ΟΧιροχίτο (ιαπωνικά: 裕仁), Hirohito, 29 Απριλίου1901 - 7 Ιανουαρίου1989[1]), επίσης γνωστός και ως Αυτοκράτορας Σόουα (昭和天皇, Shōwa Tennō), ήταν ο 124ος αυτοκράτορας της Ιαπωνίαςκαιο μακροβιότερος στην ιστορία της.
Γεννήθηκε στο Ανάκτορο Αογιάμα στοΤόκιοκαι ήταν ο πρωτότοκος γιος του διαδόχου Γιοσιχίτο (μετέπειτα αυτοκράτορα Ταϊσό) και της πριγκίπισσας Σαντάκο[2]. Το όνομα Χιροχίτο είναι σύνθετη λέξη αποτελούμενη από δύο ιδεογράμματα: χίρο (= μεγάλος, γενναιόδωρος, ευγενής) καιχίτο (= αρετή, ανθρωπισμός) και αποδίδοντας ευρύτερη σημασία «μεγάλος ανθρωπισμός». ή «ύψιστη αρετή». Ως παιδί ήταν γνωστός μετον τίτλο Πρίγκηπας Μίτσι (迪宮, Michi no miya).
Το1926 ανήλθε στον θρόνο μετά τονθάνατοτου πατέρα του. Αμέσως εφάρμοσε ιμπεριαλιστική πολιτική, καταλαμβάνοντας τηΜαντζουρίατο 1931 και εξαπολύοντας επίθεση στηνΚίνατο1937[3][4]. ΣτονΒ΄ Παγκόσμιο Πόλεμοο Χιροχίτο αρχικά κράτησε ουδέτερη στάση, αλλά τελικά αποφάσισε την είσοδο της χώρας τουστον πόλεμο, απόφαση η οποία κατέληξε στην ήττα της Ιαπωνίας από τους Συμμάχουςκαιστηνπαράδοσή της σ' αυτούς. Ο Χιροχίτο έγινε ο πρώτος Ιάπωνας αυτοκράτορας που παραδόθηκε σε ξένα στρατεύματα. Μετην είσοδο τωνΑμερικανώνστοΤόκιο, ο Χιροχίτο όχι μόνο δεν έχασε τον θρόνο, αλλά δεν παραπέμφθηκε κανγιαεγκλήματα πολέμου[5][6][7]. Αναγκάστηκε όμως να απαρνηθεί τη θεϊκή του ιδιότητα.[8]
Απεβίωσε από καρκίνο στις 7 Ιανουαρίουτου1989στο Τόκιο[1]. Ήταν παντρεμένος μετην μακρινή εξαδέλφη του, πριγκίπισσα Ναγκάκο Κούνι (μετέπειτα Αυτοκράτειρα Κότζουν) και απέκτησαν επτά παιδιά, δύο γιούς και πέντε κόρες[9]. Τον διαδέχθηκε ο γιος του, Ακιχίτο.
↑Dower, John W. (2000). Embracing defeat: Japan in the wake of World War II (1. publ. as paperback έκδοση). New York, NY: Norton. σελ. 308-318. ISBN978-0-393-32027-5.