ΤοΓαλλικό Πολεμικό Ναυτικό (γαλλικά: Marine nationale, «Εθνικό Ναυτικό»), ανεπίσημα La Royale, είναι ο θαλάσσιος κλάδος τωνΓαλλικών Ενόπλων Δυνάμεων.[3] Χρονολογούμενο μαζί μετοΥπουργείο Ναυτικού (Ministère de la Marine) από το 1624, τοLa Royale είναι μια από τις παλαιότερες ναυτικές δυνάμεις στον κόσμο και ιστορικά έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εγκαθίδρυση της Γαλλικής αποικιακής αυτοκρατορίας. Από τις αρχές, οι ρόλοι του ήταν η απόκτηση πληροφοριών, η προστασία του πληθυσμού, η πρόληψη κρίσεων, η παρέμβαση όπου κρίνεται αναγκαίο γιατην επανακαθίδρυση της ειρήνης καιη αποτροπή οποιουδήποτε είδους κινδύνου προς τα Γαλλικά ενδιαφέροντα.[4]
Το Γαλλικό Πολεμικό Ναυτικό αποτελείται από επτά κύριους βραχίονες και διάφορες υπηρεσίες: τηΔύναμη Ναυτικής Δράσης (Force d'Action Navale), τις Υποβρύχιες Δυνάμεις (Forces Sous-marines), τηΝαυτική Αεροπορία (Aéronavale) καιτοΝαυτικό Πεζικό (Fusiliers Marins) (όπου περιλαμβάνονται καιοιΚομμάντος του Ναυτικού), το τάγμα θαλάσσιας πυρόσβεσης, τη Χωροφυλακή του Ναυτικού (Gendarmerie Maritime) καιτο τμήμα υποστήριξης στόλου.
Μέχρι τον Ιούνιο του 2014, το Γαλλικό Ναυτικό απασχολούσε προσωπικό 36.776 ατόμων. Οιέφεδροιτου Γαλλικού Ναυτικού ήταν 4.827.[6]
Ο στόλος του Γαλλικού Ναυτικού αποτελείται από πάνω από 100 σκάφη και πυρηνοκίνητα υποβρύχια.
Το ρητό του Γαλλικού ναυτικού (devise) είναι τοHonneur, patrie, valeur, discipline («Τιμή, Πατρίδα, Ανδρεία, Πειθαρχία»), λέξεις που είναι χαραγμένες σε λευκά ή χρυσά γράμματα σε πλάκες μεμπλε φόντο τοποθετημένες στα εποικοδομήματα όλων των πλοίων.
Το Γαλλικό Βασιλικό Ναυτικό (γαλλικά: La Marine Royale Française) ιδρύθηκε το 1624.
Το ναυτικό κληρονόμησε πολλές παραδόσεις:
Στη Μεσόγειο Θάλασσα, όπου τοΤάγμα του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ (γαλλικά: Ordre de Saint-Jean de Jérusalem) το οποίο στρατολογούσε ιππότες από τις πιο γνωστές οικογένειες της Γαλλικής αριστοκρατίαςγιατον σχηματισμό σωμάτων αξιωματικών τουΣτόλου των Λεβαντίνων, των οποίων τα κυριότερα λιμάνια ήταν οι προμαχώνες τουΦρεζύς, της Μασσαλίαςκαι της Τουλόν. ΤοΤάγμα του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ, το οποίο ήταν τόσο θρησκευτικό όσο και στρατιωτικό τάγμα, διέθετε τον δικό τουστόλο διεθνούς πολέμου ο οποίος εξασφάλιζε τη θαλάσσια περιπολία στη Μεσόγειο. Τα μέλη που είχαν εκπληρώσει τις υποχρεώσεις τους για ορισμένες περιόδους υπηρετώντας στηθάλασσα, τιμώνταν μετον βαθμό τωνΙωαννιτών Ιπποτών (γαλλικά: Chevalier-Hospitalier). ΤοΤάγμα του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ ήταν ένας από τους προκατόχους των Γαλλικών ναυτικών σχολών, και κυρίως της Γαλλικής Ναυτικής Σχολής. Το Τάγμα επομένως διαμόρφωσε τους περισσότερους Κυβερνήτες και Αξιωματικούς των πλοίων του Γαλλικού Βασιλικού Ναυτικού (γαλλικά: Officier de la marine royale française) καιτωνΝαυάρχωντου Γαλλικού Πολεμικού Ναυτικού της Μεσογείου.[7]
ΣτονΑτλαντικό Ωκεανό, το Ναυτικό (γαλλικά: la Marine) τουΔουκάτου της Βρετάνης αποτελούσε τον πυρήνα τουΣτόλου του Πονάντ (Flotte du Ponant, τμήμα του Γαλλικού Βασιλικού Ναυτικού). Οι συγκεκριμένες δικαιοδοσίες και δικαιώματα της Βρετάνης, διατήρησαν το πολεμικό ναυτικό μέχρι τηνΕπανάσταση, η οποία σήμανε το τέλος της διοικητικής ανεξαρτησίας της Βρετάνης ανκαιτα βασίλεια της Γαλλίας και της Βρετάνης είχαν ενωθεί μέσω της Ένωσης της Βρετάνης και της Γαλλίας από το 1532.
Η «χρυσή άγκυρα», πρώτο σύμβολο του Γαλλικού Πολεμικού Ναυτικού
Κατά τηνΕπανάσταση, το Γαλλικό Ναυτικό (γαλλικά: Marine Nationale) διαδέχθηκε το Γαλλικό Βασιλικό Ναυτικό (γαλλικά: la Marine Royale), μετη συνεισφορά τουΡισελιέ από το 1624. Κατά τηνΠρώτηκαιτηΔεύτερη Γαλλική Αυτοκρατορία, το ναυτικό καθορίστηκε ως Αυτοκρατορικό Γαλλικό Ναυτικό.[8]
Το Γαλλικό Ναυτικό (γαλλικά: La Marine) είναι ακόμη γνωστό ως La Royale (Το Βασιλικό). Η έκφραση αυτή χρησιμοποιούνταν από ναυτικούς της εμπορικής ναυτιλίας λόγω της στρατιωτικής τους θητείας στα σώματα του ναυτικού (γαλλικά: Marine de guerre française) μέσω του θεσμού της θαλάσσιας επιγραφής.
Το σύμβολο του γαλλικού ναυτικού, το οποίο από την εποχή εκείνη ήταν μια «χρυσή άγκυρα», ξεκινώντας από το 1830, «συνυφαίνονταν με σύρμα» με απλή εγγραφή «ανεστραμμένης μορφής S». Το σύμβολο αυτό απεικονίζεται σε όλα τα ναυτικά πλοία, τις στολές[9], τους συνοδούς, τον εξοπλισμό και τους γενικούς βραχίονες του ναυτικού. Τ σύμβολο αυτό αντικαταστάθηκε το 1990 με έμβλημα που φέρει ένα τμήμα τόξου ενός λευκού πολεμικού πλοίου με δύο αναδυόμενους κόκκινους καιμπλε αφρούς καιτην επιγραφή « Marine nationale ».
Ο Ναύαρχος Ντυκέν βομβαρδίζοντας το Αλγέρι το 1682
Το ναυτικό έγινε σταθερό μέσο εθνικής εξουσίας κατά τον 17ο αιώνα με τις προσπάθειες τουΡισελιέ υπό τονΛουδοβίκο ΙΓ΄, καιτουΚολμπέρ υπό τονΛουδοβίκο ΙΔ΄.[note 1] Υπό την κηδεμονία του «Βασιλιά Ήλιου», το Γαλλικό Ναυτικό χρηματοδοτήθηκε και εξοπλίστηκε επαρκώς, και κατάφερε να επιτύχει κάποιες πρώτες νίκες στονΕννεαετή Πόλεμο έναντι τουΒασιλικούκαιτουΟλλανδικού Ναυτικού. Τα οικονομικά προβλήματα, ωστόσο, ανάγκασαν το ναυτικό να επιστρέψει στην ακτή γεγονός που επέτρεψε στους Άγγλους και τους Ολλανδούς να επανακτήσουν την κυριαρχία. Πριντον Εννεαετή Πόλεμο, στονΓαλλο-Ολλανδικό Πόλεμο, κατάφερε να επιτύχει αποφασιστική νίκη έναντι του Ισπανο-Ολλανδικού στόλου στηΜάχη του Παλέρμο.[10]
Το Γαλλικό Ναυτικό πραγματοποίησε αρκετές επιτυχίες, όπως στις εκστρατείες του Ατλαντικού από τονΠικέ ντελαΜοτ.[11]Το 1766, οΜπουγκαινβίλ πραγματοποίησε τον πρώτο Γαλλικό γύρο του κόσμου. Κατά τη διάρκεια τουΑμερικανικού Επαναστατικού Πολέμουτο Γαλλικό Ναυτικό έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην υποστήριξη των Αμερικανών. Σεμια πολύ εντυπωσιακή προσπάθεια, οι Γάλλοι υπό τονντε Γκρας κατάφεραν να επικρατήσουν του Βρετανικού στόλου στηΝαυμαχία του Τσίζαπικτο 1781, και έτσι εξασφάλισαν πως οι Γαλλοαμερικανικές χερσαίες δυνάμεις θα επικρατούσαν στη συνεχιζόμενη Μάχη του Γιόρκταουν.[12]Τα Γαλλικά πολεμικά πλοία συμμετείχαν στη μάχη βομβαρδίζοντας τις Βρετανικές χερσαίες δυνάμεις. Στην Ινδία, οΣυφρέν διεξήγαγε εκστρατείες κατά των Βρετανών (1770–1780), αγωνιζόμενος επιτυχώς γιατην υπεροχή ενάντια στον Αντιναύαρχο ΣερΈντουαρντ Χιούς.[13]
Την 1η Ιουνίου 1794, ο στόλος του Ναυάρχου Βιλαρέτ Ζογιέζ πολέμησε στηνΤρίτη Μάχη του Ουσάντγιανα αποτρέψει την καταστροφή μιας μεγάλης νηοπομπής που κινούνταν προς τις Ηνωμένες Πολιτείες από το Βασιλικό Ναυτικό. Η νηοπομπή μετέφερε σιτηρά στους πεινασμένους Γάλλους. Η νηοπομπή διέφυγε σώα καιοι ναυτικοί παρήλασαν θριαμβευτικά στους δρόμους του Παρισιού, ανκαιοι απώλειες που υπέστησαν κατά τη διάρκεια της μάχης αποδείχθηκαν σημαντικές τα επόμενα χρόνια και είχαν ως αποτέλεσμα την κυριαρχία του Βασιλικού Ναυτικού.[14]Στη Μεσόγειο, το Γαλλικό Ναυτικό διεξήγαγε ναυτική εκστρατεία κατά τη διάρκεια της Γαλλικής εισβολής στηνΑίγυπτοτο 1798. Αποφεύγοντας τον Βρετανικό στόλο υπό το Ναύαρχο Οράτιο Νέλσονπου τους καταδίωκε, ο Γαλλικός στόλος, που αποτελούνταν από χιλιάδες πλοία που μετέφεραν 30.000 στρατιώτες, κατέλαβε τηΜάλτα προτού συνεχίσει στην Αίγυπτο, όπου οι Γάλλοι κατέλαβαν τηνΑλεξάνδρεια. Τα Γαλλικά στρατεύματα στη συνέχεια πορεύτηκαν στη στεριά ενώ ο στόλος ήταν αγκυροβολημένος στονΚόλπο του Αμπουκίρ. Όταν ο Νέλσον ανακάλυψε την τοποθεσία του Γαλλικού στόλου, απέπλευσε γιατον Κόλπο του Αμπουκίρ και διέταξε άμεση επίθεση. Στην επακόλουθη Ναυμαχία του Νείλου, οι Γάλλοι ηττήθηκαν, τερματίζοντας τη Γαλλική ναυτική υπεροχή στη Μεσόγειο και ενθαρρύνοντας και άλλα έθνη να συμμετάσχουν στονΔεύτερο Συνασπισμόγιανα πολεμήσουν κατά της Γαλλίας.[15]
Από το 1798 έως το 1800, η Γαλλία καιοιΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής ενεπλάκησαν στονΠόλεμο Κουάζι, ο οποίος ήταν ακήρυχτος ναυτικός πόλεμος. Πριντον πόλεμο, οι Γάλλοι είχαν εξοργιστεί μετο εμπόριο των Αμερικανών με τους Βρετανούς καιτην άρνηση τους να αποπληρώσουν τα χρέη από την Επανάσταση γιατον λόγο πως χρωστούνταν στον Βασιλιά της Γαλλίας, και όχι την Επαναστατική Γαλλία. Τα Γαλλικά πλοία άρχισαν να πολιορκούν τα Αμερικανικά εμπορικά πλοία που πραγματοποιούσαν εμπόριο μετη Βρετανία καταφέρνοντας σημαντικές απώλειες στην Αμερικανική ναυτιλία. Ως εκ τούτου, τοΠολεμικό Ναυτικό τωνΗΠΑ ενεπλάκη επιτυχώς σε ναυτικές συγκρούσεις με τους Γάλλους. Μέχρι το φθινόπωρο του 1800, το Ναυτικό τωνΗΠΑκαιτοΒασιλικό Ναυτικό είχαν μειώσει τις δραστηριότητες των Γαλλικών καταδρομικών και πολεμικών πλοίων.[16]
ΗΓαλλική Επανάσταση, όπου εξαιτίας της απομακρύνθηκαν πολυάριθμοι αξιωματικοί αριστοκρατικής καταγωγής (μεταξύ των οποίων καιοΣαρλντ'Εσταίν), τραυμάτισε το Γαλλικό Ναυτικό. Οι προσπάθειες να γίνει ισχυρή ναυτική δύναμη από τονΝαπολέοντα Α΄ διακόπηκαν από τον θάνατο τουΛατούς Τρεβίλτο 1804, καιτηΝαυμαχία του Τραφάλγκαρτο 1805, όπου οι Βρετανοί εκμηδένισαν τον συμμαχικό στόλο Γάλλων και Ισπανών. Η καταστροφή αποτέλεσε εγγύηση γιατη ναυτική υπεροχή των Βρετανών κατά τους Ναπολεόντειους Πολέμους, μέχρι καιτονΑ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.[17]
Κατά τη διάρκεια τωνΝαπολεόντειων Πολέμων, το Γαλλικό Ναυτικό, ακόμη καιμετη βοήθεια των Συμμαχικών ναυτικών, ήταν μικρότερο: Το 1812, το Βασιλικό Ναυτικό, που αποτελούνταν από 600 καταδρομικά και μερικά μικρότερα πλοία, είχε το μέγεθος όλων των υπόλοιπων ναυτικών δυνάμεων του κόσμου μαζί.[18]
Κατά τη διάρκεια της Παλινόρθωσης των Βουρβόνων, το ναυτικό υπέφερε αρχικά από τη σύνθετη ζημιά που έπαθε κατά τους Πολέμους της Γαλλικής Επανάστασηςκαι τους Ναπολεόντειους Πολέμους, και από την ανικανότητα και τις παραλείψεις των βασιλοφρόνων αξιωματικών, οι οποίες συνοψίζονται μετην καταστροφή της φρεγάτας Méduseκαιτην παροιμιώδη Σχεδία της Μέδουσας. Σύντομα, όμως, το ναυτικό άρχισε να αποκαθίσταται, μετην ώθηση βετεράνων των Ναπολεόντειων Πολέμων όπως οΓκυ-Βικτόρ Ντυπερέ, οΣαρλ Μπωντέν ή οΑλμπέν Ρουσέν (όλοι τους ήρωες της εκστρατείας του Μαυρικίου του 1809–1811οι οποίοι γεύτηκαν τη νίκη στηΜάχη του Γκραντ Πορτ). Η επαρκής ηγεσία συνδυάστηκε με καλά χρηματοδοτούμενες κατασκευές, μεπιο αξιοσημείωτα τα μεγάλα διώροφα καταδρομικά-φρεγάτες (όπως αυτά της κλάσης Surveillante) και πρωτοποριακά πλοία γραμμής (όπως η κάθετων τοίχων κλάση Hercule), και τις συνεχείς προσπάθειες εκσυγχρονισμού. Το πυροβολικό κανονικοποιήθηκε στο διαμέτρημα 30 πόντων και αργότερα πειραματίστηκε μεόπλα Paixhans, ενώ εμφανίστηκαν τα πρώτα ατμόπλοια όπως η κορβέτα Sphinx.[19]
Στις 14 Ιουνίου 1830, μεγάλος στόλος υπό τον Ντυπερέ, αποτελούμενος από 103 πολεμικά πλοία και 464 μεταγωγικά, εκτέλεσε τηνΕισβολή του Αλγερίου, αποβιβάζοντας τον στρατό στο Σίντι Φερούς. Το Σουλτάν-Καλέσι, το κύριο οχυρό που προστάτευε την πόλη πολιορκήθηκε στις 29 Ιουνίου και έπεσε στις 4 Ιουλίου. Ο Μπέης τότε άρχισε τις διαπραγματεύσεις, που οδήγησαν στη συνθηκολόγηση τουτην επόμενη μέρα. Η πράξη αυτή αποτέλεσε την πρώτη πρακτική χρήση στρατιωτικών ατμόπλοιων, τα οποία τότε χρησιμοποιούνταν γιανα ρυμουλκούν πλοία της γραμμής στη θέση βολής τους.[20]Την επόμενη χρονιά, μετά τηνΙουλιανή Επανάσταση, στόλος του Υποναύαρχου Ρουσέν πραγματοποίησε επίδειξη δύναμης κατά του απολυταρχικού Μιχαήλ Α΄ της ΠορτογαλίαςστηΝαυμαχία του Τάγου, καιτον ανάγκασε να υπογράψει εξευτελιστική συμφωνία πλέοντας στον ποταμό προς την πρωτεύουσα και καταλαμβάνοντας τον στόλο του. Το 1838, το ναυτικό πραγματοποίησε ακόμη μια επίδειξη δύναμης μετά από αποτυχημένα διπλωματικά διαβήματα, στονΓαλλομεξικανικό Πόλεμο. Μια μικρή μοίρα φρεγατών υπό τον Μπωντέν βομβάρδισε και κατέστρεψε τις οχυρώσεις τουΣαν Χουάν ντε ΟυλούαστηΜάχη της Βερακρούζ. Κατά τη διάρκεια αυτής της μάχης, όπου τα ατμόπλοια χρησιμοποιήθηκαν και πάλι ως ρυμουλκά, παρατηρήθηκε η πρώτη χρήση όπλων Paixhans, σε τόσο μεγάλο βαθμό πουδεν έμειναν απαρατήρητα από κατασκόπους του Ηνωμένου Βασιλείου καιτων Ηνωμένων Πολιτειών.[21]
Το 1842, το Γαλλικό Ναυτικό κατέλαβε τηνΤαϊτήμετον Ναύαρχο Αμπέλ Ωμπέρ Ντυπετίτ Τουάρ.[22]Οι Γαλλικές δραστηριότητες σε αυτές τις περιοχές θα συνέχιζαν κατά τον 19ο αιώνα, μιας καιοο ανιψιός τουΑμπέλ-Νικολά Μπεργκάς Ντυπετίτ Τουάρ μετέβη στις Νήσους Μαρκέζαςτο 1880 για την ειρήνευση τους.[23]Τον Αύγουστο του 1844, Γαλλική μοίρα του Ναυτικού υπό τονΖοϊνβίλ επιτέθηκε στην πόλη Μογκαντόρ του Μαρόκου, τη σύγχρονη Εσαουίρα, καιτο νησί που βρίσκεται μπροστά από την πόλη Μογκαντόρ. Η εκστρατεία ήταν μέρος του Πρώτου Γαλλομαροκινού Πολέμου.[24]
Σε ομιλία τουτο 1852, οΝαπολέων Γ΄ διακήρυξε πως «Αυτοκρατορία σημαίνει ειρήνη» (« L'Empire, c'est la paix »), αλλά γιατην ακρίβεια ήταν αποφασισμένος να ακολουθήσει σκληρή εξωτερική πολιτική γιανα επεκτείνει την ισχύ τη δόξα της Γαλλίας. Την ίδια περίοδο, το Γαλλικό Ναυτικό ενεπλάκη σε διάφορες ενέργειες σε όλο τον κόσμο.[25]
Κατάληψη της Κοχινκίνα:Ο Ναπολέων Γ΄ πραγματοποίησε τα πρώτα βήματα γιατην εγκαθίδρυση της Γαλλικής αποικιακής επιρροής στην Ινδοκίνα. Ενέκρινε την πραγματοποίηση της Εκστρατείας της Κοχινκίνατο 1858 ώστε να τιμωρήσει τους Βιετναμέζουςγιατην κακομεταχείριση τους στους Γάλλους Καθολικούς ιεραποστόλους και ανάγκασε το δικαστήριο να αποδεχθεί τη Γαλλική παρουσία στη χώρα. Σημαντικός παράγοντας της απόφασης του ήταν η πίστη του πως η Γαλλία θα γινόταν δύναμη δεύτερης τάξης ανδεν επέκτεινε την επιρροή της στην Ανατολική Ασία. Επίσης, διαδιδόταν η ιδέα πως η Γαλλία είχε πολιτιστική αποστολή. Όλα αυτά οδήγησαν τελικά στην πλήρη εισβολή το 1861. Μέχρι το 1862 ο πόλεμος είχε ολοκληρωθεί καιτο Βιετνάμ έχασε τρεις επαρχίες στο νότο, οι οποίες ονομάστηκαν Κοχινκίνα από τους Γάλλους. Εκεί δημιουργήθηκαν τρία λιμάνια γιατην πραγματοποίηση εμπορίου μετη Γαλλία, επετράπη η ελεύθερη διάβαση Γαλλικών πολεμικών πλοίων προς τηνΚαμπότζη (η οποία οδήγησε στη δημιουργία Γαλλικού προτεκτοράτου στην Καμπότζη το 1867), επετράπη ελευθερία κινήσεων στους Γάλλους ιεραποστόλους και δόθηκε στη Γαλλία μεγάλη αποζημίωση γιατο κόστος του πολέμου.[26]
Ο Κριμαϊκός Πόλεμος:Η επιθυμία του Ναπολέοντος Γ΄ να περιορίσει την επιρροή της ΡωσίαςστηνΟθωμανική Αυτοκρατορία οδήγησε στην επιτυχή συμμετοχή της Γαλλίας στονΚριμαϊκό Πόλεμο (Μάρτιος 1854 – Μάρτιος 1856). Κατά τη διάρκεια αυτού του πολέμου ο Ναπολέων εγκαθίδρυσε συμμαχία μετηνΒρετανία, η οποία συνεχίστηκε και μετά το τέλος του πολέμου.
Δεύτερος Πόλεμος του Οπίου:Στην Κίνα, η Γαλλία έλαβε μέρος στονΔεύτερο Πόλεμο του Οπίου μαζί μετηΒρετανία, καιτο 1860 τα Γαλλικά στρατεύματα εισήλθαν στοΠεκίνο. Η Κίνα αναγκάστηκε να χάσει και άλλα εμπορικά δικαιώματα, να αποδεχθεί την ελευθερία ναυσιπλοϊας στον ποταμό Γιανγκτσέ, να δώσει πλήρη πολιτικά δικαιώματα και θρησκευτική ελευθερία στους Χριστιανούς καινα δώσει σε Γαλλία και Βρετανία τεράστια αποζημίωση. Όλα αυτά μαζί μετην εισβολή στο Βιετνάμ όρισαν το σκηνικό για επιπλέον Γαλλική επιρροή στην Κίνα κυριαρχώντας με σφαίρα επιρροής σε τμήματα της Νότιας Κίνας.[27]
Μεξικό:Το Γαλλικό Ναυτικό πραγματοποίησε επιτυχή αποκλεισμό του Μεξικό στονΓαλλομεξικανικό Πόλεμοτου 1838. Τότε ενεπλάκη έντονα στηΓαλλική εισβολή στο Μεξικό (Ιανουάριος 1862 – Μάρτιος 1867). Ο Ναπολέων Γ΄, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα την άρνηση της Μεξικανικής Δημοκρατίας να αποπληρώσει τα εξωτερικά χρέη της, σχεδίασε την εγκαθίδρυση Γαλλικής σφαίρας επιρροής στη Βόρεια Αμερική δημιουργώντας μοναρχία μετην υποστήριξη της Γαλλίας στο Μεξικό, έργο που υποστηρίχθηκε από Μεξικανούς συντηρητικούς που είχαν κουραστεί από την αντικληρική Μεξικανική δημοκρατία.[28]
Γαλλοπρωσικός Πόλεμος:Στο ξέσπασμα τουΓαλλοπρωσικού Πολέμουτο 1870, το δύναμης 470 πλοίων Γαλλικό ναυτικό απέκλεισε την ακτογραμμή της Βόρειας Γερμανίας, κάτι πουοι Γερμανοί δεν κατάφεραν να άρουν ποτέ. Ωστόσο, τα Γαλλικά πλοία άρχισαν να εμφανίζουν ελλείψεις στονάνθρακακαιστον απαραίτητο οπλισμό ώστε να αντιμετωπίσουν τις χερσαίες επιθέσεις γύρω από τα εχθρικά λιμάνια. Η σχεδιαζόμενη εισβολή στη βόρεια Γερμανία δεν πραγματοποιήθηκε μιας καιοι πεζοναύτες καιτο ναυτικό πεζικό που ανέλαβαν την εισβολή απεστάλησαν σε χερσαίες μάχες. Όταν το μεγαλύτερο μέρος του επαγγελματικού στρατού αιχμαλωτίστηκε σε δύο σημαντικές Γαλλικές ήττες, οι αξιωματικοί του ναυτικού αποβιβάστηκαν από τα πλοία τους ώστε να υπηρετήσουν ως έφεδροι. Ο αποκλεισμός έγινε λιγότερο αποτελεσματικός μιας καιοι καταιγίδες του φθινοπώρου επηρέασαν τα Γαλλικά πλοία που ακόμη πραγματοποιούσαν αποκλεισμό. Τον Σεπτέμβριο του 1870, ο αποκλεισμός άρθηκε γιατον χειμώνα. Μεμονωμένες συμπλοκές μεταξύ Γαλλικών και Γερμανικών πλοίων έλαβαν χώρα σε άλλες τοποθεσίες.[31][32]
Σινογαλλικός Πόλεμος:Η έκθεση των Γαλλικών ναυτικών δυνάμεων στην Άπω Ανατολή έφτασε στο αποκορύφωμα της το πρώτο μισό της δεκαετίας του 1880. ΗΜοίρα της Άπω Ανατολής (escadre de l'Extrême-Orient), μιαad hoc ναυτική ομάδα δύο (στη συνέχεια τριών) ναυτικών μεραρχιών υπό τη διοίκηση του Ναυάρχου Αμεντέε Κουρμπέ, δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια τουΣινογαλλικού Πολέμου (Αύγουστος 1884 έως Απρίλιος 1885), και είχε σημαντική δράση κατά μήκος της ακτής της Κίνας καιτη θάλασσα γύρω από τη Φορμόζα (Ταϊβάν). Εκτός από τη σχεδόν πλήρη εξουδετέρωση τουΣτόλου Φουζιάν της Κίνας στηΝαυμαχία του Φουζού (23 Αυγούστου 1884), η μοίρα έλαβε μέρος στον βομβαρδισμό και τις αποβάσεις στο Κεελούνγκ καιτο Ταμσούι (5 και 6 Αυγούστου 1884 και 1 με 8 Οκτωβρίου 1884), τον αποκλεισμό της Φορμόζα (Οκτώβριος 1884 με Απρίλιο 1885), τηΝαυμαχία του Σιπού (14 Φεβρουαρίου 1885), την αποκαλούμενη Ναυμαχία του Ζενχάι (1 Μαρτίου 1885), τηνΕκστρατεία Πεσκαδόρες (Μάρτιος 1885) καιτον «αποκλεισμό του ρυζιού» στον ποταμό Γιανγκτσέ (Μάρτιος με Ιούνιο 1885).[33]
Τον 19ο αιώνα, το ναυτικό ανέκαμψε και έγινε αναμφισβήτητα το δεύτερο καλύτερο στον κόσμο μετά το Βασιλικό Ναυτικό, μολονότι ήταν πολύ μικρότερο. Το Γαλλικό Πολεμικό Ναυτικό, πρόθυμο να αμφισβητήσει τη βρετανική ναυτική υπεροχή, ανέλαβε ηγετικό ρόλο σε πολλούς τομείς ανάπτυξης των πολεμικών πλοίων, μετην εισαγωγή νέων τεχνολογιών.
Το Γαλλικό Πολεμικό Ναυτικό δημιούργησε επίσης το πρόγραμμα « Jeune École » το οποίο ζήτησε μικρά αλλά δυναμικά πολεμικά πλοία τα οποία χρησιμοποιούσαν τορπίλεςκαι πολυβόλα τα οποία θα επιτίθονταν σε στόλους με μεγαλύτερα συμβατικά πολεμικά πλοία. Εξαιτίας αυτού προχώρησε η μαζική παραγωγή τορπιλοβόλων, τα οποία όμως αποδείχθηκαν αναξιόπιστα στην ανοιχτή θάλασσα. Παρ' όλα αυτά, η κατασκευή Γαλλικών πολεμικών Πλοίων αποδείχθηκε ελκυστική στη βιομηχανοποιούμενη Ιαπωνία, όταν ο Γάλλος μηχανικός Εμίλ Μπερτέν προσκλήθηκε ώστε να βοηθήσει στον σχεδιασμό πολεμικών πλοίων γιατοΑυτοκρατορικό Ιαπωνικό Ναυτικό.[40][41]
Η ανάπτυξη του Γαλλικού Ναυτικού επιβραδύνθηκε κατά τις αρχές του 20ού αιώνα μιας καιο ανταγωνισμός μεταξύ Γερμανίας και Μεγάλης Βρετανίας εντάθηκε. Ως εκ τούτου, τοΒασιλικό Ναυτικό, τοΑυτοκρατορικό Γερμανικό ΝαυτικόκαιτοΠολεμικό Ναυτικό τωνΗΠΑ ξεπέρασαν αυτό της Γαλλίας. Ήταν πλέον αργά γιατην κατασκευή νέων θωρηκτών—ταντρέντνωτκαιταελαφρά καταδρομικά άρχισαν να χρησιμοποιούνται κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με σχετικά λίγα σύγχρονα σκάφη. ΗΑντάντ τερμάτισε την περίοδο κατά την οποία η Βρετανία θεωρούνταν πιθανός εχθρός, μειώνοντας έτσι την ανάγκη για ισχυρό ναυτικό. Ανκαιδεν υπήρχε επίσημη στρατιωτική συμμαχία, υπήρχε de facto συμφωνία κατά την οποία η Γαλλία θα είχε τον κυρίαρχο ρόλο στη Μεσόγειο καιη Βρετανία θα υπερασπιζόταν τη βόρεια ακτή της Γαλλίας από πιθανή Γερμανική επίθεση. Κατά τη διάρκεια του πολέμου κατασκευάστηκαν ελάχιστα πολεμικά πλοία μιας καιη κύρια Γαλλική προσπάθεια επικεντρωνόταν στη στεριά.[42]
Το κύριο έργο των πολεμικών μοιρών της Μεσογείου ήταν η συνοδεία των μεταγωγικών πλοίων που μετέφεραν στρατεύματα από τηΓαλλική Βόρεια Αφρικήπουθα συμμετείχαν στηΜάχη του Μάρνη. Μέχρι το τέλος του Αυγούστου 1914, Γαλλικά θωρηκτά, καταδρομικά, αντιτορπιλικά και υποβρύχια πραγματοποιούσαν περιπολίες στηνΑδριατική θάλασσα ώστε να αποτρέψουν επιθέσεις τουΑυστροουγγρικού Ναυτικού. Οιπιο σημαντικές επιχειρήσεις του Γαλλικού Ναυτικού πραγματοποιήθηκαν κατά τηνΕκστρατεία των Δαρδανελλίων. Το Γαλλικό Ναυτικό έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση της εκστρατείας μεπλοία U της Γερμανίας, με πολεμικά πλοία να περιπολούν τις θάλασσες καινα συνοδεύουν νηοπομπές. Τον Δεκέμβριο του 1916, Γαλλικά πολεμικά πλοία κατέφθασαν στηνΕλλάδα, βομβαρδίζοντας τηνΑθήνακαι αποβιβάζοντας στρατιώτες, ώστε να αναγκάσουν τη φιλογερμανική Ελληνική κυβέρνηση να αλλάξει την πολιτική της. Αρκετά πλοία τουΕλληνικού Πολεμικού Ναυτικού κατελήφθησαν και χρησιμοποιήθηκαν από το Γαλλικό Ναυτικό, και αργότερα έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εκστρατεία κατά των πλοίων U. Οιπιο σημαντικές απώλειες που υπέστη το Γαλλικό Ναυτικό κατά τον πόλεμο ήταν τρία προ-ντρέντνωτ θωρηκτά, ένα ημί-ντρέντνωτ, τέσσερα θωρακισμένα καταδρομικά, ένα προστατευμένο καταδρομικό, δώδεκα αντιτορπιλικά και δεκατέσσερα υποβρύχια.[43]
Παρακάτω καταγράφονται τα κύρια πλοία του Γαλλικού Ναυτικού στο ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου το 1914 και εντός παρενθέσεων στο τέλος του, το 1918.[44]
Η εφεύρεση τουυδροπλάνουτο 1910 μετο Γαλλικό Fabre Hydravion οδήγησε στην πρώιμη εξέλιξη των πλοίων που είχαν σχεδιαστεί γιατη μεταφορά αεροπλάνων μολονότι ήταν εξοπλισμένα με σχεδίες. Το 1911, εμφανίστηκε το πρώτο σκάφος αυτού του είδους στο Γαλλικό Πολεμικό Ναυτικό – τοFoudre – το οποίο ήταν το πρώτο υδροπλανοφόρο. Χρησιμοποιούνταν ως βάση υδροπλάνων, και μετέφερε αεροπλάνα με σχεδίες σε υπόστεγα στο κυρίως κατάστρωμα, από όπου προσθαλασσωνόταν μετη χρήση γερανού. ΤοLa Foudre τροποποιήθηκε το Νοέμβριο του 1913 και προστέθηκε επίπεδο κατάστρωμα 10 μέτρων (33 ποδών) από όπου απογειωνόταν τα υδροπλάνα.[45] Παρά τις προτάσεις του Γάλλου εφευρέτη Κλεμάν Αντέρτο 1909 για την κατασκευή επίπεδου καταστρώματος ώστε να επιχειρούν αεροπλάνα στη θάλασσα, παρόμοια μετα σύγχρονα αεροπλανοφόρα, το Γαλλικό Πολεμικό Ναυτικό κατασκεύασε το πρώτο τουαεροπλανοφόροτη δεκαετία του 1920 και δεν συνέχισε μετην κατασκευή τους μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1920, οΠωλ Τέστε πραγματοποίησε την πρώτη προσγείωση σε αεροπλανοφόρο στην ιστορία του Γαλλικού Πολεμικού Ναυτικού, επί τουBéarn.[46]
Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το Γαλλικό Πολεμικό Ναυτικό παρέμεινε τέταρτη μεγαλύτερη δύναμη στον κόσμο, μετά τους Βρετανούς, τους Αμερικανούς και τους Ιάπωνες, αλλά το Ιταλικό ναυτικό θεωρούνταν ως ο κύριος εχθρός, μιας και είχε περίπου το ίδιο μέγεθος μετο Γαλλικό. Η σειρά αυτή των στόλων, μετο Γαλλικό Πολεμικό Ναυτικό να είναι ισάξιο μετο Ιταλικό, καθορίστηκε από τηΝαυτική Συμφωνία της Ουάσινγκτοντου 1922. Κάθε στόλος αποτελούνταν από πληθώρα πλοίων διαφορετικού μεγέθους, και κανένας στόλος δεν διέθετε τους απαραίτητους πόρους ώστε να κάνει κάθε πλοίο κορυφαίο στην κατηγορία του. Παρόλα αυτά, κάποιες χώρες προσπάθησαν να υπερέχουν σε συγκεκριμένες κατηγορίες. Μεταξύ των Παγκοσμίων Πολέμων, ο Γαλλικός στόλος ήταν γνωστός γιατην κατασκευή μικρού αριθμού πλοίων που ήταν «πάνω από την κορυφή» σε σχέση μετα αντίστοιχα τους άλλων ναυτικών δυνάμεων. Για παράδειγμα, οι Γάλλοι επέλεξαν να κατασκευάσουν «υπέρ-αντιτορπιλικά» τα οποία θεωρήθηκαν αντίστοιχα των ελαφρών καταδρομικών από τους Συμμάχους κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τααντιτορπιλικάκλάσης Le Fantasque αποτελεί ακόμη και σήμερα τη γρηγορότερη τάξη αντιτορπιλικών. Το υποβρύχιο Surcouf ήταν το μεγαλύτερο και ισχυρότερο της εποχής του. Ταθωρηκτά κλάσης Dunkerque, σχεδιάστηκαν εξ ολοκλήρου γιανα πολεμήσουν τα αποκαλούμενα Γερμανικά «θωρηκτά τσέπης», τα οποία, παρά το μικρό τους μέγεθος, ήταν εξισορροπημένα μοντέλα και προκάτοχοι της σύγχρονης γενιάς θωρηκτών σε όλο τον κόσμο. Τα θωρηκτά πλήρους μεγέθους Richelieu θεωρούνται από ορισμένους ειδικούς επιτυχημένα θωρηκτά τα οποία κατασκευάστηκαν υπό τους περιορισμούς της Συνθήκης της Ουάσινγκτον.[47]
Surcouf
Τα κύρια πλοία του Γαλλικού Πολεμικού Ναυτικού στην έναρξη της Γερμανικής επίθεσης τον Μάιο του 1940, ήταν τα εξής:[48]
Το θωρηκτό RichelieuΤο ελαφρύ καταδρομικό Georges Leyguesτο οποίο παρείχε υποστήριξη πυρών κατά τις αποβάσεις στη Νορμανδία καιτη Γαλλική Ριβιέρα
Στο ξέσπασμα του πολέμου, του Γαλλικό Πολεμικό Ναυτικό ενεπλάκη σε αρκετές επιχειρήσεις κατά τωνδυνάμεων του Άξονα, συμμετέχοντας στηΜάχη του Ατλαντικού, τηΣυμμαχική εκστρατεία στη Νορβηγία, τηνεκκένωση της Δουνκέρκης, καιγια σύντομο διάστημα, στηΝαυμαχία της Μεσογείου. Ωστόσο, οι όροι ανακωχής του Πεταίν άλλαξαν τελείως την κατάσταση: ο Γαλλικός στόλος εγκατέλειψε αμέσως τη μάχη. Οι Βρετανοί θεώρησαν τον Γαλλικό στόλο υπό τηδιακυβέρνηση του Βισύ ως πιθανή απειλή. Η απειλή αυτή γινόταν ολοένα και περισσότερο πραγματική και έτσι είτε οι Γάλλοι θα γινόταν επισήμως εχθροί, ή πιθανότερα, το Γερμανικό Ναυτικό Kriegsmarineθα αποκτούσε τον έλεγχο των Γαλλικών πλοίων. Θεωρήθηκε απαραίτητο το Γαλλικό ναυτικό να τεθεί εκτός δράσης. Μερικά πλοία είχαν ελλιμενιστεί στη Γαλλία, ενώ άλλα διέφυγαν στη Βρετανία ή στην ελεγχόμενη από τους Βρετανούς Αίγυπτο. Οι Βρετανοί απέκτησαν τον έλεγχο όλων των Γαλλικών πλοίων, με πολλούς ναυτικούς να εντάσσονται ξανά στις Συμμαχικές Δυνάμεις ως μέρος τουΕλεύθερου Γαλλικού Ναυτικού (Forces navales françaises libres, FNFL) λόγω της αυξανόμενης επιρροής του Στρατηγού ντεΓκωλ. Ανκαιοι επιβιβάσεις γινόταν σχετικά ειρηνικά, υπήρξε αντίσταση στοSurcouf, το οποίο τότε ήταν το μεγαλύτερο υποβρύχιο στον κόσμο, η οποία είχε ως αποτέλεσμα αψιμαχία όπου σκοτώθηκαν ένας Γάλλος και τρεις Βρετανοί ναυτικοί. Όμως, οιπιο ισχυρές συγκεντρώσεις του Γαλλικού στόλου παρέμεναν στοΜερς Ελ ΚεμπίρκαιτοΝτακάρ. Μοίρα τουΒασιλικού Ναυτικού παρέδωσε τελεσίγραφο στον Γαλλικό στόλο στο Μερς Ελ Κεμπίρ. Το τελεσίγραφο ανέφερε πως τα πλοία καιτα πληρώματα τους είτε θα συμμετείχαν στον πόλεμο είτε θα απέπλεαν με μειωμένο πλήρωμα σε Βρετανικό λιμάνι, μετην υπόσχεση πως αυτά θα επέστρεφαν στη Γαλλία μετο τέλος του πολέμου ή θα πληρωνόταν αποζημίωση για της ζημιές δίνοντας την επιλογή να αποπλεύσουν για Γαλλικό λιμάνι στις Δυτικές Ινδίες όπου θα μπορούσαν να αποστρατικοποιηθούν ή να δοθούν προσωρινά στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής μέχρι το τέλος του πολέμου. Εάν οι Γάλλοι αρνούνταν αυτές τις προτάσεις θα έπρεπε να αποχωρήσουν από τα πλοία τους ή να δεχθούν πυρά. Στις 3 Ιουλίου 1940 οι Βρετανοί άρχισαν πυρ μιας καιδεν υπήρξε συμφωνία (Επιχείρηση Καταπέλτης). Ένα Γαλλικό θωρηκτό βυθίστηκε, ενώ δύο θωρηκτά και τέσσερα αντιτορπιλικά καταστράφηκαν. Ένα Βρετανικό υποβρύχιο βύθισε επίσης ένα αβιζό. Έξι Βρετανικά αεροσκάφη του ναυτικού καταρρίφθηκαν. Συνολικά σκοτώθηκαν 1.297 Γάλλοι ναυτικοί και 2 Βρετανοί αεροπόροι.[49]
Ανκαιτο Ελεύθερο Γαλλικό Πολεμικό Ναυτικό συνέχισε να πολεμά μαζί με τους συμμάχους, ο υπόλοιπος Γαλλικός στόλος έγινε εχθρικός. Πολλά ανώτατα μέλη του Γαλλικού Πολεμικού Ναυτικού θεώρησαν τη Βρετανία καιτη Γαλλία αποτελεσματικές στον πόλεμο. ΗΓαλλική Πολεμική Αεροπορία βομβάρδισε επανειλημμένα τοΓιβραλτάρ, και κατά τη διάρκεια του πολέμου, υπήρξαν στιγμές όπου το Γαλλικό Πολεμικό Ναυτικό ήρθε κοντά σε εμπλοκή μετο Βασιλικό Ναυτικό. Το Νοέμβριο του 1942, για παράδειγμα, ο Ναύαρχος Ζανντε Λαμπόρντ αρνήθηκε να χρησιμοποιήσει το υπόλοιπο του Γαλλικού Ναυτικού γιανα υποστηρίξει τηνΕπιχείρηση Πυρσός, υποστηρίζοντας πως τα Γαλλικά πλοία θα έπρεπε να επιτίθενται τα Βρετανικά καιτα Αμερικανικά.[50]Το Σεπτέμβριο, σεμια προσπάθεια κατάληψης του κατεχόμενου από το Βισύ Ντακάρ έληξε μετηΝαυμαχία του Ντακάρκαιτη νίκη των δυνάμεων του Βισύ. Επιπροσθέτως, η Συμμαχική επίθεση στο Ντακάρ οδήγησε αμέσως στον βομβαρδισμό του Γιβραλτάρ από το Βισύ. Αυτές οι ενέργειες δυσχέριναν τις Αγγλογαλλικές σχέσεις, αλλά δεν εμπόδισαν περαιτέρω αποτυχίες των Συμμάχων. Η επακόλουθη Μάχη της Γκαμπόν, ηΣυριολιβανική Εκστρατεία, καιηΜάχη της Μαδαγασκάρης ολοκληρώθηκαν με ήττα του Βισύ. Κατά την Επιχείρηση Πυρσός το Νοέμβριο του 1942, οι Σύμμαχοι εισέβαλαν στηΓαλλική Βόρεια Αφρική, οδηγώντας σε μεγάλη ναυμαχία στη Καζαμπλάνκα, αλλά οι δυνάμεις του Βισύ άλλαξαν τάχιστα πλευρά. Ως απάντηση σε αυτό, οι Γερμανοί ξεκίνησαν τηνΕπιχείρηση Άντονκαι κατέλαβαν την κατεχόμενη από το Βισύ περιοχή της Μητροπολιτικής Γαλλίας. Η Γερμανική κατοχή περιελάμβανε τον Γαλλικό ναύσταθμο στηΤουλόν όπου βρισκόταν μεγάλο μέρος (ένα παλαιό θωρηκτό, δύο νέα καταδρομικά μάχης, τέσσερα νέα βαρέα καταδρομικά, πέντε νέα ελαφρά καταδρομικά, και αρκετά αντιτορπιλικά και υποβρύχια) του Γαλλικού στόλου. Αυτός ήταν κύριος σκοπός των Γερμανών και δυνάμεις των SS είχαν οριστεί να καταλάβουν τα πλοία (Επιχείρηση Λίλα). Αυτή η επιχείρηση κατέληξε μετην βύθιση των Γαλλικών πλοίων από τους ναυτικούς τους ώστε να αποτρέψουν την κατάληψη τους από Γερμανούς. Όλα τα κύρια Γαλλικά πλοία στη Τουλόν καταστράφηκαν ολοσχερώς, ενώ λίγα βρισκόταν σε επιδιορθώσιμη κατάσταση.[51] Μερικά πλοία διέφυγαν από τη Τουλόν και εισήλθαν στη δύναμη των Συμμάχων. Πέντε υποβρύχια προσπάθησαν να διαφύγουν, αλλά μόνο τα τρία τα κατάφεραν: Casabianca, GlorieuxκαιMarsouin. Μετά τον «Πυρσό», τα εναπομείναντα τμήματα του Γαλλικού Ναυτικού μετακινήθηκαν στους Συμμάχους, συμπεριλαμβανομένων και πλοίων που είχαν εγκλωβιστεί στην Αίγυπτο, καιστη συνέχεια υπήρχαν πολεμικά πλοία του Ελεύθερου Γαλλικού Πολεμικού Ναυτικού που υποστήριξαν τις Συμμαχικές αποβάσεις σε Νορμανδία και νότια Γαλλία (Επιχείρηση Ανβίλ). Περιπολία αντιτορπιλικών επιχειρούσε κατάτων Γερμανών στηνΑδριατική θάλασσα μέχρι το τέλος του πολέμου.
Η κατάκτηση των Ευρωπαϊκών λιμένων έθεσε τέλος στις περισσότερες πολεμικές επιχειρήσεις του Ναυτικού, το οποίο πέρασε το υπόλοιπο του πολέμου καθαρίζοντας ορυχεία και επιδιορθώνοντας λιμενικές εγκαταστάσεις. Στομέτωπο του Ειρηνικού, το Γαλλικό Πολεμικό Ναυτικό ήταν ενεργό μέχρι τη συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας. ΤοRichelieu ήταν παρόν στην παράδοση της Ιαπωνίας. Στο τέλος του πολέμου, το συνολικό βάρος του Γαλλικού Πολεμικού Ναυτικού ήταν 400.000 τόνοι (800.000 τόνοι τον Μάιο του 1940).[52]
Εγκαταστάσεις του Γαλλικού πολεμικού ναυτικού στη μητροπολιτική Γαλλία το 2015
Μέχρι το 2017 το Πολεμικό Ναυτικό είχε ενεργό στρατιωτικό προσωπικό 44.000 ατόμων και πολιτικό προσωπικό 7.000 ατόμων.[53]Το Ναυτικό είναι διαχωρισμένο σε τέσσερις επιχειρησιακούς κλάδους:
Τις Forces Sous-marines (Υποβρύχιες δυνάμεις) – Πυρηνοκίνητα υποβρύχια βαλλιστικών πυραύλων και υποβρύχια στόλου.
ΤηνAviation Navale (Ναυτική αεροπορία) – Αεροσκάφη με βάση τη θάλασσα ή τη στεριά.
Τους Fusiliers Marins (Ναυτικοί τυφεκιοφόροι) – Δύναμη προστασίας και πεζικό στο οποίο περιλαμβάνονται οι Ναυτικές ειδικές δυνάμεις (Commandos Marine).
Επιπροσθέτως, ηΕθνική Χωροφυλακή της Γαλλίας διατηρεί ναυτική δύναμη με περιπολικά πλοία η οποία βρίσκεται υπό την επιχειρησιακή διοίκηση του Γαλλικού Ναυτικού:
Κατά τη διάρκεια τουΨυχρού πολέμου, το Ναυτικό οργανώθηκε σε δύο μοίρες που είχαν ως βάσεις τηΒρέστηκαιτηνΤουλόν, υπό τη διοίκηση του ALESCLANT (Amiral commandant l'escadre de l'Atlantique) καιτου ALESCMED (Amiral commandant l'escadre de la Méditerranée) αντίστοιχα. Από την εποχή μετά τον Ψυχρό πόλεμο μέσω της διαδικασίας αναδιοργάνωσης μετην ονομασία Optimar '95, τα δύο στοιχεία διαιρέθηκαν στη Δύναμη Ναυτικής Δράσης (υπό τη διοίκηση της ALFAN) καιτην Ανθυποβρυχιακή Ομάδα (υπό τη διοίκηση της ALGASM).[54]
Η Γαλλική Ναυτική Αεροπορία είναι επισήμως γνωστή ως Aéronavaleκαι δημιουργήθηκε στις 19 Ιουνίου 1988 μετη συγχώνευση των μοιρών περιπολικών αεροσκαφών του Ναυτικού καιτων αεροπλανοφόρων. Έχει πολιτικό και στρατιωτικό προσωπικό περίπου 6.800 ατόμων τα οποία επιχειρούν από τέσσερις αεροπορικές βάσεις στη Μητροπολιτική Γαλλία. Η Aéronavale βρίσκεται στη διαδικασία εκσυγχρονισμού με παραγγελίες συνολικά 40 ελαφρών μαχητικών Rafale.[57]
Οι ναύτες πρέπει να είναι τουλάχιστον 17 ετών αλλά όχι πάνω από 24, με ελάχιστο επίπεδο μόρφωσης.
Υπαξιωματικοί
Οι υπαξιωματικοί πρέπει να είναι τουλάχιστον 17 ετών αλλά όχι πάνω από 24, διαθέτοντας τουλάχιστον απολυτήριο λυκείου το οποίο τους δίνει πρόσβαση σε πανεπιστημιακές σπουδές. Οι Υποψήφιοι Υπαξιωματικοί αρχίζουν την εκπαίδευση με πέντε μήνες στη Σχολή Υπαξιωματικών στηΒρέστη.
Συμβασιούχοι αξιωματικοί
Οι συμβασιούχοι αξιωματικοί υπηρετούν με αρχικό 8-ετές συμβόλαιο το οποίο μπορεί να ανανεωθεί έως και 20 χρόνια.
Οι επιχειρησιακοί αξιωματικοί πρέπει να είναι μεταξύ 21 και 26 ετών, με τουλάχιστον ένα πτυχίο ή να έχουν περάσει την τάξη προετοιμασίας της μεγάλης σχολής στη μηχανική ή τα οικονομικά.
Οι αξιωματικοί προσωπικού πρέπει να είναι μεταξύ 21 και 29 ετών, με μεταπτυχιακό σε τομέα που ανταποκρίνεται στη στρατιωτική επαγγελματική ιδιότητα.
Αξιωματικοί καριέρας
Λιγότερο από 22 ετών, έχοντας περάσει τάξη προετοιμασίας στη φυσική. Μετά από τέσσερα χρόνια στηΝαυτική Ακαδημία ένας δόκιμος θα αποφοιτήσει με πτυχίο μηχανικής με βαθμό κατώτερου υπολοχαγού.
Λιγότερο από 25 ετών, έχοντας πτυχίο στη φυσική. Μετά από τρία χρόνια στη ναυτική ακαδημία ένας δόκιμος θα αποφοιτήσει με βαθμό κατώτερου υπολοχαγού και πτυχίο μηχανικής.
Λιγότερο από 27 ετών, διαθέτοντας μεταπτυχιακό. Μετά από δύο χρόνια στη ναυτική ακαδημία ένας δόκιμος θα αποφοιτήσει μετο βαθμό του κατώτερου υπολοχαγού.
Ταδιακριτικάτωνβαθμώνστο Γαλλικό Ναυτικό φοριούνται στον ώμο με λωρίδες σε πουκάμισα και λευκά σακάκια, καιμε μανίκια σε ναυτικά σακάκια. Μέχρι το 2005, μόνο οιαξιωματικοί είχαν άγκυρα στα διακριτικά τους, αλλά πλέον τις λαμβάνει καιτοστρατολογημένο προσωπικό. Οι διοικητές έχουν τίτλους capitaine (καπετάνιου), αλλά αποκαλούνται commandant (διοικητές). Οι δύο υψηλότεροι βαθμοί, οιvice-amiral d'escadreκαιamiral (ναύαρχος), είναι περισσότερο λειτουργήματα παρά βαθμοί. Οι θέσεις αυτές έχουν αναληφθεί από αξιωματικούς που έχουν τον βαθμό vice-amiral (αντιναύαρχος). Ο μοναδικός amiral de la flotte (Αρχιναύαρχος) ήταν οΦρανσουά Νταρλάν αφότου αρνήθηκε το αξίωμα τουΝαυάρχου της Γαλλίας. Αντίστοιχος του αξιώματος τουΣτρατάρχη της Γαλλίας, ο βαθμός του Ναυάρχου της Γαλλίας παραμένει θεωρητικά καιστηνΠέμπτη Δημοκρατία. Τελευταία φορά που αποδόθηκε ήταν το 1869, κατά τηΔεύτερη Αυτοκρατορία, αλλά διατηρήθηκε και κατά τηνΤρίτη Δημοκρατία μέχρι τον θάνατο του κατόχου τουτο 1873. Ο τίτλος amiral de la flotte δημιουργήθηκε έτσι ώστε ο Νταρλάν δενθα είχε κατώτερο βαθμό από τον αντίστοιχο τουστο Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό, ο οποίος κατείχε τον βαθμό τουΑρχιναυάρχου.
Εν αντιθέσει μετονστρατόκαιτηναεροπορία της Γαλλίας, δεν χρειάζεται η παρεμβολή της λέξης monπριντον βαθμού όταν προσφωνείται ένας αξιωματικός (για παράδειγμα δεν είναι mon capitaine, αλλά απλά capitaine).[59]Η προσφώνηση ενός υποπλοιάρχου του Γαλλικού Ναυτικού (για παράδειγμα) ως « mon capitaine » θα επιφέρει την παραδοσιακή απάντηση « Dans la Marine il y a Mon Dieu et mon cul, pas mon capitaine! » («Στο Ναυτικό υπάρχει μόνο ο Θεός μουκαιο ποπός μου, όχι ο 'καπετάνιος μου'!»).
↑L'Ordonnance royale de 1772 prévoit le port de l'ancre d'or sur les tenues des régiments des ports constituant le corps royal de la Marine, implantés à Toulon, Brest, Rochefort, Saint-Malo, Bordeaux, Le Havre, Bayonne et Cherbourg.
Maria Petringa (2006). Brazza, A Life for Africa. Bloomington, IN: AuthorHouse. ISBN978-1-4259-1198-0. Βιογραφία του αξιωματικού του Γαλλικού ναυτικού, εξερευνητή της Αφρικής και ακτιβιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Πιερ Σαβορνιάν ντε Μπράτσα, όπου περιλαμβάνεται λεπτομερής περιγραφή των χρόνων τουστο πλοίο εκπαίδευσης Borda, και τις εμπειρίες του από το Γαλλικό Υπουργείο Ναυτικών στη rue Royale, του Παρισιού.
Randier, Jean (2006). La Royale: L'histoire illustrée de la Marine nationale française. ISBN978-2-35261-022-9.
.svg)
Γαλλία
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Χειμερινή Στολή (22)
Θερινή Στολή (26)
Υπερπόντια σώματα (25)
Στολή Πυροσβέστη Ελαφρών Καθηκόντων
SNLE-NG Téméraire
Πλοίο παρακολούθησης πυραύλων Monge
