ΗΣκύρος είναι το νοτιότερο και μεγαλύτερο σε έκταση (210 τετρ. χλμ.) νησί τωνΒορείων Σποράδων, μεπληθυσμό 3.052 κατοίκων.[1] Βρίσκεται ανατολικά της Εύβοιας, από την οποία απέχει γύρω στα 35 χλμ. Το νησί, κατά το μεγαλύτερο μέρος, είναι ορεινό κυρίως στα νοτιοανατολικά, όπου υπάρχουν τα όρη Κόχυλας (792 μ.), Κουμάρι, Πιριώνες και Φανόφτης. Το κλίμα του νησιού χαρακτηρίζεται από δροσερά καλοκαίριακαι ήπιους χειμώνεςμε μέση ετήσια θερμοκρασία 17 βαθμούς Κελσίου. Στα δυτικά σχηματίζονται οι όρμοι Καλογριάς, Πεύκου, Αγίου Νικολάου και Τριστόμου. Στη δυτική ακτή βρίσκεται τολιμάνιτου νησιού, ηΛιναριά.
Πρωτεύουσατου νησιού είναι ηΣκύρος (ή Χώρα), που βρίσκεται στην ανατολική ακτή. Συνδέεται μετη Λιναριά με ασφαλτοστρωμένο δρόμο μήκους 11 χιλιομέτρων. Άλλοι συνοικισμοί της Σκύρου είναι τα Μαγαζιά, η Λιναριά καιτοΛουτρό (αγροτικός συνοικισμός).
Η ενότητα αυτή δεν τεκμηριώνεται επαρκώς μεπαραπομπές. Παρακαλούμε βοηθήστε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Ατεκμηρίωτο υλικό μπορεί να αμφισβητηθεί καινα αφαιρεθεί.
(Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 02/06/2023)
Σύμφωνα με έναν μεταομηρικό μύθο, ηΘέτις έκρυψε στη Σκύρο τονγιο της Αχιλλέα, γιανατον εμποδίσει να πάει να πολεμήσει στηνΤροία. Ντυμένος σαν κορίτσι καιμετο όνομα Πύρρα (κόκκινο ή ξανθό), είναι κρυμμένος ανάμεσα στις κόρες του βασιλιά Λυκομήδη. Αυτή η φορεσιά δεντον εμποδίζει να αποκτήσει ένα γιο, τον Νεοπτόλεμο, μετην πριγκίπισσα. ΟΟδυσσέας έρχεται στο νησί μεταμφιεσμένος σε μικροπωλητή και φυσικά όλα τα κορίτσια δείχνουν το ενδιαφέρον τους στους στα υφάσματα, τα αρώματα και κοσμήματα. Το μόνο «κορίτσι», που ενδιαφέρεται γιατα όπλα είναι, φυσικά, η Πύρρα καιο Οδυσσέας αποκαλύπτει τον Αχιλλέα καιτον παίρνει μαζί τουστην Τροία.
Αντιθέτως, σύμφωνα μεμια άλλη παράδοση, ο Αχιλλέας λεηλάτησε το νησί της Σκύρου γιανα τιμωρήσει τον Λυκομήδη γιατη δολοφονία του Θησέα.
Το 475 π.Χ., οΚίμων νίκησε τους Δόλοπεςκαι κατέλαβαν ολόκληρο το νησί. Από την ημερομηνία αυτή, το νησί εντάχθηκε στησυμμαχία της Δήλου, που αργότερα έγινε ουσιαστικά η αθηναϊκή αυτοκρατορία. Ο Κίμων υποστήριξε ότι έχει βρειτα λείψανα του Θησέα καιτα διακόμισε στηνΑθήνα.
Το 340 π.Χ. οιΜακεδόνες κατέλαβαν το νησί και κυριάρχησαν μέχρι το 192 π.Χ., οπότε ο βασιλιάς Φίλιππος Ε΄καιοιΡωμαίοιτο έθεσαν και πάλι υπό την ηγεμονία της Αθήνας.
Κατά τη διάρκεια της βυζαντινής εποχής, η Σκύρος ανήκε στοθέμα Αιγαίου Πελάγους. Το 1204, μαζί με τις υπόλοιπες Σποράδες, πέρασε στην κατοχή των αδελφών Γκίζη και συγκεκριμένα τουΙερεμία Γκίζη. Το 1538 κατελήφθη από τονΧαϊρεντίν Μπαρμπαρόσακαι έγινε τμήμα της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Το νησί απέκτησε προνόμια καιδεν είχε τουρκική φρουρά, αλλά υπέφερε από τις επιδρομές πειρατών, με αποτέλεσμα οι κάτοικοί τουνα καταφύγουν στο Κάστρο.[2] Από τους περιηγητές, μόνο ο Τουρνφόρ επισκέφτηκε το νησί, το 1702. Όπως καταγράφει, στο νησί υπάρχει μόνο ένας οικισμός, κτισμένος κάτω από απόκρημνο βράχο με κωνική μορφή. Αναφέρει ότι ο πληθυσμός του ήταν 300 οικογένειες.
Το νησί συμμετείχε στηνελληνική επανάσταση του 1821, προσφέροντας οικονομική και ναυτική βοήθεια και αργότερα εντάχθηκε στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος.
Ο διάσημος Άγγλος ποιητής Ρούπερτ Μπρουκ[3] είναι θαμμένος στη Σκύρο. Πέθανε σε ένα γαλλικό πλοίο-νοσοκομείο, αγκυροβολημένο στα ανοικτά της νήσου το 1915, κατά τη διάρκεια τουΠρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.
Η ενότητα αυτή δεν τεκμηριώνεται επαρκώς μεπαραπομπές. Παρακαλούμε βοηθήστε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Ατεκμηρίωτο υλικό μπορεί να αμφισβητηθεί καινα αφαιρεθεί.
(Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 02/06/2023)
Η Σκύρος βρίσκεται σχεδόν στο κέντρο τουΑιγαίου πελάγουςκαι τοποθετείται στο νησιωτικό συγκρότημα τωνΣποράδων, ανκαιη απόσταση από αυτές είναι μεγαλύτερη σε σύγκριση μετην απόσταση του νησιού από τηνΕύβοια, από την οποία απέχει περίπου 35 χλμ. ανατολικά (22 ναυτικά μίλια). Η έκτασή της εκτιμάται περίπου στα 210 τετρ. χλμ..
Η Σκύρος είναι στο μεγαλύτερο τμήμα της ορεινή, με δύο διακριτούς ορεινούς όγκους στο βόρειο καιτο νότιο τμήμα. Ανάμεσά τους υπάρχει μία ημιπεδινή και ημιλοφώδης έκταση, η οποία έχει διεύθυνση βορρά νότου, ανάμεσα στις βόρειες ανατολικές και τις νότιες ακτές του νησιού. Το βόρειο τμήμα, γνωστό ως Μερόη, καλύπτεται από πυκνό πευκοδάσος, ενώ στα διαδοχικά υψώματα και βουνά δεσπόζει η κορυφή Όλυμπος (403 μ.). Στο νότιο τμήμα κυριαρχεί ο ορεινός όγκος του Κόχυλα (792 μ.), ενώ τα βουνά είναι χέρσα και βραχώδη. Κατά μία έννοια, το βόρειο κομμάτι συγγενεύει μετα φυσικά τοπία που συναντά κανείς στις Σποράδες καιτη βόρεια Εύβοια, ενώ το νότιο μετα τοπία της νότιας Εύβοιας αλλά ακόμα καιτωνΚυκλάδων.
Τοκλίμα της Σκύρου είναι μεσογειακό, όπως στα περισσότερα νησιά του Αιγαίου, και χαρακτηρίζεται από δροσερά καλοκαίριακαι ήπιους χειμώνες. Η επικράτηση των βόρειων ανέμων στο νησί το καλοκαίρι μετριάζει τις μέγιστες θερμοκρασίες σε σχέση με τις ηπειρωτικές περιοχές, μειώνοντας σημαντικά τον δείκτη δυσφορίας. Η μέση ετήσια θερμοκρασία είναι 17°C. Οιβροχοπτώσεις σημειώνονται κυρίως κατατη διάρκεια του χειμώνα, ενώ το καλοκαίρι είναι σπάνιες και εμφανίζονται κυρίως ως σύντομες καταιγίδες. Το συνολικό ετήσιο ύψος βροχής αγγίζει τα 500 mm. Χιονοπτώσεις εμφανίζονται σποραδικά τον χειμώνα, αλλά η χιονόστρωση στα παραθαλάσσια τμήματα του νησιού είναι σπάνια.
Η πρωτεύουσα του νησιού είναι ηΧώρα ή Χωριό ή Σκύρος, η οποία βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα προς το Αιγαίο πέλαγος. Όμοροι οικισμοί της Χώρας είναι τα Μαγαζιά, οΜώλος, τα Γυρίσματα καιτα Πουριά, οι οποίοι εκτείνονται βόρεια της πρωτεύουσας προς τη θάλασσα. Στη βόρεια ακτή, νοτιότερα από τη Χώρα, βρίσκονται επίσης οι οικισμοί ΑσπούςκαιΑχίλλι, ενώ στο βόρειο τμήμα του νησιού υπάρχουν επίσης οι οικισμοί Τραχύ, όπου βρίσκεται καιτοαεροδρόμιο της Σκύρου, καιηΑτσίτσα, στις δυτικές ακτές. Το βασικό λιμάνι είναι ηΛιναριά, στη νοτιοδυτική ακτή στον ομώνυμο όρμο, από όπου καιτο νησί συνδέεται ακτοπλοϊκά μετην υπόλοιπη Ελλάδα. Στον διπλανό όρμο εκτείνεται ο οικισμός Αχερούνεςκαι δυτικότερα οΠεύκος. Ανατολικά της Λιναριάς βρίσκεται ο οικισμός Καλαμίτσα, στον ομώνυμο όρμο.
Η Σκύρος υπάγεται διοικητικά στοννομό Εύβοιας, μετην οποία άλλωστε διατηρεί σημαντικούς πολιτιστικούς και ιστορικούς δεσμούς. Το νησί αποτελεί αυτόνομο δήμομε ένα ενιαίο δημοτικό διαμέρισμα, ενώ λόγω της απόστασής του από την έδρα της νομαρχίας στηΧαλκίδα, στη Χώρα εδρεύει και επαρχείο, με βάση τον παλαιότερο θεσμό της επαρχίας. Στον δήμο Σκύρου υπάγονται όλοι οι οικισμοί του νησιού, καθώς καιοι νησίδες που βρίσκονται κοντά σε αυτό. Συγκεκριμένα, οι οικισμοί του νησιού είναι οι εξής:
Χώρα ή Χωριό ή Σκύρος, με τους γειτονικούς οικισμούς Μώλος, Μαγαζιά, Πουριά, Γυρίσματα και Λινώ.
Η ενότητα αυτή δεν τεκμηριώνεται επαρκώς μεπαραπομπές. Παρακαλούμε βοηθήστε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Ατεκμηρίωτο υλικό μπορεί να αμφισβητηθεί καινα αφαιρεθεί.
(Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 02/06/2023)
Οι κάτοικοι του νησιού ασχολούνται μετηγεωργία, τηνκτηνοτροφία, τηναλιεία, τηβιοτεχνίακαιτη συλλογή ρητίνης. Η Σκύρος φημίζεται γιαταμικρόσωμα άλογά της, ταμάρμαρακαιτα ζωοκομικά προϊόντα της. Ηπιο χαρακτηριστική σκυριανή χειροτεχνία είναι η κεντητική και χρησιμοποιείται γιατη διακόσμηση του οικιακού ρουχισμού και της σκυριανής φορεσιάς. Το χαρακτηριστικό στα σκυριανά κεντήματα είναι η ποικιλία στα θέματα και στους χρωματισμούς καιη λεπτότητα στα υλικά. Το νησί επίσης φημίζεται γιατην τέχνη τουστηνκατασκευή επίπλων. Τα ιδιότυπα σκυριανά έπιπλα τα συναντάμε στα σαλόνια της Αθήναςκαι άλλων πόλεων. Τοπιο γνωστό έργο σκυριανής ξυλογλυπτικής είναι το σκυριανό σκαμνάκι το οποίο μοιάζει με μικρογραφία καρέκλας. Γιατην κατασκευή τους χρησιμοποιείται σφεντάμι, ηαγριελιά, ημουριά, ηκαρυδιάκαιτομαόνι.[4] Ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης κιηαγγειοπλαστική. Η Σκύρος παράγει ακόμα μέλι, αρκετά φρούτα, φάβα, μυζήθρακαικεφαλοτύρι. Οργανωμένα εργαστήρια λαϊκής τέχνης, όπως ξυλογλυπτικής, κεραμικής, καλαθοπλεκτικής και εριοταπητουργίας, υπάρχουν στην πρωτεύουσα καιστον Γιαλό.
Τα σπίτια της Σκύρου είναι ορθογώνια, με τις ελεύθερες επιφάνειες εξωτερικά και εσωτερικά περασμένες με λευκό ασβέστη. Το αρχοντικά διαφέρουν από τα υπόλοιπα σπίτια στην οικοσκευή καιτο μεγαλύτερο μέγεθος. Τα σπίτια είναι πέτρινα, ενώ το ξύλο χρησιμοποιείται γιατην κατασκευή της σκεπήςκαι άλλες ξύλινες κατασκευές. Έχουν ρηχά θεμέλια και όπου είναι απαραίτητο ενισχύονται από αντηρίδες.[5]Οι τοίχοι έχουν πάχους 70 εκατοστά στο έδαφος και λεπταίνουν προς την κορυφή. Από τριών μεγεθών υλικά, τις μεγάλες πέτρες, τις μεσόπετρες, οι οποίες τοποθετούνται στα κενά και τέλους γέμιζαν τους αρμούς με λάσπη από μελάγκι, σκουρόχρωμα αργιλώδες χώμα με στεγανωτικές ιδιότητες. Σοβατίζονταν εσωτερικά και εξωτερικά.[6] Έχουν λίγα, ασύμμετρα ανοίγματα στους τοίχους. Πάνω από τις πόρτες μπορεί να υπάρχει ορθογωνισμένος, καφασωτός φεγγίτης.[5]Στην πλευρά του δρόμου μπορεί να υπάρχει μικρή αυλή η οποία οριοθετείται από χαμηλό πεζούλι. Στην αυλή μπορεί να βρίσκεται ο φούρνος, το παράσπιτο, αποθήκη και χώρος υγιεινής.[7] Εκεί όπου θα στηριχθεί η στέγη υπάρχει η λεγόμενη πατούρα, εσοχή στον τοίχο γιανα ακουμπούν τα δοκάρια.[6]
Η οροφή, γνωστή ως δώμα ή λιάκος είναι σκουρόχρωμη, στρωμμένη με μελάγκι. Η κατασκευή της άρχιζε μετην τοποθέτηση του ξύλινου στύλου στο κέντρο του σπιτιού μέσα σε ειδικό πωρόλιθο γιαναμη σαπίζει. Στην κορυφή του στύλου βρίσκεται το προσκεφάλι, πάνω στο οποίο ισορροπεί το κορφάρι. Στη συνέχεια τοποθετούνται κάθετα στο κορφάρι τα δοκάρια σε απόσταση 40 εκατοστών το ένα από τα άλλο. Μετά λαμβάνει χώρα το καλάμωμα, η τοποθέτηση της καλαμωτής. Σπάνια τοποθετούσαν σανίδες στην οροφή εσωτερικά. Πάνω από την καλαμωτή τοποθετείται το σαμάκι, λεπτά ξεριά καλάμια, βούρλα ή λυγαριέςμετα φύλλα τους πάχους 25 εκατοστών, και από πάνω της τοποθετούνταν ξερά φύκια, γνωστά ως κόμμος. Πάνω στον κόμμο τοποθετούνταν χώρα πάχους 5-7 εκατοστών, δημιουργώντας κλίση στο λιάκο, προς τηνυδρορρόη, γνωστή ως ρίχτης. Τέλος, από πάνω τοποθετούταν το μελάγκι, το οποίο ανανεωνόταν κάθε τρία χρόνια.[6]
Το έθιμο του Γέρου της Κορέλλας
Στο εσωτερικό του σπιτιού, όπου το επέτρεπε το ύψος του, βρίσκεται ο μπουλμές, ένα ξύλινο διακοσμημένο διαχωριστικό ύψους 1,8 μέτρων, το οποίο καλύπτει το κάτω μισό του στύλου. Ο μπουλμές απομονώνει ένα τμήμα του σπιτιού, ενώ διαθέτει ξύλινο διάπεδο, δημιουργώντας ημιώροφο.[8]Στην κορυφή του μπουλμέ βρίσκονται ξύλινα κάγγελα ή φρίζα, δημιουργώντας χαμηλό στηθαίο. Γύρω από το υπόλοιπο άνοιγμα υπάρχει ξύλινη κορνίζα. Ένα λεπτό οριζόντιο δοκάρι, η κόρδα, βρίσκεται λίγο πάνω από το μέσο του ανοίγματος, και χρησιμοποιούνται γιανα κρεμιούνται αντικείμενα καθημερινής χρήσης ή στολίδια.[9]Ο μπουλμές χωρίζει το εσωτερικό της οικίας σε τρεις χώρους, οι οποίοι είχαν διαφορετική λειτουργία. Στο υπερυψωμένο δωμάτιο, γνωστό ως σοφάς, βρισκόταν ηκρεβατοκάμαρα. Η πρόσβαση στον σοφά γίνεται με ξύλινη σκάλα (γνωστή ως ασκάλα) από το υπόλοιπο σπίτι ή το αποκρέβατο. Ο απομονωμένος χώρος από κάτω, το αποκρέβατο, ήταν η αποθήκη τροφίμων και μαγειρείο, με έμμεσο φωτισμό καιστα αρχοντικά είχε καιτζάκι. Ο υπόλοιπος χώρος είναι γνωστό μεγάλη σάλα ή σπίτι και είχε πολλαπλές χρήσεις.[10] Εκεί βρισκόταν το τζάκι, μεκαμινάδα κωνικού σχήματος. Εξωτερικά η καμινάδα καλύπτεται από ένα πυθάρι, γνωστό ως κολυπτές.[9] Στους τοίχους βρίσκονται εντοιχισμένα ντουλάπια και ράφια. Από κάτω από τα ράφια βρίσκονται καρφιά από τα οποία κρέμονται βαρύτερα σκεύη, τα οποία είναι γνωστά ως αλώνη ή αλούνη. Κινητά έπιπλα στο εσωτερικό του σπιτιού περιλαμβάνουν την κρεβατσούλα (μικρός καναπές), τον πάγκο, κασέλες, το τριπόδι, μικρές καρέκλες, το τραπέζι καιτο τραπεζάκι.[11]
Στις γιορτές του Τριωδίου επικρατεί το έθιμο του Γέρου και της Κορέλλας.[12]Ο «Γέρος» είναι ντυμένος μεμια μαλλιαρή μαύρη κάπα και φοράει μάσκα από δέρμα κατσικιού καιστη μέση ζώνη με κουδούνια κοπαδιού καιτον συνοδεύουν η «Κορέλα», νεαρός άνδρας ντυμένος με παραδοσιακή γυναικεία φορεσιά, καιο «Φράγκος», ο οποίος φοράει μάσκα και ένα μεγάλο κουδούνι στη μέση του. Το δεύτερο σκέλος του σκυριανού καρναβαλιού είναι γνωστό ως Τράτα και περιλαμβάνει την απαγγελία σατιρικών στίχων.[13]
Το νησί διακρίνεται καιγιατα παραδοσιακά έθιμάτου, τα οποία προέρχονται ακόμα και από τους αρχαιότατους χρόνους.
Αξιοθέατα είναι τοποθεσίες όπως ο Γιαλός, τοΑχίλλι, τα Βράχια κ.ά. αμμουδιές (Νύφη, Τρεις Μπούκες, Φανάρι και Διαπόρι κ.ά.). Στον Γιαλό, κατά την παράδοση, έπαιρνε το μπάνιο τουοΑχιλλέας. Η παραλία τουΠεύκου είναι επίσης μία από τις πιο δημοφιλείς παραλίες του νησιού.[14]
Στο νησί συναντάμε αρκετούς κι αξιόλογους αρχαιολογικούς χώρους, όπως το Κάστρο που βρίσκεται πάνω από τηΧώρα. Εκεί ήταν η αρχαία ακρόπολη κιη έδρα του πανάρχαιου βασιλιά του νησιού Λυκομήδη. Στη θέση Σπηλιά Ανδριώτη σκοτώθηκε από τον Λυκομήδη ο βασιλιάς της ΑθήναςΘησέας. Σήμερα από την αρχαία ακρόπολη τίποτα σχεδόν δεν σώζεται. Στο νησί υπάρχουν επίσης αρκετές εκκλησίες από τονΜεσαίωνα, όπως του αγίου Γεωργίου του Σκυριανού, σε ψηλό βράχο πάνω από τη θάλασσα που έκτισε, μαζί μετο μοναστήρι, οΝικηφόρος Φωκάςτον 10ο αιώνα. Ενδιαφέρουσα είναι η εκκλησία της Παναγίας του Κίτσου και πολλές άλλες στα διάφορα μοναστήρια.
Άγιος Νικόλαος (αρχές 19ου αιώνα) στα Πουριά
Ο Άγιος Νικόλαος (αρχές 19ου αιώνα) στα Πουριά αποτελεί παράδειγμα υπόσκαφης εκκλησίας, σε πελεκημένο βράχο από ασβεστιτικό ψαμμίτη, το οικοδομικό υλικό των Σκυριανών.[15]
Μνημείο Ρούπερτ Μπρουκ, Πλατεία Μπρουκ, Χώρα Σκύρου
Το Μουσείο Μάνου Φαλτάιτς[17] ιδρύθηκε το 1964. Είναι από τα πρώτα τοπικά Ιστορικά - Λαογραφικά Μουσεία της Ελλάδας. Δημιουργήθηκε γιανα σωθεί η σκυριανή παραδοσιακή κληρονομιά καιγιανα περάσει στον πανελλήνιο χώρο το μήνυμα πως το παρόν καιτο μέλλον πρέπει να στερεώνονται στην παράδοση.
Επίσης, η Σκύρος έχει σημαντική αξία γιατα αρχαιολογικά ευρήματα που βρέθηκαν σε διάφορες περιοχές του νησιού και σώζονται σήμερα στο Αρχαιολογικό της Μουσείο. Το Παλαμάρι αποτελεί αρχαίο οικισμό που έδωσε στοιχεία γιατη ζωή των ανθρώπων στηνεποχή του χαλκού (3ος-2ος αιώνας π.Χ). Στο σημείο έχουν βρεθεί διάφορα αντικείμενα (κυρίως εργαλεία), από υλικά όπως τον χαλκό, την πέτρα και άλλα οικοδομικά υλικά.
Ο δήμος Σκύρου περιλαμβάνει ολόκληρη τη νήσο της Σκύρου και τις γύρω νησίδες. Αποτελεί έναν από τους 8 δήμους της Περιφερειακής Ενότητας Εύβοιας. Ο δήμος περιλαμβάνει τους παρακάτω οικισμούς και νησίδες:
Μετην εφαρμογή της νέας διοικητικής διαίρεσης της χώρας, κατά τοπρόγραμμα Καλλικράτηςτου 2011, ουδεμία μεταβολή επήλθε στον δήμο Σκύρου, σύμφωνα μετο άρθρο 1,§ 2.12.Β. αυτού.
Στις εκλογές του 2019 δήμαρχος εξελέγη ο Νικόλαος Μαυρίκος.
Ο δήμος Σκυρίων (Σκύρου) συστάθηκε για πρώτη φορά συστάθηκε στις 24 Νοεμβρίου 1835 με έδρα τον οικισμό Σκύρος. Το 1858 αποσπάστηκε από την επαρχία Σκοπέλου και υπάχθηκε στηνεπαρχία Καρυστίαςτουνομού Ευβοίας. Λειτούργησε ως κοινότητα από τις 16 Αυγούστου 1912 ως τις 7 Αυγούστου 1950, οπότε αναγνωρίστηκε ξανά ως δήμος.[18]
Το οδικό δίκτυο της Σκύρου είναι γενικά καλό και καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος του νησιού. Ο βασικός οδικός άξονας συνδέει το λιμάνι της ΛιναριάςμετηΣκύρο (Χώρα), περνώντας από τους οικισμούς ΑχερούνεςκαιΑσπούς. Η περιοχή γύρω από τη Χώρα, όπου βρίσκονται οι οικισμοί Μαγαζιά, Μώλοςκαι Γυρίσματα, αποτελεί πλέον ένα σχεδόν ενιαίο οικιστικό σύμπλεγμα με σχετικά πυκνό δίκτυο δρόμων. Από τη Χώρα ξεκινάει ο βόρειος οδικός άξονας γιατο αεροδρόμιο του νησιού, ο οποίος στη συνέχεια καταλήγει στηνΑτσίτσα, στη δυτική ακτή, ενώ συνεχίζει νότια και νοτιοανατολικά, γιανα καταλήξει στονΠεύκοκαινα συνδεθεί ξανά μετον δρόμο Χώρας - Λιναριάς, ολοκληρώνοντας μία κυκλική διαδρομή. Από τον οικισμό Ασπούς υπάρχει οδική πρόσβαση στοΑχίλλι, καιστη συνέχεια στοΚαλικρί, γιανα καταλήξει στον όρμο της Καλαμίτσας. Η Καλαμίτσα συνδέεται επίσης με παραλιακό δρόμο μετη Λιναριά. Από την Καλαμίτσα, ο δρόμος συνεχίζει στο νότιο τμήμα του νησιού προς την περιοχή Τρεις Μπούκες καιστη συνέχεια μέχρι τον φάρο στο νοτιοανατολικό άκρο, ενώ διακλάδωση προς τον βορρά οδηγεί στο βουνό του Κόχυλας καιτο οροπέδιο του Άρη.
Η τοπική συγκοινωνία εξυπηρετείται με τακτικά δρομολόγια λεωφορείων ανάμεσα στη Χώρα καιτο λιμάνι της Λιναριάς, τόσο για εξυπηρέτηση των δρομολογίων των πλοίων αλλά καιτων μετακινήσεων των κατοίκων. Επίσης, σε ειδικές περιπτώσεις και ανάγκες παρέχεται και ειδική μεταφορά με λεωφορεία της μονάδας της Πολεμικής Αεροπορίαςπου εδρεύει στο νησί. Στη Σκύρο επίσης κυκλοφορούν και ορισμένα ταξί.
Η Σκύρος συνδέεται τόσο ακτοπλοϊκά όσο και αεροπορικά μετην υπόλοιπη Ελλάδα. Από τη Λιναριά υπάρχει καθημερινή σύνδεση μετηνΕύβοιακαιτο λιμάνι της Κύμηςμετην ακτοπλοϊκή εταιρία Ναυτική Εταιρία Σκύρου (Skyros Shipping Co.), τοπικών συμφερόντων, μετο οχηματαγωγό Αχιλλέας. Τα δρομολόγια πραγματοποιούνται καθημερινά μία φορά ανά κατεύθυνση όλο τον χειμώνα, ενώ από την άνοιξη καιγια όλη την καλοκαιρινή περίοδο γίνονται δρομολόγια δύο φορές τις περισσότερες ημέρες. Η πυκνότητα των δρομολογίων αυξάνει καισε ορισμένες περιόδους μέσα στο έτος, όπως τις απόκριεςκαι τις γιορτές τουΠάσχα, τωνΧριστουγέννωνκαιτονΔεκαπενταύγουστο. Η διαδρομή διαρκεί περίπου 1 ώρα και 45 λεπτά. Από το λιμάνι της Κύμης, υπάρχει τακτική ανταπόκριση των ακτοπλοϊκών δρομολογίων γιαΧαλκίδα (διάρκεια περίπου 2 ώρες) καιΑθήνα (διάρκεια περίπου 3 ώρες). Επίσης, κατά τους καλοκαιρινούς μήνες υπάρχει δισεβδομαδιαία σύνδεση του νησιού μεΑλόννησοκαιΣκόπελο.
Η Σκύρος διαθέτει αεροδρόμιοτο οποίο λειτουργεί στη στρατιωτική αεροπορική βάση (135 Σ.Μ.)στη θέση Τραχύστο βόρειο τμήμα του νησιού. Το αεροδρόμιο της Σκύρου απέχει περίπου 17 χλμ. από τη Χώρα και λειτουργεί από το 1984. Η μεταφορά από και προς το αεροδρόμιο γίνεται με ταξί. Η αεροπορική σύνδεση του νησιού ανήκει στο καθεστώς των επιδοτούμενων ενδοκρατικών αεροπορικών συνδέσεων, με αποτέλεσμα οι τιμές των εισιτηρίων να είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικές. Σήμερα, οι αεροπορικοί μεταφορείς της σύνδεσης είναι ηAegean Airlines πραγματοποιώντας τρία δρομολόγια την εβδομάδα από και προς την Αθήνα από τοαεροδρόμιο Ελευθέριος ΒενιζέλοςκαιηSky Express πραγματοποιώντας τρία δρομολόγια την εβδομάδα από και προς τηΘεσσαλονίκη από τοΑεροδρόμιο Μακεδονία. Τους καλοκαιρινούς μήνες πραγματοποιούνται περιστασιακές πτήσεις τσάρτερ σε εβδομαδιαία βάση από και προς τηνΟλλανδία, άλλες φορές πραγματοποιήθηκαν τσάρτερ που έκαναν δρομολόγιο Σκύρος-Γαλλία ή καιη πτήση Σκύρος-Αυστρία.
Λεπτομερείς ναυτιλιακές πληροφορίες γιατη Σκύρο παρέχει ο Ελληνικός Πλοηγός 3ος τόμος και ιδιαίτερα οχάρτης ελληνικής έκδοσης: ΧΕΕ-3315, που αποτελεί τονλιμενοδείκτη αυτής, καθώς καιοΧΕΕ-331που καλύπτει όλες τις Σποράδες.
Σχετικά πολυμέσα
.JPG)
_%CF%83%CF%84%CE%B1_%CE%A0%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%AC.jpg)
Σκύρος (Αρχείο ντοκιμαντέρ της