ΤοFord Tempo ήταν ένα μικρομεσαίο αυτοκίνητο της κατηγορίας C, που παρήχθη από τηναμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία Ford, μεταξύ του 1983 και του 1994. Αντικατέστησε το Ford Fairmont και αντικαταστάθηκε το 1994 από το κάπως μεγαλύτερο Ford Contour της μεσαίας κατηγορίας D. Συνολικά κατασκευάστηκαν 2.816.721 αντίτυπα σειράς Tempo στα 11 έτη παραγωγής του, αριθμός εξαιρετικά μεγάλος για αμερικανικό οικονομικό μοντέλο.
Μαζί μετο σχεδόν πανομοιότυπο και λίγο ακριβότερο δίδυμο μοντέλο Mercury Topaz, το Tempo έπαιξε καθοριστικό ρόλο την τότε εποχή στην προσπάθεια της Ford για αλλαγή πορείας και εισαγωγή οικονομικότερων μοντέλων, μεπιο σύγχρονο και, για πρώτη φορά στην ιστορία της, πιοαεροδυναμικό ντιζάιν, ώστε να μπορέσει να αντεπεξέλθει απέναντι στον εισαγόμενο ανταγωνισμό.
Με τις υψηλές πωλήσεις τουκαι τις καινοτομίεςτου, ιδίως στην αισθητική, στηναεροδυναμική (με συντελεστή Cd 0,36 για την 2-πορτη έκδοση και 0,37 για την 4-πορτη έκδοση, καθώς είχε δοκιμαστεί κατά την εξέλιξή τουγια πάνω από 450 ώρες σεαεροδυναμική σήραγγα) καιστην ασφάλεια, το Tempo άνοιξε το δρόμο γιατο ακόμα πιο ρηξικέλευθο και αντισυμβατικό Ford Taurus πρώτης γενιάς, που εισήχθη τη σεζόν (model year) του 1986.
Τον Φεβρουάριο του 1985, εμφανίστηκε στο Tempo έξτρα αερόσακος οδηγού, αρχικά μόνο σε πωλήσεις προς μέλη της κυβέρνησης, μετα δύο πρώτα αντίτυπα να παραδίδονται στις 7 Φεβρουαρίου 1985. Ωστόσο, από τα μέσα του 1986, γιατην σεζόν του 1987, ξεκίνησε να διατίθεται προαιρετικά καιστο ευρύ κοινό, παραμένοντας έξτρα έως καιτη λήξη της παραγωγής. Έγινε έτσι το πρώτο στην ιστορία προσιτό τιμολογιακά αυτοκίνητοπου μπορούσε να παραγγελθεί με αυτή την πατέντα και έως το 1989 ήταν καιτο μοναδικό μοντέλο της Ford με αυτόν. Ενδεικτικώς, στα περισσότερα από τα άλλα μοντέλα της αμερικανικής Ford, ο αερόσακος οδηγού πρωτοεμφανίστηκε το καλοκαίρι του 1989, γιατην σεζόν του 1990, ενώ σε αυτά της γερμανικής Ford καθιερώθηκε μέσα στο 1993. Επίσης, από τη σεζόν του 1986 το Tempo απέκτησε υποχρεωτικά και στάνταρ τρίτο πίσω φως φρένων, καθώς καθιερώθηκε τότε από την αμερικανική νομοθεσία σε όλα τα μοντέλα που κυκλοφορούσαν στηΒόρεια Αμερική.
2.0 λίτρα RF diesel 4-κύλινδρος σε σειρά (I4), 52 hp (1983 - 1986: προαιρετικά στην έκδοση GL) από τηνMazda.
2.3 λίτρα HSC I4, 86 hp - 98 hp (73 kW) και 125 ft·lbf (168 N·m), στις εκδόσεις L και GL και LX.
2.3 λίτρα HSO I4, 100 hp (75 kW) και 135 ft·lbf (183 N·m) (1985 - 1991: στις εκδόσεις GLX και GLS και 4WD).
3.0 λίτρα (2.982 cm³) Vulcan V6, 140 hp (97 kW) και 160 ft·lbf (203 N·m) (1992 - 1994: προαιρετικά στις εκδόσεις GL και LX, στάνταρ στην έκδοση GLS). Την σεζόν του 1994, οκινητήρας αυτός ενισχύθηκε και έφτασε τους 155 hp.
Flammang, James M. & Kowalke, Ron: Standard Catalog of American Cars 1976–1999. Krause Publication, Iola 1999. ISBN 0-87341-755-0, p. 514–552 & 659–685.
David L. Lewis (2005). 100 Years of Ford. Publications International. ISBN 0-7853-7988-6.
Ford Motor Company.jpg)
