Chuir sé lámh ina bhás féin ar an 25ú lá de Mhí na Samhna in Ichigaya, ceantar eile Thóiceo, sa bhliain 1970. Ghiorraigh Mishima leis féin tar éis dó ráiteas a thabhairt ó bhalcóin de chuid an fhoirgnimh a bhí mar cheannáras ag Ceannasaíocht Thoir Fhórsaí Féinchosanta na Seapáine. Bhí sé mar aidhm ag Mishima agus é ag tabhairt an ráitis sin ná baill Fhórsaí Féinchosanta na Seapáine a spreagadh chun coup d’état a dhéanamh agus an t-impire a chur thar n-ais i gceannas ar an dtír. Seachas coup d’état a dhéanamh ar an tSeapáin, áfach, rinneadar gáire agus magadh faoi Mhishima agus faoina ráiteas. Agus é léir do Mhishima nár éirigh leis coup d’état a spreagadh, d’imigh sé ón mbalcóin agus thug sé seppuku dó féin.
Is iad an chollaíocht, an bás agus an t-athrú polaitiúil príomhábhair na saothar de chuid Mhishima agus is cosúil gurb iad na húrscéalta 仮面の告白/Kamen no Kokuhaku (Gaeilge: ‘Coibhseana Cealtrach’) agus 金閣寺/Kinkaku-ji (Gaeilge: ‘Teampall an Phailliúin Órga’) na saothair is cáiliúla dár scríobh sé.
Bhí Mishima i measc na ndaoine a bhí á meá i gcomhair Dhuais Nobel na Litríochta sa bhliain 1968. Ní le Mishima a bhí duais na bliana sin, áfach; moladh do Yasunari Kawabata, scríbhneoir Seapánach eile agus cara de chuid Mhishima, í.