Ο Πέτρος Δ΄ ήταν μεγαλύτερος υιός τουΑλφόνσου Δ΄ της Αραγωνίαςκαι της πρώτης συζύγου τουΤερέζας Κόμισσας του Ουρζέλ κόρης του Γκομπάλντ ντ' Εντένσα.[1]ΟΙάκωβος Γ΄ της Μαγιόρκας εκθρονίστηκε καιτον διαδέχθηκε ο Πέτρος Δ΄ (1344). Ο Πέτρος Δ΄ κληρονόμησε όλα τα εδάφη του πατέρα του εκτός από τηνΚομητεία του Ουρζέλτην οποία πήρε ο μικρότερος αδελφός τουΙάκωβος Α΄ του Ουρζέλ. Την περίοδο της βασιλείας του έκανε έντονες προσπάθειες να επεκτείνει το βασίλειο τουμε συνεχείς πολέμους μετηΣαρδηνία, τηΣικελία, τη νότια Ιταλία, την Ελλάδα και τις Βαλεαρίδες. Ο Πέτρος Δ΄ κέρδισε με τους συνεχείς του πολέμους μετην Ελλάδα το Δουκάτο των Αθηνών καιτο Δουκάτο των Νέων Πατρών (1381).
Όταν διαδέχτηκε τον πατέρα τουστοΒασίλειο της Αραγωνίας συγκάλεσε ένα ΚοινοβούλιοστηΣαραγόσαπου προχώρησε στη στέψη του, ο αρχιεπίσκοπος της Σαραγόσα ενοχλήθηκε έντονα αφού από την εποχή τουΠέτρου Β΄ της Αραγωνίαςη στέψη γινόταν από τον πάπα. Η πράξη αυτή προκάλεσε σύμφωνα με μετέπειτα αναφορές μεγάλη "αγανάκτηση", εγγυήθηκε ωστόσο τα προνόμια και τις ελευθερίες της εκκλησίας.[1][2]Την εποχή που βρισκόταν στη Σαραγόσα δέχτηκε μια αποστολή από τοΒασίλειο της Καστίληςπουτου ζήτησε να επικυρώσει τις δωρεές του πατέρα τουστη θετή του μητέρα Ελεονώρα αλλά απέφυγε να δώσει σαφή απάντηση.[2]
Όταν ολοκληρώθηκαν οι γιορτές στη Σαραγόσα ο Πέτρος πήγε στηΒαλένθιαγιανα δεχτεί νέα στέψη, στον δρόμο του σταμάτησε στηΛιέιδα, κατοχύρωσε τις Διατάξεις του Καταλανικού Συντάγματος και δέχτηκε την υποταγή των Καταλανών υπηκόων του. Η πράξη αυτή προσέλαβε τηΒαρκελώνηστην οποία γινόταν παραδοσιακά η τελετή αλλά ο Πέτρος Δ΄ ισχυρίστηκε ότι η Λιέιδα βρισκόταν στον δρόμο τουγιατη Βαλένθια.[3] Όταν έφτασε στη Βαλένθια εξέτασε το θέμα της κληρονομιάς της θετής του μητέρας, της στέρησε όλα τα έσοδα και κήρυξε παράνομο τον προστάτη της Πέτερ Πονς της Λεόν και της Τζέρικα.[2]
Ο Πέτρος της Τζέρικα είχε ωστόσο πολλούς οπαδούς καιο Πέτρος Δ΄ αναγκάστηκε μετη μεσολάβηση του πάπα να υποχωρήσει (1338), συμφιλιώθηκε μετην Τζέρικα καιη θετή του μητέρα δέχτηκε τα εδάφη καιτα δικαιώματα της.[4]Ο Πέτρος Δ΄ βρέθηκε ταυτόχρονα σε μεγάλο κίνδυνο μεμια νέα επίθεση από τοΜαρόκομε στόχο την Καστίλη καιτη Βαλένθια.
Παντρεύτηκε τηΜαρία της Ναβάρρας, δεύτερη κόρη τουΦιλίππου Γ΄ της Ναβάρραςκαι της Ιωάννας Β΄ της Ναβάρρας (1338).[4]Τον Μάιο του 1339 συμμάχησε μετονΑλφόνσο ΙΑ΄ της Καστίλης εναντίον του Μαρόκου αλλά ο στόλος τουδεν είχε σημαντική συμβολή στημάχη τουΡιο Σαλάντο (30 Οκτωβρίου 1340) που ακολούθησε.[3]
Ένα από τα πρώτα προβλήματα που αντιμετώπισε ο Πέτρος ήταν ο γαμπρός του Ιάκωβος Γ΄ της Μαγιόρκας που είχε παντρευτεί την αδελφή τουΚωνσταντία της Αραγωνίας. Ο Ιάκωβος Γ΄ είχε αναβάλει δυο φορές να ορκιστεί υποτέλεια απέναντι στον Πέτρο που ήταν ο φεουδαρχικός του κυρίαρχος, τελικά την έδωσε αλλά με δικούς του όρους (1319).[3]Η μεγάλη οικονομική άνοδος της Μαγιόρκας με εμπόρους που είχαν δημιουργήσει ανεξάρτητες αγορές καιμε μεγάλα προνόμια στη δυτική Μεσόγειο απείλησε την κυριαρχία της Βαρκελώνης.[3]Τα χρυσά νομίσματα που έκοψε τοΒασίλειο της Μαγιόρκαςκαιτα μεγάλα προνόμια που της είχαν παραχωρήσει η Γαλλία καιη Ιταλία έπληξαν σημαντικά τον Πέτρο, ο Ιάκωβος Γ΄ συμμάχησε επιπλέον μετον σουλτάνο του Μαρόκου Αμπουαλ-Χασσάν εχθρό του Πέτρου.[3]Η οργή του Πέτρου δεν έφερε όμως κανένα αποτέλεσμα μέχρι την εποχή πουο Ιάκωβος Γ΄ απειλήθηκε από τους Γάλλους ύστερα από διαφωνίες που είχε μεταξύ τους γιατην κατοχή τουΜονπελιέ, κάλεσε τους Αραγωνέζους σε βοήθεια.[5][6]Ο Πέτρος Δ΄ κάλεσε τον Ιάκωβο Γ΄ στην αυλή του περισσότερο γιανα προσβάλει τους Γάλλους παρά να υπερασπιστεί τον γαμπρό τουανκαι γνώριζε ότι δενθα ερχόταν, δεν εμφανίστηκε πραγματικά ούτε ο Ιάκωβος ούτε άλλος εκπρόσωπος τουκαιο Πέτρος δήλωσε ότι δεν έχει καμιά υποχρέωση απέναντι του.[5][6]
Ανδριάντας του Πέτρου Δ΄ της Αραγωνίας στηΜονή Πομπλέτ.
Ο Πέτρος Δ΄ ξεκίνησε τις νομικές διαδικασίες εναντίον του Ιακώβου Γ΄ με στόχο την εκδίωξη του, δήλωσε ότι η κυκλοφορία των νομισμάτων του Ιακώβου στη Ρουσιγιόν καιτηΣερδάνια ήταν παράβαση της συμφωνίας γιατο βασιλικό μονοπώλιο των νομισμάτων.[5][6]Το ζήτημα ήταν υπό αμφισβήτηση χάρη στα αρχαία έθιμα που επικρατούσαν στη Ρουσιγιόν καιτη Σερδάνια αλλά ο Πέτρος Δ΄ σε κάθε περίπτωση ήταν αποφασισμένος να προχωρήσει. ΟΠάπας Κλήμης ΣΤ΄ παραχώρησε στον Ιάκωβο Γ΄ το δικαίωμα να έρθει στη Βαρκελώνη καινα δώσει διάλεξη μπροστά στους απεσταλμένους του.[5][6]Ο Πέτρος μετη σειρά του διέσπειρε φήμες ότι ο Ιάκωβος είχε στόχο νατον συλλάβει.[5][6]Ο Ιάκωβος από φόβο μήπως ο Ιάκωβος εκμεταλλευτεί την απουσία τουγιανα επιτεθεί στη Μαγιόρκα επέστρεψε στο νησί και οργάνωσε την άμυνα του.[7]Ο Πέτρος Δ΄ δήλωσε τον Φεβρουάριο του 1343 ότι ο Ιάκωβος της Μαγιόρκας ήταν υποτελής του, έκανε κατάσχεση στο βασίλειο καιτα εδάφη του.[5][7]
Οι νομικές διαδικασίες ολοκληρώθηκαν καιο Πέτρος Δ΄ αποφάσισε να επιτεθεί καινα καταλάβει τη Μαγιόρκα μετο πλεονέκτημα ότι οι κάτοικοι του νησιού θατον υποστηρίξουν χάρη στους σκληρούς φόρους που τους είχε επιβάλει ο γαμπρός του.[7]Τον Μάιο ένας στόλος από τηνΑλχεθίρας επιτέθηκε στη Μαγιόρκα και νίκησε τον στόλο του Ιακώβου Γ΄ στημάχη του Σάντα Πόνκα.[5][7]Ο Πέτρος δέχτηκε την υποταγή όλων των κατοίκων τωνΒαλεαρίδωνκαι δέχτηκε τα προνόμια που είχαν τα νησιά από τονΙάκωβο Α΄.[8]Ο Ιάκωβος Γ΄ εκλιπαρούσε ειρήνη και ζήτησε από τον πάπα Κλήμη να μεσολαβήσει αλλά ο Πέτρος Δ΄ επιτέθηκε και κατέλαβε τη Ρουσιγιόν καιτη Σερδάνια.[5][7]Ο Ιάκωβος δήλωσε την υποταγή τουμετην ελπίδα να παραμείνει ένας μικρός υποτελής μονάρχης.[5][7]Ο Πέτρος δήλωσε τον Μάρτιο ότι οι Βαλεαρίδες ενσωματώθηκαν στο βασίλειο της Αραγωνίας καισε νέα τελετουργική στέψη ανακηρύχθηκε βασιλιάς των νησιών.[7][8]
Τα σύμβολα του Πέτρου Δ΄ της Αραγωνίας όπως εμφανίζονται στη βασιλική πύλη στηΜονή Πομπλέτ.
Μετη"Συνθήκη της Μαδρίτης"ο Πέτρος Δ΄ ήταν υποχρεωμένος να βοηθήσει τον Αλφόνσο ΙΑ΄ της Καστίλης στην πετυχημένη επίθεση που έκανε στην Αλχεθίρας (1344) καιστην αποτυχημένη προσπάθεια να υπερασπιστεί τοΓιβραλτάρ από μια Μαροκινή αντεπίθεση (1349).
Ο Πέτρος Δ΄ δεν είχε γιους, συνεπώς διάδοχος τουστον θρόνο ήταν ο μικρότερος αδελφός του Ιάκωβος Α΄ του Ουρζέλ. Ο Πέτρος ήταν απρόθυμος νατον ορίσει διάδοχο, όρισε την κόρη του Κωνσταντία παρά το γεγονός ότι οι προκάτοχοι του Ιάκωβος Α΄ και Αλφόνσος Δ΄ είχαν αποκλείσει τις γυναίκες κληρονόμους από τον θρόνο. Ζήτησε από τον Ιάκωβο νατου παραδώσει τη θέση του Πραίτορα που παραδοσιακά ήταν η δεύτερη ύστερα από αυτή του βασιλιά. Ο Ιάκωβος δραπέτευσε στη Σαραγόσα, εκεί κέρδισε την εμπιστοσύνη πολλών ευγενών που υποσχέθηκαν νατον βοηθήσουν να κερδίσει τη θέση του μονάρχη. Ο Πέτρος Δ΄ από φόβο για εξέγερση εναντίον του παραχώρησε στον Ιάκωβο ένα Κορτές στη Σαραγόσα, τον διόρισε ξανά Πραίτορα και ανακάλεσε την απόφαση τουνα ορίσει διάδοχο την Κωνσταντία. Την ίδια εποχή ο Πέτρος είχε μεγάλα προβλήματα μεμια κρίση στηΣαρδηνία. Ο Ιάκωβος πέθανε αιφνίδια και πρόωρα (1347) και πολλοί είχαν την υποψία ότι δηλητηριάστηκε με εντολή του Πέτρου, η Αραγωνική Ένωση εξασθένησε σημαντικά με κίνδυνο να διαλυθεί.
Ο Πέτρος βρέθηκε αντιμέτωπος μετην"Ένωση της Βαλένθιας"που είχε έδρα τηΒαλένθιακαι πήρε το όνομα της από την αντίστοιχη "Ένωση της Αραγωνίας". ΣτοΣαγούντο αναγκάστηκε να ορίσει Πραίτορα τον μικρότερο ετεροθαλή αδελφό του Φερδινάνδο, έκανε μεγάλες παραχωρήσεις της εξουσίας τουγιανα ηρεμήσουν οι Ενωσίτες, ο ίδιος καιη σύζυγος του χόρεψαν μετον απλό λαό γιανα εκδηλώσουν την υποταγή τους. ΗΜαύρη πανώληπου ξέσπασε τον Μάιο του 1348 στάθηκε τελικά σωτηρία γιατον ίδιο τον Πέτρο επειδή του επέτρεψε να οργανώσει την αντεπίθεση του, συγκέντρωσε έναν στρατό οπαδών του, επιτέθηκε στους Ενωσίτες και τους συνέτριψε στημάχη της Επίλα (21 Ιουλίου 1348). Ο Πέτρος εκτέλεσε 13 αρχηγούς από την"Ένωση της Βαλένθιας", αυτό ήταν γιατα δεδομένα του 14ου αιώνα μια σημαντική εκδήλωση μεγαλοπρέπειας, αφού πείστηκε ναμην ισοπεδώσει την πόλη έσπειρε αλάτι και εκτέλεσε πολλούς συνωμότες. Στο τέλος γιανα τιμωρήσει τους αρχηγούς έλιωσε την καμπάνα μετην οποία η Ένωση καλούσε τους οπαδούς της να συγκεντρωθούν και έριξε το λιωμένο μέταλλο στους λαιμούς τους, ο ίδιος δήλωσε ότι το έκανε "να δοκιμάσουν το ποτό του".
Δουκάτο της Σαρδηνίας ή "Αλφονσίνο"την εποχή του Πέτρου Δ΄ της Αραγωνίας.
Το 1356 βρέθηκε σε σύγκρουση μετονΠέτρο της Καστίληςστον πόλεμο που έμεινε γνωστός ως "Πόλεμος τωνΔυο Πέτρων", έληξε μετη Συνθήκη τουΑλμαθάν χωρίς νικητή (1375) λόγω της μαύρης πανώλης και πολλών φυσικών καταστροφών. Κατέκτησε τηΣικελία (1377) αλλά η διοίκηση του νησιού δόθηκε στονγιοτου Μαρτίνο. Το υπόλοιπο διάστημα της βασιλείας τουο Πέτρος Δ΄ βρέθηκε σε συνεχείς συγκρούσεις μετον γενικό εισαγγελέα της Αραγωνίας Νικολά Έιμεριχ. Ο Ιάκωβος Γ΄ επιτέθηκε στη Μαγιόρκα αλλά ηττήθηκε στημάχη του Λιουκμαζιόρστην οποία και σκοτώθηκε (25 Οκτωβρίου 1349). Μετά τον θάνατο του Ιακώβου Γ΄ ο Πέτρος επέτρεψε στονγιοτουΙάκωβο Δ΄ της Μαγιόρκαςνα διατηρήσει τυπικά τον τίτλο μέχρι τον θάνατο του (1375), στη συνέχεια τον πήρε ο ίδιος. Η Μαγιόρκα παρέμεινε σημαντικός παράγοντας στοΣτέμμα της Αραγωνίας μέχρι τον 18ο αιώνα. Ο Πέτρος Δ΄ της Αραγωνίας πέθανε στηΒαρκελώνησε ηλικία 67 ετών (1387).
Σε συμβούλια που συγκλήθησαν τη διετία 1358 - 1359 στη Βαρκελόνη, στηνΜπιλαφράνκα δελ Πενεδέςκαιστη Σερβέρα o Πέτρος εγκαινίασε ταΖενεραλιτάτ της Καταλονίας. Η Καστίλη επιτέθηκε στην Αραγωνία καιτη Βαλένθια καιτα Κορτές αποφάσισαν να διορίσουν μια δωδεκάδα βουλευτών γιανα ελέγξει τη δημοσιονομική και οικονομική πολιτική του στέμματος. Πρώτος "Πρόεδρος των Ζενεραλιτάτ" διορίστηκε ο Βερεγκάριος ντε Κρουίγ, επίσκοπος της Ζιρόνα (1359). Ο Πέτρος διέταξε γύρω στο 1370 να συνταχτούν τα Χρονικά γιατοΜοναστήρι τουΣαν Χουάν ντελα Πένια ώστε να νομιμοποιηθεί σε ιστορική βάση η εξουσία του στέμματος.
Μια ιστορική καταγραφή αναφέρει ότι ο Πέτρος Δ΄ καιο Εβραίος γιατρός του είχαν μια διαφωνία σχετικά μετο εάν επιτρέπεται να πιεί ένας Ιουδαίος κρασί που είχε αγγίξει χριστιανός. Ο γιατρός ζήτησε να πλύνει τα πόδια του βασιλιά καιναπιειστη συνέχεια ο ίδιος το νερό γιανα δείξει ότι δεν υπάρχει φόβος ακαθαρσίας.[9][10][11]
Σχετικά πολυμέσα_-_Monastery_of_Poblet_-_Catalonia_2014.JPG)
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
