Ιστορικά, η πόλη έπαιξε σημαντικό ρόλο στοεμπόριοκαιτονπολιτισμό, λόγω της στρατηγικής της θέσης στηνΙταλική Χερσόνησοκαιτου φυσικού της λιμανιούστηνΑδριατική Θάλασσα. Αποτελεί σημαντικό λιμάνι γιατο εμπόριο μετην Ελλάδα καιτηΜέση Ανατολή. Το Μπρίντιζι έχει ανθηρή βιομηχανία στην αγροτική, τη χημική καιτην ενεργειακή παραγωγή.
Η πόλη του Μπρίντιζι ήταν η προσωρινή κυβερνητική έδρα τουΒασιλείου της Ιταλίας από τον Σεπτέμβριο του 1943 έως τον Φεβρουάριο του 1944.
Το Μπρίντιζι βρίσκεται σε ένα φυσικό λιμάνι που εισδύει βαθιά στην Αδριατική ακτή της Απουλίας. Ολόκληρος ο δήμος είναι μέρος της πεδιάδαςτου Μπρίντιζι, που χαρακτηρίζεται από υψηλό ποσοστό γεωργικής χρήσης της γης. Βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα των πεδιάδων τουΣαλέντο, περίπου 40 χλμ. από την Κοιλάδα της Ίτρια καιστο χαμηλό τμήμα τουοροπεδίουτου Μούρτζε (Murge). Κοντά στην πόλη βρίσκεται το Φυσικό Θαλάσσιο Καταφύγιο τουΠαγκόσμιου Ταμείου γιατη Φύση (WWF) του Τόρε Γκουατσέτο. ΤοΙόνιο Πέλαγος απέχει περίπου 45 χιλιόμετρα.
Η περιοχή του Μπρίντιζι χαρακτηρίζεται από μια ευρεία επίπεδη έκταση με κοιτάσματα ασβεστολίθουκαιάμμου θαλάσσιας προέλευσης, τα οποία μετη σειρά τους έχουν ένα βαθύτερο επίπεδο μεάργιλο της Πλειστόκαινου περιόδου,καιανθρακικό άλας μεταγενέστερο της Μεσοζωικής περιόδουπου περιέχει ασβεστόλιθο καιχώμα. Η ανάπτυξη της γεωργίας έχει προκαλέσει αύξηση της χρήσης των υδάτινων πόρων, με αποτέλεσμα την αύξηση της ανεξέλεγκτης χρήσης.
Το Μπρίντιζι ήταν αρχαία Ελληνικήαποικίαπου προηγήθηκε της Ρωμαϊκής επέκτασης. Το Λατινικό όνομα Brundisium ή Brundisium[1] προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό Βρεντέσιον ή Βρενδέσιον[1] ή Βρεντήσιονπου σημαίνει «κεφάλι ελαφιού», και αναφέρεται στο σχήμα του φυσικού λιμανιού. Έχει αναφερθεί καιη μεταγενέστερη εξελληνισμένη ονομασία Βρινδήσιον.
Υπάρχουν πολλές παραδόσεις σχετικά με τους ιδρυτές της πόλης. Σε κάποιες, ιδρυτής φέρεται ο θρυλικός ήρωας Διομήδης, φίλος τουΟδυσσέα, ενώ σε άλλες ότι αποικίστηκε από τους Κρήτες.[1]Το267 π.Χ. (ή 245 π.Χ. σύμφωνα με άλλες πηγές) κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους.[1]Στο ακρωτήριο της Πούντα, που βρίσκεται στο εξωτερικό λιμάνι, έχει ταυτοποιηθεί ένα χωριό της εποχής του Ορείχαλκου(16ος αι. π.Χ.), όπου ένα σύνολο από καλύβες, προστατευμένες από επίχωμα από πέτρες απέφερε κομμάτια Μυκηναϊκήςκεραμικής. ΟΗρόδοτος έχει αναφερθεί στη Μυκηναϊκή προέλευση αυτών των πληθυσμών. ΗνεκρόπολητουΤορ Πιζάνα (νότια της παλιάς πόλης του Μπρίντιζι) απέφερε Κορινθιακά πιθάρια του πρώτου μισού του7ου αιώνα π.Χ.
ΟιΜεσσάπιοιτου Μπρίντιζι είναι βέβαιο ότι διατηρούσαν έντονες εμπορικές σχέσεις μετην απέναντι πλευρά της Αδριατικής και τους Ελληνικούς πληθυσμούς τουΑιγαίου Πελάγους. Μετά τους Καρχηδονιακούς Πολέμους (264-146 π.Χ.) έγινε σημαντικό κέντρο της ναυτικής δύναμης καιτου θαλάσσιου εμπορίου της Ρώμης. ΣτοΣυμμαχικό Πόλεμο(90-88 π.Χ.) απέκτησε τα δικαιώματα των Ρωμαίων πολιτών και έγινε ελεύθερο λιμάνι από τοΣύλλα. Δεινοπάθησε όμως από μια πολιορκία από τονΙούλιο Καίσαρακαι δέχθηκε νέες επιθέσεις το42καιτο40 π.Χ.
Επί Ρωμαίων, το Μπρίντιζι –μια μεγάλη πόλη στην εποχή τουμε περίπου 100.000 κατοίκους– ήταν ένα ενεργό λιμάνι, το κύριο σημείο επιβίβασης γιατην Ελλάδα καιτην Ανατολή, μέσω τουΔυρραχίου ή της Κέρκυρας. Συνδεόταν μετη Ρώμη μέσω της Αππία Οδούκαι της Τραϊανού Οδού.[2]Η κατάληξη της Αππία οδού, στην άκρη της θάλασσας, πλαισιωνόταν στο παρελθόν από δύο κίονες. Μόνο ο ένας παραμένει, ο δεύτερος έχει αφαιρεθεί και μεταφέρθηκε στη γειτονική πόλη Λέτσε.
Ο ποιητής Πακούβιος[3] γεννήθηκε εδώ περί το 220 π.Χ., και εδώ πέθανε ο διάσημος ποιητής Βιργίλιοςτο 19 π.Χ.
Τα πρώτα χρόνια τουΜεσαίωνατο Μπρίντιζι κατέκτησαν οιΟστρογότθοι, το ανακατέλαβε τον 6ο αιώνα μ.Χ. ηΒυζαντινή αυτοκρατορία. ΟιΛομβαρδοί υπό την ηγεσία τουΡομουάλδου Α΄ του Μπενεβέντο κατέστρεψαν το Μπρίντιζι (674) αλλά γρήγορα ανοικοδομήθηκε ξανά λόγω της στρατηγικής του θέσης. Τον 9ο αιώνα μ.Χ. δημιουργήθηκε στα περίχωρα της πόλης οικισμός Σαρακηνών που λεηλατήθηκε από τους πειρατές (836). Μετά την κατάκτηση του Μπρίντιζι από τους Νορμανδούς εισήλθε στοΠριγκιπάτο του ΤάραντακαιτηνΚομητεία της Απουλίας και της Καλαβρίας, ήταν η πρώτη κτήση τωνΚόμηδωντου Κονβερσάνο. Μετά την εξέγερση των βαρόνων (1132) γνώρισε σύμφωνα μετην διαθήκη τουΡογήρου Β΄ της Σικελίας μεγάλη ανάπτυξη, η πόλη γνώρισε ξανά στις Σταυροφορίες τις δόξες του παρελθόντος. Στο Μπρίντιζι ιδρύθηκε Επισκοπική έδρα, οικοδομήθηκαν ο Καθεδρικός ναός της πόλης και ένα νέο μεγάλο κάστρο που έγινε η βάση για τις στρατιωτικές εξορμήσεις στους Αγίους Τόπους. Ακολούθησε (1156) μια στρατιωτική εκστρατεία των Βυζαντινών σε μιά ύστατη προσπάθεια να ανακαταλάβουν την νότια Ιταλία, ηττήθηκαν και τερματίστηκαν οριστικά όλες οι ελπίδες τους. O Νορμανδός πρίγκιπας Ρογήρος Γ΄ της Σικελίας γιος του βασιλιά Ταγκρέδου της Σικελίας παντρεύτηκε στον Καθεδρικό ναό του Μπρίντιζι.
Ο αυτοκράτορας Φρειδερίκος Β΄ Χοενστάουφεν διάδοχος του στέμματους της ΙερουσαλήμκαιηΙσαβέλλα Β΄ της Ιερουσαλήμ αναχώρησαν από το λιμάνι του Μπρίντιζι γιατηνΣΤ΄ Σταυροφορία (1227). Ο αυτοκράτορας Φρειδερίκος Β΄ οικοδόμησε ένα νέο πανίσχυρο κάστρο με στρογγυλούς πύργους με στόχο να προστατεύσει το εσωτερικό λιμάνι, αργότερα έγινε φυλακή.[4]Το Μπρίντιζι κατακτήθηκε για ένα μικρό χρονικό διάστημα όπως καιοι υπόλοιπες πόλες της Απουλίας από τηνΔημοκρατία της Βενετίας αλλά σύντομα ανακατακτήθηκε από τηνΙσπανία. Μια φοβερή επιδημία πανώλης θέρισε τους κατοίκους του Μπρίντιζι (1348), κατόπιν λεηλατήθηκε (1352, 1383), αργότερα καταστράφηκε από ισχυρό σεισμό (1456).[4]Το Μπρίντιζι κατέλαβαν ηΑυστριακή Αυτοκρατορία (1707-1734) και κατόπιν οΟίκος των Βουρβόνων. Από τον Σεπτέμβριο του 1943 έως τον Φεβρουάριο του 1944 έγινε προσωρινά η πρωτεύουσα της Ιταλίας, ο βασιλιάς Βίκτωρ Εμμανουήλ Γ΄ της Ιταλίας, καιοΠιέτρο Μπαντόλιομε ένα μεγάλο τμήμα Ιταλικών στρατιωτικών δυνάμεων. Τον 21ο αιώνα το Μπρίντιζι έγινε η κύρια βάση του «1ου συντάγματος του Αγίου Μάρκου», μιας βάσης τουΙταλικού πολεμικού ναυτικού. Η αλλαγή του ονόματος έγινε χάρη στο γεγονός ότι όταν ξέσπασε οΑ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος υπερασπίστηκε την βάση ηΒενετία.[5] Πρόσφατα (19 Μάϊου 2012) έγινε στην επαγγελματική σχολή του Μπρίντιζι έκρηξη βόμβας από την οποία σκοτώθηκε 16χρονη φοιτήτρια.[6][7]
Η πόλη έχει έκταση 328 τετραγωνικά χιλιόμετρα και μεσοσταθμικό υψόμετρο 15 μέτρα.
Το λιμάνι είναι από τα καλύτερα φυσικά λιμάνια στη Μεσόγειο και έχει μεγάλη κίνηση. Το χρησιμοποιούν κυρίως, μαζί με εκείνο τουΜπάρι, τα επιβατηγά-οχηματαγωγά πλοία που εκτελούν δρομολόγια Ελλάδας - Ιταλίας.
Πολιούχος θεωρείται οΆγιος Λαυρέντιος, του οποίου η μνήμη τιμάται την πρώτη Κυριακή του Σεπτεμβρίου, και δευτερευόντως ο Άγιος Θεόδωρος της Αμασείας (ο Τήρων)
↑H Τραϊανού Οδός ήταν ένας αρχαίος ρωμαϊκός δρόμος που κατασκευάστηκε το 109 μ.Χ. από τον αυτοκράτορα Τραϊανό,με δικά του έξοδα, ως προέκταση της Αππία Οδού.
↑Ο Πακούβιος ήταν Ρωμαίος τραγικός ποιητής, που γεννήθηκε στο Βρινδήσιο, γιος της αδελφής του ποιητή Εννία. Πηγή: «Πακούβιος, Μάρκος». Academic - Dictionary of Greek. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2022.
↑ 4,04,1Ashby, Thomas (1911). "Brindisi" . In Chisholm, Hugh (ed.). Encyclopædia Britannica. Τομ. 4 (11th ed.). Cambridge University Press. σ. 572
Ιταλία
.svg)
ακούστε), αρχαία Ελληνικά: Βρεντέσιον ή Βρενδέσιον ή Βρενδήσιον ή Βρινδήσιον, λατινικά: Brundisium ή Brundusium), είναι πόλη της νοτιοανατολικής Ιταλίας 
