Μια συνάρτηση f από τοXστοY. Το σύνολο των σημείων που βρίσκονται στο κόκκινο οβάλ X είναι το πεδίο ορισμού της f.Γραφική παράσταση της συνάρτησης f(x) = √x, της οποίας το πεδίο ορισμού αποτελείται από όλους τους μη αρνητικούς πραγματικούς αριθμούς
Σταμαθηματικά, τοπεδίο ορισμού μιας συνάρτησης είναι τοσύνολοτων εισόδων που γίνονται δεκτοί από αυτή τη συνάρτηση. Μερικές φορές συμβολίζεται με ή ή , όπου f είναι η συνάρτηση. Με απλά λόγια, το πεδίο ορισμού μιας συνάρτησης μπορεί γενικά να θεωρηθεί ως το "τι μπορεί να είναι το x".[1]
Πιο συγκεκριμένα, αν δίνεται μια συνάρτηση , το πεδίο ορισμού της f είναι τοX. Στη σύγχρονη μαθηματική γλώσσα, το πεδίο ορισμού είναι ένα μέρος του ορισμού μιας συνάρτησης παρά μια ιδιότητά της.
Στην ειδική περίπτωση πουτοXκαιτοY είναι υποσύνολα του, η συνάρτηση f μπορεί να γραφτεί στοκαρτεσιανό σύστημα συντεταγμένων. Στην περίπτωση αυτή, το πεδίο ορισμού ορίζεται στον άξονα x της γραφικής παράστασης.
Γιαμια συνάρτηση , το σύνολο Y ονομάζεται πεδίο τιμώνκαιτο σύνολο στο οποίο ορίζονται οι τιμές τουY από τη συνάρτηση f (που είναι ένα υποσύνολο τουY ) ονομάζεται σύνολο τιμών.
Οποιαδήποτε συνάρτηση μπορεί να περιοριστεί σε ένα υποσύνολο του πεδίου ορισμού της. Οπεριορισμός της συνάρτησης στο, όπου , γράφεται ως .
Εάν μια πραγματική συνάρτηση f δίνεται από έναν τύπο, μπορεί ναμην ορίζεται για ορισμένες τιμές της μεταβλητής x. Σε αυτήν την περίπτωση, η συνάρτηση αυτή ονομάζεται μερική.
Η συνάρτηση που ορίζεται από τον τύπο δεν έχει τιμή για x=0. Επομένως, το πεδίο ορισμού της είναι το σύνολο όλων των πραγματικών αριθμών εκτός από το 0, το οποίο συμβολίζεται με ή .
Η συνάρτηση που ορίζεται από τον τύπο έχει ως πεδίο ορισμού όλο το σύνολο των πραγματικών αριθμών.
Η συνάρτηση της τετραγωνικής ρίζας έχει ως πεδίο ορισμού το σύνολο τωνμη αρνητικών πραγματικών αριθμών, που συμβολίζεται με, δηλαδή το διάστημα , ή .
Η συνάρτηση της εφαπτομένης, που συμβολίζεται με, έχει ως πεδίο ορισμού το σύνολο όλων των πραγματικών αριθμών πουδεν είναι της μορφής για κάποιο ακέραιο, το οποίο μπορεί να γραφτεί ως .
Μερικές φορές ένα τέτοιο πεδίο ορισμού χρησιμοποιείται ως το πεδίο ορισμού μιας συνάρτησης, ανκαιοι συναρτήσεις μπορούν να οριστούν καισεπιο γενικά σύνολα. Οι δύο έννοιες μερικές φορές συγχέονται όπως, για παράδειγμα, στη μελέτη τωνμερικών διαφορικών εξισώσεων: στην περίπτωση αυτή, τοπεδίο ορισμού είναι ένα ανοιχτό, απλά συνεκτικό υποσύνολο του όπου τίθεται ένα πρόβλημα, καθιστώντας το σημαντικό τόσο στην ανάλυση τύπων όσο καιστην αναζήτηση άγνωστων συναρτήσεων.