Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 18/04/2016.
Πέτρος Α΄ της Βραζιλίας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα
Pedro I (Πορτογαλικά) καιPedro I do Brasil (Πορτογαλικά)
Όταν ο μεγαλύτερος αδελφός τουΦραγκίσκος Αντώνιος πέθανε (1801), ορίστηκε διάδοχος του πατέρα του. Το 1807 σε ηλικία εννέα ετών ακολούθησε τον πατέρα τουκαι όλη τη βασιλική οικογένεια στην εγκατάσταση της στηΒραζιλία. Στη Βραζιλία έμειναν 13 χρόνια, κήρυξαν τοΡίο ντε Τζανέιρο πρωτεύουσα της χώρας καιτην αναμόρφωσαν σεβασίλειο ισότιμο με αυτό της Πορτογαλίας.
Ο Πέτρος ήταν ο αγαπημένος γιος του πατέρα του Ιωάννη, ενώ αντίθετα η Καρλόττα αγαπούσε τον άλλο τους γιο, Μιχαήλ. Καιτα δύο αδέλφια αδιαφόρησαν πλήρως γιατη μόρφωσή τους, περιφερόμενοι το μεγαλύτερο διάστημα της ημέρας στους δρόμους κάνοντας παρέα με σκληρά και ατίθασα παιδιά. Αυτό ήταν κάτι που επηρέασε το χαρακτήρα τους, κάνοντάς τους απότομους και χυδαίους στη συμπεριφορά. Σταδιακά αγαπήθηκαν από τα κατώτερα λαϊκά στρώματα και φαίνονταν πλέον σαν παιδιά του λαού.
Ο Πέτρος ήταν αξιόλογος ιππέαςκαι απολάμβανε τηστρατιωτική ζωή. Απόκτησε ταλέντο σε όλες τις τέχνες: τηζωγραφική, τηνγλυπτική, τηνηθοποιία, τημουσικήκαιτηνποίηση. Η αναζήτηση συζύγου, παρότι ήταν και ωραίος εμφανισιακά, ήταν κάτι πουτον ταλαιπώρησε. Παντρεύτηκε τελικά τηΜαρία Λεοπολδίνα της Αυστρίας. Ανκαιτον παντρεύτηκε συμφεροντολογικά, σύντομα αποδείχθηκε αφοσιωμένη πιστά σύντροφος καιτου συμπαραστάθηκε θερμά σε όλες τις δύσκολες στιγμές του. Αμφότεροι κέρδισαν την αγάπη του λαού, ενώ η Μαρία Λεοπολδίνα παρότι πολύ όμορφη στην εμφάνιση, απέβαλλε τις περισσότερες γυναικείες συνήθειες, ντυνόταν λιτά και χωρίς πολλά κοσμήματα.
Οι Βραζιλιάνοι σταδιακά άρχισαν να συνειδητοποιούν τη διαφορετικότητά τους από τους Πορτογάλους και καλλιεργήθηκε το κλίμα ανεξαρτησίας τους από το πορτογαλικό Στέμμα. Ο Ιωάννης ΣΤ΄, πατέρας του Πέτρου, επέστρεψε στη Λισαβόνα. Ήταν γνώστης τουεπαναστατικού πνεύματος που δέσποζε στους κόλπους του βραζιλιάνικου λαού και συμβούλεψε τονγιοτουνα αναλάβει το επαναστατικό κίνημα. Οι λόγοι ήταν ότι προτιμούσε να είναι ηγέτης της ανεξαρτησίας καιστη συνέχεια μονάρχης ο ίδιος ο γιος τουκαιη δυναστεία του, παρά κάποιος ξένος κακόβουλος προς τον βασιλιά επαναστάτης. Αυτό επέτρεψε τον ίδιο χρόνο στον Πέτρο να αυτοανακηρυχθεί ανεξάρτητος κληρονομικός μονάρχης.
Όταν ο βασιλιάς Ιωάννης επέστρεψε στην Πορτογαλία (1820), πολλά από τα προνόμια που είχε δώσει στους Βραζιλιάνους καταργήθηκαν. Όταν ο Πέτρος πιέστηκε μετά την επανάσταση του Οπόρτο να γυρίσει πίσω αρνήθηκε. Ο πατέρας του, του αφαίρεσε την αντιβασιλεία και αυτό ήταν κάτι πουτον εξόργισε: τα νέα έφτασαν σε αυτόν (1822) όταν βρισκόταν στο λιμάνι τουΣάντος. Εξοργισμένος σήκωσε το σπαθί τουκαι κήρυξε τον εαυτό του αυτοκράτορα.
Τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του ήταν πολύ δύσκολα. Ο Πέτρος προτίμησε να οικειοποιηθεί τον τίτλο του αυτοκράτορα από αυτόν του βασιλιά για δύο λόγους. Ο πρώτος ήταν γιανα δείξει ότι το κράτος που κυβερνούσε συμπεριλάμβανε λαούς διαφορετικών εθνοτήτων. Ο δεύτερος ήταν ο θαυμασμός που έδειχνε στονΝαπολέοντα Βοναπάρτηπου είχε τον συγκεκριμένο τίτλο και ήθελε νατον μιμηθεί.
Το πρώτο του πρόβλημα ήταν (1823) η καθιέρωση Συντάγματος, αφού οι Βραζιλιάνοι πολίτες ήταν μοιρασμένοι στα δύο. Η καθαρά Βραζιλιάνικη μερίδα που αποτελείτο από απλούς ανθρώπους απαιτούσε Σύνταγμα και λαϊκές ελευθερίες. Η δεύτερη μερίδα, η Πορτογαλική, που αποτελείτο από αριστοκρατικές οικογένειες προερχόμενες από την Πορτογαλία, προτιμούσε τηναπόλυτη μοναρχίαμε απεριόριστες εξουσίες γιατον βασιλιά.
Ο Πέτρος που παρουσιάστηκε στον Βραζιλιάνικο λαό ως ελευθερωτής τάχτηκε υπέρ της παραχώρησης Συντάγματος αλλά στην πραγματικότητα οι βλέψεις του ήταν διαφορετικές. Φάνηκε καθαρά στο Σύνταγμα που παρουσίασε ότι ήθελε να εκμηδενίσει τα λαϊκά δικαιώματα, δίνοντας στον εαυτό του απεριόριστη δύναμη. Πολλοί κατάλαβαν τις βλέψεις του, όπως ο Μουνίθ Ταβάρες, και αντέδρασαν έντονα επιτιθέμενοι στην Πορτογαλική μερίδα. Σε απάντηση, ο Πέτρος συγκάλεσε νέα Συνέλευση, φυλάκισε ή εξόρισε τους αντιφρονούντες και έκανε νέο Σύνταγμα (1824) που παρέμεινε μέχρι το τέλος της Βραζιλιάνικης αυτοκρατορίας (1889).
Το Σύνταγμα του έδινε την ικανότητα να επιλέγει τα μέλη τουκοινοβουλίου, τουδικαστικού συμβουλίου, τους υπουργούς, τους διοικητές και τους επισκόπους της αρεσκείας του. Θα μπορούσε να θέσει βέτοσε όλες τις αποφάσεις καινα αντικαταστήσει οποιονδήποτε κυβερνήτη του ήταν ανεπιθύμητος άσχετα μετη θέληση του λαού.
Κατά τη διάρκεια των ετών 1824-1825, πολλοί Βραζιλιάνοι αντιτάχθηκαν στηναπολυταρχίατου, στους διοικητές επαρχιών που διόριζε και στις ερωμένες του, ιδιαίτερα στην Ντομιτίλα, Μαρκησία του Σάντος. Επαναστατικές δυνάμεις υπό τον Χοακίμ ντε Αμόρ Ντιβίνο αντιτάχθηκαν στον διορισμό του κυβερνήτη Μανουέλ ντε Καρβάχο. Το 1824, ενώθηκε στον σχηματισμό της Ισημερινής Ομοσπονδίας, που τελικά απέτυχε και πολλοί συνωμότες οδηγήθηκαν στον θάνατο.
Στις εξωτερικές υποθέσεις, ο Πέτρος είχε το μέγιστο ενδιαφέρον να κάνει δυνατή από τα υπόλοιπα κράτη την αναγνώριση της Βραζιλιάνικης ανεξαρτησίας. ΟιΗνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ήταν το πρώτο κράτος που αναγνώρισε τις ικανότητες της χώρας αυτής στο εμπόριο και πίεσε καιτην Πορτογαλία να κάνει το ίδιο.
Το 1825, ηΒρετανία επίσης αναγνώρισε τη σημασία του Βραζιλιάνικου εμπορίου καιο Πέτρος συμφώνησε να πληρώσει ένα δάνειο πουθατου εγγυηθεί τον θρόνο της Πορτογαλίας. Έκανε νέα συνθήκη μετη Βρετανία να συνεχίσει το 15% της εισαγωγής των δασμών καινα εγκαταλείψει τοδουλεμπόριο, κάτι πουτον έκανε πολύ αντιπαθή στη Βραζιλιάνικη αριστοκρατίαπου στηριζόταν στους σκλάβους.
Παντού εστιάστηκαν δημοκρατικά αισθήματα και κατά τη διάρκεια ενός πολέμου μετηνΑργεντινή, η επαρχία του Cisplatin προσαρτήθηκε και εξελίχθηκε στη σημερινή Ουρουγουάη. Ο πόλεμος κράτησε δύο χρόνια καιη Βραζιλία υπέφερε από στρατιωτικό και οικονομικό αφανισμό. Κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης του Πέτρου στα στρατεύματα τουτο Νοέμβριο του 1826, η αυτοκράτειρα Μαρία Λεοπολδίνα πέθανε καιο Πέτρος κατηγορήθηκε ότι της άσκησε βία κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της.
Μετον θάνατο του πατέρα του (Μάρτιος 1826), έσπευσε νατον διαδεχτεί στον θρόνο της Πορτογαλίας, αγνοώντας τις περιοριστικές διατάξεις του Συντάγματος του. Αναγκάστηκε όμως να παραιτηθεί στην Πορτογαλία υπέρ της κόρης του, Μαρίας Β΄, και επειδή ήταν μόλις επτά ετών βασίλευσε υπό την κηδεμονία του αδελφού της, Μιχαήλ. Ο Πέτρος υποσχέθηκε στον αδελφό τουτο Πορτογαλικό στέμμα, μετον όρο να παντρευτεί την κόρη του.
Παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο (Οκτώβριος 1829) τηνΑμαλία του Λόιχτενμπεργκ. Κατηγορήθηκε ο Πέτρος ότι έφερε τα οικονομικά της χώρας σε τεράστια κρίση, αυξήθηκε ηανεργία, το δημόσιο έλλειμμακαιοπληθωρισμός, ενώ οιτράπεζες αδυνατούσαν να εξάγουν χρυσά ή ασημένια νομίσματα. Το κόστος ζωής αυξήθηκε ακόμα και στις πόλεις, η παραγωγή καπνού, δέρματος, κακάο, βαμβακιούκαιμαλλιού παρήκμασε. Ως αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν ότι καιη φιλική ακόμα σε αυτόν αριστοκρατία των πόλεων άλλαξε στρατόπεδο και πήρε το μέρος των δημοκρατικών.
Ως αποτέλεσμα όλων αυτών, ο Πέτρος παραιτήθηκε στις 7 Απριλίου 1831 υπέρ του μόλις πεντάχρονου γιουτου, Πέτρου Β΄. Κατέφυγε στη Βρετανία και ετοιμάστηκε να κάνει εκστρατεία κατά του αδελφού του, Μιχαήλ, στην Πορτογαλία, που είχε καταλάβει απολυταρχικά την εξουσία μαζί μετη μητέρα του, Καρλόττα Ιωακείμη, αγνοώντας το συμφωνημένο Σύνταγμα. Μονάχα οι Ηνωμένες Πολιτείες καιτοΜεξικότον είχαν αναγνωρίσει.
Ο Πέτρος μπήκε στην Πορτογαλία (Ιούλιος 1832) και δέχθηκε επίθεση από τον στρατό του Μιχαήλ. Η πολιορκία κράτησε έναν χρόνο χωρίς αποτέλεσμα με πολλές ανεπιτυχείς εφόδους καιο Πέτρος έστειλε (Ιούνιος 1833) στηνΑλγκάρβε ναυτικό απόσπασμα, οπότε υπήρχαν τώρα δύο πεδία δράσης.
Τον Αύγουστο του 1833, ο Μαρσάλ Σαλντάνια έσπασε την πολιορκία καιο Πέτρος έφτασε στη Λισαβόνα. Οι μεγάλες πόλεις της Πορτογαλίας Λισαβόνα καιΠόρτο ήταν υπό τον έλεγχο των δημοκρατικών· αντίθετα οι απολυταρχικοί είχαν υπό τον έλεγχο τους τις αγροτικές περιοχές μετην υποστήριξη και της εκκλησίας.
Τελικά η Μαρία ντε Γκλόρια ανακηρύχθηκε βασίλισσα με αντιβασιλέα τον ίδιο τον Πέτρο, που απέλυσε τους υπουργούς του Μιχαήλ, τους κληρικούς και σφετερίστηκε την εκκλησιαστική περιουσία.
Τον Απρίλιο του 1834, η τετραπλή συμμαχία Μεγάλης Βρετανίας, Γαλλίας, Ισπανίαςκαι Πορτογαλίας συμφώνησε να εξορίσουν με κάθε τρόπο τον Μιχαήλ από την Πορτογαλία καιτονΚάρολο από την Ισπανία. Αυτό σήμανε καιτο τέλος του πολέμου, αφού ο Μιχαήλ δεν ήθελε ναμπειστη δοκιμασία ενός πολέμου με τις μεγάλες δυνάμεις. Παραδόθηκε υπό όρους, ενώ αρνήθηκε να φύγει εξορία.
Ο Πέτρος πέθανε 35 ετών από φυματίωσηστα ίδια τα ανάκτορα που γεννήθηκε. Η σορός του (1972) επιστράφηκε στον τόπο πουτον ανέδειξε, τη Βραζιλία.
.svg)
.svg)
.svg)
.png)