερ δεν μπορεί να συνεχιστεί καθώς οι δυο τους είναι φυσικοί εχθροί αλλά ο Τοντ, γεμάτος αφέλεια, αρνείται να τους πιστέψει, ελπίζοντας ότι εκείνος και ο Κόπερ θα παραμείνουν φίλοι για πάντα.
Καθώς οι μήνες περνούν, ο Τοντ και ο Κόπερ ενηλικιώνονται. Ο Κόπερ είναι πια ένα έμπειρο κυνηγόσκυλο ενώ ο Τοντ έχει γίνει μια πολύ όμορφη αλεπού. Τη νύχτα της επιστροφής του Κόπερ, ο Τοντ πηγαίνει κρυφά να τον επισκεφτεί για ακόμη μια φορά. Ο Κόπερ του εξηγεί ότι ενώ ακόμη τον βλέπει σαν φίλο του, τώρα είναι κυνηγόσκυλο και σκέφτεται διαφορετικά από όταν ήταν μικρός. Η συζήτησή τους ξυπνά τον Τσιφ, ο οποίος ειδοποιεί τον Σλέιντ. Στην επακόλουθη καταδίωξη, ο Κόπερ βρίσκει τον Τοντ αλλά τον αφήνει να φύγει, παραπλανώντας τον Σλέιντ και τον Τσιφ. Ο Τοντ προσπαθεί να αποδράσει από τις ράγες του τρένου, αλλά ο Τσιφ του κλείνει τον δρόμο. Ο Τσιφ τον κυνηγά στη γέφυρα ενώ το τρένο έρχεται κατά πάνω τους. Ο Τοντ σκύβει κάτω από το τρένο ενώ ο Τσιφ πηδάει στο ποτάμι που βρίσκεται κάτω από τη γέφυρα, σπάζοντας το πόδι του. Θυμωμένος από αυτό, ο Κόπερ και ο Σλέιντ κατηγορούν τον Τοντ για το ατύχημα και ορκίζονται εκδίκηση. Η Χήρα, συνειδητοποιώντας ότι ο Τοντ δεν είναι πλέον ασφαλής μαζί της, τον πηγαίνει στο καταφύγιο των ζώων στο δάσος, όπου απαγορεύεται το κυνήγι.
Η πρώτη νύχτα του Τοντ όπου βρίσκεται μόνος στο δάσος εξελίσσεται καταστροφική όταν κατά λάθος καταπατά τη φωλιά ενός θυμωμένου γερο-ασβού. Για καλή του τύχη, ένας φιλικός ακανθόχοιρος του προσφέρει καταφύγιο. Την ίδια νύχτα, ο Σλέιντ και ο Κόπερ σχεδιάζουν την εκδίκησή τους. Το επόμενο πρωί, η Μεγάλη Μαμά βρίσκει τον Τοντ και τον συστήνει σε μια θηλυκιά αλεπού με το όνομα Βίξι. Θέλοντας να την εντυπωσιάσει, ο Τοντ προσπαθεί να πιάσει ένα ψάρι αλλά δεν τα καταφέρνει εξαιτίας της έλλειψης ικανότητας που έχει για επιβίωση. Η Βίξι και τα άλλα ζώα τον κοροϊδεύουν, αλλά η Μεγάλη Μαμά μιλάει στον Τοντ και του λέει ότι πρέπει να είναι ο εαυτός του. Οι δύο αλεπούδες συμφιλιώνονται και η Βίξι βοηθά τον Τοντ να προσαρμοστεί στη ζώη στο δάσος.
Εν τω μεταξύ, ο Σλέιντ και ο Κόπερ παραβιάζουν το καταφύγιο των ζώων για να κυνηγήσουν τον Τοντ. Καθώς ο Τοντ δραπετεύει από τις παγίδες του Σλέιντ, ο Κόπερ και ο Σλέιντ κυνηγούν και τις δύο αλεπούδες. Ο Τοντ και η Βίξι κρύβονται στο λαγούμι τους καθώς ο Σλέιντ προσπαθεί να τους παγιδεύσει βάζοντας φωτιά στη μία άκρη του λαγουμιού και περιμένοντάς τους να βγουν από την άλλη. Οι αλεπούδες μόλις που καταφέρνουν να δραπετεύσουν χωρίς να καούν και ο Σλέιντ με τον Κόπερ τις κυνηγούν στην κορυφή ενός λόφου μέχρι που φτάνουν τους καταρράκτες. Εκεί, μια μεγάλη αρκούδα αναδύεται από τους θάμνους και επιτίθεται στον Σλέιντ. Ο Σλέιντ πέφτει και πιάνεται σε μια από τις παγίδες του, ενώ του πέφτει το όπλο σε σημείο που δεν μπορεί να το φτάσει. Ο Κόπερ προσπαθεί να παλέψει με την αρκούδα αλλά δεν μπορεί να τη νικήσει. Αρνούμενος να αφήσει τον παλιό του φίλο να πεθάνει, ο Τοντ παρεμβαίνει και παλεύει με την αρκούδα, απομακρύνοντάς την από τον Κόπερ μέχρι που και οι δύο πέφτουν από τον καταρράκτη.
Με την αρκούδα να έχει φύγει, ο Κόπερ σαστισμένος πλησιάζει τον Τοντ που είναι ξαπλωμένος και εξουθενωμένος δίπλα από τον καταρράκτη. Όταν ο Σλέιντ εμφανίζεται, ο Κόπερ μπαίνει μπροστά από τον Τοντ για να αποτρέψει τον Σλέιντ να τον πυροβολήσει και αρνείται να κάνει πέρα. Ο Σλέιντ κατεβάζει το όπλο του και φεύγει μαζί με τον Κόπερ. Οι δύο πρώην φίλοι μοιράζονται ένα τελευταίο χαμόγελο και αποχαιρετιούνται πριν χωρίσουν. Στο σπίτι, η Χήρα φροντίζει την πληγή του Σλέιντ ενώ τα σκυλιά ξεκουράζονται. Ο Κόπερ, πριν κοιμηθεί, χαμογελά καθώς θυμάται τη μέρα που γνώρισε τον Τοντ. Στον λόφο, η Βίξι πλησιάζει τον Τοντ καθώς αυτός κοιτά προς τα κάτω, τα σπίτια του Σλέιντ και της Χήρας όπου μεγάλωσε.
- Μίκι Ρούνεϊ ως Τοντ: Η μικρή αλεπού που μένει ορφανή και υιοθετείται από τη Χήρα και αργότερα γνωρίζει τον Κόπερ, με τον οποίο γίνονται φίλοι.
- Κερτ Ράσελ ως Κόπερ: Το κυνηγόσκυλο του Σλέιντ και φίλος του Τοντ. Όταν ο Τοντ γίνεται η αιτία να τραυματιστεί ο Τσιφ, ο Κόπερ θέλει να τον εκδικηθεί.
- Περλ Μπέιλι ως Μεγάλη Μαμά: Η κουκουβάγια που φροντίζει να βρει σπίτι ο Τοντ όταν μένει ορφανός και είναι πάντα δίπλα του.
- Τζακ Άλμπερσον ως Έιμος Σλέιντ: Ο γείτονας της Χήρας ο οποίος είναι κυνηγός. Ιδιοκτήτης του Τσιφ και του Κόπερ.
- Σάντι Ντάνκαν ως Βίξι: Η αλεπού που γνωρίζει ο Τοντ στο καταφύγιο των ζώων και τον βοηθά να προσαρμοστεί στη νέα του ζωή.
- Τζανέτ Νόλαν ως Χήρα Τουίντ: Η Χήρα που υιοθετεί τον Τοντ, αλλά αργότερα τον εγκαταλείπει στο καταφύγιο των ζώων για να του προστατεύσει τη ζωή.
- Πατ Μπάτραμ ως Τσιφ: Το μεγαλύτερο και πρώτο κυνηγόσκυλο του Σλέιντ. Αναλαμβάνει να προσέχει, να μεγαλώσει και να εκπαιδεύσει τον Κόπερ.
- Τζον Φίντλερ ως Ακανθόχοιρος: Ο φιλικός γείτονας του Ασβού που φιλοξενεί τον Τοντ το πρώτο βράδυ του στο καταφύγιο των ζώων.
- Τζον ΜακΙντάιαρ ως Ασβός: Ο Ασβός που βρίσκεται στο καταφύγιο των ζώων και φωνάζει στον Τοντ όταν αυτός καταλάθος καταπατά τη φωλιά του.
- Ρίτσαρντ Μπακάλιαν ως Ντίνκι: Ένας σπίνος και καλύτερος φίλος του Μπούμερ. Μαζί με τη Μεγάλη Μαμά οδηγούν τη Χήρα στο να υιοθετήσει τον Τοντ.
- Πολ Γουίντσελ ως Μπούμερ: Ένας δρυοκολάπτης και καλύτερος φίλος του Ντίνκι. Μαζί με τη Μεγάλη Μαμά οδηγούν τη Χήρα στο να υιοθετήσει τον Τοντ.
- Κιθ Μίτσελ ως νεαρός Τοντ
- Κόρεϊ Φέλντμαν ως νεαρός Κόπερ
- Πέτρος Σπυρόπουλος ως Τοντ
- Δημοσθένης Χαλκιόπουλος ως μικρός Τοντ
- Γιώργος Ματαράγκας ως Κόπερ
- Κωνσταντίνος Ντούνης ως μικρός Κόπερ
- Σοφία Χάνου ως Μεγάλη Μαμά
- Κώστας Μπακάλης ως Έιμος Σλέιντ
- Νατάσα Ασίκη ως Χήρα Τουίντ
- Κώστας Δαρλάσης ως Τσιφ
- Γιώργος Παλιός ως Μπούμερ
- Φώτης Πετρίδης ως Ντίνκι
- Υρώ Μιχαλακάκου ως Βίξι
- Τάσος Ράμσης ως Ασβός
- Σπύρος Μπιμπίλας ως Ακανθόχοιρος
Τραγουδούν: Χριστίνα Αργύρη, Φωτεινή Κωστοπούλου, Ελπινίκη Ζερβού
Σκηνοθετική Επιμέλεια / Προσαρμογή : Μαριλίζ Ριτσάρδη
Μετάφραση: Ρένα Βασταρδή
Στίχοι / Μουσική Επιμέλεια: Ηλίας Αχλαδιώτης
Η παραγωγή της ταινίας ξεκίνησε την Άνοιξη του 1977.[3] Η ταινία αποτέλεσε σημείο καμπής για το στούντιο: οι «Disney's Nine Old Men» του Ουώλτ Ντίσνεϋ έκαναν τον αρχικό σχεδιασμό των κινουμένων σχεδίων, αλλά μέχρι το τέλος της παραγωγής, μια νεότερη ομάδα σχεδιαστών συμπλήρωσε τη διαδικασία.[4][5][6] Ο Βόλφγκανγκ Ράιτερμαν ήταν ο παραγωγός και προασπίστηκε το να μείνουν πιστοί στο μυθιστόρημα, ενώ ο Λάρι Κλέμονς ήταν ο επικεφαλής της ομάδας που έγραφε την ιστορία. Οι Φρανκ Τόμας, Όλι Τζόνστον και Κλίφ Νόρντμπεργκ έκαναν πάρα πολλά στην αρχική ανάπτυξη των βασικών χαρακτήρων.
Η νεότερη γενιά των σκηνοθετών και σχεδιαστών, η οποία συμπεριελάμβανε τους Τζον Λάσιτερ, Τζον Μάσκερ, Ρον Κλέμεντς, Γκλεν Κίαν, Τιμ Μπάρτον, Μπραντ Μπερντ, Χένρι Σέλικ, Κρις Μπακ και Μαρκ Ντίνταλ, θα οριστηκοποιούσε τον σχεδιασμό και θα συμπλήρωνε την παραγωγή. Αυτοί οι σχεδιαστές είχαν μετακινηθεί μέσω του προγράμματος κατάρτισης σχεδιαστών και θα έπαιζαν σημαντικό ρόλο στην Αναγέννηση της Disney τις δεκαετίες του '80 και ΄90.[4]
Παρόλα αυτό, η αλλαγή φρουράς μεταξύ παλιάς και νέας γενιάς έφερε διαφωνίες στο πώς θα έπρεπε να χειριστούν την ταινία. Ο Ράιτερμαν είχε τις δικές του ιδέες για τα σχέδια και σχεδιαγράμματα, τα οποία έπρεπε να χρησιμοποιηθούν, αλλά η νεότερη ομάδα υποστήριξε τον Στίβενς. Ο σχεδιαστής Ντον Μπλουθ ανακήρυξε τη δουλειά της Disney «μπαγιάτικη» και έφυγε μαζί με άλλους 11 για να φτιάξουν το δικό τους στούντιο. Με το 17% των σχεδιαστών να έχουν φύγει, η παραγωγή της ταινίας καθυστέρησε.[3] Ο Μπλουθ είχε σχεδιάσει τη Χήρα Τουίντ και την αγελάδα της, την Άμπιγκεϊλ, και η ομάδα του είχε δουλέψει την υπόλοιπη ακολουθία. Η έξοδος τόσων πολλών σχεδιαστών ανάγκασε την ακύρωση της αρχικής πρεμιέρας της ταινίας τα Χριστούγεννα του 1980 έως ότου νέοι σχεδιαστές να προσλαμβάνονταν.[7] Τέσσερα χρόνια μετά το ξεκίνημα της παραγωγής, η ταινία ολοκληρώθηκε με περίπου 360.000 σχέδια, 110.000 ζωγραφισμένα τεμάχια και 1.100 ζωγραφισμένα φόντα να συμπληρώνουν το τελικό προϊόν. Συνολικά 180 άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων 24 σχεδιαστών, δούλεψαν στην ταινία.[3]
Στο αυθεντικό σενάριο, ο Τσιφ θα πέθαινε, όπως συμβαίνει και στο μυθιστόρημα, αλλά ο Στίβενς δεν ήθελε να έχουν ένα θάνατο στην οθόνη και τροποποίησε την ταινία ώστε να επιβιώσει, παρομοίως με τον Μπαλού στο Βιβλίο της Ζούγκλας και τον Τράστι στην Λαίδη και τον Αλήτη.[7]
Ο Τζέρι Μπεκ από το The Animated Movie Guide, θεώρησε την ταινία «μέτρια», αν και επαινεί τη δουλειά της Περλ Μπέιλι ως Μεγάλη Μαμά και την εξαιρετική αφοσίωση του σχεδιαστή Γκλεν Κίαν στις λεπτομέρειες στη σκηνή της μάχης του Κόπερ και του Τοντ με την αρκούδα.[7] Ο Λέοναρντ Μάλτιν από το The Disney Films, επισημαίνει επίσης ότι η σκηνή της μάχης έλαβε πολλούς επαίνους από το χώρο του σχεδίου. Ο Μάλτιν ένιωσε ότι η ταινία βασίστηκε πάρα πολύ στη «φόρμουλα του χαριτωμένου, φόρμουλα της κωμικής ανακούφισης και ακόμα στη φόρμουλα των χαρακτηρισμών».[8] Γενικά, θεώρησε την ταινία «γοητευτική» σημειώνοντας ότι είναι «ζεστή, ξεχειλίζοντας με ευπαρουσίαστους χαρακτήρες» και ότι «κάποιες στιγμές πλησιάζει την παλιά μαγεία της Disney.»[9]
Ο Γκρεκ Μπάτλερ από το All Movie Guide σημείωσε ότι η ταινία ήταν «μια ζεστή και διασκεδαστική, αν και λίγο ανιαρή συμμετοχή στο κανόνι ταινιών κινουμένων σχεδίων της Disney.» Την απεκάλεσε επίσης «συμβατική και γενικώς προβλέψιμη» με προβλήματα στο ρυθμό της. Παρόλα αυτά, επαίνεσε την κλιμάκωση της ταινίας, όπως επίσης και το μοντάζ της. Το τελευταίο του σχόλιο είναι ότι «Δύο από τους σκηνοθέτες, οι Ρίτσαρντ Ριτς και Τεντ Μπέρμαν, θα σκηνοθετούσαν στη συνέχεια Το Μαύρο Καζάνι, μια λιγότερο επιτυχημένη αλλά πιο φιλόδοξη δουλειά.»[10]
Ο Ρίτσαρντ Κόρλις από το περιοδικό Time, επαινεί την ταινία για μια έξυπνη ιστορία για την προκατάληψη. Υποστήριξε ότι η ταινία δείχνει ότι η προκατειλημμένη αντιμετώπιση μπορεί να δηλητηριάσει ακόμη και τις πιο βαθειές σχέσεις και το γλυκόπικρο τέλος της ταινίας παραδίδει ένα δυνατό και σημαντικό ηθικό δίδαγμα στο κοινό.[11]
Ο Ρότζερ Ίμπερτ των Chicago Times επίσης επαίνεσε την ταινία, λέγοντας ότι «για τις συνήθεις ιδιότητές της, αυτή η ταινία σημαδεύει κάτι από την αποχώρηση για τα στούντιο της Disney και η κίνησή της βρίσκεται σε έναν ενδιαφέρον προορισμό. Η Αλεπού και το Κυνηγόσκυλο είναι μία εκείνες τις σχετικά σπάνιες ταινίες κινουμένων σχεδίων της Disney που περιέχει ένα χρήσιμο μάθημα για το νεαρότερο κοινό της. Δεν είναι απλά χαριτωμένα ζωάκια και τρομακτικές περιπέτειες και ένα ευτυχισμένο τέλος. Είναι επίσης ένας μάλλον βαθυστόχαστος διαλογισμός για το πώς η κοινωνία καθορίζει τη συμπεριφορά μας.»[12]
Το TV Guide έδωσε στην ταινία τέσσερα από τα πέντε αστέρια, λέγοντας ότι «Το σχέδιο είναι καλύτερο από μέτριο (οι βετεράνοι σχεδιαστές Βόλφγκανγκ Ράιτερμαν και Αρτ Στίβενς επέβλεπαν τα ταλέντα μιας νέας κοπής καλλιτεχνών οι οποίοι βρίσκονταν σε ένα πρόγραμμα δέκα χρόνων στο στούντιο), αλλά όχι τόσο καλό σε ποιότητα όπως όταν ήταν την περίοδο της ακμής των στούντιο της Disney. Όμως, αυτό η ταινία έχει πολύ «καρδιά» και είναι εξαιρετική ψυχαγωγία και για παιδιά αλλά και για γονείς. Ακούστε πολλούς αγαπημένους ηθοποιούς ανάμεσα στις φωνές των χαρακτήρων.»[13]
Η ταινία είναι βαθμολογημένη με 69% «φρέσκες ντομάτες» στη σελίδα Rotten Tomatoes, βασισμένη σε 26 κριτικές με σκορ 6.6. Η ομοφωνία δηλώνει ότι «Η Αλεπού και το Κυνηγόσκυλο είναι μια αρεστή, γοητευτική, λιτή προσπάθεια που καταφέρνει να υπερβεί την αδύνατη και προβλέψιμη πλοκή της».[14]
Η ταινία βραβεύτηκε με το Βραβείο Χρυσής Οθόνης (Γερμανικά: Goldene Leinwand) το 1982. Την ίδια χρονιά, είχε επίσης προταθεί για τα βραβεία Young Artist και Saturn στην κατηγορία καλύτερης ταινίας φαντασίας.[15]
| Έτος
|
Τελετή
|
Βραβείο
|
Αποτέλεσμα
|
| 1982
|
10α Βραβεία Saturn[16]
|
Καλύτερη ταινία φαντασίας
|
Υποψηφιότητα
|
| Βραβείο Χρυσής Οθόνης[15]
|
|
Νίκη
|
| 5α Νεανικά Βραβεία Ταινιών[15][17]
|
Καλύτερη ταινία - Φαντασία ή κωμωδία -Οικογενειακή
|
Υποψηφιότητα
|
Η Αλεπού και το Κυνηγόσκυλο κυκλοφόρησε σε κασέτα VHS στις 4 Μαρτίου 1994 ως η τελευταία ταινία της συλλογής «Τα Κλασικά της Disney» (δεν συμπεριλαμβανόταν στη συλλογή «Τα Αριστουργήματα της Disney»). Στις 2 Μαΐου 2000, κυκλοφόρησε σε DVD (Region 1) για πρώτη φορά κάτω από τη συλλογή «Τα Χρυσά Κλασικά της Disney».[18] Μια επετειακή έκδοση σε DVD για τα 25 χρόνια κυκλοφόρησε στις 10 Οκτωβρίου 2006.[19]
Η Αλεπού και το Κυνηγόσκυλο κυκλοφόρησε σε Blu-ray Disc στις 9 Αυγούστου 2011 για να γιορταστεί η 30ξ επέτειος της ταινίας. Η ταινία κυκλοφόρησε σε ένα συνδυασμό πακέτου με τρεις δίσκους Blu-ray/DVD μαζί με τη ενδιάμεση συνέχεια Η Αλεπού και το Κυνηγόσκυλο 2 σε μια συλλεκτική έκδοση δύο ταινιών. Με μια νέα ψηφιακή αποκατάσταση, η μεταφορά σε Blu-ray παρουσιάζει για πρώτη φορά την ταινία σε οθόνη 1.66:1 και με ήχο 5.1 DTS-HD Master Audio. Η ενδιάμεση συνέχεια παρουσιάζεται σε οθόνη 1.78:1 και ίδιο ήχο με την πρώτη ταινία.[20] Μια συλλογή μόνο με DVD κυκλογόρησε επίσης την ίδια μέρα.[20]
Το άλμπουμ με τη μουσική της ταινίας κυκλοφόρησε το 1981 από τη Walt Disney Records.[21] Περιέχει τραγούδια τους στίχους των οποίων έγραψαν οι Σταν Φίντελ («Best of Friends»), Τζιμ Στάφορντ («Lack of Education», «A Huntin' Man» και «Appreciate the Lady») και Τζέφρι Πατς («Goodbye May Seem Forever»).[22]
| Συνθέτες | Τραγουδιστής(ες) |
| 1. |
"Best of Friends" | Ρίτσαρντ Ο. Τζόνσον | Περλ Μπέιλι |
|
| 2. |
"Lack of Education" | Τζιμ Στάφορντ | Περλ Μπέιλι |
|
| 3. |
"A Huntin' Man" | Τζιμ Στάφορντ | Τζακ Άλμπερτσον |
|
| 4. |
"Appreciate the Lady" | Τζιμ Στάφορντ | Περλ Μπέιλι |
|
| 5. |
"Goodbye May Seem Forever" | Ρίτσαρντ Ριτς | Τζανέτ Νόλαν & Χορωδία |
|
Όπως άλλες διασκευές της ίδιας της ταινίας, τα κόμικς περιέχουν τους χαρακτήρες σε ιστορίες που δεν συνδέονται με την ταινία. Παραδείγματα συμπεριλαμβάνουν τα:
- The Lost Fawn, στο οποίο ο Κόπερ χρησιμοποιεί την αίσθηση της όσφρησης για να βοηθήσει τον Τοντ να βρει ένα ελαφάκι που χάθηκε.[23]
- The Chase, στο οποίο ο Κόπερ πρέπει να προσέχει τον Τσιφ ο οποίος υπνοβατεί.[24]
- Feathered Friends, στο οποίο τα πουλιά Ντίνκι και Μπούμερ πρέπει να φτάσουν στα άκρα για να σώσουν μια κότα της Χήρας από έναν λύκο.[25]
Μια διασκευή της ταινίας σε κόμικς, σχεδιασμένη από τον Ρίτσαρντ Μουρ, δημοσιεύτηκε σε εφημερίδες ως μέρος του Θησαυρού Κλασικών Παραμυθιών της Disney.[26] Ένα βιβλίο κόμικς με τίτλο Η Αλεπού και το Κυνηγόσκυλο ακολούθησε, με νέες περιπέτειες των χαρακτήρων. Από το 1981 μέχρι το 2007, μερικές ιστορίες σε κόμικς παράχθηκαν στην Ιταλία, στην Ολλανδία, στη Βραζιλία, στη Γαλλία και στις Ηνωμένες Πολιτείες.[27]
Μια ενδιάμεση συνέχεια που κυκλοφόρησε απευθείας σε βίντεο, Η Αλεπού και το Κυνηγόσκυλο 2, κυκλοφόρησε σε DVD στις 12 Δεκεμβρίου 2006. Η ενδιάμεση συνέχεια διαδραματίζεται όταν οι Τοντ και Κόπερ είναι μικροί, πριν τα γεγονότα του δεύτερου μισού της πρώτης ταινίας.
- ↑ 1,0 1,1 Ansen, David (13 Ιουλίου 1981). «Forest Friendship». Newsweek: 81. https://archive.org/details/sim_newsweek_1981-07-13_98_2_0/page/81.
- ↑ «The Fox and the Hound (1981)». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2008.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 «Fox and the Hound, The (film) - D23». Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ 4,0 4,1 Finch, Christopher: "Chapter 9: The End of an Era", pages 260-266.
- ↑ Mallory, Michael (26 Οκτωβρίου 2003). «Disney's ani classics set the bar and lit the way for future generations». Variety. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ Sito, Tom. «Disney's The Fox and the Hound: The Coming of the Next Generation». Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 Beck, Jerry (2005). The Animated Movie Guide. Chicago Review Press. σελίδες 86–87. ISBN 1-55652-591-5.
- ↑ Maltin, Leonard (2000). "Chapter 3: Without Walt". The Disney Films. p. 275
- ↑ Maltin, Leonard (2010). Leonard Maltin's Movie Guide. p. 490. ISBN 0-451-22764-6
- ↑ Butler, Craig. «The Fox and the Hound (1981)». All Movie. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ Corliss, Richard (20 Ιουλίου 1981). «Cinema: The New Generation Comes of Age». Time. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ Ebert, Roger (1 Ιανουαρίου 1981). «The Fox and the Hound Movie Review (1981)». Suntimes. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ «The Fox And The Hound: Review». Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2016. [νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «The Fox and the Hound - Rotten Tomatoes». Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ 15,0 15,1 15,2 «The Fox and the Hound - Awards».
- ↑ «Past Saturn Awards». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2016.
- ↑ «5th Annual Awards». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Απριλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2016.
- ↑ Seiver, Jason (14 Μαρτίου 2004). «The Fox and the Hound: Gold Collection DVD Review». DVDizzy. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ Bonanno, Luke (8 Οκτωβρίου 2006). «The Fox and the Hound 25th Anniversary Edition DVD Review». DVDizzy. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ 20,0 20,1 Bonanno, Luke (7 Αυγούστου 2011). «The Fox and the Hound and The Fox and the Hound 2: 2 Movie Collection Blu-ray + DVD Review». DVDizzy. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ «The Fox and the Hound - Soundtrack Details». Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ «Various - The Fox and the Hound (Vinyl, LP)». Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ «The Lost Fawn». Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ «The Chase». Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ «Feathered Friends».
- ↑ A. Becattini, L. Boschi, La produzione sindacata, 1984, p. 55.
- ↑ «List of 'The Fox and the Hound' Comics on Inducks».
| π • σ • ε
Ταινίες κινουμένων σχεδίων Disney |
|---|
|
| |
| |
| |
| |
| |
| |
| Live-action με κινούμενα σχέδια |
|---|
| |
|
|
Σχετικά πολυμέσα