Ηυπομονή (Σλουμπεργκέρα - Schlumbergera ή Ζυγόκακτος - Zygocactus) είναι ένα από τα έξι γνωστά γένηκακτοειδών, που φυτρώνουν πάνω σεδέντρα. Πήρε το όνομά της από τοΓάλλο συλλέκτη φυτών Φρεντερίκ Σλουμπερζέ (Frédéric Schlumberger). Φυτρώνει σευψόμετρο 1.000-1.700 μέτρων.[1] Είναι ένα από τα πλέον διαδεδομένα παχύφυτα. Ονομάζεται αλλιώς και επίφυλλο, ή κάκτοςτωνΧριστουγέννων, γιατί ανθίζει εκείνη την εποχή. Παρ´όλα αυτά, μπορεί νατηβρει κανείς στηναγορά, σχεδόν ολόκληρο τοχρόνο. Χρειάζεται αρκετό φωςκαιχώμαμε καλή στράγγιση, ενώ δεν αντέχει στις χαμηλές θερμοκρασίεςκαιστον παγωμένο άνεμο. Κάθε μήνα πρέπει να τής χορηγείται υγρό λίπασμαγια κάκτους.[2]
Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της είναι η μεγάλη ποικιλία τωνχρωμάτων της (κόκκινο, λευκό, ροζ,[1][2]μωβ, πορτοκαλί). Τακοτσάνια της είναι πράσινα, πλατιά και επίπεδα και μοιάζουν με μικρά παραγεμισμένα φύλλα, κολλημένα μεταξύ τους. Στην πραγματικότητα τα κοτσάνια αυτά είναι τροποποιημένα κλαδιά, που ονομάζονται κλαδώσεις. Οι κλαδώσεις αυτές είναι κατασκευασμένες, έτσι ώστε να συνεισφέρουν στη διαδικασία της φωτοσύνθεσης. Είναι επίπεδες, γιανα έχουν μεγαλύτερη επιφάνεια και παχιές γιανα μπορούν να αποθηκεύουν όσο το δυνατόν περισσότερο νερό. Τα άνθη ξεπροβάλλουν από τα κενά στις άκρες των κοτσανιών. Σε αντίθεση με ό,τι ισχύει γιατα περισσότερα κακτοειδή, η υπομονή δεν διαθέτει φύλλα καιαγκάθια.
Η υπομονή προσβάλλεται δύσκολα από παράσιτα ή ασθένειες. Οι δύο κυριότεροι εχθροί της είναι ημελίγκρα, που επιτίθεται στους βλαστούς, ταμπουμπούκιακαιτα άνθη καιοψευδόκοκκος (βαμβακάδα), που επιτίθεται στις υπόγειες ρίζες. Οι βλαστοί καιοι ρίζες μπορεί νασαπίσουν από ασθένειες, συμπεριλαμβανομένων λοιμώξεων, ειδών Fusarium, PhytophthoraκαιPythium, που προέρχονται από μύκητεςκαι άλλους παρόμοιους οργανισμούς. Σε περίπτωση προσβολής από αυτές τις ασθένειες, ή επιθέσεων τωνεντόμων αυτών, χρησιμοποιούνται εγκεκριμένες χημικές ουσίεςκαιενώσεις.
Η μελίγκρα, ο ψευδόκοκκος και άλλα ασπόνδυλα, μπορεί να μεταδώσουν ιούς. Τα συμπτώματα ποικίλλουν ανάλογα μετο είδος. Τοπιο συνηθισμένο σύμπτωμα είναι η απώλεια του σθένους του βλαστού. Οι ιώσεις αυτές δεν θεραπεύονται καιγι' αυτό συνιστάται καταστροφή των προσβεβλημένων φυτών.[3]
Λόγω της έλλειψης πεύκωνκαιελάτων, που διακοσμούν παραδοσιακά τις ευρωπαϊκές καιβορειοαμερικανικές χώρες τα Χριστούγεννα, σε πολλά μέρη τουπλανήτη, όπως ηΑφρική, ηΑυστραλίακαιηΛατινική Αμερική, το φυτό της υπομονής παίρνει τη θέση τους, και στολίζεται με παρόμοιο τρόπο. Γιατο λόγο αυτό, ονομάζεται και κάκτος των Χριστουγέννων, καθώς οι κάτοικοι των περιοχών αυτών, το έχουν ενσωματώσει στη γιορτή αυτή.[1]
