Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 30/04/2016.
Ο ίδιος, ανκαι δευτερότοκος, ορίστηκε διάδοχος, αφού ο μεγαλύτερος αδελφός του είχε διανοητική υστέρηση. Από την πλευρά της μητέρας του είχε πολύ ισχυρή κληρονομιά από τη δυναστεία της Σαξονίας.
Ήταν πολύ δυνατός σωματικά, αφού στη νεότητά του προκαλούσε σε μάχη τον δυνατότερο αυλικό, αλλά ταυτόχρονα αργοκίνητος στο μυαλό και πολύ εύπιστος. Έτσι άφησε τη γυναίκα τουΜαρία Λουίζα, μικρότερη κόρη του θείου τουΦιλίππου της Πάρμας, να ασκήσει όλη την εξουσία. Την περίοδο που ζούσε ο πατέρας του, η γυναίκα του βρισκόταν σε συνεχείς συνωμοσίες, έτσι ώστε να δώσει αξιώματα στους ευνοουμένους της.
Μετά την άνοδό τουστον θρόνο, η κυριότερη ασχολία του ήταν τοκυνήγι, με όλες τις κρατικές υποθέσεις να βρίσκονται στα χέρια της συζύγου τουκαιτου εραστή της Μανουέλ δε Γοδόυ. Ο Γοδόυ κατόρθωσε να έχει μετο μέρος τουτην εύνοια του βασιλικού ζεύγους καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής τουκαιτο τεράστιο μίσος του διαδόχου τους Φερδινάνδου.
Στον αντίκτυπο της Γαλλικής Επανάστασης, ο Κάρολος Δ΄ ενοχλήθηκε από τη μερίδα των ανθρώπων, που ήθελαν να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις του πατέρα του ακόμη περισσότερο. Αλλά δεν κατάφερε να πάρει μέτρα, διότι βρισκόταν πάντα -έστω και ενστικτωδώς- υπό την επιρροή της συζύγου τουκαιτου εραστή της.
Το 1803 έπληξε την κόρη τουΜαρία Λουίζαηευλογιάκαι έστειλε τον γιατρό Φρανθίσκο Χαβιέ δε Μπαλμίς να φέρει από τις Ισπανικές αποικίες το φάρμακο για πρώτη φορά στη χώρα του.
Είχε μια βαθιά πίστη γιατον θεϊκό ρόλο, που ήταν απεσταλμένος να πραγματοποιήσει και πίστευε ότι έπρεπε το κράτος τουνα αποφύγει την υποτέλεια στηΓαλλία. Παρ' όλα αυτά, ο Γοδόυ έφερε την Ισπανία σε συμμαχία μετη Γαλλία, αλλά αναγκάστηκε να αποσυρθεί από αυτήν μετά τηναυμαχία του Τραφάλγκαρ. Όταν οΝαπολέων Βοναπάρτης νίκησε, ο Γοδόυ θέλησε να επανέλθει μετη μεριά των Γάλλων, οι οποίοι όμως δεν θεωρούσαν πιατην Ισπανία άξια για σύμμαχο. Ο Γοδόυ πλέον έγινε μισητός στους οπαδούς τού Φερδινάνδου (Ζ΄), που ήθελαν συμμαχία μετηΒρετανία.
Όταν είπαν στον Κάρολο Δ΄ ότι ο γιος του Φερδινάνδος κλήθηκε από τον αυτοκράτορα Ναπολέοντα Α΄ κατά του Γοδόυ, αυτός υποστήριξε τον ευνοούμενό του αντί γιατονγιοτου. Ο λαός ξεσηκώθηκε καιτον ανάγκασε σε παραίτηση υπέρ τουγιουτου (1808), ενώ ο Ναπολέων Α΄ είχε 100.000 στρατιώτες στην Ισπανία.
Κατέφυγε στη Γαλλία αιχμάλωτος του Ναπολέοντα Α΄, παραιτούμενος των δικαιωμάτων τουστον ισπανικό θρόνο για λογαριασμό τουΙωσήφ Βοναπάρτη. Δέχθηκε αποζημίωση από τον Γάλλο αυτοκράτορα και έζησε την υπόλοιπη ζωή του μαζί μετη σύζυγό τουκαιτον Γοδόυ.
Historia del Reinado de Carlos IV, by General Gomez de Arteche (5 vols.), in the Historia General de España de la Real Academia de la Historia (Madrid, 1892, etc.).