Απέχει 83 χιλιόμετρα από τοΜπολτσάνοκαι συνορεύει μετηΒαλντι Βίτσε, μετοΒιπιτένο, μετοΡάτσινεςκαιμε τους αυστριακούς δήμους τουΓκσνιτς, Νόιστιφτ ιμ ΣτούμπαϊταλκαιτοΌμπερνμπεργκ αμ Μπρέννερ. Ο δήμος βρίσκεται εντός των ορίων της κοιλάδας Βαλντι Φλέρες, μια κοιλάδα που εκτείνεται από το δημοτικό διαμέρισμα του Κόλλε Ίζαρκο έως την κορυφή Μοντάρσο τωνΆλπεων. Το 79,39% του πληθυσμού μιλά Γερμανικά, το 20,29% Ιταλικά καιτο 0,31% Λαδινικά.[5] Κατά το Μεσαίωνα το Μπρέννερο ήταν μια από τις πόλεις που είχαν δικαίωμα λειτουργίας αγοράς.
Η πρώτη αναφορά στην πόλη, γίνεται το 1221, μετην ονομασία "Oberes Mittewald" και ακολουθούν,το 1288, η ονομασία " Prenner", το 1328, μετην ονομασία "ob dem Prenner" καιτο 1600 μετην ονομασία "Brenner". Η ονομασία πιθανόν να προέρχεται από τα αγροκτήματα Brenner της περιοχής, γνωστά από τον 13ο αιώνα και από τον αρχαίο λαό των Βρεύνων, για τους οποίους οΣτράβωναςστα «Γεωγραφικά» μας αναφέρει: Οἱ δὲ Ὀυινδολικοὶ καὶ Νωρικοὶ τὴν ἐκτὸς παρώρειαν κατέχουσι τὸ πλέον· μετὰ Βρεύνων καὶ Γεναύνων, ἤδη τούτων Ἰλλυριῶν. Ἅπαντες δ' οὗτοικαὶ τῆς Ἰταλίας τὰ γειτονεύοντα μέρη κατέτρεχον ἀεὶ καὶ τῆς Ἐλουηττίων καὶ Σηκοανῶνκαὶ Βοίων καὶ Γερμανῶν.[6][7]
Ο αρχαίος λαός των Βρεύνων έζησε στηνΆλτα Βάλε Ίζαρκοκαι στις δύο πλευρές του περάσματος τουΜπρέννερο, περιοχή η οποία κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους ονομαζόταν «Vallis Vipitina». Κατά το δεύτερο αιώνα οι Ρωμαίοι κατασκεύασαν μια στρατιωτική οδό την εποχή τωνΜάρκου Αυρήλιου, Σεπτίμιου ΣεβήρουκαιΚαρακάλλα. Κατά τον τρίτο αιώνα ο κλάδος της Via Claudia Augustaπου περνούσε από το Μπρέννερο, έγινε ηπιο σημαντική οδός επικοινωνίας μεταξύ της Ιταλίας και της περιοχής του Δούναβη, αλλά με τις διάφορες βαρβαρικές επιδρομές ο ρόλος της άλλαξε ριζικά.[8]Το 565 μ.Χο συγγραφέας Βανάντσιο Φορτουνάτο, κάνει αναφορά σε ένα μικρό ναό, αφιερωμένο στονΆγιο Βαλεντίνο, ρωμαϊκού ρυθμού, ο οποίος κατά το Μεσαίωνα μετατράπηκε σε γοτθικού ρυθμού καιστη συνέχεια ανακατασκευάστηκε σε ρυθμό μπαρόκ.
Η στρατηγική σημασία της περιοχής επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι μεταξύ 960 και 1530, 66 υψηλόβαθμα στελέχη της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ταξίδεψαν μέσω του συγκεκριμένου περάσματος ως τηΡώμηγιανα συναντήσουν τον Πάπα, μεταξύ των οποίων το 1154 οΦρειδερίκος Α΄ Βαρβαρόσσα. Η περιοχή αποτέλεσε τόπο ζωτικής σημασίας κατά τη διάρκεια των Σταυροφοριών καιτο 1314 κατασκευάστηκε ένας νέος δρόμος, το Kuntersweg.[9]
Η συνοριακή γραμμή στο Μπρέννερο και δίπλα η επιγραφή "Το Νότιο Τιρόλο δεν είναι Ιταλία"
Το 1414 η κομητεία του Τιρόλου δημιούργησε τελωνείο γιατον έλεγχο των εμπορευμάτων, το οποίο έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην κυκλοφορία των εμπορευμάτων προς την Ανατολή, τηΒενετίακαιτη Βόρεια Ευρώπη. Η αυτοκράτειρα Μαρία Τερέζα της Αυστρίας, το 1740, πραγματοποίησε βελτιωτικά έργα καιο παλιός δρόμος ανακαινίστηκε. Ο Γερμανός φιλόσοφος Γκαίτε, στις 8 Σεπτεμβρίου 1786, σε ένα από τα ταξίδια τουστηνΙταλία πέρασε από το Μπρέννερο. Η πόλη ανέκτησε τη σημασία της, μετην κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής μεταξύ ΊνσμπρουκκαιΜπολτσάνο, έργο το οποίο ξεκίνησε στις 23 Φεβρουαρίου 1864. ΗΣυνθήκη του Λονδίνουπου υπογράφηκε στις 26 Απριλίου του 1915, παραχώρησε στην Ιταλία την περιοχή από τοΤρέντο ως τη σήραγγα του Μπρέννερο και στις 10 Νοεμβρίου 1918, τα πρώτα ιταλικά στρατεύματα έφτασαν στην πόλη. ΗΣυνθήκη του Αγίου Γερμανού, η οποία υπογράφηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 1919, θέσπισε τα κρατικά σύνορα στο Μπρέννερο καιο βασιλιάς Βίκτωρ Εμμανουήλ Γ', στις 12 Οκτωβρίου 1921, εγκαινίασε επίσημα τα νεά σύνορα.[10]
Στις 9 Σεπτεμβρίου 1966, αυτονομιστές της οργάνωσης «Απελευθερωτική Επιτροπή Νοτίου Τιρόλου(BAS)»(γερμαν:Befreiungsausschuss Südtirol), ανατίναξαν έναν σταθμό της Αστυνομίας Οικονομικού Εγκλήματος (ιταλ:Guardia di Finanza ). Η έκρηξη, που σημειώθηκε περίπου στις 11:15, είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο τριών αστυνομικών, των Φράνκο Πετρούτσι, Χέρμπερτ Βόλγκερ και Μαρτίνο Κόσου.[13]Το δικαστήριο τουΜιλάνου αναγνώρισε τον ουσιαστικό ρόλο του αυτονομιστή Γκέοργκ Κλοτζ, τον οποίο καταδίκασε.[14]
Το έμβλημα θεσπίστηκε το 1906 και απεικονίζει στο αριστερό μέρος έναν μεταλλωρύχο που κρατάει ένα σφυρί στο δεξί του χέρι καιμια λάμπα στο αριστερό του, σε ένα καταπράσινο βουνό με κόκκινο φόντο καιστο άλλο μέρος απεικονίζει τρία χρώματα: ασημί, μπλε και χρυσό.[15]Ο μεταλλωρύχος συμβολίζει τη μακρόχρονη δραστηριότητα εξόρυξης, που υπήρχε στην περιοχή του Μπρέννερο. Το τρίχρωμο μοτίβο συμβολίζει τα χρώματα των οικοσήμων που κοσμούσαν τα τοπικά αγροκτήματα.[16]
Οι κάτοικοι έχουν ως κύρια ασχολία το εμπόριο, τον τουρισμό, τη γεωργία και τις εργασίες μεταποίησης. Ο πρωτογενής τομέας έχει ως βάση την εκτροφή βοοειδών, χοίρων, προβάτων, αιγών, αλόγων και πουλερικών.[17]
Το Μπρέννερο συγκαταλέγεται ανάμεσα στις 50 ιταλικές πόλεις μετο χαμηλότερο ποσοστό ανεργίας και ανάμεσα στους 150 δήμους(σε σύνολο 8094) μετο υψηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα. Το κατά κεφαλήν εισόδημα των κατοίκων ανέρχεται στα 23.731 €.[18]Το Νοέμβριο του 2007, άνοιξε στα σύνορα ένα εμπορικό κέντρο, με σκοπό να ενισχύσει την αγορά, που μετά το άνοιγμα των συνόρων είχε υποστεί οικονομική καθίζηση. Ορισμένοι πολιτικοί κύκλοι είχαν παρουσιάσει προτάσεις γιατη μετατροπή του Μπρέννερο σε ελεύθερη οικονομική ζώνη, πράγμα το οποίο τελικά δεν έγινε δεκτό.[19]
Το Μπρέννερο είναι η αφετηρία του αυτοκινητόδρομου A22, ο οποίος συνδέει τοΊνσμπρουκμετηνΜόντενα.[20]Ο δρόμος που διέρχεται από τη σήραγγα του Μπρέννερο αποτελεί μέρος ενός μεγαλύτερου αυτοκινητοδρόμου, της Ευρωπαϊκής οδού E45. Ο συγκεκριμένος δρόμος ξεκινά από το Καρεσουάντο, στηΣουηδίακαι φθάνει έως τηΓέλα της Σικελίαςκαι καλύπτει μια απόσταση 4.920 χιλιομέτρων.[21]
Η σιδηροδρομική γραμμή (ιταλ. Ferrovia del Brennero, γερμ. Brennerbahn) κατασκευάστηκε το 1867 και ένωσε την πόλη του Μπρέννερο μετοΜπολτσάνο. Αποτελεί τμήμα της μεγάλης γραμμής που ενώνει τοΊνσμπρουκμετηΒερόνα. Η γραμμή διατρέχει την κοιλάδα Άλτα Βάλε Ίζαρκο, ανεβαίνοντας το πέρασμα του Μπρέννερο, συνεχίζει στηΒάλε Ίζαρκο μέχρι την πόλη του Μπολτσάνο και από εδώ, διατρέχει την κοιλάδα του Αδίγη και φτάνει στοΡοβερέτογιανα καταλήξει στη Βερόνα.
Κατά τη διάρκεια τουΒ΄ Παγκοσμίου Πολέμουστον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης πραγματοποιήθηκαν συναντήσεις μεταξύ ΧίτλερκαιΜουσολίνι συνήθως σε βαγόνι στο τρένο του πρώτου.
(Γερμανικά) Engelbert Auckenthaler, Geschichte der Höfe und Familien des obersten Eisacktals - Brenner, Gossensaß, Pflersch (Schlern-Schriften, 96), Innsbruck, Wagner, 1953.
Grande Dizionario Enciclopedico, Unione Tipografico - Editrice Torinese, 1962
(Γερμανικά) Hugo Penz, 90 Jahre Brennergrenze - zur Bedeutung der Grenze für regionale Differenzierungsprozesse in der Brennergegend von der Teilung Tirols (1919) bis zur gegenwärtigen Zusammenarbeit im Rahmen der EU, in «Mitteilungen der österreichischen geographischen Gesellschaft», 150 (2008), pp. 75–98.
Wittfrida Mitterer (a cura di), Con-fine Brennero, Bolzano, Editrice Athesia, 2006, ISBN 88-8266-410-4
(Γερμανικά) Harald Kofler (a cura di), Die Flurnamen der Marktgemeinde Brenner, Brunico, Bildungsausschuss Gossensaß, 2010. (con ricchissima ortofotografia)
RFI S.p.A. Fascicolo Linea 42 (Brennero–Bolzano)
RFI S.p.A. Fascicolo Linea 43 (Bolzano–Verona)
La ferrovia da Verona a Monaco di Baviera, Edoardo Mori, Calosci Editore
Laura Facchinelli, La ferrovia Verona - Brennero. Storia della linea e delle stazioni nel territorio. Bolzano, Athesia, 1995.
↑United Nations Economic Commission for Europe, Inland Transport Committee (2005-07-19). "Road Transport Infrastructure. European Agreement on Main International Traffic Arteries (AGR). Consideration of new proposals for amendments to Annex I to the AGR (TRANS/SC.1/2005/3)" (PDF). United Nations Economic and Social Council. Retrieved 2007-05-28.[3]
.svg)
Σχετικά πολυμέσα
