ΗΟλλανδία (ολλανδικά: Nederland, προφέρεται: [ˈneːdərˌlɑnt]), επίσημα Κάτω Χώρες, είναι το ευρωπαϊκό τμήμα τουΒασιλείου των Κάτω Χωρών (ολλανδικά: Koninkrijk der Nederlanden). Είναι πυκνοκατοικημένη χώρα που βρίσκεται στηΔυτική Ευρώπη, με τρεις μικρές νησιωτικές περιοχές στηνΚαραϊβική.[σμ 1]Το 2024, είχε συνολικό πληθυσμό 17.981.933 κατοίκους,[1] σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση.
Η ευρέως διαδεδομένη ονομασία (Ολλανδία) προέκυψε από την περιοχή της Ολλανδίας, στην οποία περικλείονται δύο μόνο από τις δώδεκα επαρχίες του κράτους των Κάτω Χωρών. Η χώρα περιβάλλεται από τηΒόρεια Θάλασσα, τοΒέλγιοκαιτηΓερμανία.
Η χώρα, που αποκαλείται στα ολλανδικά Nederlandκαι κυριολεκτικά σημαίνει Κάτω Χώρες, επηρεάζεται από το γεγονός ότι περίπου το 1/4 της χώρας βρίσκεται κάτω από τη στάθμη της θάλασσας, με μόνο το 50% της γης να υπερβαίνει το ένα μέτρο πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.[5]Οι περισσότερες από τις περιοχές που βρίσκονται κάτω από το επίπεδο της θάλασσας, είναι τεχνητές, ενώ 3.000 χιλιόμετρα φραγμάτων προστατεύουν τη χώρα. Από τα τέλη του 16ου αιώνα, μεγάλες περιοχές (πόλντερ) έχουν ανακτηθεί από τη θάλασσα και τις λίμνες, ενώ ανέρχονται σχεδόν στο 17% της τρέχουσας μάζας γης της χώρας. Μεπυκνότητα πληθυσμού περί τους 510 κατοίκους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο (Ιούλιος 2016), χωρίς να περιλαμβάνονται οι περιοχές με νερό, η Ολλανδία είναι μια πολύ πυκνοκατοικημένη χώρα. Μόνο τοΜπανγκλαντές, ηΝότια ΚορέακαιηΤαϊβάν έχουν μεγαλύτερο πληθυσμό και υψηλότερη πυκνότητα πληθυσμού. Παρ' όλα αυτά, η Ολλανδία είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος εξαγωγέας τροφίμων και γεωργικών προϊόντων στον κόσμο, μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες.[6][7] Αυτό οφείλεται εν μέρει στη γονιμότητα του εδάφους καιστο ήπιο κλίμα.
Η Ολλανδία είναι η τρίτη αρχαιότερη χώρα στον κόσμο που έχει εκλεγμένο κοινοβούλιο, ενώ από το 1848 κυβερνάται ως Βασιλευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, οργανωμένη ως ενιαίο κράτος. Η Ολλανδία έχει μακρά ιστορία όσον αφορά την κοινωνική ανοχή και θεωρείται γενικά ως μιαφιλελεύθερη χώρα, αφού νομιμοποίησε την άμβλωση, την πορνεία καιτην ευθανασία, διατηρώντας παράλληλα μια προοδευτική πολιτική γιατα ναρκωτικά. Το 2001, έγινε η πρώτη χώρα στον κόσμο που νομιμοποίησε τον γάμο ατόμων του ίδιου φύλου.
Η ευρύτερη περιοχή της σημερινής Ολλανδίας, μαζί μετο σημερινό Βέλγιο, τοΛουξεμβούργοκαι όμορα εδάφη, αναφέρεται ως μέρος τωνΔεκαεπτά Επαρχιών των Κάτω Χωρών, κατά τη βασιλεία τουΚαρόλου του Ε΄, Άγιου Ρωμαίου Αυτοκράτορακαι βασιλιά της Ισπανίας κατά τον 16ο αιώνα. Το1568 είναι η αρχή τουογδοηκονταετούς πολέμου μεταξύ των επαρχιών αυτών και της Ισπανίας γιατα κυριαρχικά δικαιώματα σε αυτές. Το1579, το βόρειο τμήμα των δεκαεπτά επαρχιών σχημάτισε τηνΈνωση της Ουτρέχτης, η οποία ουσιαστικά αποτέλεσε μία συμφωνία αλληλοϋποστήριξης μεταξύ τους στην άμυνα απέναντι στον ισπανικό στρατό. Η Ένωση της Ουτρέχτης αναφέρεται και ως το πρώτο ιστορικό σημείο εμφάνισης των Κάτω Χωρών ως ξεχωριστή θεσμική οντότητα. Το1581οι βόρειες επαρχίες υιοθέτησαν τηΔήλωση της Άρνησης, μετην οποία διακήρυξαν την ανεξαρτησία τους και αποκήρυξαν τονΦίλιππο τον Β΄ της Ισπανίας. Ο αγώνας των Ολλανδών ενάντια στους Ισπανούς επηρέασε τη βασίλισσα Ελισάβετ η Α΄ της Αγγλίας, η οποία το1585 υπέγραψε συνθήκη μαζί τους μετην υπόσχεση αποστολής στρατού γιατην υποστήριξή τους στον πόλεμο γιατην ανεξαρτησία τους. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, σχεδόν 7.500 στρατιώτες έφτασαν στην Ολλανδία από την Αγγλία κάτω από τις διαταγές τουΡόμπερτ Ντάντλεϊ, πρώτου κόμη τουΛέστερ. Ο αγγλικός στρατός όμως αναλώθηκε σε ανώφελες εκστρατείες στην ευρύτερη περιοχή, χωρίς να έχει κάποιο ουσιαστικό αντίκτυπο στην ολλανδική εξέγερση. Ο Ντάντλεϊ επέστρεψε το1586στην Ολλανδία με στρατό, αλλά ούτε και τότε συνεισέφερε σε κάποιο σημαντικό αποτέλεσμα. ΟΦίλιππος ο Β΄ της Ισπανίας, γιος του Καρόλου του Ε΄, δεν ήταν διατεθειμένος να παραδώσει τις Κάτω Χώρες καιο πόλεμος συνεχίστηκε μέχρι καιτο1648, όταν ο βασιλιάς Φίλιππος ο Δ΄ τελικά αναγνώρισε την ανεξαρτησία των επτά βορειοδυτικών επαρχιών της περιοχής μετη συνθήκη ειρήνης τουΜίνστερ. Τμήματα των νότιων επαρχιών παρέμειναν στην κατοχή των Ολλανδών και έτσι αποτέλεσαν και αυτά μέρος του νέου ανεξάρτητου κράτους.
Μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας τους οι επαρχίες Ολλανδία, Ζηλανδία, Χρόνινγκεν, Φρίσλαντ, Ουτρέχτη, ΟφεράισσελκαιΧέλρε σχημάτισαν μία συνομοσπονδία γνωστή ως ηΔημοκρατία των Επτά Ενωμένων Κάτω Χωρών. Όλες οι επαρχίες παρέμειναν αυτόνομες και είχαν τη δική τους κυβέρνηση, την πολιτεία της επαρχίας, όπως έμεινε γνωστή. Η κυβέρνηση της συνομοσπονδίας καιοι ύπατοι κυβερνήτες των επαρχιών είχαν έδρα τηΧάγη, ενώ αποτελούνταν από αντιπροσώπους των μελών της συνομοσπονδίας. Η αραιοκατοικημένη περιοχή Ντρέντε ήταν μέρος της δημοκρατίας, ανκαιδεν θεωρούνταν επαρχία. Η Ντρέντε είχε τους δικούς τους αξιωματούχους, αλλά ο κυβερνήτης της διορίζονταν από τους ύπατους κυβερνήτες. Παράλληλα, η δημοκρατία κατείχε και ορισμένες περιοχές εκτός των παραδοσιακών συνόρων των επαρχιών, γνωστές ως Γενικές Εκτάσεις, οι οποίες διοικούταν απευθείας από τους ύπατους κυβερνήτες, χωρίς δικούς τους αντιπροσώπους ή εξουσία. Η πλειοψηφία των περιοχών αυτών είχε καταληφθεί από τους Ολλανδούς κατά τη διάρκεια του ογδοηκονταετούς πολέμου και κατοικούνταν κυρίως από καθολικούς. Οι περιοχές αυτές αποτελούσαν μια ουδέτερη ζώνη ανάμεσα στη δημοκρατία και τις νότιες Κάτω Χώρες.
Η ολλανδική αυτοκρατορία αναπτύχθηκε και σταδιακά εξελίχθηκε σεμια από τις μεγαλύτερες ναυτικές και οικονομικές δυνάμεις του 17ου αιώνα. Στην ονομαζόμενη ολλανδική Χρυσή Εποχή ιδρύθηκαν αποικίες και εμπορικοί σταθμοί σε όλο τον κόσμο. Η εγκατάσταση των Ολλανδών στη βόρεια Αμερική ξεκίνησε μετην ίδρυση του οικισμού Νέο Άμστερνταμστο νότιο άκρο τουΜανχάταντο1614. Οι Ολλανδοί ίδρυσαν τηνΑποικία του ΑκρωτηρίουστηΝότια Αφρικήτο1652. Μέχρι το1650ο ολλανδικός στόλος αριθμούσε 16.000 εμπορικά πλοία,[8] ενώ παράλληλα ο πληθυσμός αυξήθηκε σε περίπου 2 εκατομμύρια από 1,5 μέσα στον 17ο αιώνα.
Πολλοί ιστορικοί και οικονομολόγοι θεωρούν την Ολλανδία ως την πρώτη καπιταλιστική χώρα στην παγκόσμια ιστορία. Στην πρώιμη σύγχρονη Ευρώπη, η Ολλανδία είχε τηνπιο πλούσια εμπορική πόλη, τοΆμστερνταμ, καιτο πρώτο πλήρως λειτουργικό χρηματιστήριο. Η εφευρετικότητα τωνεμπόρων οδήγησε στη θεσμοθέτηση κεφαλαίου ασφάλισης και σύνταξης, καθώς καισε λιγότερο ευχάριστα φαινόμενα, όπως στον φαύλο οικονομικό κύκλο, την πρώτη παγκόσμια πληθωριστική φούσκα, τη μανία της τουλίπας μεταξύ 1636 και 1637 και στον πρώτο παγκόσμιο τυχοδιώκτη του χρηματιστηρίου, ο οποίος κατέβαζε τις τιμές των μετοχών πουλώντας γιανα τις αγοράσει ξανά με χαμηλότερη τιμή. Η δημοκρατία έπεσε σε γενική παρακμή στα τέλη του 18ου αιώνα μετον έντονο οικονομικό ανταγωνισμό από τηνΑγγλίακαι συνεχείς εσωτερικές προστριβές ανάμεσα στις δύο κύριες πολιτικές ομάδες της χώρας, τους ρεπουμπλικάνους και τους βασιλικούς.
Τον 17ο αιώνα συνεχίστηκαν οι διαμάχες μετην Αγγλία για ανταγωνιστικές αποικίεςκαι εμπορικούς σταθμούς σε όλο τον κόσμο. Οι Ολλανδοί είχαν ιδρύσει αποικίες φυτειών κατά μήκος των ακτών καιτων ποταμών της ΓουιάναςστηΝότια Αμερική, παράλληλα με τους Άγγλους. Μετά από συνεχόμενες διαμάχες, οι δύο χώρες κατέληξαν σε συμφωνία αποχώρησης τωνΆγγλωνκαι παραχώρησης των εκτάσεών τους στους Ολλανδούς, μετη συνθήκη της Μπρέντα. Η συμφωνία προέβλεπε την ανταλλαγή των εκτάσεων μετην αποικία των Ολλανδών στη βόρεια Αμερική, το Νέο Άμστερνταμ, έναν μικρό εμπορικό σταθμό, ο οποίος μετέπειτα εξελίχθηκε στη σημερινή Νέα Υόρκη.
Στις 19 Ιανουαρίου του 1795, μία ημέρα μετά τη διαφυγή του κυβερνήτη Γουλιέλμου Ε΄ της Οράγγης στην Αγγλία, ανακηρύχθηκε ηΔημοκρατία της Μπατάβιαμε στόχο την ένωση των Κάτω Χωρών σε ένα ενιαίο κράτος. Από το 1795 έως καιτο 1806 μετο καθεστώς αυτό η Ολλανδία απέκτησε μία κρατική δομή παρόμοια με αυτή της τότε νεοσύστατης Η Πρώτη Γαλλική Δημοκρατίακαιη περίοδος της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Μετην άνοδο τουΝαπολέονταστην εξουσία της Γαλλίας, στις Κάτω Χώρες καθιερώθηκε το Βασίλειο της Ολλανδίας από το 1806 μέχρι το 1810, υποτελέςστη Γαλλία με βασιλιά τον αδελφό του Ναπολέοντα, Λουδοβίκο Βοναπάρτη, με πλήρη έλεγχο των εξουσιών από τους Γάλλους. Γιατην ονομασία του βασιλείου αυτού χρησιμοποιήθηκε το όνομα της κύριας επαρχίας, της Ολλανδίας, το οποίο και καθιερώθηκε από τότε καιστο εξής ως ταυτόσημο των Κάτω Χωρών. Το Βασίλειο της Ολλανδίας κάλυπτε την έκταση της σημερινής χώρας εκτός από την επαρχία του Λίμπουρχ και τμήματα της επαρχίας Ζέελαντ, τα οποία άνηκαν στη Γαλλία. Το 1807 προστέθηκαν στο βασίλειο η ανατολική Φρισία, πρότερη κτήση της Πρωσίας, καιη περιοχή του Γιέβερ. Το 1809 όμως, μετά από μία αποτυχημένη Βρετανική εισβολή, η Ολλανδία υποχρεώθηκε να παραχωρήσει όλα τα εδάφη της νότια τουΡήνουστη Γαλλία.
Ο βασιλιάς Λουδοβίκος δεν ικανοποίησε τις προσδοκίες του Ναπολέοντα, καθώς υποστήριζε τα τοπικά συμφέροντα περισσότερο από τα γαλλικά, και υποχρεώθηκε σε παραίτηση το 1810. Τον διαδέχθηκε ο πεντάχρονος γιος του, Ναπολέοντας Λουδοβίκος Βοναπάρτης, ο οποίος βασίλεψε ως Λουδοβίκος ο Β΄ για δέκα μόλις ημέρες, αφού οΝαπολέονταςδεν αναγνώρισε την εξουσία τουστον θρόνο και κατέλαβε άμεσα την Ολλανδία, καταλύοντας το βασίλειο. Έτσι, οι Κάτω Χώρες έγιναν τμήμα της Γαλλικής Αυτοκρατορίας, στην οποία και παρέμειναν έως καιτο 1813, όταν, μετά την ήττα τουστημάχη της Λειψίας, ο Ναπολέοντας υποχρεώθηκε να αποσύρει τα στρατεύματά του από τη χώρα.
Ο Γουλιέλμος ο Α΄ των Κάτω Χωρών, γιος του τελευταίου κυβερνήτη Γουλιέλμου του Ε΄ της Οράγγης, επέστρεψε στην Ολλανδία το 1813 και ανακηρύχθηκε ισόβιος πρίγκιπας των Κάτω Χωρών, ενώ το 1815 ο τίτλος του εξελίχθηκε σε Βασιλιάς των Κάτω Χωρών.
ΤοΣυνέδριο της Βιέννηςτο 1815 εγκαθίδρυσε τοΗνωμένο Βασίλειο των Κάτω Χωρώνμετην επέκταση της επικράτειάς τουστο Βέλγιο, ώστε να δημιουργήσει μία ισχυρή κρατική οντότητα στα βόρεια σύνορα της Γαλλίας. Παράλληλα, ο Γουλιέλμος έγινε κληρονόμος του τίτλου του Μεγάλου Δούκα του Λουξεμβούργου. Έτσι, το Λουξεμβούργο παραχωρήθηκε στον Γουλιέλμο ως προσωπική ιδιοκτησία σε ανταλλαγή με τις κτήσεις τουστη Γερμανία, δηλαδή στο Νασσάου-Ντίλενμπουργκ, το Ζίγκεν, το Χανταμάρ καιτο Ντιτς.
Το 1830 το Βέλγιο επαναστάτησε και τελικά κέρδισε την ανεξαρτησία του, ενώ η προσωπική ένωση μεταξύ του Λουξεμβούργου καιτων Κάτω Χωρών καταλύθηκε το 1890, όταν ο βασιλιάς Γουλιέλμος ο Γ΄ των Κάτω Χωρών απεβίωσε χωρίς να αφήσει πίσω του άρρενες κληρονόμους. Οι νόμοι της διαδοχής απαγόρευαν στην κόρη του Βασίλισσα Βιλελμίνα να πάρει τον τίτλο της Μεγάλης Δούκισσας, με συνέπεια ο θρόνος του Λουξεμβούργου να μεταφερθεί από τον οίκο Οράγγης-Νασσάου στον κλάδο Νασσάου-Βάιλμπουργκ, θυγατρικό τουΟίκου του Νασσάου.
Η μεγαλύτερη ολλανδική αποικία εκείνη την περίοδο στο εξωτερικό ήταν η Αποικία του Ακρωτηρίου, η οποία είχε ιδρυθεί από τονΓιανβαν Ρίμπεκ για λογαριασμό της Ολλανδικής Εταιρίας των Ανατολικών Ινδιών το 1652 στην Πόλη του Ακρωτηρίου. Ο Πρίγκηπας του Οράνιε συναίνεσε στην κατάληψη και έλεγχο της αποικίας από τους Βρετανούς το 1788. Η Ολλανδία είχε και άλλες αποικίες, αλλά το Ακρωτήριο ήταν η πολυπληθέστερη, με τις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες (σημερινή Ινδονησία) καιτο Σουρινάμ να ακολουθούν. Αυτές οι αποικίες αρχικά διοικούνταν από τηνΟλλανδική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιώνκαι αντίστοιχα την Ολλανδική Εταιρία των Δυτικών Ινδιών, οι οποίες ήταν συλλογικές ιδιωτικές επιχειρήσεις. Τρεις αιώνες αργότερα οι εταιρίες αυτές είχαν οικονομικά προβλήματα καιοι περιοχές που διοικούσαν πέρασαν στον έλεγχο της Ολλανδικής κυβέρνησης το 1815 και το 1791 αντίστοιχα. Τότε μόνο έγιναν και τυπικά επίσημα αποικίες.
Κατά την περίοδο της αποικιοκρατίας, η Ολλανδία εμπλεκόταν ιδιαίτερα στο εμπόριο σκλάβων. Οι Ολλανδοί άποικοι και ιδιοκτήτες φυτειών βασίζονταν στους αφρικανούς σκλάβους για τις καλλιέργειες καφέ, κακάο, ζαχαροκάλαμου και βαμβακιού κατά μήκος των διαφόρων ποταμών. Η μεταχείριση των σκλάβων ήταν ιδιαίτερα άσχημη και αρκετοί δραπέτευαν. Η δουλεία καταργήθηκε από την Ολλανδία στο Σουρινάμ το 1863, αλλά το σύνολο των σκλάβων δεν απελευθερώθηκε παρά μόνο μέχρι το 1873 μετά από μία υποχρεωτική δεκαετή περίοδο μετάβασης, κατά την οποία δούλευαν στις φυτείες γιατον ελάχιστο μισθό και χωρίς βασανιστήρια. Μετην επίσημη απελευθέρωση οι περισσότεροι έφυγαν από τις φυτείες και προτίμησαν να εγκατασταθούν στην κύρια πόλη του Σουρινάμ, το Παραμαρίμπο.
Κατά τον 19ο αιώνα η Ολλανδία εκβιομηχανίστηκε σχετικά αργά σε σύγκριση με τις γειτονικές της χώρες, κυρίως λόγω της μεγάλης πολυπλοκότητας του εκσυγχρονισμού των υποδομών της, οι οποίες κύρια αποτελούνται από υδάτινες οδούς, αλλά και λόγω του σημαντικού ρόλου της αιολικής ενέργειας στη βιομηχανία της χώρας.
Ανκαιη Ολλανδία παρέμεινε ουδέτερη κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αναμείχθηκε ιδιαίτερα σε αυτόν. Ο κόμης Σλίφεν αρχικά είχε σχεδιάσει να καταλάβει την Ολλανδία κατά την προέλασή τουστη Γαλλία. Το σχέδιο αυτό άλλαξε από τον Χέλμουτ φον Μόλτκε τον νεότερο, ώστε να διατηρηθεί η ολλανδική ουδετερότητα. Αργότερα, αυτή η ουδετερότητα αποδείχθηκε κρίσιμη γιατην επιβίωση της Γερμανίας μέχρι το εμπάργκο που ολοκληρώθηκε μετην εισδοχή τωνΗΠΑκαι της Μεγάλης Βρετανίας το 1916, καιτην αδυναμία εισαγωγών από την Ολλανδία στα γερμανικά εδάφη. Παρ'όλα αυτά, οι Ολλανδοί παρέμειναν ουδέτεροι χρησιμοποιώντας τη διπλωματία τους καιτην ικανότητά τους στο εμπόριο.
Η Ολλανδία επιθυμούσε να παραμείνει ουδέτερη κατά τονΒ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως καιστο παρελθόν, αλλά τα σχέδια των στρατών του Βελγίου, της Γαλλίας και της Μεγάλης Βρετανίας ήταν διαφορετικά. Χωρίς ενδοιασμούς, ηναζιστική Γερμανία εισέβαλε στην Ολλανδία λόγω της στρατηγικής της θέσης στις 10 Μαΐουτου1940, ως μέρος της εκστρατείας κατά των Συμμάχων. Η επίπεδη διαμόρφωση του εδάφους της χώρας διευκόλυνε την ανάπτυξη των γερμανικών στρατευμάτων καιο ολλανδικός στρατός υπέκυψε σε 4 μέρες, παρά την επίμονη αρχική αντίστασή του. Η κυβέρνηση της χώρας καιη βασίλισσα εξορίστηκαν στοΛονδίνο.
Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και υπό τη διοίκηση του στυγνού Άρτουρ Ζάις-Ίνκβαρτ 100.000 Ολλανδοί Εβραίοι μεταφέρθηκαν σεστρατόπεδα συγκέντρωσης. Αρκετοί ήταν επίσης οι Ολλανδοί - περίπου 50.000, που κατετάγησαν εθελοντικά στηνΕς Ες.[9] Παρά το κόστος της κατοχής σε ζωές και χρήμα, η Ολλανδία είχε πολύ καλύτερη μεταχείριση από το ναζιστικό καθεστώς σε σχέση με χώρες της Ανατολής, καθώς οι Ολλανδοί θεωρούνταν από τους Γερμανούς «τευτονικός» λαός. Επιπλέον μιας καιη Γερμανία δεν είχε αρκετά ισχυρό στόλο γιανα «σιγουρέψει» τις ολλανδικές αποικίες, όφειλε να φερθεί ήπια ώστε να πείσει τους Ολλανδούς να συνεργαστούν.[10] Έτσι καθ'όλη τη διάρκεια της κατοχής ο προπολεμικός κρατικός μηχανισμός παρέμεινε άθικτος καιοι Ολλανδοί ανώτεροι κρατικοί υπάλληλοι διεκπεραίωναν το πραγματικό κομμάτι της διοίκησης, με σχετικά μικρό αριθμό Γερμανών να επιβλέπει τη χώρα.[11]
Η χώρα απελευθερώθηκε στις 5 Μαΐου 1945 μετην παράδοση των τελευταίων γερμανικών στρατευμάτων στους Συμμάχους. Την ίδια περίοδο στηνΙνδονησία, η οποία είχε τελέσει υπό ιαπωνική κατοχή κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ξεκινούσε ο αγώνας γιατην αποτίναξη του ολλανδικού αποικιοκρατικού ζυγού.
Τις επόμενες δεκαετίες η Ολλανδία παράλληλα μετην ανάπτυξη της οικονομίας της προώθησε τη σύσφιξη των σχέσεών της με τις γειτονικές χώρες. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ένωσης Μπενελούξ, τουΝΑΤΟκαι της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβαπου μετεξελίχθηκε στη σημερινή ΕΕ. Το 1975 απέκτησε την ανεξαρτησία του από την Ολλανδία καιτοΣουρινάμ. Στις 10 Οκτωβρίου 2010 οι Ολλανδικές Αντίλλες εντάχθηκαν στην ολλανδική επικράτεια.[12]
Το 2013 νέος βασιλιάς έγινε ο Γουλιέλμος Αλέξανδρος, μετά την παραίτηση της μητέρας του Βεατρίκης από τον θρόνο.
Η Ολλανδία έχει έκταση 33.491 τ.χλμ. ξηράς και, αν ληφθεί υπ' όψιν καιτο 20% της θαλάσσιας έκτασης συνολική επιφάνεια: 41.526 τ.χλμ.Η μισή χώρα βρίσκεται λιγότερο από ένα μέτρο πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, ενώ το 1/4 κάτω από το επίπεδο της θάλασσας. Το ψηλότερο σημείο της χώρας είναι τοΦάαλσερμπερχ (Vaalserberg) στα νότια της χώρας, στα σύνορα μετοΒέλγιοκαιτηΓερμανίακαι έχει υψόμετρο μόλις 321 μέτρα. Το χαμηλότερο σημείο της χώρας βρίσκεται στον δήμο Νίουερκερκ ανντεν Άισελ (ολλανδικά: Nieuwerkerk aan den IJssel) και βρίσκεται 6,76 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, αποτελώντας έτσι τοχαμηλότερο σημείο της Ευρώπης. Το τοπίο είναι γενικά πιο λοφώδες στα ανατολικά και νότια της χώρας.
Πολλά τμήματα της Ολλανδίας, όπως ολόκληρη η επαρχία Φλέβολαντ (ολλανδικά: Flevoland) δεν ήταν πάντα στεριά αλλά θάλασσα πουοι Ολλανδοί διεκδίκησαν. Τα μέρη που διεκδικήθηκαν από τη θάλασσα ονομάζονται Πόλντερ. Το 18,4% της συνολικής έκτασης της Ολλανδίας είναι υδάτινες επιφάνειες. Η λίμνη Άισελμεερ (IJsselmeer) χωρίζεται από τη θάλασσα μετο φράγμα Άφσλαουτνταϊκ μήκους 29 χιλιομέτρων, το οποίο χτίστηκε το1932. Οι σημαντικότεροι ποταμοί της χώρας είναι οΡήνος, οΜάαςκαιοΣχέλντε. Η Ολλανδία είναι, επί της ουσίας, τοδέλταπου δημιουργούν αυτά τα τρία ευρωπαϊκά ποτάμια. Εκτός από τη γεωγραφική τους σημασία, αυτά τα ποτάμια χωρίζουν τη χώρα -σε γενικές γραμμές- πολιτιστικά και θρησκευτικά σε βόρεια και νότια.
Το κλίμα είναι ωκεάνιομε δυτικούς ανέμους ως επί το πλείστον. Οι βροχές είναι άφθονες όλο τον χρόνο (εκτός του χειμώνα), ενώ οι θερμοκρασίες είναι σχετικά ήπιες τον χειμώνα και δροσερές το καλοκαίρι. Χιονοπτώσεις συμβαίνουν κυρίως από τις αρχές Δεκεμβρίου έως καιτα τέλη Φεβρουαρίου. Βροχές έχει όλο τον υπόλοιπο χρόνο και κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες. Οι θερμοκρασίες κυμαίνονται από -1,-2 έως 4-5 βαθμούς τον χειμώνα και από 11-12 έως 20-22 βαθμούς το καλοκαίρι. Οι διαφορές θερμοκρασίας τόσο κατά το καλοκαίρι όσο και κατά και χειμώνα είναι σχετικά μικρές, και αυτό συμβαίνει διότι τον χειμώνα ένα θερμό ρεύμα, το οποίο έρχεται κάθε χρόνο από τον κόλπο του Μεξικού, επηρεάζει τη θερμοκρασία της θάλασσας, με αποτέλεσμα ναμην παγώνει σχεδόν ποτέ. Εάν δεν συνέβαινε αυτό, υπολογίζεται πως το Άμστερνταμ τον χειμώνα θα είχε μέση θερμοκρασία γύρω στους -10 βαθμούς Κελσίου.
Η Ολλανδία με συνολικό πληθυσμό, σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση γιατο 2024, 17.981.933 κατοίκους,[1] κατατάσσεται στην31η θέσητων χωρών ανά πυκνότητα πληθυσμού, με 432,9 κατοίκους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο (ή 510/τ.χλμ. ανδεν ληφθεί υπ' όψιν το 20% της θαλάσσιας έκτασης). Αποτελεί τηνπιο πυκνοκατοικημένη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σύμφωνα μετα επίσημα στοιχεία της στατιστικής υπηρεσίας της χώρας, οι εθνικότητες των κατοίκων ποικίλλουν: το 80,8% του πληθυσμού είναι Ολλανδοί, το 5,6% Ευρωπαίοι (με 2,4% Γερμανούς), το 2,4% Ινδονήσιοι, το 2,2% Τούρκοι, το 2,0% από τοΣουρινάμ, το 1,9% Μαροκινοί, το 0,8% από τις πάλαι ποτέ Ολλανδικές ΑντίλλεςκαιτηνΑρούμπα, ενώ το 4,2% είναι άλλης εθνικότητας. Η χώρα δεν διαθέτει καμία πόλη με πληθυσμό άνω του ενός εκατομμυρίου, ωστόσο οι τέσσερις μεγαλύτερες πόλεις (Άμστερνταμ, Ρότερνταμ, ΧάγηκαιΟυτρέχτη) καθώς και άλλες περιοχές των περιχώρων, θεωρούνται συχνά ως ένα ενιαίο πολεοδομικό σύμπλεγμα, το οποίο ονομάζεται Ράντσταντ (Randstad) και περιλαμβάνει περίπου 7 εκατομμύρια κατοίκους.
Στην Ολλανδία ομιλούνται επίσης κυρίως από μετανάστες τα τουρκικά καιτα αραβικά από περίπου 192.000 και 100.000 κατοίκους αντίστοιχα, ακολουθούμενα από άλλες γλώσσες.
Η Ολλανδία, από παλιά χριστιανική χώρα, είναι σήμερα μία από τις πλέον αγνωστικιστικές χώρες. Περίπου το 40% των κατοίκων της δεν αυτοπροσδιορίζεται ως ακόλουθος καμίας θρησκείας. Υπάρχουν έτσι πολλοί άθεοι. Το υπόλοιπο 60% του πληθυσμού χωρίζεται περίπου ως εξής:
Η Δευτεροβάθμια εκπαίδευση, η οποία ξεκινά από την ηλικία των 12 ετών, είναι υποχρεωτική μέχρι την ηλικία των 16 ετών και προσφέρεται σε διάφορα επίπεδα. Τα δύο προγράμματα γενικής εκπαίδευσης που οδηγούν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι ταHAVO (πέντε χρόνια) καιVWO (έξι έτη). Οι μαθητές εγγράφονται ανάλογα με τις ικανότητές τους, καιανκαιτο VWO είναι πιο αυστηρό, τόσο το HAVO όσο καιτο VWO χαρακτηρίζονται ως επιλεκτικοί τύποι δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Το πρόγραμμα σπουδών του VWO προετοιμάζει τους μαθητές γιατο πανεπιστήμιο και μόνο το δίπλωμα VWO παρέχει πρόσβαση σε WO (ερευνητικά πανεπιστήμια). Το δίπλωμα HAVO είναι η ελάχιστη προϋπόθεση γιατην εισαγωγή στο HBO (πανεπιστήμια επαγγελματικής εκπαίδευσης). Τα δύο τελευταία χρόνια τουΗΑVO καιτα τρία τελευταία χρόνια της VWO αναφέρονται ως δεύτερη φάση («tweede fase»), ή ανώτερη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, οι μαθητές επικεντρώνονται σε μία από τις τέσσερις θεματικές δέσμες («profielen»), κάθε μια από τις οποίες εστιάζει σεμια συγκεκριμένη περιοχή μελέτης, επιπρόσθετα της ικανοποίησης των γενικών απαιτήσεων εκπαίδευσης. Κάθε δέσμη έχει σχεδιαστεί γιανα προετοιμάσει τους μαθητές γιατα προγράμματα σπουδών στο τριτοβάθμιο επίπεδο. Ένας μαθητής που εγγράφονται στα VWO ή ΗΑVO μπορεί να επιλέξει από τις παρακάτω θεματικές δέσμες:
1) Επιστήμη και Τεχνολογίας («Natuur en Techniek»)
2) Επιστήμη και Υγεία («Natuur en Gezondheid»)
3) Οικονομικά και Κοινωνία («Economie en Maatschappij»)
4) Πολιτισμός και Κοινωνία («Cultuur en Maatschappij»)
Η τριτοβάθμια εκπαίδευση στην Ολλανδία προσφέρεται σε δύο τύπους ιδρυμάτων: ερευνητικά πανεπιστήμια («universiteiten» ή «Wetenschappelijk Onderwijs») καιτα πανεπιστήμια επαγγελματικής εκπαίδευσης («Hogescholen» ή «Hoger Beroepsonderwijs»). Τα πρώτα περιλαμβάνουν γενικά πανεπιστήμια και πανεπιστήμια που ειδικεύονται στον τομέα της μηχανικής και της γεωργίας. Τα δεύτερα περιλαμβάνουν γενικά ιδρύματα και ιδρύματα που ειδικεύονται σε ένα συγκεκριμένο τομέα, όπως η γεωργία, καλές τέχνες και τέχνες του θεάματος, ή η κατάρτιση των εκπαιδευτικών.
Από τον Σεπτέμβριο του 2002, το σύστημα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ολλανδία έχει οργανωθεί γύρω από ένα σύστημα τριών κύκλων σπουδών που αποτελείται από βασικό Πτυχίο, Μεταπτυχιακό και Διδακτορικό. Την ίδια στιγμή, το πιστωτικό σύστημα ECTS υιοθετήθηκε ως ένας τρόπος ποσοτικοποίησης των περιόδων σπουδών. Ωστόσο, το σύστημα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης συνεχίζει να είναι ένα δυαδικό σύστημα μεμια διάκριση μεταξύ της εκπαίδευσης με προσανατολισμό στην έρευνα και επαγγελματικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Το επίπεδο του προγράμματος σπουδών καθορίζει τόσο τον αριθμό των πιστωτικών μονάδων που απαιτούνται γιατην ολοκλήρωση του προγράμματος καιτο πτυχίο που απονέμεται. Ένα WO πρόγραμμα βασικού πτυχίου απαιτεί την ολοκλήρωση 180 πιστωτικών μονάδων (3 χρόνια) καιοι απόφοιτοι αποκτούν πτυχίο του Bachelor of Arts ή Bachelor of Science (BA / B.Sc.), ανάλογα μετον κλάδο. Ένα πρόγραμμα βασικού πτυχίου HBO απαιτεί την ολοκλήρωση 240 πιστωτικών μονάδων (4 χρόνια), καιοι απόφοιτοι αποκτούν πτυχίο που αναφέρει τον τομέα των σπουδών τους, για παράδειγμα Πτυχίο Μηχανικού (Β Eng.) ή Πτυχίο Νοσηλευτικής (B. Nursing).
Τα μεταπτυχιακά προγράμματα WO απαιτούν κυρίως την ολοκλήρωση 60 ή 120 μονάδων (1 ή 2 χρόνια). Ορισμένα προγράμματα απαιτούν 90 (1,5 έτη) ή πάνω από 120 μονάδες. Στη μηχανική, τη γεωργία, καιτα μαθηματικά και τις φυσικές επιστήμες, οι 120 μονάδες απαιτούνται πάντοτε. Οι απόφοιτοι αποκτούν το πτυχίο Master of Arts ή Μεταπτυχιακό τίτλο ειδίκευσης (MA / MSc). Τα μεταπτυχιακά προγράμματα HBO απαιτούν την ολοκλήρωση 60 έως 120 μονάδες, καιοι απόφοιτοι αποκτούν πτυχίο που δείχνει το πεδίο μελέτης, για παράδειγμα Μεταπτυχιακό Κοινωνικής Εργασίας (MSW).
Ο τρίτος κύκλος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης προσφέρεται μόνο από τα ερευνητικά πανεπιστήμια, τα οποία έχουν το δικαίωμα να απονείμουν τον υψηλότερο ακαδημαϊκό τίτλο σπουδών της χώρας, το διδακτορικό, το οποίο επιτρέπει σε ένα πρόσωπο να χρησιμοποιεί τον τίτλου δόκτωρ (Δρ.). Η διαδικασία μετην οποία επιτυγχάνεται η εκπόνηση διδακτορικής διατριβής αναφέρεται ως promotie. Το διδακτορικό είναι πρωτίστως ένα ερευνητικό πτυχίο, γιατο οποίο ο υποψήφιος πρέπει να γράψει καιαν υπερασπίσει δημοσίως μια διατριβή βασισμένη σε πρωτότυπη έρευνα.
Η Ολλανδία είναι γνωστή παγκοσμίως για τους ζωγράφους της και τους εν γένει εικαστικούς καλλιτέχνες. Ο οικονομικός πλούτος του 17ου αιώνα γέννησε μια πλειάδα αριστουργηματικών καλλιτεχνών, όπως τονΡέμπραντκαιτονΓιοχάνες Βερμέερ, ενώ η νεότερη εποχή συνδέθηκε μετα ηχηρά ονόματα τουΒίνσεντ βανΓκογκκαιτουΠητ Μοντριάν. Τα έργα του χαράκτη Μαουρίτς Κορνέλις Έσερ αφήνουν ακόμη και σήμερα τα αποτυπώματά τους στα έργα άλλων καλλιτεχνών.
Από τον κόσμο των γραμμάτων, τα ονόματα ΈρασμοςκαιΣπινόζα κατέχουν μια θέση στην παγκόσμια ιστορία, αμφότεροι φιλόσοφοι με έδρα την Ολλανδία. Μεγάλης αξίας είναι καιτο έργο τουΚαρτέσιου, που πραγματοποιήθηκε ως επί το πλείστον στην Ολλανδία, όπως επίσης καιη εφεύρεση του εκκρεμούς ρολογιού από τονΚρίστιαν Χόυχενς.
Αρχηγός κράτους από το1980 ήταν η βασίλισσα Βεατρίκη. Από την 30ή Απριλίου 2013, ημέρα της εορτής της Βασίλισσας (Koninginnedag), ο γιος της Γουλιέλμος Αλέξανδρος της Ολλανδίας (Willem-Alexander) είναι ο νέος βασιλιάς της χώρας, ο πρώτος άρρην που καταλαμβάνει το ανώτατο αξίωμα μετά από 120 χρόνια. Νέα εθνική εορτή είναι η ημερομηνία γεννήσεως του Γουλιέλμου-Αλεξάνδρου, 27η Απριλίου (1967), η οποία ονομάζεται "Ημέρα του Βασιλιά".[15]
ΤοΟλλανδικό Κοινοβούλιο αποτελείται από 2 σώματα. Η εκλογή των 150 μελών του δεύτερου σώματος γίνεται κάθε 4 χρόνια. Αυτό το σώμα είναι ουσιαστικά το Κοινοβούλιο, η εκπροσώπηση του λαού στην κυβέρνηση.
Το πρώτο σώμα, που ονομάζεται γερουσία, αποτελείται από 75 αντιπροσώπους όλων των κοινοβουλίων των επαρχιών, οι οποίοι εκλέγονται επίσης κάθε 4 χρόνια. Η δουλειά του πρώτου σώματος είναι να παρακολουθεί καινα αξιολογεί τους νόμους τους οποίους έχει επεξεργαστεί το δεύτερο σώμα. Εκλογές γιατο δεύτερο σώμα (Tweedekamer) έγιναν στις 9 Ιουνίου2010.
Η Ολλανδία φημίζεται γιατην πολύ ελεύθερη κοινωνική πολιτική που διατηρεί. Υπάρχει πολύ χαλαρή νομική ρύθμιση γιαταναρκωτικά, τηνπορνεία (οι ιερόδουλες είναι ασφαλισμένες κοινωνικά) καιτονγάμο ομοφυλοφίλων, όπου η Ολλανδία ήταν η πρώτη χώρα στον κόσμο όπου έγινε νόμιμος ο γάμος ομοφυλοφίλων, την 1η Απριλίου του 2001.
Ωστόσο τα τελευταία χρόνια έχουν ανακύψει ορισμένα προβλήματα στη συμβίωση των μουσουλμάνων μετον υπόλοιπο ολλανδικό πληθυσμό και σημειώθηκαν περιστατικά όπως η δολοφονία, το2004, του σκηνοθέτη Τέο ΒανΓκογκ, που ασκούσε κριτική στο Ισλάμ, από έναν νεαρό Μουσουλμάνο.[16] Παγκοσμίως διάσημος γιατην ισχυρή πολεμική του ενάντια στο Ισλάμ έχει γίνει ο Ολλανδός πολιτικός Γκερτ Βίλντερς.[17]
Η Ολλανδία είναι ένα ενιαίο κράτος με 12 επαρχίες. Σε όλη την ιστορία της χώρας υπήρχαν διοικητικές διαιρέσεις, ως επαρχίες, με τις παλαιότερες να υπάρχουν από το 1579, ενώ η νεότερη είναι τοΦλέβολαντπου αναγνωρίστηκε το 1986 ως επαρχία, η οποία δημιουργήθηκε με επέκταση στη θάλασσα (IJsselmeer) κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα.
Η Ολλανδία διαθέτει ένα καλά οργανωμένο οικονομικό σύστημα. Κυρίαρχη είναι ηβιομηχανία τροφίμων, ηχημική βιομηχανίακαιη κατασκευή ηλεκτρικών ειδών.
Η σύγχρονη γεωργία είναι επίσης πολύ παραγωγική. Εκτός από δημητριακά, λαχανικάκαιφρούτα, ηανθοκομία παίζει μεγάλο ρόλο στην οικονομία. Ιδιαίτερα η καλλιέργεια τουλιπών είναι ευρέως διαδεδομένη. Ηκτηνοτροφίακαι κυρίως ηγαλακτοκομία χαρίζουν στη χώρα το καλό όνομα γιατα περίφημα ολλανδικά τυριά. Παρόλο πουη ολλανδική γεωργία απασχολεί μόνο το 4% του συνολικού πληθυσμού, παίζει μεγάλο ρόλο στις εξαγωγές. Η Ολλανδία είναι μετά τις ΗΠΑκαιτηΓαλλίαο τρίτος μεγαλύτερος παγκοσμίως εξαγωγέας γεωργικών προϊόντων.
Η Ολλανδία διαθέτει πηγές μεφυσικό αέριο, ιδιαίτερα στη Βόρεια Θάλασσα, οι οποίες επαρκούν γιανα καλύψουν ένα μέρος από τις ενεργειακές ανάγκες της χώρας. Στην παγκόσμια κλίμακα, η Ολλανδία βρίσκεται 5ηστην παραγωγή φυσικού αερίου. Επιπλέον, στα σύνορα μετηΓερμανία βρίσκονται μικρές πετρελαιοπηγές. Εκτός από την κοπριά, η Ολλανδία δεν διαθέτει άλλες φυσικές πηγές ή ορυκτά.
↑(RVO), Netherlands Enterprise Agency. «Agriculture and food». hollandtrade.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2016.
↑Georg Tessin, Verbände und Truppen der deutschen Wehrmacht und Waffen SS 1939-1945, Biblio Verlag, vol. 2 for Nederland, vol. 14 for Landstorm Nederland
↑Mark Mazower, Η Αυτοκρατορία του Χίτλερ: Ναζιστική Εξουσία στην Κατοχική Ευρώπη, εκδόσεις Αλεξάνδρια, ISBN 978-960-221-466-4, σελ.105
↑W. Warmbrunn, The Dutch under German occupation, 1940-1945 (Στάνφορντ, 1963), 27-8