ΟΚάτω Ρήνος (γαλλικά: Bas-Rhin) είναι νομός στην περιοχή Γκραντ-Εστστα ανατολικά της Γαλλίας, στα σύνορα μετηΓερμανία. Μαζί μετο νομό Άνω Ρήνο αποτελούν τμήματα της ιστορικής και πολιτιστικής περιοχής της Αλσατίας.
Είναι οπιο πυκνοκατοικημένος από τους δύο νομούς της Αλσατίας, με 1.121.407 κατοίκους το 2016. Πρωτεύουσα του νομού, καθώς και της περιοχής Γκραντ-Εστ, είναι τοΣτρασβούργο.
Το Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Οικονομικών Μελετών (INSEE) καιτο Ταχυδρομείο του αποδίδουν τον κωδικό 67.
Οι κάτοικοι του νομού αναφέρονται ως Μπα-Ρενουά (ζ).[2]
Ο νομός Κάτω Ρήνος είναι τμήμα της διοικητικής περιοχής Γκραντ-Εστ. Έχει έκταση 4.798 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Διοικητικά αποτελείται από 5 διαμερίσματα και περιλαμβάνει 514 κοινότητες. Ο πληθυσμός του νομού είναι 1.121.407 κάτοικοι (στην απογραφή του 2016).
Ο Κάτω Ρήνος βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα της Γαλλίαςκαι νοτιοδυτικά της Γερμανίας. Συνορεύει στα νότια μετο νομό τουΆνω Ρήνου, στα νοτιοδυτικά με τους νομούς ΒοζκαιΜερτ-ε-Μοζέλ,στα δυτικά μετο νομό Μοζέλ, στα ανατολικά μετο γερμανικό ομόσπονδο κρατίδιο Βάδη-Βυρτεμβέργηκαι βόρεια μετηΡηνανία-Παλατινάτο κατά μήκος του Ρήνου.
Πρωτεύουσα του νομού, καθώς και της περιοχής Γκραντ-Εστ, είναι τοΣτρασβούργο, όπου εδρεύουν η Νομαρχία καιτο Νομαρχιακό συμβούλιο.
Ο ποταμός Ρήνος ήταν ανέκαθεν μεγάλης ιστορικής και οικονομικής σημασίας γιατην περιοχή και αποτελεί το ανατολικό σύνορο του νομού Κάτω Ρήνου. Η περιοχή περιλαμβάνει το βόρειο τμήμα της πεδιάδας της Αλσατίας καιστο νοτιοδυτικό άκρο του τους πρόποδες τωνΒοσγίων, με μέγιστο υψόμετρο τα 1100 μέτρα. Άλλος σημαντικός ποταμός της περιοχής είναι οΙλλ.
Ο Κάτω Ρήνος έχει ηπειρωτικό κλίμα, το οποίο χαρακτηρίζεται από κρύους, ξηρούς χειμώνες και ζεστά, θυελλώδη καλοκαίρια, λόγω της δυτικής προστασίας που παρέχεται από τα Βόσγια όρη. Η μέση ετήσια θερμοκρασία είναι 10,4 ° C στα πεδινά και 7 ° C στις ορεινές περιοχές. Η ετήσια μέγιστη θερμοκρασία είναι υψηλή (30 ° C). Η μέση βροχόπτωση είναι 700 mm ανά έτος.
Η παραδοσιακή γλώσσα της περιοχής ήταν τα αλσατικά. Στις αρχές του 19ου αιώνα, το γραφείο της Στατιστικής υπηρεσίας στο Παρίσι ανέφερε ότι τα αλσατικά εξακολουθούσε να είναι η γλώσσα των κατοίκων του νομού, μετην εξαίρεση δέκα έως δώδεκα πόλεων που μιλούσαν «τοπική διάλεκτο της Λωρραίνης». Το 1802, τα γαλλικά ομιλούνταν περισσότερο από το ένα τρίτο του πληθυσμού του Κάτω Ρήνου καιτο μισό του πληθυσμού τα καταλάβαινε.[4]
Ο συγγραφέας Σανφλερύ το 1860 ανέφερε ότι η αλσατική διάλεκτος του Κάτω Ρήνου είναι λιγότερο σκληρή από εκείνη του Άνω Ρήνου, αλλά καμία από τις δύο δεν ήταν κατανοητές από τους Γερμανούς.[5]
Ο νομός Κάτω Ρήνος είναι ένας από τους αρχικά 83 νομούς (πλέον 101) που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης στις 4 Μαρτίου 1790, σύμφωνα μετο νόμο της 22ας Δεκεμβρίου 1789, μετην κατάργηση των παλαιών επαρχιών.
Έως το 2015 ήταν ένας από τους 2 νομούς της πρώην διοικητικής περιοχής Αλσατία, η οποία μαζί με τις πρώην περιοχές Καμπανία-Αρδέννες καιτην Λωρραίνη από την 1 Ιανουαρίου 2016 συγκροτούν τη νέα περιοχή Γκραντ Εστ, ως αποτέλεσμα του νόμου σχετικά μετην τροποποίηση των περιοχών που ψηφίστηκε το 2014.
Παρά το απορριπτικό δημοψήφισμα του 2013, η εδαφική κοινότητα του Κάτω Ρήνου θα συγχωνευθεί μετην περιοχή του Άνω Ρήνου το 2021. Η συνένωση αυτή θα οδηγήσει στη δημιουργία της «Ευρωπαϊκής κοινότητας της Αλσατίας». [6]Όπως καιοι νομοί της Κορσικής, ο Κάτω Ρήνος θα συνεχίσει να υπάρχει ως Νομαρχιακή περιφέρεια.
Ο νομός Κάτω Ρήνος έχει το υψηλότερο ποσοστό εργαζομένων στη βιομηχανία σε σχέση μετον γαλλικό εθνικό μέσο όρο. Η τουριστική δραστηριότητα είναι έντονη και δημιουργεί πολλές έμμεσες θέσεις εργασίας. Το ποσοστό ανεργίας είναι μεταξύ των χαμηλότερων στη Γαλλία: 7,2%. [7]Το μέσο κατά κεφαλήν Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν ανέρχεται σε 29.418 ευρώ, το οποίο τοποθετεί την περιοχή ως τη δεύτερη μεγαλύτερη περιοχή στη Γαλλία με 2,9% του εθνικού ΑΕΠ.
Η απασχόληση κατανέμεται μετον ακόλουθο τρόπο ως ποσοστό του εργατικού δυναμικού: Γεωργία: 8.411 ή 2% Βιοτεχνία και βιομηχανία: 97.349 ή 24.2% Κτίρια και Δημόσια έργα: 23.928 ή 6.0% Τριτογενής Τομέας: 271.984 ή 67.8% Μεθοριακοί εργαζόμενοι: 28.186.
Η Αλσατία είναι μια πολύ σημαντική φοιτητική περιοχή. Το πανεπιστήμιο του Στρασβούργου φιλοξενεί το 75% των φοιτητών της Αλσατίας. Μετά τη συγχώνευση των τριών σχολών καιτων τεχνολογικών ινστιτούτων των Ιλκίρς και Σιλτικάιμ, έχει γίνει ένα από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια στη Γαλλία. Υπάρχουν αναγνωρισμένα ιδρύματα, όπως το Πανεπιστήμιο Ανθρωπιστικών Σπουδών, Το Πανεπιστήμιο Λουί Παστέρ με πολλές σχολές από Ιατρική μέχρι Οικονομικές σπουδές, το Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου, η Εθνική Σχολή Διοίκησης, το Εθνικό Ινστιτούτο Εδαφικών Μελετών, το Ευρωπαϊκό Ανώτερο Ινστιτούτο Διοίκησης κ.ά.
Οι νομοί Κάτω Ρήνος, Άνω ΡήνοςκαιΜοζέλ υπόκεινται, σε ορισμένους τομείς, σε έναν συγκεκριμένο τοπικό νόμο, ο οποίος βασίζεται κυρίως στο γερμανικό δίκαιο. Η ιδιαίτερη αυτή κατάσταση οφείλεται στο γεγονός ότι μετά τη γαλλική ήττα κατά τονΓαλλοπρωσικό Πόλεμοτου 1871, αυτά τα εδάφη προσαρτήθηκαν από τηΓερμανική Αυτοκρατορία από το 1871 έως το 1919.
Η παραδοσιακή φορεσιά της Αλσατίας είναι ένα από τα σύμβολα της περιοχής. Παρόλο που αποτελείται συνήθως από ένα μαύρο κάλυμμα κεφαλής καιμια κόκκινη φούστα, σύμβολα της Αλσατίας, υπάρχουν πολλές άλλες ενδυμασίες που ποικίλλουν ανάλογα μετο χωριό αλλά καιμετην κοινωνική θέση του ατόμου.
Σήμερα έχει εξαφανιστεί, εμφανίζεται σε κάποια χωριά κατά τη διάρκεια παραδοσιακών εκδηλώσεων και χάρη στα παραδοσιακά συγκροτήματα.
Ο νομός Κάτω Ρήνος διαθέτει οργανισμό προώθησης του τουρισμού, το ADT67. Με περισσότερα από 27 εκατομμύρια τουρίστες, είναι ο πέμπτος γαλλικός νομός όσον αφορά τις τουριστικές διανυκτερεύσεις.
Ο Κάτω Ρήνος προσφέρει μια μεγάλη ποικιλία χώρων αρχιτεκτονικού, ιστορικού και θρησκευτικού ενδιαφέροντος, γαστρονομίας και παραδόσεων. Ο ρωμανικός δρόμος,[8]τα τυπικά χωριά της Αλσατίας, τα οχυρά κάστρα, η περίφημη «διαδρομή του κρασιού»[9] , τα βόρεια Βόσγια όρηκαιτοΣτρασβούργο, είναι μόνο μερικά από τα αξιοσημείωτα αξιοθέατα.
Κάστρα στην περιοχή:
Τοκάστρο τουΩ-Κενιγκσμπούρ: χτισμένο το 1147, δεσπόζει στην πεδιάδα της Αλσατίας σε υψόμετρο άνω των 700 μέτρων. Καταστράφηκε κατά τη διάρκεια τουΤριακονταετούς Πολέμουκαι ανακαινίστηκε από το 1900 έως το 1908 από τον Γερμανό αυτοκράτορα Γουλιέλμο Β '. Φιλοξενεί μια μεγάλη συλλογή όπλων και επίπλων της εποχής.
Το κάστρο του Φλεκενστάιν: χρονολογείται από τις αρχές του 12ου αιώνα, ανεγέρθηκε από τον αυτοκρατορικό Οίκο των Χοενστάουφενκαι κατοικήθηκε και μεταμορφώθηκε σε απόρθητο φρούριο από τους Φλεκενστάιν. Προτείνονται πολλές δραστηριότητες όπως οι «Προκλήσεις του Κάστρου». Πρόκειται γιαμια σειρά 20 παιχνιδιών μέσα στο δάσος καιστα μυστικά δωμάτια του κάστρου γιανα ανακαλύψουν οι επισκέπτες τη ζωή του Μεσαίωνα.
Το κάστρο Λιστενμπέργκ: χτισμένο στις αρχές του 13ου αιώνα, σε ένα λόφο που κυριαρχεί στο χωριό, ο χώρος ενσωματώνει ένα σύγχρονο χώρο που συνδέεται με πολιτιστικές δραστηριότητες.
Το κάστρο του Αντλάου, 13ος αιώνας.
Άλλοι τόποι ενδιαφέροντος:
Οκαθεδρικός ναός του Στρασβούργου, ένα αριστούργημα της γοτθικής τέχνης. Με ύψος 142 μέτρων, από το προαύλιο στην κορυφή του καμπαναριού, θεωρείται ο δεύτερος μεγαλύτερος καθεδρικός ναός στη Γαλλία, μετά από τη Ρουέν. Το αστρονομικό ρολόι της αναγεννησιακής περιόδου καιτου οποίου ο μηχανισμός χρονολογείται από το 1482 είναι αριστούργημα από μόνο του.
Τοόρος Σαιντ-Οντίλ, όπου βρίσκεται αβαείο αφιερωμένο στην προστάτιδα της Αλσατίας. Είναι ένας δημοφιλής τουριστικός και προσκυνηματικός χώρος.
Το «ειδωλολατρικό τείχος», μήκους 11 χιλιομέτρων, στο βουνό της Σαιντ-Οντίλ είναι το πρώτο ιστορικό μνημείο της περιοχής, χτισμένο από τους Κέλτες που κατοικούσαν στην περιοχή πριντη ρωμαϊκή κατάκτηση.
Το μουσείο στοκάστρο των ΡοάνστηΣαβέρν. Το ανάκτορο χτίστηκε μεταξύ 1731 και 1742 κατόπιν αιτήματος του Αρμάν ντε Ροάν-Σουμπίζ, καρδιναλίου και επισκόπου του Στρασβούργου, πουτο κατέστησε κύρια κατοικία τουστο ιστορικό κέντρο της πόλης. Φιλοξενεί, μεταξύ άλλων, το Μουσείο Διακοσμητικών Τεχνών, το Αρχαιολογικό Μουσείο καιτο Μουσείο Καλών Τεχνών.