Ελεονώρα (γεν. 13 Αυγούστου 1382), πέθανε σε βρεφική ηλικία.[9]
Ο Ιωάννης Α΄ δημιούργησε το"Τάγμα του Περιστεριού"μια στρατιωτική οργάνωση που επιβίωσε λίγο, διακρίθηκε για τις μεγαλοπρεπείς της γιορτές με γεύματα που περιείχαν κρέας περιστεριού.[10]Ο τελευταίος μονάρχης στοΑρμενικό Βασίλειο της ΚιλικίαςΛέων ΣΤ΄ της Αρμενίας από τονΟίκο των Λουζινιάν ήταν αιχμάλωτος τωνΜαμελουκων, ο Ιωάννης Α΄ τον απελευθέρωσε καιτον διόρισε κυβερνήτη στηνΜαδρίτη, την Βιγιαρεάλ καιτηνΑντούχαρ (1383).[11][12]
Βρέθηκε σε σκληρές εχθροπραξίες μετηνΠορτογαλία, ξεκίνησαν το 1282 αλλά συμφιλιώθηκαν όταν παντρεύτηκε τηνΒεατρίκη της Πορτογαλίας κόρη τουΦερδινάνδου Α΄ της Πορτογαλίας (14 Μαΐου 1383).[13]Μετον θάνατο του πεθερού του (22 Οκτωβρίου 1383) ο Ιωάννης Α΄ διεκδίκησε τον θρόνο της Πορτογαλίας χάρη στα δικαιώματα της συζύγου τουπου ήταν μοναδικό παιδί του Φερδινάνδου Α΄.[14] Ακολούθησε εμφύλιος πόλεμος και αναρχία που συγκλόνισε την Πορτογαλία γιαμια τριετία (1383 - 1385), οι διεκδικητές ήταν ο Ιωάννης Α΄ της Καστίλης καιο Ιωάννης των Αβίς, ετεροθαλής αδελφός του Φερδινάνδου Α΄. ΣτηνΜάχη της Αλζουμπαρόταπου ακολούθησε (14 Αυγούστου 1385) ο Ιωάννης της Καστίλης συνετρίβη καιο Ιωάννης των Αβίς στέφτηκε νέος βασιλιάς σανΙωάννης Α΄ της Πορτογαλίας ή "Ιωάννης ο Μέγας".[15][16]
Ο Άγγλος πρίγκιπας Ιωάννης της Γάνδης ήταν άλλος ένας σκληρός διεκδικητής του θρόνου χάρη στα δικαιώματα που είχε η δεύτερη σύζυγος τουΚωνσταντία της Καστίλης, δούκισσα του Λάνκαστερ μεγαλύτερη κόρη του θείου τουΠέτρου της Καστίλης.[17][18]Ο Ιωάννης Α΄ της Καστίλης εξαγόρασε τα δικαιώματα του Άγγλου πρίγκιπα μετον γάμο του μεγαλύτερου γιουκαι διαδόχου του Ερρίκου Γ΄ μετηνΑικατερίνη του Λάνκαστερ κόρη του Ιωάννη της Γάνδης και της Κωνσταντίας.[19][20]Η γαμήλια συνθήκη επικυρώθηκε στηνΜπαγιόν.[21]Η πολιτική κατάσταση στην Πορτογαλία ήταν έκρυθμη στις αρχές του 1383, η Βεατρίκη ορίστηκε διάδοχος του θρόνου μετά τον πρόωρο θάνατο τωνδυο μικρότερων αδελφών της (1380, 1382). Ο γάμος της έγινε για πολιτικούς λόγους, ο Φερδινάνδος Α΄ ακύρωσε πολλές φορές τον γάμο της κόρης τουμετον Ιωάννη Α΄ της Καστίλης μέχρι τελικά να γίνει. Ο Ιωάννης από την άλλη είχε χάσει την προηγούμενη χρονιά την πρώτη του σύζυγο Ελεονώρα της Αραγωνίας (1382) και δέχτηκε με μεγάλη χαρά τον γάμο μετην διάδοχο του Πορτογαλικού θρόνου. Η γαμήλια τελετή έγινε στον Καθεδρικό ναό τουΜπαδαχόθ (17 Μαΐου 1383), η Βεατρίκη ήταν μόλις 10 ετών. Ο Φερδινάνδος Α΄ πέθανε αμέσως μετά καιη σύζυγος του Ελεονώρα Τέλες ντε Μενέζες ανακήρυξε τον εαυτό της αντιβασίλισσα και κηδεμόνα για λογαριασμό της κόρης καιτου γαμπρού της αλλά η αντιβασίλισσα έγινε μισητή σε πολλές Πορτογαλικές πόλεις.[22]Οι Πορτογάλοι είχαν την υποψία ότι η Ελεονώρα ήθελε να διαλύσει το βασίλειο τους, νατο ενώσει μετοΣτέμμα της Καστίληςκαινατο κάνει επαρχία του.[23] Όταν έμαθε τον θάνατο του πεθερού τουο Ιωάννης Α΄ διέταξε την Ελεονώρα να αναλάβει την κηδεμονία της κόρης της ανκαιο ίδιος δεντην αναγνώρισε ρητά σαν αντιβασίλισσα.[24]
Ο θυρεός του Ιωάννη Α΄ της Καστίλης αποτελείται από τον θυρεό της Καστίλης-Λεόν (αριστερά) και της Πορτογαλίας (δεξιά).
Η διαταγή δόθηκε στηνΛισαβόνα, την Σανταρέμ και μετά την δολοφονία του κόμη Αντέιρο σε όλες τις Πορτογαλικές πόλεις. Η εθνική Πορτογαλική εξέγερση μετον Ιωάννη μικρότερο ετεροθαλή αδελφό του Φερδινάνδου Α΄ και αρχηγό του Τάγματος των Αβίς οδήγησε στον εμφύλιο πόλεμο την τριετία 1383 - 1385. Ο Ιωάννης Α΄ της Καστίλης επιτέθηκε στην Πορτογαλία στα τέλη του Δεκεμβρίου του 1383 προκειμένου να διεκδικήσει τα δικαιώματα τουστον θρόνο για λογαριασμό της συζύγου του.[25]Η τριετής σύγκρουση τελείωσε τον Αύγουστο του 1585 μετην οριστική ήττα της Καστίλης στην μάχη της Αλζουμπαρότα (14 Αυγούστου 1585).[26]Ο Ιωάννης των Αβίς στέφτηκε αμέσως μετά την μάχη νέος βασιλιάς της Πορτογαλίας, ο Ιωάννης της Καστίλης καιη Βεατρίκη δεν διεκδίκησαν ξανά τον θρόνο αλλά μέχρι το τέλος της ζωής τους έλεγαν τον εαυτό τους αντίστοιχα βασιλιά και βασίλισσα της Πορτογαλίας.
Τα Πορτογαλικά Κορτέζ συνεκλήθησαν με θέμα την διαδοχή στον θρόνο της Πορτογαλίας (2 Απριλίου 1383) και αποφάσισαν τον γάμο ανάμεσα στην Βεατρίκη καιτον Ιωάννη Α΄ της Καστίλης. Μετον θάνατο του βασιλιά Φερδινάνδου Α΄ χωρίς αρσενικούς απογόνους το στέμμα θα περνούσε στην Βεατρίκη καιο σύζυγος της θα γινόταν αυτόματα τιτλούχος βασιλιάς της Πορτογαλίας.[27]Ο Ιωάννης Α΄ της Καστίλης αυτοανακηρύχτηκε βασιλιάς της Πορτογαλίας αλλά τα Πορτογαλικά καιτα Ισπανικά Κορτέζ δεν συμφωνούσαν να ενωθούν τα στέμματα ανάμεσα στις δυο χώρες.[28]Η Ελεονώρα χήρα του Φερδινάνδου Α΄ θα παρέμενε αντιβασίλισσα της Καστίλης μέχρι η Βεατρίκη να αποκτήσει γιοκαινα φτάσει σε ηλικία 14 ετών ώστε να μπορέσει να ανέβει στον θρόνο χάρη στα δικαιώματα των γονέων του.[29] Άν η Βεατρίκη πέθαινε χωρίς παιδιά το στέμμα θα περνούσε στις αδελφές της, ανκαι εκείνες πέθαιναν άτεκνες το στέμμα θα περνούσε στον μεγαλύτερο γιοτου Ιωάννη Α΄ Ερρίκο Γ΄ της Καστίλης αγνοώντας τους απογόνους της Ινές ντε Κάστρο.[30]Ο παπικός απεσταλμένος στα βασίλεια της Καστίλης, της Αραγωνίας, της Πορτογαλίας και της Ναβάρρας Πέντρο ντε Λούνα ανακήρυξε τον γάμο στην Έλβας (14 Μαΐου 1383) που πραγματοποιήθηκε τελικά στον Καθεδρικό ναό του Μπαδαχόλ (17 Μαΐου 1383).[31] Ένα συμβούλιο από ευγενείς της Καστίλης ορκίστηκε πίστη στην συνθήκη και συμφώνησαν να εκθρονίσουν τον βασιλιά τους αντην παραβιάσει (22 Μαΐου 1383), το ίδιο έγινε καιμε Πορτογάλους ευγενείς ανάμεσα στους οποίους βρισκόταν καιο αρχηγός του Τάγματος του Αβίς.[32]
Ο Ιωάννης των Αβίς, και μετέπειτα βασιλιάς της Πορτογαλίας, Ιωάννης Α΄ ο Μέγας.
Ο Φερδινάνδος Α΄ της Πορτογαλίας πέθανε (22 Οκτωβρίου 1183) καιη χήρα του Ελεονώρα ανακηρύχτηκε σύμφωνα με τους όρους της συνθήκης αντιβασίλισσα και κηδεμόνας στο όνομα της ανήλικης κόρης της καιτου γαμπρού της. Η Ελεονώρα βασίλευσε από τότε μετον ερωμένο της Τζοάο Φερνάντες Αντέιρο δεύτερο κόμη του Ουρέμ ή "Κόντε Αντέιρο"με καταγωγή από τηνΓαλικίαπου είχε διατελέσει Καγκελάριος του Φερδινάνδου, αυτό εξόργισε την αριστοκρατία και τις ανώτερες τάξεις. Ο Ιωάννης Α΄ της Καστίλης καιη Βεατρίκη έμαθαν γιατον θάνατο του Φερδινάνδου ενώ βρισκόντουσαν στην αυλή τους στηνΣεγόβια. Ο αρχηγός του Τάγματος των Αβίς έστειλε γράμμα στον Ιωάννη με προτροπές να ανακηρυχτεί βασιλιάς χάρη στα δικαιώματα της συζύγου τουκαινα αναλάβει ο ίδιος την αντιβασιλεία.[33]Ο γιος της Ινές ντε Κάστρο Ιωάννης, δούκας της Βαλένσια ντε Κάμποςκαιο αδελφός τουΝτενίς του Θιφουέντες φυλακίστηκαν στοΑλκάθαρ της Σεβίλλης ή στοΤολέδογιαναμην υπάρχουν προβλήματα διεκδίκησης.[34]Ο Ιωάννης Α΄ συνάντησε τον Αλφόνσο Λόπεζ ντε Τεζάντα στοΣυμβούλιο του Μονταλμπάνκαιτον έστειλε στην βασιλομήτωρ με οδηγίες να ανακηρύξει τον ίδιο καιτην σύζυγο του Βεατρίκη βασιλείς της Πορτογαλίας.[35]Η ανακήρυξη έγινε πρώτα στην Λισαβόνα καιστην Σανταρέμ και μετά την δολοφονία του κόμη Αντέιρο σε ολόκληρη την χώρα.[36]Ο Ιωάννης Α΄ της Καστίλης οικειοποιήθηκε τον τίτλο καιτα σύμβολα του βασιλιά της Πορτογαλίας, αναγνωρίστηκε και από τον αντίπαπα της Αβινιόν.[37]Ο επίσκοπος της Γκουάρντα και Καγκελάριος της Βεατρίκης Αλφόνσο Κορρέια του δήλωσε ότι έχει την υποστήριξη του λαού και ζήτησε την συγκρότηση στρατού.[38]Μετην σύζυγο του μπήκε στην Πορτογαλία και ανακήρυξε τον εαυτό του βασιλιά ανκαι επίσημα ήταν μόνο διεκδικητής.[39]
Ο Ιωάννης Α΄ της Καστίλης είχε στόχο να μετατρέψει την Πορτογαλία σε προτεκτοράτο της Καστίλης καινα ενισχύσει την Ισπανική χερσόνησο από τις επιθέσεις των βόρειων ισχυρών γειτόνων της.[40]Οι Πορτογάλοι από την άλλη στο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού τους φοβήθηκαν το μονοπώλιο στο Ισπανικό εμπόριο καιτην απώλεια της ανεξαρτησίας της χώρας τους πουθα μετατρεπόταν σε Ισπανική επαρχία. Ο αρχηγός του Τάγματος των Αβίς έδωσε το σύνθημα γιατην επανάσταση που ξέσπασε στα βασιλικά ανάκτορα, οι επαναστάτες δολοφόνησαν τον ερωμένο της βασιλομήτωρος κόμη Αντέιρο.[41]Η επανάσταση μετην υποκίνηση του Αλβάρο Παίς μεταδόθηκε αργότερα καιστον απλό λαό.[42][43]Την εποχή πουη Λισαβόνα πολιορκήθηκε από τους Καστιλιανούς (1383) ο επίσκοπος Μαρτίνο Άνες θανατώθηκε, τον έριξαν από τον βόρειο πύργο του Καθεδρικού ναού της Λισαβόνας επειδή υπήρχαν υποψίες ότι είχε συνομιλίες μετον εχθρό.[44]Η επανάσταση μεταδόθηκε ταχύτατα σε όλες τις επαρχίες της Πορτογαλίας και κόστισε την ζωή σε πολλούς ανώτερους κληρικούς, ανάμεσα τους η ηγουμένη της Βενεδικτινής μονής στηνΈβορακαιο προϊστάμενος της Κολλεγιακής εκκλησίας τουΓκιμαράες.[45]Ο ναύαρχος της Πορτογαλίας Λανθαρότε Πεσσάνα θανατώθηκε στοκάστρο της Μπέχα.[46]Η επανάσταση είχε την υποστήριξη του απλού λαού αλλά η αριστοκρατία ήταν αδιάφορη, η βασιλομήτωρ Ελεονώρα δραπέτευσε από την βασιλική αυλή και βρήκε καταφύγιο στα κτήματα της στο Αλενκέρ, κάλεσε καιτον γαμπρό της Ιωάννη Α΄ της Καστίλης για βοήθεια.[47]
Ο Αλβάρο Παίς έκανε πρόταση γάμου στην βασιλομήτωρ Ελεονώρα καινα αναλάβουν μαζί την αντιβασιλεία αλλά εκείνη το αρνήθηκε, όταν έμαθαν ότι ο βασιλιάς της Καστίλης ετοιμάζει επίθεση ο Ιωάννης των Αβίς εξελέγη αντιβασιλιάς και υπερασπιστής του βασιλείου (16 Δεκεμβρίου 1383).[48]Ο διακεκριμένος δικαστικός Ζοάο ντας Ρέγκρας διορίστηκε Καγκελάριος καιο λαμπρός στρατηγός Νούνο Άλβαρες Περέιρα Κοντόσταυλος, ζήτησαν επίσης από την Αγγλία να επέμβει για βοήθεια.[49][50]Ο Ιωάννης των Αβις πολιόρκησε την βασιλομήτωρ στην Αλενκέρ, η ίδια δραπέτευσε στο Σανταρέμ και άρχισε να προετοιμάζει την άμυνα της Λισαβόνας. Η Ελεονώρα προσπάθησε να συγκροτήσει έναν μεγάλο στρατό και ζήτησε βοήθεια από τον Ιωάννη Α΄ ο οποίος αποφάσισε να εγκαταλείψει την Καστίλη καινα μετέβη στην Πορτογαλία μέχρι να κερδίσει τα κληρονομικά του δικαιώματα. Την διακυβέρνηση της Καστίλης την άφησε όσο απουσίαζε σε συμβούλιο αντιβασιλείας υπό την προεδρία του μαρκησίου της Βιγιένα, του αρχιεπισκόπου του Τολέδο καιτου Στιούαρτ του βασιλείου. Ο Ιωάννης Α΄ της Καστίλης έφυγε γιατην Σανταρέμ μαζί μετην Βεατρίκη, ζήτησαν να αναλάβουν την διακυβέρνηση της Πορτογαλίας (13 Ιανουαρίου 1384) και κάλεσαν τους ευγενείς να ορκιστούν πίστη στο βασιλικό ζεύγος. Η Ελεονώρα είχε συνωμοτήσει εναντίον του ινφάντη Ιωάννη και φυλακίστηκε στο μοναστήρι της Τορντεσίλας αφού κατηγορήθηκε ότι είχε παραβιάσει τους όρκους που έκανε στην συμφωνία διαδοχής.[51]
Το μεγαλύτερο μέρος της Πορτογαλέζικης αριστοκρατίας τον υποστήριζε αλλά ο Ιωάννης Α΄ της Καστίλης δεν είχε τις προηγούμενες επιτυχίες τουκαι απέτυχε να κατακτήσει την Λισαβόνα καιτηνΚοΐμπρα. Άφησε φρουρές με οπαδούς του στις πόλεις που είχε κατακτήσει και επέστρεψε στην Καστίλη (3 Σεπτεμβρίου 1384), ζήτησε στην συνέχεια βοήθεια από τον βασιλιά της Γαλλίας. Την ίδια περίοδο ο αρχηγός του Τάγματος των Αβίς κέρδισε πολλές περιοχές πιστές στους αντιπάλους του, κατέκτησε τηνΑλμάδακαιτην Αλενκέρ αλλά απέτυχε να κατακτήσει την Σίντρα, την Τόρρες Βέλας καιτην Τόρρες Νόβας. Τον Μάιο του 1385 μετέβη στην Κοΐμπρα, συγκάλεσε τα Πορτογαλικά Κορτές πουτον ανακήρυξαν νέο βασιλιά ως Ιωάννη Α΄ της Πορτογαλιας (11 Απριλίου 1385).[52][53]Η πράξη αυτή του Ιωάννη των Αβίς ήταν κάποιο αντίβαρο στον βασιλιάς της Καστίλης που είχε ανακηρύξει και εκείνος τον εαυτό του ανεπίσημα βασιλιά της Πορτογαλίας. Ο νέες μονάρχης μετά τις πρώτες ήττες του ανέκαμψε και κατέλαβε το μεγαλύτερο μέρος της βόρειας Πορτογαλίας με τις πόλεις Βιάνα ντο Καστέλο, ΜπράγκακαιΓκιμαράες.[54]
Ο Ιωάννης Α΄ της Καστίλης μετην συνοδεία Γαλλικού ιππικού επιτέθηκε στην Πορτογαλία τον Ιούλιο του 1385 με στόχο να κατακτήσει την Λισαβόνα καινα εκθρονίσει τον Ιωάννη των Αβίς.[55][56]Οι καταστροφικές ήττες στο Τρανκόζο τον Μάιο του 1385 και στην μάχη της Αλζουμπαρότα τον Αύγουστο του 1385 τερμάτισαν όλες τις ελπίδες τουνα ανακηρυχτεί ξανά βασιλιάς της Πορτογαλίας. Ο Ιωάννης Α΄ δραπέτευσε στην Σανταρέμ και από εκεί κατεβαίνοντας τον ποταμό Τάγο συνάντησε τον στόλο του κοντά στην Λισαβόνα. Ο Ισπανικός στόλος επέστρεψε τον Σεπτέμβριο στην Καστίλη καιο Ιωάννης των Αβίς κέρδισε τις περισσότερες περιοχές που είχαν κατακτήσει οι αντίπαλοι τουκαι ήταν πιστές στον Ιωάννη της Καστίλης καιστην Βεατρίκη. Η Βιγιαρεάλ, η Τσάβες καιη Μπραγκάντσα υποτάχθηκαν στα τέλη του Μαρτίου του 1386 και η Αλμέιντα στις αρχές του Ιουνίου του 1386.[57]
Ο Ιωάννης Α΄ της Καστίλης καιη Βεατρίκη δεν είχαν δικά τους παιδιά, ανκαι μερικά βιβλία αργότερα και μερικά γενεαλογικά δέντρα καταγράφουν έναν γιομετο όνομα Μιγκέλ.[58]Οι σύγχρονες πηγές ωστόσο δεν αναφέρουν τίποτε γιατο γεγονός. Αν ισχύουν οι ημερομηνίες, η μητέρα τουτον γέννησε σε ηλικία μόλις 10 ετών· πιθανότατα πρόκειται για σύγχυση μετον Μιγκέλ ντα Πας, κάποιον εγγονό τωνΚαθολικών βασιλέων.[59]Ο Ιωάννης Α΄ της Καστίλης πέθανε σε ατύχημα στοΑλκαλά ντε Ενάρες, όταν έπεσε από το άλογό του (9 Οκτωβρίου 1390), όπου βρισκόταν υπό την συνοδεία ελαφρών ιππέων που ήταν γνωστοί σαν"φανφάρες", καθώς ήταν ντυμένοι με Αραβικές ενδυμασίες.[60][61]Ο θάνατός του διατηρήθηκε μυστικός πολλές ημέρες από τον καρδινάλιο Πέντρο Τενορίο, στον οποίο ανέφεραν ότι απλά τραυματίστηκε. Ο γιος και διάδοχός του Ερρίκος Γ΄ ήταν ακόμα ανήλικος και έπρεπε να δημιουργηθεί ένα συμβούλιο κηδεμονίας γιανα κυβερνήσει στο όνομά του. Το σώμα του νεκρού Ιωάννη Α΄ μεταφέρθηκε στο Τολέδο καιη ταφή του έγινε στο"Παρεκκλήσι των νέων μοναρχών"στονΚαθεδρικό ναό του Τολέδο.[62][63]
↑Cayetano Rosell; Pedro Lopez de Ayala; Fernan Perez de Guzman; Diego de Valera; Diego Enriquez del Castillo; Fernando del Pulgar; Lorenzo Galindez de Carvajal; Andres Bernaldez (1877). Cronicas de los reyes de Castilla
↑"Monuments to the Birds: Dovecotes and Pigeon Eating in the Land of Fields". Gastronomica: The Journal of Food and Culture. University of California Press. 5 (2): 50–59. Spring 2005.
↑Vahan M. Kurkjian (1 March 2008). A History of Armenia. Indo-European Publishing. σ. 222.
↑Jesus Callejo (2001). Un Madrid insolito: guia para dejarse sorprende
↑Armando Cortesao (1971). History of Portuguese cartography. Junta de Investigacoes do Ultramar. σ. 78.
↑Bailey W. Diffie; George D. Winius (1977). Foundations of the Portuguese Empire: 1415 - 1580
↑Santiago de Alvarado y de la Pena (1826). Elementos de la historia general de Espana desde el diluvio universal hasta el anos de 1826 o sea Resumen Cronologico de todos los principales sucesos ocurridos en nuestra nacion desde su fundacion hasta el dia
Anne Commire (1 September 2000). Women in World History. Gale.
Antonio Ballesteros y Beretta (1922). Historia de España y su influencia en la historia universal
Armando Cortesao (1971). History of Portuguese cartography. Junta de Investigacoes do Ultramar.
Bailey W. Diffie; George D. Winius (1977). Foundations of the Portuguese Empire: 1415 - 1580
Cayetano Rosell; Pedro Lopez de Ayala; Fernan Perez de Guzman; Diego de Valera; Diego Enriquez del Castillo; Fernando del Pulgar; Lorenzo Galindez de Carvajal; Andres Bernaldez (1877). Cronicas de los reyes de Castilla
H. J. A. Sire (1996). The Knights of Malta
Henry Smith Williams (1907). Spain and Portugal
Henry Morse Stephens (1891). Portugal
Paul Buck (2002). Lisbon: A Cultural and Literary Companion
Vahan M. Kurkjian (1 March 2008). A History of Armenia. Indo-European Publishing.
_Virgen_de_Tobed_(cropped).jpg)
.svg)
.svg)
_-_Lissabon_Museu_Nacional_de_Arte_Antiga_19-10-2010_16-12-61.jpg)
