Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Γιατη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|15|06|2024}}
Ο Αντίοχος ήταν μαθητής τουΦίλωνα του ΛαρισσαίουστηνΑθήνακαι διάδοχός τουστη διεύθυνση της πλατωνικής Ακαδημίας (79-78 π.Χ.). Ακολούθησε τον δάσκαλό τουστηΡώμητο 88 π.Χ., όπου κέρδισε τη φιλία τουΡωμαίουΛούκουλου. Ως σχολάρχης της Ακαδημίας στην Αθήνα, είχε ως μαθητή τονΚικέρωνα, ο οποίος στα έργα του αναφέρεται συχνά στον Αντίοχο. Αργότερα, κατά τονΔεύτερο Μιθριδατικό Πόλεμο (73 π.Χ.), ο Αντίοχος συνόδεψε το φίλο του Λούκουλο στην εκστρατεία τουστην Ανατολή και πέθανε στηΜεσοποταμία.
Ο Αντίοχος αγωνίστηκε κυρίως γιανα απαλλάξει την Ακαδημία από την επίδραση τουΣκεπτικισμούκαινατην επαναφέρει στη γνήσια πλατωνική παράδοσή της. Γι' αυτό ήρθε σε σύγκρουση ακόμα καιμετο δάσκαλό του, τον Φίλωνα, μαθητή τουΚαρνεάδη, εκείνου ακριβώς που είχε εισαγάγει τον Σκεπτικισμό στην Ακαδημία. Χαρακτηριστική του αγώνα του είναι η παρατήρησή του στους Σκεπτικούς:
Είναι αντίφαση να «βεβαιώνει» κανείς πως τίποτα δεν μπορεί να «βεβαιωθεί» και παράλληλα να «αποδεικνύει» πως τίποτα δεν μπορεί να «αποδειχθεί»!
Στο«Πρόβλημα της αλήθειας»ο Αντίοχος δέχτηκε τη θέση τουΣτωικούΧρύσιππουγιατην«εννοιακή παράσταση» ως μέσο γιατη γνώση, ενώ στο«Πρόβλημα της ευτυχίας» επεσήμανε ως ιδανικό την απάθεια, που είχαν διδάξει γενικά οι παλαιότεροι Στωικοί. Ο Αντίοχος έκανε καιμια έκθεση της Ακαδημαϊκής, της Περιπατητικήςκαι της Στωικής φιλοσοφίας, επιδιώκοντας να δείξει ότι οι τρεις σχολές διαφέρουν περισσότερο στη διατύπωση παρά στην ουσία. Με όλα αυτά ο Αντίοχος έδειξε βέβαια ότι δεν ήταν παρά ένας εκλεκτικός. Ανκαι όχι ιδιαίτερα δημιουργικός φιλόσοφος, ο Αντίοχος άσκησε μάλλον σημαντική επίδραση, καιτου αναγνωρίζουν ότι αυτός άνοιξε το δρόμο γιατην εξέλιξη τουΠλατωνισμού προς τονΝεοπλατωνισμό.