ΟΚλείτος ο Λευκός (πέθανε το318 π.Χ.) ήταν αξιωματικός τουΜεγάλου Αλεξάνδρουμετην επωνυμία Λευκός ώστε να διακρίνεται από τονΚλείτο τον Μέλανα.[1]Οι ιστορικοί του 3ουμ.Χ. αιώνα, ΑθήναιοςκαιοΚλαύδιος Αιλιανός, αναφέρουν πως ξεχώριζε γιατην μεγαλοπρέπεια και πολυτέλεια πουτον χαρακτήριζε, και είναι πιθανόν το ίδιο άτομο το οποίο ο ιστορικός Μάρκος Ιουστίνος αναφέρει πως συμμετείχε στην επιστροφή των βετεράνων πίσω στη Μακεδονία υπό τον στρατηγό Κρατερότο 324 π.Χ..[2]
Μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου το 323 π.Χ. ο Κλείτος επανεμφανίζεται ως ο διοικητής του Μακεδονικού στόλου του διοικητή της Μακεδονίας Αντίπατρου. Δραστηριοποιήθηκε στονΛαμιακό πόλεμο, όπου και νίκησε τον Αθηναίο ναύαρχο Ευετίωνα, στηναυμαχία της Αμοργού(D/R).
Κατά την αναδιανομή των επαρχιών στηνΣυμφωνία του Τριπαράδεισουτο 321 π.Χ., του δόθηκε από τον Αντίπατρο η σατραπεία της Λυδίας. Το 319 π.Χ., μετά τον θάνατο του Αντίπατρου, οΑντίγονος ο Μονόφθαλμος διεκδίκησε την Λυδία και κινήθηκε γιανατην κατακτήσει. Ο Κλείτος τοποθέτησε φρουρές στις κύριες πόλεις της επαρχίας και ταξίδεψε πίσω στη Μακεδονία μέσω πλοίου γιανα ειδοποιήσει τονΠολυπέρχων -ο οποίος ήταν πλέον ο νέος διοικητής- γιατα τεκταινόμενα. Το 318 π.Χ., ο Πολυπέρχων ήταν ο ίδιος απασχολημένος μετην πολιορκία της Μεγαλόπολης εναντίoντωνΑρκάδων, και έτσι οργάνωσε την αποστολή στρατευμάτων μέσω στόλου και υπό τον Κλείτο στις ακτές της Θράκης, ώστε να εμποδίσει τις δυνάμεις του Αντίγονου να περάσουν στην Ευρώπη, καθώς καιγιανα εκμεταλλευτεί την παρουσία τουΑρριδαίου, σατράπη της Ελλησποντινής Φρυγίας, ο οποίος επίσης αντιμαχόταν τον Αντίγονο και είχε οχυρωθεί στην πόλη της Κίου.
Ο Κλείτος τελικά στη Θράκη αντιμετώπισε τον σύμμαχο του Αντίγονου, τονΝικάνορα, καιστη μάχη που ακολούθησε κοντά στις ακτές της αποικίας τουΒυζαντίου, ο Κλείτος κέρδισε μια αποφασιστική νίκη. Η επιτυχία του όμως τον έκανε απερίσκεπτο και επέτρεψε στα στρατεύματα τουνα στρατοπεδεύσουν στη στεριά αντί να γυρίσουν πίσω στα πλοία. Σύντομα αιφνιδιάστηκε από την επιστροφή του Νικάνορα, μαζί μετον Αντίγονο αυτή τη φορά, και έχασε το στράτευμα τουκαι όλα τουτα πλοία, εκτός από το ένα το οποίο χρησιμοποίησε γιανα διαφύγει. Αφού απομακρύνθηκε με ασφάλεια, αργότερα για κάποιο λόγο αποφάσισε να αποπλεύσει καινα συνεχίσει οδικώς προς τη Μακεδονία. Κατά τη διάρκεια της πορείας του, συναντήθηκε με στρατιώτες του τοπικού κυβερνήτη της Θράκης Λυσίμαχου, με τους οποίους ήρθε σε διένεξη και σκοτώθηκε.[3]