Η παρακάτω περίληψη πλοκήςτου έργου που αφορά το λήμμα είναι ημιτελής.Μπορείτε ναεπεξεργαστείτε το λήμμα ώστε να περιλαμβάνει την πλήρη πλοκή του έργου (συμπεριλαμβανομένου του τέλους) ώστε να δίνει εγκυκλοπαιδική αξία στο λήμμα. Η Βικιπαίδεια δεν είναι κατάλογος πωλήσεων ή ενοικιάσεων βιβλίων ή ταινιών ώστε να περιλαμβάνει μόνο τις πληροφορίες από το οπισθόφυλλο ή τη συσκευασία ενός έργου.
Ο Φραντς Βέρφελ αφηγήθηκε την ιστορία της Μπερναντέτ στο μυθιστόρημά τουThe Song of Bernadetteπου κυκλοφόρησε το1941καιοΤζορτζ Σίτοντο διασκεύασε γιατη μεγάλη οθόνη. Η ταινία προτάθηκε για 12 βραβεία Όσκαρκαι χάρισε στην πρωταγωνίστριά του Τζένιφερ Τζόουνς τοΌσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου. Επίσης, γνώρισε τεράστια εμπορική επιτυχία, καθώς είχε προϋπολογισμό 1,6 εκατομμύρια δολάρια[1]και απέφερε έσοδα από 5 έως 7 εκατομμύρια δολάρια.[2][3][4]
Το1858στηΛούρδη της Γαλλίας ενώπιον μιας αγράμματης δεκατετράχρονης χωριατοπούλας, της Μπερναντέτ Σουμπιρού (Τζένιφερ Τζόουνς), παρουσιάζεται το όραμα μιας «ωραίας κυρίας» σε ένα σημείο στο κοντινό δάσος. Η ωραία αυτή κυρία, της ζητάει νατη βοηθήσει να φτιάξει μια πηγή πουνα απαλύνει τον πόνο όλων των πιστών. Η Μπερναντέτ διηγείται το όραμά της στους συγχωριανούς της, οι οποίοι πιστεύουν ότι είδε την Παναγία (η Μπερναντέτ μιλώντας γιατο όραμά της αναφέρεται πάντα σεμια ωραία κυρία και όχι στην Παναγία). Η φήμες φτάνουν στα αυτιά των ανώτατων αρχών του κράτους και της εκκλησίας που σπεύδουν να ερευνήσουν το θέμα, πιστεύοντας ότι η Μπερναντέτ είναι τρελή. Η ζωές όλων των κατοίκων της πόλης αλλάζουν όταν κάποιοι ισχυρίζονται ότι θεραπεύτηκαν πίνοντας νερό από την πηγή, καιη Μπερνάντετ ζειμια μαρτυρική ζωή, περνώντας από εξέταση σε εξέταση και από δίκη σε δίκη. Φανατικοί πολέμιοί της είναι ο αυτοκρατορικός ανακριτής Βιτάλ Ντιζού (Βίνσεντ Πράις) καιη καλόγρια Μαρία Θηρεσία (Γκλάντις Κούπερ), ενώ υποστηρικτής της είναι ο αιδεσιμότατος Πεϊραμάλ (Τσαρλς Μπίκφορντ).
Η ταινία αποτελεί μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος τουΦρανκ Βέρφελ, βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα με έντονο το στοιχείο της μυθοπλασίας. ΤομυθιστόρημαThe Song of Bernadetteπου κυκλοφόρησε το 1941 και είχε τεράστια απήχηση στο αμερικάνικο κοινό, κίνησε το ενδιαφέρον της εταιρείας παραγωγής 20th Century Fox, που αγόρασε τα δικαιώματα γιατη μεταφορά τουστη μεγάλη οθόνη.
Οι ηθοποιοί που πέρασαν αρχικά από οντισιόν γιατο ρόλο της Μπερναντέτ Σουμπιρού (που ανέλαβε τελικά ηΤζένιφερ Τζόουνς) ήταν ηΑν Μπάξτερ, ηΤζιν Τίρνεϊ, ηΤερέζα ΡάιτκαιηΛίντα Νταρνέλ. Η τελευταία επελέγη τελικά γιατο ρόλο της Παναγίας, κάτι που προκάλεσε την οργή του συγγραφέα Φρανκ Βέρφελ, που απείλησε να αποχωρήσει από το όλο εγχείρημα. Ο λόγος γιατον οποίο η επιλογή της συγκεκριμένης ηθοποιού προκάλεσε σκάνδαλο ήταν το γεγονός ότι είχε συμμετάσχει σε πορνογραφικά έντυπα καιτο γεγονός ότι ήταν έγκυος εκείνη την περίοδο χειροτέρεψε ακόμα περισσότερο τα πράγματα. Ο διευθυντής της 20th Century Fox Ντάριλ Φ. Ζάνουκ ήταν όμως αμετάπειστος και ήθελε τη Νταρνέλ να αναλάβει το ρόλο οπωσδήποτε. Ο Βέρφελ άλλαξε γνώμη και αποφάσισε να διατηρηθεί το όνομά του στους τίτλους έναρξης της ταινίας όταν του είπαν ότι ο ρόλος πήγε τελικά σε άγνωστη ηθοποιό. Το πρόσωπο της Νταρνέλ καλυμμένο από μια λάμψη δεν είναι ορατό από τους θεατές.
Ο παραγωγός τουΌσα παίρνει ο άνεμοςτου 1939 Ντέιβιντ Ο. Σέλζνικ, όταν έμαθε ότι η 20th Century Fox σχεδίαζε να χρηματοδοτήσει τη μεταφορά του μυθιστορήματος του Βέρφελ, έσπευσε να εξασφαλίσει το ρόλο της Μπερναντέτ γιατην τότε ερωμένη και αργότερα σύζυγό τουΤζένιφερ Τζόουνς. Η Τζόουνς ήταν μέχρι τότε γνωστή μετο πραγματικό της όνομα Φίλις Ίσλεϊ και είχε 4 χρόνια (από το 1939) να συμμετάσχει σε ταινία, καθώς είχε παντρευτεί και είχε κάνει 2 γιούς, και μάλιστα την εποχή της πρεμιέρας της ταινίας ήταν στα χωρίσματα μετον πρώτο της σύζυγο. Η20th Century Fox φρόντισε να κρατήσει το γεγονός αυτό μυστικό, αλλάζοντας το όνομά της και παρουσιάζοντάς την ως πρωτοεμφανιζόμενη. Αρχικά η μουσική επένδυση της ταινίας είχε γίνει από τον συνθέτη Ίγκορ Στραβίνσκι, αλλά όταν του ζητήθηκε να κάνει αλλαγές αυτός αρνήθηκε και έτσι επελέγη να αντικατασταθεί από τον Άλφρεντ Νιούμαν.
Η ταινία έκανε πρεμιέρα στα τέλη του 1943, κάνοντας τεράστιες εισπράξεις και προτάθηκε για 12 όσκαρ.[5][6] Ήταν όμως η χρονιά τουΚαζαμπλάνκατουΜάικλ Κερτίζπου κέρδισε τοΌσκαρ Καλύτερης Ταινίαςκαι απέφερε τοΌσκαρ Σκηνοθεσίαςστο σκηνοθέτη της. ΤοΚαζαμπλάνκα έλαβε συνολικά τρία όσκαρ, ενώ ηΟυράνια Οπτασία τέσσερα συμπεριλαμβανόμενου και εκείνου γιατην ερμηνεία της Τζένιφερ Τζόουνς. ΗΊνγκριντ Μπέργκμαν (υποψήφια γιατοΓιαποιον χτυπά η καμπάνα (For Whom The Bell Tolls)τουΣαμΓουντκαι όχι γιατοΚάζαμπλάνκα) έσπευσε να συγχαρεί τη φίλη της, Τζένιφερ Τζόουνς, όταν έλαβε τοΌσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου, λέγοντάς της: Η Μπερναντέτ σου νίκησε τη δική μου Μαρία. Η επόμενη χρονιά όμως ήταν δική της όταν έλαβε το πρώτο της όσκαρ γιατην ταινία Εφιάλτης (Gaslight, 1944)και μάλιστα από τα χέρια της φίλης της, Τζένιφερ Τζόουνς, πουτην είχε νικήσει ένα χρόνο πριν, η οποία της έδωσε, μετη σειρά της, συγχαρητήρια.
To μυθιστόρημα του Βέρφελ παρουσιάζει ιστορικές ανακρίβειες, όπως το ότι ο αυτοκρατορικός ανακριτής Βιτάλ Ντιτούρ, που υποδύεται οΒίνσεντ Πράις, ήταν άθεος. Στην πραγματικότητα ήταν ευσεβής ρωμαιοκαθολικός που απλά θεωρούσε τη Μπερναντέτ φαντασμένη και ψυχικά ανισόρροπη. Δεν υπήρξε ποτέ γνωριμία της Μπερναντέτ μετον Αντουάν Νικολό καιο αιδεσιμότατος Πεϊραμάλ είχε αποβιώσει 2 χρόνια πριντο θάνατό της. Επομένως η συνάντησή τους λίγο πριντο θάνατο της Μπερναντέτ δεν έλαβε ποτέ χώρα.
Η Μπερναντέτ ανακηρύχθηκε αγία από τηνΡωμαιοκαθολική Εκκλησίατο 1933,[7]ανκαιη ταινία τελειώνει μετο θάνατό της καιδεν αναφέρει την ανακήρυξή της ως αγία, όπως συμβαίνει στηνουβέλα.
↑Trochu, François, Saint Bernadette Soubirous Tan Books 1993. Trochu provides background information on Bernadette's "inquisitors", revealing that they were not atheists or even freethinkers.
.jpg)
25 Δεκεμβρίου 1943
Σχετικά πολυμέσα
