Αυτό το λήμμα αφορά την ιταλική-αμερικανική εγκληματική οργάνωση στις Ηνωμένες Πολιτείες καιτον Καναδά.. Γιατην εγκληματική οργάνωση στη Σικελία που έγινε γνωστή για πρώτη φορά ως μαφία,, δείτε: Σικελική μαφία.
Αμερικανική Μαφία
Τα μέλη της Επιτροπής στις ΗΠΑτο 1963 σύμφωνα μετο FBI.
ΗΑμερικανική Μαφία (αγγλικά: American Mafia),[2][3][4]που αναφέρεται συνήθως στηΒόρεια Αμερική ως η μαφία ή μερικές φορές «οόχλος ή ηΙταλο-Αμερικανική μαφία,[2][3][4] είναι μια πολύ οργανωμένη Ιταλική-αμερικανική εγκληματική κοινωνία καιεγκληματική οργάνωσηπου αναφέρεται συχνά από τα μέλη της ως Κόζα Νόστρα, (που σημαίνει «το πράγμα μας») και από την Αμερικανική κυβέρνηση ως Λα Κόζα Νόστρα (La Cosa Nostra). Το όνομα της οργάνωσης προέρχεται από την αρχική μαφία ή την Κόζα Νόστρα, τηνΣικελική μαφία, μετην «Αμερικανική» αρχικά να αναφέρεται απλώς σε ομάδες της μαφίας από τηΣικελίαπου λειτουργούσαν στην Αμερική, καθώς η οργάνωση εμφανίστηκε αρχικά ως παρακλάδι της μαφίας της Σικελίας. Ωστόσο, η οργάνωση εξελίχθηκε σταδιακά σεμια ξεχωριστή οντότητα εν μέρει ανεξάρτητη από την αρχική μαφία, και τελικά περιλάμβανε ή απορρόφησε άλλους ιταλοαμερικανούς γκάνγκστερκαι ιταλικές ομάδες εγκλήματος (όπως ηΑμερικανική Καμόρα) πουζουν στις Ηνωμένες Πολιτείες καιτονΚαναδάμε καταγωγή από τη Σικελία. Συχνά αναφέρεται ως Ιταλική Μαφία ή Ιταλική Κόζα Νόστρα, ανκαι αυτοί οι όροι μπορεί επίσης να ισχύουν για τις ξεχωριστές αλλά συναφείς εγκληματικής οργάνωσης της Σικελίας ή άλλες ομάδες οργανωμένου εγκλήματος στηνΙταλία.
Η μαφία στις Ηνωμένες Πολιτείες εμφανίστηκε σε φτωχές γειτονιές Ιταλών μεταναστών ή γκέτο στο ανατολικό Χάρλεμ της Νέας Υόρκης (ή στο ιταλικό Χάρλεμ), στην Κάτω Ανατολική Πλευρά καιστοΜπρούκλιν. Εμφανίστηκε επίσης σε άλλες περιοχές της Ανατολικής Ακτής των Ηνωμένων Πολιτειών καισε πολλές άλλες μεγάλες μητροπολιτικές περιοχές (όπως η Νέα Ορλεάνη[5]καιτο Σικάγο) κατά τα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ού αιώνα, μετά από τα κύματα της ιταλικής μετανάστευσης, ιδίως από τη Σικελία και άλλες περιοχές της Νότιας Ιταλίας. Έχει τις ρίζες της στη μαφία της Σικελίας, αλλά είναι ένας ξεχωριστός οργανισμός στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ναπολιτάνοι, Καλαβριανοί και άλλες ιταλικές εγκληματικές ομάδες στις ΗΠΑ, καθώς και ανεξάρτητοι ιταλο-αμερικανοί εγκληματίες, τελικά συγχωνεύτηκαν μετηΣικελική μαφίαγιανα δημιουργήσουν τη σύγχρονη παν-ιταλική μαφία στη Βόρεια Αμερική. Σήμερα, η αμερικανική μαφία συνεργάζεται σε διάφορες εγκληματικές δραστηριότητες με ιταλικές ομάδες οργανωμένου εγκλήματος, όπως η μαφία της Σικελίας, ηΚαμόρα της ΝάποληςκαιηΝτραγκέτα της Καλαβρίας. Ηπιο σημαντική μονάδα της αμερικανικής μαφίας είναι αυτή της «οικογένειας», όπως είναι γνωστές οι διάφορες εγκληματικές οργανώσεις που απαρτίζουν τη μαφία. Παρά το όνομα «οικογένεια» γιανα περιγράψει τις διάφορες μονάδες, δεν είναι οικογενειακές ομάδες.[6]
Η μαφία είναι σήμερα πιο ενεργή στις βορειοανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες, μετη μεγαλύτερη δραστηριότητα παραδοσιακά όπως στηΝέα Υόρκη, τηΦιλαδέλφεια, τοΝιου Τζέρσεϊ, τοΜπάφαλοκαιτηΝέα Αγγλία, σε περιοχές όπως ηΒοστώνη, τοΠρόβιντενςκαιτοΧάρτφορντ. Είναι επίσης πολύ δραστήρια στο Σικάγο καισε άλλες μεγάλες βιομηχανικές πόλεις της Μεσοδυτικών Πολιτειών, όπως τοΚάνσας Σίτι, τοΝτιτρόιτ, τοΠίτσμπουργκ, τοΜιλγουόκι, τοΚλίβελαντκαιτοΣεντ Λούις, με μικρότερη αλλά σημαντική παρουσία σε μέρη όπως ηΝέα Ορλεάνη, ηΦλόριντα, τοΝτένβερ, τοΛας ΒέγκαςκαιτοΛος Άντζελεςκαιμε μικρότερες οικογένειες, συνεργάτες και απλά μέλη σε άλλα μέρη της χώρας.[7]Στο αποκορύφωμα της Μαφίας, υπήρχαν τουλάχιστον 26 πόλεις γύρω από τις Ηνωμένες Πολιτείες με οικογένειες της Κοζα Νόστρα, με πολλούς περισσότερους παραλήπτες και συνεργάτες σε άλλες πόλεις. Υπάρχουν πέντε κύριες οικογένειες μαφίας της Νέας Υόρκης, γνωστές ως οιπέντε οικογένειες: οιΓκαμπίνο, Λουτσέζε, Τζενοβέζε, ΜπονάννοκαιηΚολόμπο. Η Ιταλική-Αμερικανική μαφία κυριαρχεί εδώ και πολύ καιρό στο οργανωμένο έγκλημα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Κάθε οικογένεια εγκλήματος έχει τη δική της επικράτεια και λειτουργεί ανεξάρτητα, ενώ ο εθνικός συντονισμός εποπτεύεται από τη διαβόητη Επιτροπή, η οποία αποτελείται από τα αφεντικά κάθε μιας από τις ισχυρότερες οικογένειες. Ανκαιη πλειονότητα των δραστηριοτήτων της μαφίας περιορίζεται στις βορειοανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες καιτο Σικάγο, συνεχίζουν να κυριαρχούν στο οργανωμένο έγκλημα, παρά τον αυξανόμενο αριθμό άλλων ομάδων εγκλήματος.[8][9]ΤοΕθνικό Μουσείο Οργανωμένου Εγκλήματος και Επιβολής του Νόμου θεωρείται ευρέως το πληρέστερο μουσείο γιατη Μαφία στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο Πάολο Αντόνιο Βακαρέλι (επίσης γνωστός ως Πολ Κέλι), ιδρυτής της συμμορίας «Πέντε Σημεία».
Ο πρώτος δημοσιευμένος απολογισμός γιατο πότε εμφανίστηκε η μαφία στις Ηνωμένες Πολιτείες χρονολογείται από την άνοιξη του 1869. ΟιThe New Orleans Times ανέφεραν ότι η Δεύτερη Περιοχή της πόλης είχε καταληφθεί από «γνωστούς και διαβόητους δολοφόνους, παραχαράκτες και διαρρήκτες της Σικελίας, οι οποίοι, τον τελευταίο μήνα, έχουν δημιουργήσει ένα είδος γενικής εταιρικής σχέσης ή μετοχικής εταιρείας γιατη λεηλασία καιτην αναστάτωση της πόλης». Η μετανάστευση από τη νότια Ιταλία στην Αμερική ήταν κυρίως στηΒραζιλίακαιτηνΑργεντινή, καιηΝέα Ορλεάνη είχε μεγάλο όγκο λιμενικής κίνησης από και προς τις δύο περιοχές.
Οι ομάδες της μαφίας στις Ηνωμένες Πολιτείες πρωτοεμφανίστηκαν στην περιοχή της Νέας Υόρκης, σταδιακά προχωρούσαν από επιχειρήσεις μικρών γειτονιών και φτωχά ιταλικά γκέτο σε εθνικές και τελικά πανεθνικές οργανώσεις. Το μαύρο χέρι ήταν ένα όνομα που δόθηκε σεμια μέθοδο εκβιασμού που χρησιμοποιείται σε ιταλικές γειτονιές στα τέλη του 20ου αιώνα. Το Μαύρο Χέρι ήταν μια εγκληματική κοινωνία, αλλά υπήρχαν πολλές τέτοιες παρόμοιες μικρές συμμορίες. Ο εκβιασμός του Μαύρου Χεριού θεωρήθηκε συχνά (λανθασμένα) ως δραστηριότητα ενός μόνο οργανισμού, επειδή οι εγκληματίες του Μαύρου Χεριού στις ιταλικές κοινότητες σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποίησαν τις ίδιες μεθόδους εκβιασμού.[10]
ΟΤζουζέπε Μορέλο ήταν το πρώτο γνωστό μέλος της Μαφίας που μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες.[7] Αυτός και έξι άλλοι Σικελοί κατέφυγαν στη Νέα Υόρκη αφού δολοφόνησαν έντεκα πλούσιους γαιοκτήμονες, καιτον σύμβουλο και έναν αντιδήμαρχο μιας επαρχίας της Σικελίας. Συνελήφθη στη Νέα Ορλεάνη το 1881 και εκδόθηκε στην Ιταλία.[7]
ΗΝέα Ορλεάνη ήταν επίσης ο τόπος του πρώτου πιθανού περιστατικού της μαφίας στις Ηνωμένες Πολιτείες που έλαβε τόσο εθνική όσο και διεθνή προσοχή.[7] Στις 15 Οκτωβρίου 1890, ο επιθεωρητής της Νέας Ορλεάνης Ντέιβιντ Χέννεσυ δολοφονήθηκε. Δεν είναι ακόμη σαφές εάν οι Ιταλοί μετανάστες τον σκότωσαν πραγματικά, ή εάν ήταν στο πλαίσιο από τους ντόπιους εναντίον των επαναστατημένων μεταναστών.[7] Εκατοντάδες Σικελοί συνελήφθησαν με κυρίως αβάσιμες κατηγορίες και τελικά δεκαεννέα κατηγορήθηκαν γιατη δολοφονία. Ακολούθησαν απαλλαγές, με φήμες για δωροδοκίες και εκφοβισμένους μάρτυρες.[7] Στις 14 Μαρτίου 1891, οι εξοργισμένοι πολίτες της Νέας Ορλεάνης οργάνωσαν μια μαζική διαμαρτυρία μετά την αθώωση, και προχώρησαν στη δολοφονία έντεκα από τους δεκαεννέα κατηγορούμενους. Δύο απαγχονίστηκαν, εννέα πυροβολήθηκαν καιοι υπόλοιποι οκτώ κατάφεραν και διέφυγαν.[11][12][13]
Από το 1890 έως το 1920 στη Νέα Υόρκη, η συμμορία «Πέντε Σημεία» (Five Points), που ιδρύθηκε από τονΠολ Κέλι, ήταν πολύ ισχυρή στη Μικρή Ιταλία της Κάτω Ανατολικής Πλευράς. Ο Κέλι στρατολόγησε μερικούς κακοποιούς του δρόμου που αργότερα έγιναν μερικοί από ταπιο διάσημα αφεντικά εγκλήματος του αιώνα, όπως οΤζόνι Τόριο, οΑλ Καπόνε, οΛάκι ΛουτσιάνοκαιοΦράνκι Γιέλ. Συχνά ήταν σε σύγκρουση με τους Εβραίους της ίδιας περιοχής. Υπήρχε επίσης μια επιρροή της μαφίας στο Ανατολικό Χάρλεμ. Η Ναπολιτάνικη Καμόρα ήταν επίσης πολύ δραστήρια στο Μπρούκλιν. Στο Σικάγο, ο 19ος τομέας ήταν μια ιταλική γειτονιά που έγινε γνωστός ως «αιματηρή δέκατη ένατη» λόγω της συχνής βίας στον τομέα αυτό, κυρίως ως αποτέλεσμα δραστηριότητας της μαφίας, των διαμαχών καιτων βεντετών.
Στις 16 Ιανουαρίου 1919, ξεκίνησε ηποτοαπαγόρευση στις Ηνωμένες Πολιτείεςμετην 18η τροπολογία του συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών που καθιστούσε παράνομη την παραγωγή, μεταφορά ή πώληση αλκοόλ. Παρά τις απαγορεύσεις αυτές, υπήρχε ακόμη πολύ υψηλή ζήτηση από το κοινό. Αυτό δημιούργησε μια ατμόσφαιρα που ανέχονταν το έγκλημα ως μέσο παροχής αλκοόλ στο κοινό, ακόμη και μεταξύ των πολιτικών της αστυνομίας και της πόλης. Δεν σχετίζεται ρητά μετην εμπλοκή της Μαφίας, το ποσοστό δολοφονιών κατά τη διάρκεια της Εποχής της Ποτοαπαγόρευσης αυξήθηκε από 6,8 ανά 100.000 άτομα σε 9,7 και εντός των πρώτων τριών μηνών που προχώρησαν στη δέκατη όγδοη τροπολογία, και κλεμμένο μισό εκατομμύριο δολάρια σε αυθεντικό ουίσκι από κυβερνητικές αποθήκες.[14]Τα κέρδη πουθα μπορούσαν να έχουν από την πώληση καιτη διανομή αλκοόλ άξιζαν τον κίνδυνο ποινικής δίωξης από την κυβέρνηση, η οποία είχε μια δύσκολη στιγμή να επιβάλει την απαγόρευση. Υπήρχαν πάνω από 900.000 περιπτώσεις διακίνησης ποτών που στάλθηκαν στα σύνορα των πόλεων τωνΗΠΑ.[15]Οι εγκληματικές συμμορίες και πολιτικοί είδαν την ευκαιρία να κάνουν περιουσίες και άρχισαν να στέλνουν μεγαλύτερες ποσότητες αλκοόλ σε πόλεις τωνΗΠΑ. Η πλειοψηφία του αλκοόλ εισήχθη από τον Καναδά,[16][17]τηνΚαραϊβικήκαι τις αμερικανικές μεσοδυτικές πολιτείες, όπου αποστακτήρια παρασκεύαζαν παράνομο αλκοόλ.
O Αλ Καπόνε «χάρη στην βίαιη άνοδο τουστην εξουσία στο Σικάγο έγινε μια ιστορική εγκληματική φυσιογνωμία της εποχής της ποτοαπαγόρευσης».
Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, οΜπενίτο Μουσολίνι πήρε τον έλεγχο της Ιταλίας και κύματα Ιταλών μεταναστών κατέφυγαν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τα μέλη της Σικελικής μαφίας κατέφυγαν επίσης στις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς ο Μουσολίνι κατέστρεψε τις δραστηριότητες της Μαφίας στην Ιταλία.[18]Οι περισσότεροι Ιταλοί μετανάστες κατοικούσαν σε πολυκατοικίες. Ως τρόπος να ξεφύγουν από τον κακό τρόπο ζωής, ορισμένοι Ιταλοί μετανάστες επέλεξαν να ενταχθούν στην Αμερικανική μαφία.
Η μαφία εκμεταλλεύτηκε την ποτοαπαγόρευση και άρχισε να πωλεί παράνομο αλκοόλ. Τα κέρδη αυτά ξεπέρασαν κατά πολύ τα παραδοσιακά εγκλήματα της προστασίας, του εκβιασμού, του τζόγου και της πορνείας. Η ποτοαπαγόρευση επέτρεψε στις οικογένειες της μαφίας να κάνουν μεγάλες περιουσίες.[19][20][21]
Καθώς η απαγόρευση συνεχίστηκε, οι ισχυρές συμμορίες κυριαρχούσαν στο οργανωμένο έγκλημα στις αντίστοιχες πόλεις τους, δημιουργώντας την οικογενειακή δομή κάθε πόλης. Η βιομηχανία της παράνομης εμφιάλωσης αλκοολούχων ποτών οργάνωσε τα μέλη αυτών των συμμοριών προτού διακριθούν ως τις γνωστές οικογένειες σήμερα. Η νέα βιομηχανία απαίτησε από όλα τα μέλη της σε όλα τα διαφορετικά επίπεδα απασχόλησης, όπως αφεντικά, δικηγόροι, φορτηγά, ακόμη και απλά μέλη να εξαλείψουν τους ανταγωνιστές τους μέσω απειλών και βίας. Οι συμμορίες έκλεβαν τις αποστολές αλκοόλ του άλλου, αναγκάζοντας τους αντιπάλους να τους πληρώνουν για «προστασία» γιανα αφήσουν τις επιχειρήσεις τους μόνες, καιοι ένοπλοι φρουροί σχεδόν πάντοτε συνόδευαν τα φορτηγά που παρέδιδαν τα ποτά.[22][23]
Στη δεκαετία του 1920, οι οικογένειες της Ιταλικής Μαφίας άρχισαν να διεξάγουν πολέμους γιατον απόλυτο έλεγχο των προσοδοφόρων εκβιασμών. Καθώς ξέσπασε η βία, οι Ιταλοί πολέμησαν με τις ιρλανδικές και εβραϊκές εθνοτικές συμμορίες γιατον έλεγχο της παραβίασης στις αντίστοιχες περιοχές τους. Στη Νέα Υόρκη, ο Φράνκι Γιέλ διεξήγαγε πόλεμο μετην ιρλανδική αμερικανική συμμορία των λευκών χεριών. Στο Σικάγο, οΑλ Καπόνε καιη οικογένειά του σκότωσαν τη συμμορία της Βόρειας Πλευράς του Μπαγκς Μοράν.[20][24]Στη Νέα Υόρκη, στα τέλη της δεκαετίας του 1920, δύο ομάδες του οργανωμένου εγκλήματος εμφανίστηκαν γιανα πολεμήσουν γιατον έλεγχο του εγκληματικού υπόκοσμου, η μία με επικεφαλής τονΤζο Μασερίακαιη άλλη από τονΣαλβατόρε Μαραντζάνο.[7] Αυτό προκάλεσε τονπόλεμο του Καστελαμαρέζε, ο οποίος οδήγησε στη δολοφονία του Μασερία το 1931. Ο Μαραντζάνο στη συνέχεια διαίρεσε τη Νέα Υόρκη στις περίφημες πέντε οικογένειες. [7]Ο Μαραντζάνο, ο πρώτος ηγέτης της αμερικανικής μαφίας, καθόρισε τον κώδικα συμπεριφοράς γιατην οργάνωση, δημιούργησε τα «οικογενειακά» τμήματα και δομή και καθιέρωσε διαδικασίες γιατην επίλυση των διαφορών.[7]Σεμια πρωτοφανή κίνηση, ο Μαραντζάνο ανακήρυξε τον εαυτό του ως «capo di tutti capi» (αφεντικό όλων των αφεντικών) και ζήτησε από όλες τις οικογένειες νατον αποτίσουν φόρο τιμής. Αυτός ο νέος ρόλος ελήφθη αρνητικά καιο Μαραντζάνο δολοφονήθηκε εντός έξι μηνών κατόπιν εντολής του Λάκι Λουτσιάνο. Ο Λουτσιάνο ήταν πρώην υπαρχηγός του Μασερία που είχε στραφεί στον Μαραντζάνο και ενορχήστρωσε τη δολοφονία του Μασερία.[25]
Ως εναλλακτική λύση στην προηγούμενη δεσποτική πρακτική της Μαφίας να ονομάσει ένα μόνο αφεντικό της Μαφίας ως «capo di tutti capi», (αφεντικό όλων των αφεντικών), ο Λουτσιάνο δημιούργησε την Επιτροπή το 1931,[7] όπου τα αφεντικά τωνπιο ισχυρών οικογενειών θα είχαν ίση συμμετοχή και ψήφο για σημαντικά θέματα και επίλυση διαφορών μεταξύ των οικογενειών. Αυτή η ομάδα δημιούργησε τοΕθνικό Συνδικάτο Εγκλήματοςκαι έφερε μια εποχή ειρήνης και ευημερίας γιατην Αμερικανική μαφία.[26]
Μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα, υπήρχαν 26 επίσημες οικογένειες εγκλήματος της Μαφίας που είχαν εγκριθεί από την Επιτροπή, καθεμία από αυτές είχε έδρα σε διαφορετική πόλη (εκτός από τις πέντε οικογένειεςπου είχαν όλες έδρα στη Νέα Υόρκη).[27] Κάθε οικογένεια λειτουργούσε ανεξάρτητα από τις άλλες και γενικά είχε τον αποκλειστικό έλεγχο στην επικράτεια της.[7]Σε αντίθεση μετην παλαιότερη γενιά του «Μουστάς Πιτ», όπως ο Μαραντζάνο καιο Μασερία, οι οποίοι συνήθως δούλευαν μόνο με Ιταλούς συναδέλφους, οι «Νεοτούρκοι» με επικεφαλής τον Λουτσιάνο ήταν πιο ανοιχτοί στη συνεργασία με άλλες ομάδες, κυρίως τις Εβραίο - Αμερικανικές εγκληματικές συμμορίες γιατην επίτευξη μεγαλύτερων κερδών. Η μαφία αναπτύχθηκε ακολουθώντας ένα αυστηρό σύνολο κανόνων που προέρχονταν από τη Σικελία που απαιτούσαν μια οργανωμένη ιεραρχική δομή και έναν κώδικα σιωπής (ομερτά) που απαγόρευε στα μέλη της να συνεργάζονται μετην αστυνομία. Ημη τήρηση οποιουδήποτε από αυτούς τους κανόνες τιμωρούνταν με θάνατο.
Η άνοδος της εξουσίας που απέκτησε η Μαφία κατά τη διάρκεια της ποτοαπαγόρευσης θα συνεχιζόταν πολύ αφότου το αλκοόλ έγινε νόμιμο ξανά. Οι εγκληματικές αυτοκρατορίες που είχαν επεκταθεί μετα λεηλατημένα χρήματα θα έβρισκαν άλλους δρόμους γιανα συνεχίσουν να κερδίζουν μεγάλα χρηματικά ποσά. Όταν το αλκοόλ έπαψε να απαγορεύεται το 1933, η μαφία διαφοροποίησε τις εγκληματικές δραστηριότητές της για δημιουργία κερδών γιανα συμπεριλάβει (τόσο παλιές όσο και νέες): παράνομες δραστηριότητες τυχερών παιχνιδιών, τοκογλυφία, εκβιασμούς, προστασία, διακίνηση ναρκωτικών και εκβιασμό εργασίας μέσω του ελέγχου σε εργατικά συνδικάτα.[28]Στα μέσα του 20ού αιώνα, η Μαφία είχε πλέον καταφέρει να διεισδύσει σε πολλές συνδικαλιστικές οργανώσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες, κυρίως στηνΈνωση Οδηγών Φορτηγών (Teamsters) καιτηΔιεθνή Ένωση Λιμενεργατών (International Longshoremen's Association).[7] Αυτό επέτρεψε στις οικογένειες εγκλήματος να εισχωρήσουν σε πολύ επικερδείς νόμιμες επιχειρήσεις, όπως τις κατασκευές, τις κατεδαφίσεις, τη διαχείριση απορριμμάτων, τις μεταφορές καιτα λιμάνια όπως επίσης καιστη βιομηχανία ενδυμάτων.[29] Επιπλέον, θα μπορούσαν να ελέγχουν τα ταμεία πρόνοιας και συντάξεων των συνδικάτων, να εκβιάζουν τις επιχειρήσεις με απειλές για απεργίες των εργαζομένων καινα συμμετάσχουν σε υποθέσεις δημοπρασιών. Στη Νέα Υόρκη, τα περισσότερα κατασκευαστικά έργα δεν μπορούσαν να εκτελεστούν χωρίς την έγκριση των πέντε οικογενειών. Στις προβλήτες και στις βάσεις φόρτωσης των βιομηχανιών, η μαφία δωροδοκούσε τα μέλη της ένωσης γιανα τους δώσει πληροφορίες για πολύτιμα αντικείμενα που υπήρχαν. Στη συνέχεια, οι μαφιόζοι θα έκλεβαν αυτά τα προϊόντα καιθατα πωλούσαν.
Ο Τσαρλς Λάκι Λουτσιάνο το 1948.
Ο Μέγερ Λάνσκι εισήλθε στη βιομηχανία του τζόγου στηνΚούβα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930, ενώ η μαφία είχε ήδη ασχοληθεί μετην εξαγωγή κουβανικής ζάχαρης και ρούμι.[30] Όταν ο φίλος τουΦουλχένσιο Μπατίστα έγινε πρόεδρος της Κούβας το 1952, αρκετά αφεντικά της Μαφίας κατάφεραν να κάνουν νόμιμες επενδύσεις σε νόμιμα καζίνο. Μια εκτίμηση του αριθμού των καζίνο που κατείχαν οι μαφιόζοι δεν ήταν λιγότερο από 19. [30] Ωστόσο, όταν ο Μπατίστα ανατράπηκε μετά την κουβανική επανάσταση, ο διάδοχός τουΦιντέλ Κάστρο απαγόρευσε τις αμερικανικές επενδύσεις στη χώρα, τερματίζοντας την παρουσία της μαφίας στην Κούβα.[30]Το Λας Βέγκας θεωρήθηκε ως «ανοιχτή πόλη» όπου κάθε οικογένεια μπορεί να δραστηριοποιηθεί. Μόλις η Νεβάδα νομιμοποίησε τον τζόγο, οι μαφιόζοι γρήγορα επωφελήθηκαν καιη βιομηχανία των καζίνο έγινε πολύ δημοφιλής στο Λας Βέγκας. Από τη δεκαετία του 1940, οι οικογένειες της μαφίας από τη Νέα Υόρκη, το Κλίβελαντ, το Κάνσας Σίτι, το Μιλγουόκι καιτο Σικάγο είχαν συμφέροντα στα καζίνο του Λας Βέγκας. Πήραν δάνεια από το συνταξιοδοτικό ταμείο των Teamsters, μια ένωση που ήλεγχαν αποτελεσματικά και χρησιμοποίησαν νόμιμους επιχειρηματίες ως βιτρίνα γιατην κατασκευή νέων καζίνο.[31] Όταν τα χρήματα έμπαιναν στην αίθουσα καταμέτρησης, οι μαφιόζοι υπεξαιρούσαν τα μετρητά πριν καταγραφούν και έπειτα τα έδιναν στα αντίστοιχα αφεντικά τους.[31] Αυτά τα χρήματα δεν καταγράφηκαν ποτέ, αλλά το ποσό εκτιμάται σε εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια.
Λειτουργώντας στο παρασκήνιο η μαφία αντιμετώπισε μικρή ενόχληση από την επιβολή του νόμου. Οι τοπικές υπηρεσίες επιβολής του νόμου δεν είχαν τους πόρους ή τις γνώσεις γιατην αποτελεσματική καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος που διαπράχθηκε από μια μυστική κοινωνία πουδεν γνώριζαν ότι υπήρχε.[29] Πολλοί άνθρωποι εντός των αστυνομικών δυνάμεων καιτων δικαστηρίων απλώς δωροδοκήθηκαν, ενώ ο εκφοβισμός των μαρτύρων ήταν επίσης συχνός.[29]Το 1951, μια επιτροπή της Γερουσίας τωνΗΠΑη Επιτροπή Κεφόβερ αποφάσισε ότι μια «απαίσια εγκληματική οργάνωση», γνωστή ως Κόζα Νόστρα, λειτουργούσε στο έθνος.[7] Πολλοί ύποπτοι μαφιόζοι κλήθηκαν για ανάκριση, αλλά πολύ λίγοι κατέθεσαν και κανένας από αυτούς δεν έδωσε σημαντικές πληροφορίες. Το 1957, η αστυνομία της Νέας Υόρκης αποκάλυψε μια συνάντηση και συνέλαβε σημαντικές προσωπικότητες από όλη τη χώρα στο Απαλάχιαν της Νέας Υόρκης. Η εκδήλωση (που ονομάστηκε Σύσκεψη των Απαλάχιων) ανάγκασε το FBI να αναγνωρίσει το οργανωμένο έγκλημα ως ένα σοβαρό πρόβλημα στις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλαξε τον τρόπο μετον οποίο η επιβολή του νόμου το διερευνούσε.[7]Το 1963, οΤζο Βαλάτσι έγινε το πρώτο μέλος της μαφίας που αναγνώρισε τα αποδεικτικά στοιχεία του κράτους και παρείχε λεπτομερείς πληροφορίες για τις εσωτερικές λειτουργίες καιτα μυστικά της Κόζα Νόστρα. Τοπιο σημαντικό, είναι ότι αποκάλυψε την ύπαρξη της μαφίας στον νόμο, ο οποίος επέτρεψε το Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών να ξεκινήσει μια επιθετική επιχείρηση κατά του Εθνικού Συνδικάτου Εγκλήματος της μαφίας.[32] Μετά την κατάθεση του Βαλάτσι, η μαφία δεν μπορούσε πλέον να λειτουργεί πλήρως στο παρασκήνιο. Το FBI κατέβαλε πολύ περισσότερη προσπάθεια και πόρους γιατην έρευνα σε οργανωμένα εγκληματικά συνδικάτα σε εθνικό επίπεδο και δημιούργησε τοπικά γραφεία σε διάφορες πόλεις. Ωστόσο, ενώ όλα αυτά δημιούργησαν μεγαλύτερη πίεση στην μαφία, δεν έκανε τίποτα γιανα περιορίσει τις εγκληματικές τις δραστηριότητες με χαρισματικούς γκάνγκστερ, όπως οΤζον Γκότι, οΜάικλ ΦραντσίζκαιοΣάμι Γκράβανονα βρίσκονται στο προσκήνιο. Όμως αυξήθηκαν σημαντικά οι πληροφοριοδότες (ο Γκράβανο κατέθεσε εναντίον του Γκότι καιο Φραντσίζ άφησε πίσω τουτο οργανωμένο έγκλημα). Η ουσιαστική επιτυχία έγινε στις αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν τοFBI μπόρεσε να απαλλάξει τα καζίνο του Λας Βέγκας από τον έλεγχο της Μαφίας και έκανε μια αποφασιστική προσπάθεια γιανα χαλαρώσει την ισχυρή πίεση της μαφίας στα εργατικά συνδικάτα.
↑DeStefano, Anthony M (2008). King of the Godfathers: Big Joey Massino and the Fall of the Bonanno Crime Family" (στα Αγγλικά). Kensington Publishing Corp.
Gambetta, Diego (1996). The Sicilian Mafia : The Business of Private Protection (1st έκδοση). Cambridge, Mass.: Harvard University Press. ISBN9780674807426. OCLC34911262.
Wang, Peng (2017). The Chinese Mafia: Organized Crime, Corruption, and Extra-Legal Protection (First έκδοση). Oxford, United Kingdom. ISBN9780198758402. OCLC969637061.
Hill, Peter B. (2003). The Japanese mafia : Yakuza, law, and the state. Oxford: Oxford University Press. ISBN9780199291618. OCLC52486010.
United States. Congress. Senate. Select Committee on Improper Activities in the Labor or Management Field Publication. 1959. Select Committee On Improper Activities In The Labor Or Management Field, United States. Congress. Senate (1957). Investigation of Improper Activities in the Labor Or Management Field. U.S. Government Printing Office. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2011. Frank Zito Illinois.
Σχετικά πολυμέσα
.jpg)
.