Ο Κάρολος ήταν ο μόνος επιζών γιος τουΑψβούργου προκατόχου του, Βασιλιά Φιλίππου Δ΄και της δεύτερης συζύγου (και ανιψιάς) του, Μαριάννας των Αψβούργων, κόρης τουΦερδινάνδου Γ΄ αρχιδούκα της Αυστρίας & βασιλιά της Ουγγαρίας, Βοημίας, Γερμανίας. Η γέννησή του χαιρετίστηκε με χαρά από τους Ισπανούς, οι οποίοι φοβούνταν την αμφιλεγόμενη διαδοχή πουθα προέκυπτε, εάν ο Φίλιππος Δ΄ δεν άφηνε άρρενα διάδοχο.
Γενεαλογίατου Καρόλου Β΄. Προσέξτε το μεγάλο ποσοστό ενδογαμίας.
Η Ευρωπαϊκή αριστοκρατική κουλτούρα του 17ου αιώνα μπορούσε να ζεύξει συχνά εξάδελφο με πρώτη εξαδέλφη και θείο με ανιψιά, γιανα διατηρηθεί η περιουσία μιας ευημερούσας οικογένειας. Η άμεση γενεαλογία του Καρόλου ήταν ασυνήθιστα σχηματισμένη από ανιψιές που γεννούσαν τα παιδιά των θείων τους: η μητέρα του Καρόλου ήταν ανιψιά του πατέρα του, όντας κόρη της Μαρίας Άννας της Ισπανίας (1606–46) καιτουΑυτοκράτορα Φερδινάνδου Γ΄. Έτσι, η Αυτοκράτειρα Μαρία Άννα ήταν ταυτόχρονα η θεία τουκαιη γιαγιά του.[2] Αυτή ηαιμομικτική αναπαραγωγή είχε φέρει στην οικογένεια πολλές κληρονομικές αδυναμίες. Αυτή η γενεά Αψβούργων ήταν πιο επιρρεπής σε θνησιγένειες από ότι οι χωρικοί σε Ισπανικά χωριά.[3]
Υπήρχε επίσης ψυχική ασθενεία στην οικογένεια του Καρόλου· ηπρο-προ-προ(-προ-προ, εξαρτάται από τηνγραμμή καταγωγήςπου κάποιος μετρά) γιαγιά του, Ιωάννα της Καστίλης ("Ιωάννα η Τρελή"), μητέρα του Ισπανού Βασιλιά Καρόλου Α΄ (ο οποίος ήταν επίσης Άγιος Ρωμαίος ΑυτοκράτοραςΚάρολος Ε΄) έγινε επίσης νωρίς ψυχικά ασθενής. Η Ιωάννα ήταν μία από τις 16 προ-προ-προ-προ-γιαγιάδες του Καρόλου, έξι από τις 32 προ-προ-προ-προ-προ-γιαγιάδες του, και έξι από τις 64 προ-προ-προ-προ-προ-προ-γιαγιάδες.
Αναγόμενη πίσω στο έτος 1550 περίπου, η πρακτική της μη ενδογαμίας στη καταγωγή του Καρόλου Β΄ είχε εκλείψει. Από τότε και μετά, όλοι οι πρόγονοι του ήταν ούτως ή άλλως απόγονοι της Ιωάννας της Τρελής καιτουΦιλίππου Α΄ της Καστίλης, και μεταξύ αυτών οι βασιλικοί οίκοι της Ισπανίας, Αυστρίας και της Βαυαρίας. Τογονιδίωματου Καρόλου Β΄ ήταν πιοομόζυγο από ένα του μέσου όρου απογόνου αδελφού-αδελφής.[3] Γεννήθηκε σωματικά και πνευματικά ανάπηρος, καιδύσμορφος. Πιθανώς λόγω της ατυχίας μετονπρογναθισμό της κάτω γνάθου, ήταν ανίκανος να μασήσει. Η γλώσσα του ήταν τόσο μεγάλη πουο λόγος του οριακά ήταν αντιληπτός, και έλεγε σαχλαμάρες συχνά. Έχει προταθεί ότι υπέφερε από την ενδοκρινή ασθένεια μεγαλακρία,[4] ή η έμφυτη καταγωγή του μπορεί να οδήγησε σε έναν συνδυασμό σπάνιων γενετικών διαταραχών όπως ηέλλειψη συνδυασμένων ορμονών βλενογόννωνκαιη άπω νεφρική σωληνοειδής οξέωση.[3]
Συνεπώς, ο Κάρολος Β΄ είναι γνωστός στην Ισπανική ιστορία ως El Hechizado ("Ο Μαγεμένος") από την λαϊκή αντίληψη – την οποία ο Κάρολος επιδοκίμαζε – ότι οι σωματικές και ψυχικές του ανικανότητες προκλήθηκαν από "μάγια". Ο βασιλιάς έφθασε έως καιτονεξορκισμό.
Τον Κάρολο, πουδεν είχε μάθει να μιλά μέχρι την ηλικία των τεσσάρων, ούτε να περπατά μέχρι τα οκτώ,[3]τον μεταχειριζόταν ουσιαστικά ως βρέφος έως την ηλικία των δέκα. Φοβούμενοι ότι το ασθενικό παιδί θα υπερπιεζόταν, οι άνθρωποι επί της φροντίδας τουδεν ανάγκασαν τον Κάρολο να παρακολουθήσει το σχολείο. Η νωθρότητα του νεαρού Καρόλου ικανοποιείτο σε τέτοιο βαθμό, που μερικές φορές δεν αναμενόταν να είναι καθαρός. Όταν ο ετεροθαλής αδελφός τουΔον Χουάν της Αυστρίας, ένας νόθος γιος του Φιλίππου Δ΄, έλαβε την εξουσία εξορίζοντας την βασίλισσα μητέρα εκείνου από την Αυλή, κάλυψε τη μύτη τουκαι επέμενε ότι ο βασιλιάς πρέπει τουλάχιστον να βουρτσίζει τα μαλλιά του.[4]
Η μόνη ενεργή δραστηριότητα στην οποία είναι γνωστό ότι συμμετείχε, είναι οι πυροβολισμοί. Περιστασιακά εντρύφησε στο συγκεκριμένο άθλημα στις προστατευόμενες φυσικές περιοχές τουΕσκοριάλ.[4]
Γεννημένος στην πρωτεύουσα της αχανούς Ισπανικής αυτοκρατορίας, τηΜαδρίτη, και ως ο μόνος επιζών αρσενικός διάδοχος από τους δύο γάμους του πατέρα του (ο μόνος αδελφός του Καρόλου που επέζησε από τη βρεφική ηλικία ήταν οΒαλτάσαρ Κάρολος, Πρίγκιπας των Αστουριών, που πέθανε στην ηλικία των 16 το 1646), ονομάσθηκε οΠρίγκιπας των Αστουριών (Principe de Asturias) ως διάδοχός του.
Όταν ο Κάρολος ήταν τεσσάρων, ο πατέρας του πέθανε καιη μητέρα του έγινε αντιβασίλισσα - μια θέση που διατήρησε κατά το περισσότερο της βασιλείας του. Ανκαι εξορίσθηκε από τον νόθο ετεροθαλή αδελφό τουτου βασιλιά, τονΙωάννη της Αυστρίας τον Νεότερο, επέστρεψε στην αυλή μετά τον θάνατο του Ιωάννη το 1679. Η βασίλισσα μητέρα αντιμετώπιζε τα κρατικά ζητήματα μέσω μιας σειράς ευνοούμενων ("validos"), των οποίων η αξία ανερχόταν σε τίποτα περισσότερο από την συμπάθεια εκ μέρους της βασίλισσας. Το συνολικό μέγεθος του βασιλείου αυτήν την εποχή έκανε αυτό το είδος κυβέρνησης όλο και περισσότερο επιζήμιο γιατα ζητήματα του βασιλείου.
Η θρησκευτική δυσανεξία επεκτάθηκε σε όλους τους τομείς της ζωής, και της κουλτούρας, των τεχνών και συγκεκριμένα οι επιστήμες έμειναν στάσιμες. Η Καθολική Εκκλησία είχε απέραντες εκτάσεις γης, προερχόμενες από δωρεές, τις οποίες δύσκολα μπορούσε να διαχειρισθεί. Τα άφθονα μέλη του κλήρου απασχολούσαν άνδρες από παραγωγικές εργασίες στην βιομηχανία, την γεωργία ή τον στρατό. Εν τούτοις, οποιεσδήποτε προσπάθειες να χειραγωγηθεί η Εκκλησία έσβησαν.
Τα χρόνια πουο Κάρολος ήταν στο θρόνο ήταν δύσκολα γιατην Ισπανία. Η οικονομία ήταν στάσιμη, υπήρχε πείνα στην χώρα, καιη δύναμη της μοναρχίας στις διάφορες Ισπανικές επαρχίες ήταν ιδιαίτερα ασθενής. Η ακαταλληλότητα του Καρόλου να κυβερνήσει σήμαινε ότι συχνά τον αγνοούσαν καιη εξουσία κατά την βασιλεία του έγινε το αντικείμενο αυλικών έριδων και ξένης, συγκεκριμένα Γαλλικής, επιρροής.[εκκρεμεί παραπομπή]
Το 1679, ο δεκαοκτάχρονος Κάρολος Β΄ νυμφεύθηκε τηΜαρία Λουίζα της Ορλεάνης (1662–1689), μεγαλύτερη κόρη τουΦίλιππου Α΄, Δούκα της Ορλεάνης (το μόνο επιζόν από τα αδέλφια τουΛουδοβίκου ΙΔ΄) και της πρώτης συζύγου τουΠριγκίπισσας Ενριέττας της Αγγλίας. Σε αυτήν την εποχή, η Μαρία Λουίζα ήταν γνωστή ως μια αξιαγάπητη νεαρή γυναίκα. Είναι πιθανό ο Κάρολος να ήταν ανίκανος, και καθόλου παιδιά δεν γεννήθηκαν. Η Μαρία Λουίζα καταθλίβηκε βαθιά[4]και πέθανε στα 26, δέκα χρόνια μετά τον γάμο τους, αφήνοντας τον 28χρονο Κάρολο με ραγισμένη καρδιά.
Ακόμη σε απεγνωσμένη ανάγκη ενός αρσενικού διαδόχου, τον επόμενο χρόνο νυμφεύθηκε την 23χρονη πριγκίπισσα του Παλατινάτου Μαρία Άννα των Βίττελσμπαχ, κόρη τουΦιλίππου-Γουλιέλμου εκλέκτορα του Παλατινάτου και κουνιάδα του θείου τουΛεοπόλδου Α΄, Άγιου Ρωμαίου Αυτοκράτορα. Παρ' όλα αυτά, αυτός ο γάμος δεν ήταν πιο επιτυχημένος από τον πρώτο όσον αφορά τη γέννηση του πολυπόθητου διαδόχου.
Προς το τέλος της ζωής τουο Κάρολος έγινε αυξανόμενα υπερευαίσθητος και παράξενος, σε σημείο που ζήτησε τα πτώματα της οικογένειας τουνα εκταφούν ώστε να μπορεί να βλέπει τα σώματα. Πέθανε στη Μαδρίτη το1700.
Όπως το θέτουν οι Αμερικανοί ιστορικοί ΒιλκαιΑριέλ Ντουράν,ο Κάρολος Β΄ ήταν «κοντός, δύσμορφος, επιληπτικός, γεροντόμορφος και έμεινε εντελώς φαλακρός μέχρι να φτάσει την ηλικία των 35 ετών· πάντα στα πρόθυρα του θανάτου συνέχιζε εντούτοις ναζει, προκαλώντας αμηχανία στους πιστούς που ήταν μάρτυρες του ταλαίπωρου βίου του».[4]
Σχετικά πολυμέσα
.jpg)
