Ο Ντίζελ γεννήθηκε στοΠαρίσι, Γαλλία, το 1858,[1]και ήταν το δεύτερο από τα τρία παιδιά της Ελίζ (γένος Στρόμπελ) καιτου Τέοντορ Ντίζελ. Οι γονείς του ήταν Βαυαροί μετανάστες που ζούσαν στο Παρίσι.[2][3]Ο Τέοντορ Ντίζελ, βιβλιοδέτης στο επάγγελμα, έφυγε από τοΆουγκσμπουργκ, Βαυαρία, το 1848. Γνώρισε τη σύζυγό του, κόρη ενός εμπόρου από το Νυρεμβέργη, στο Παρίσι το 1855 και έγινε κατασκευαστής δερμάτινων ειδών.
Ο Ρούντολφ Ντίζελ έζησε τα παιδικά του χρόνια στη Γαλλία, αλλά όταν ξέσπασε οΓαλλοπρωσικός Πόλεμοςτο 1870, η οικογένειά του (όπως και άλλοι Γερμανοί) αναγκάστηκαν να φύγουν. Εγκαταστάθηκαν στοΛονδίνο. Όμως, πριν το τέλος του πολέμου, η μητέρα του Ντίζελ έστειλε τον 12-χρόνο Ρούντολφ στο Άουγκσμπουργκ, να ζήσει μαζί μετο θείο καιτη θεία του, γιανα μάθει να μιλά με ευφράδεια τα γερμανικά καινα επισκεφτεί τη Βασιλική Εμπορική Σχολή της Κομητείας (Königliche Kreis-Gewerbsschule), όπου ο θείος του δίδασκε μαθηματικά.
Σε ηλικία 14, ο Ρούντολφ έγραψε ένα γράμμα στους γονείς του λέγοντας ότι θέλει να γίνει μηχανικός. Αφού ολοκλήρωση τη βασική του εκπαίδευση πρώτος στην τάξη τουτο 1873, εγγράφηκε στη νεοϊδρυθείσα βιομηχανική σχολή του Άουγκσμπουργκ. Δύο χρόνια αργότερα, έλαβε υποτροφία από το Βασιλικό Βαυαρικό Πολυτεχνείο του Μονάχου, όπου έγινε δεκτός παρά τις επιθυμίες των γονιών του, οι οποίοι ήθελαν να αρχίσει να δουλεύει.
Ένας από τους καθηγητές του Ντίζελ στο Μόναχο ήταν οΚαρλφον Λίντε. Ο Ντίζελ δεν μπορούσε να αποφοιτήσει μετο έτος τουτον Ιούλιο του 1879, επειδή είχε τυφοειδή πυρετό. Ενώ περίμενε γιατην επόμενη εξεταστική, απέκτησε πρακτική εμπειρία στο εργοστάσιο των Sulzer στοΒίντερτουρ, Ελβετία. Ο Ντίζελ αποφοίτησε τον Ιανουάριο του 1880 με τις μεγαλύτερες ακαδημαϊκές τιμές και επέστρεψε στο Παρίσι, όπου βοήθησε τον πρώην καθηγητή του, Καρλ φον Λίντε, μετο σχεδιασμό καιτην κατασκευή ενός σύγχρονου παγοποιείου. Ο Ντίζελ έγινε διευθυντής του εργοστασίου ένα χρόνο αργότερα. Το 1883 παντρεύτηκε τη Μάρθα Φλας, και συνέχισε να δουλεύει γιατον Λίντε, κατοχυρώνοντας διάφορες πατέντες σε Γερμανία και Γαλλία.[4]
Η πρώτη μηχανή Ντίζελ (1897), σήμερα βρίσκεται στο Deutsches Museum
Στις αρχές του 1890, ο Ντίζελ μετακόμισε στοΒερολίνο μαζί μετη γυναίκα τουκαιτα τρία παιδιά τους, γιανα αναλάβει τη διαχείριση των τμημάτων έρευνας και ανάπτυξης της επιχείρησης του Λίντε. Καθώς δεντου επιτρεπόταν να χρησιμοποιήσει πατέντες ενώ ήταν υπάλληλος του Λίντε για ιδίους σκοπούς, επεκτάθηκε πέρα από το πεδίο της ψύξης. Στην αρχή εργάστηκε μετον ατμό, τηθερμική απόδοσηκαιτην απόδοση του καυσίμου, φτιάχνοντας μια ατμομηχανή που λειτουργούσε με ατμούς αμμωνίας. Κατά τη διάρκεια των δοκιμών, όμως, η μηχανή εξερράγη και τραυματίστηκε σοβαρά. Πέρασε πολλούς μήνες στο νοσοκομείο, εξαιτίας προβλημάτων υγείας και όρασης. Στη συνέχεια άρχισε να σχεδιάζει μια μηχανή βασισμένη στονκύκλο του Καρνό, καιτο 1893, μερικά χρόνια αφότου οΚαρλ Μπεντς κατασκεύασε τοαυτοκίνητο, δημοσίευσε το έργο Theorie und Konstruktion eines rationellen Wärmemotors zum Ersatz der Dampfmaschine und der heute bekannten Verbrennungsmotoren, το οποίο αποτέλεσε τη βάση της δουλειάς τουκαιτην εφεύρεση της μηχανής ντίζελ.
Ο Ντίζελ ήξερε τους θερμοδυναμικούς και τους θεωρητικούς και πρακτικούς περιορισμούς στην απόδοση του καυσίμου. Ήξερε ότι περίπου το 90% της ενέργειας που είναι διαθέσιμη στο καύσιμο χάνεται στηνατμομηχανή, και έτσι προσπαθούσε να φτιάξει πιο αποδοτικές μηχανές. Αφού πειραματίστηκε μετον κύκλο του Καρνό, ανέπτυξε τη δικιά του προσέγγιση. Τελικά, απέκτησε πατένταγιατο σχέδιό του μιας μηχανής συμπίεσης-ανάφλεξης. Στη μηχανή του, το καύσιμο εισερχόταν στη μηχανή προς το τέλος της συμπίεσης καιτο καύσιμο αναφλεγόταν από την υψηλή θερμοκρασία που δημιουργούσε η συμπίεση. Από το 1893 μέχρι το 1897, ο Χάινριχ φον Μπουτς, διευθυντής της MAN AG στο Άουγκσμπουργκ, έδωσε την ευκαιρία στον Ντίζελ να αναπτύξει καινα ελέγξει τις ιδέες του[2]. Έλαβε πατέντες σε αρκετές χώρες, συμπεριλαμβανομένων τωνΗΠΑ. Το 1898, ο Ντίζελ είχε γίνει εκατομμυριούχος.
Το απόγευμα της 29 Σεπτεμβρίου 1913, ο Ντίζελ επιβιβάστηκε στο ατμοκίνητο ταχυδρομικό πλοίο DresdenστηνΑμβέρσα, καθώς πήγαινε σεμια συνάντηση της Consolidated Diesel Manufacturing Company στο Λονδίνο. Δείπνησε στο πλοίο και αποσύρθηκε στην καμπίνα του περίπου στις 10 μ.μ., ζητώντας νατον ξυπνήσουν το επόμενο πρωί στις 6:15 π.μ., αλλά δεντον ξαναείδαν ζωντανό. Το πρωί, η καμπίνα του ήταν άδεια, το κρεβάτι στρωμένο, ανκαιοι πιτζάμες είχαν ξεδιπλωθεί καιτο ρολόι ήταν σε σημείο το οποίο ήταν ορατό από το κρεβάτι. Το καπέλο καιτο πανωφόρι βρέθηκαν διπλωμένα κάτω από κιγκλίδωμα του καταστρώματος.[5] Δέκα μέρες αργότερα, το πλήρωμα της ολλανδικής βάρκας Coertsen βρήκε ένα πτώμα ενός άντρα να επιπλέει στηβόρεια Θάλασσα, κοντά στηΝορβηγία. Το σώμα βρέθηκε σε κατάσταση προχωρημένης αποσύνθεσης καιδεν ήταν αναγνωρίσιμο, καιδεντο μετέφεραν στο πλοίο. Το πλήρωμα μάζεψε προσωπικά αντικείμενα (πορτοφόλι, ταυτότητα, σουγιά, θήκη γιατα γυαλιά, κουτί για φάρμακα) από τα ρούχα του άντρα και μετά άφησαν το πτώμα στη θάλασσα. Στις 13 Οκτωβρίου, αυτά τα αντικείμενα ταυτοποιήθηκαν από τονγιοτου Ρούντολφ, τον Ευγκέν Ντίζελ, ότι ανήκαν στον πατέρα του.
Υπάρχουν διάφορες θεωρίες γιανα εξηγήσουν το θάνατο του Ντίζελ. Οι βιογράφοι του, όπως ο Γκρόσερ το 1978, παρουσιάζουν την περίπτωση μιας αυτοκτονίας, καιτο θεωρούν τοπιο πιθανό. Θεωρίες συνωμοσίας προτείνουν ότι διάφορα εμπορικά και στρατιωτικά συμφέροντα έδιναν κίνητρα για ανθρωποκτονία, αλλά υπάρχουν λίγα στοιχεία γιανα τις τεκμηριώσουν.
Λίγο μετά την εξαφάνιση του Ντίζελ, η γυναίκα του Μάρθα άνοιξε μια τσάντα που τις είχε δώσει ο σύζυγός της πριντο μοιραίο ταξίδι, με οδηγίες ναμηντο ανοίξει μέχρι την επόμενη εβδομάδα. Βρήκε 200.000 γερμανικά φράγκα σε μετρητά και διάφορες δηλώσεις οι οποίες έδειχναν ότι οι τραπεζικοί λογαριασμοί τους ήταν σχεδόν άδειοι. Σε ένα ημερολόγιο το οποίο ο Ντίζελ είχε φέρει μαζί τουστο πλοίο, στην ημερομηνία 29 Σεπτεμβρίου 1913 ήταν ζωγραφισμένος ένας σταυρός.[5]
Μετά το θάνατο του Ντίζελ, ο κινητήρας ντίζελ βελτιώθηκε και αντικατέστησε τις ατμομηχανές σε πολλές χρήσεις. Επειδή ο κινητήρας ντίζελ απαιτεί πιο στιβαρή και ανθεκτική κατασκευή από ένα βενζινοκινητήρα, χρησιμοποιήθηκε σε ακίνητες μηχανές, υποβρύχια, πλοία, καιστη συνέχεια σε τρένα, φορτηγά και αυτοκίνητα. Οι κινητήρες ντίζελ χρησιμοποιούνται συνήθως εκεί όπου απαιτείται υψηλή ροπήσε χαμηλές στροφές ανά λεπτό.
Ο κινητήρας ντίζελ έχει το πλεονέκτημα ότι έχει καλύτερη απόδοση καυσίμου απ' ότι οι βενζινοκινητήρες εξαιτίας του πολύ υψηλότερου λόγου συμπίεσης καιτη μεγαλύτερη διάρκεια της ανάφλεξης, το οποίο σημαίνει ότι η θερμοκρασία ανεβαίνει πιο σιγά, επιτρέποντας περισσότερη θερμότητα να μετατραπεί σε μηχανικό έργο. Ο Ντίζελ ενδιαφερόταν στη χρήση σκόνης άνθρακα και φυτικού λαδιού και μάλιστα ένας από τους κινητήρες λειτουργούσε με φυστικέλαιο[6]. Ανκαι αυτοί οι κινητήρες δεν έγιναν δημοφιλείς, από το 2008 και την άνοδο των τιμών του πετρελαίου, έχει αρχίσει η χρήση φυτικού λαδιού καιβιοντίζελ. Η κύρια πηγή καυσίμου είναι ένα παραπροϊόν της διύλισης τουπετρελαίου, γνωστό ως καύσιμο ντίζελ.
