Κατοικούσε στην ευρωπαϊκή ακτή του πορθμού τουΒοσπόρου (στην ασιατική ακτή κατοικούσε ένα άλλο τέρας, ηΧάρυβδη). Είχε έξι λαιμούς και άρπαζε ισάριθμους ναυτικούς από τα διερχόμενα πλοία. Αργότερα, οι μυθογράφοι μετέφεραν την κατοικία των δύο τεράτων στον πορθμό της Μεσσήνης, μεταξύ ΙταλίαςκαιΣικελίας.
Τόσο ηΧάρυβδη όσο καιη Σκύλλα εμπλέκονται στους μύθους τόσο τουΟδυσσέα όσο καιτωνΑργοναυτών, οι οποίοι πέρασαν από τα στενά αυτά με μικρές απώλειες, γιατί ηθεά Ήρα παρακάλεσε τονθεό Ποσειδώνανατην κοιμίσει, τόσο την ίδια όσο καιτηνΧάρυβδη. Είχε έξι κεφάλια που έμοιαζαν με σκύλου, εξουκαιτο όνομά της.[1]
Η Σκύλλα καιηΧάρυβδη ήταν δυο φοβερά τέρατα της θάλασσας. Οι ναυτικοί που κινδύνευαν στα ταξίδια τους από τα απειλητικά κύματα και τις θύελλες, έπλαθαν μετηφαντασία τους μυθικές μορφές, που λυσσομανούσαν και προσπαθούσαν αγριεμένες να τους καταστρέψουν. Έτσι γεννήθηκαν ταδυο τρομακτικά αυτά τέρατα. Οι τότε θαλασσινοί έβαζαν μετονου τους πως δεν επρόκειτο απλώς για δυνατό άνεμοκαιγια θεόρατα κύματα. Πίστευαν ότι κάτι περισσότερο κρύβεται πίσω απ' όλα αυτά, κάποιο πλάσμα κακό στην ψυχή και τρομερό στην όψη, που γύρευε το χαμό τους· αυτό προκαλούσε όλη τη φοβερή αναταραχή καιηκακοκαιρίαδεν ήταν τυχαία.
Έλεγαν πως η Σκύλλα καιηΧάρυβδη βρίσκονταν ημια απέναντι από την άλλη, σε ένα στενό θαλάσσιο πέρασμα που, σύμφωνα μετονΌμηρο, ονομαζόταν Πλαγκτές Πέτρες. Το πέρασμα αυτό ήταν εντελώς αδύνατο νατο διασχίσει κανείς, λόγω της φοβερής κατάστασης που επικρατούσε εκεί από την παρουσία τωνδυο τεράτων - ούτε πουλί πετούμενο δεν γλίτωνε, αν τολμούσε νατο περάσει. Εκεί υπήρχαν πολλά απότομα βράχια, πολύ ψηλά καιτο κύμα έσκαγε πάνω τους με φοβερό θόρυβο. Το στενό αυτό το τοποθετούσαν σε διάφορα σημεία. Άλλοι έλεγαν πως ήταν οΒόσπορος, άλλοι στοακρωτήριο Ταίναροκαι άλλοι κοντά σταΚανάρια νησιά, εκτός Μεσογείου, δηλαδή. Οιπιο πολλοί πίστευαν πως η Σκύλλα καιηΧάρυβδη κατοικούσαν στο στενό της Μεσσήνης, ανάμεσα στηνΙταλίακαιτηΣικελία. Ταδυο τέρατα ήταν εγκαταστημένα σεδυοσκοπέλους. Ο ένας ήταν τόσο ψηλός, πουη κορυφή του χανόταν στον ουρανό και ήταν πάντα σκεπασμένη με πυκνά μαύρα σύννεφα.[2]
Η Σκύλλα ήταν κρυμμένη κάπου μέχρι τη μέση της μέσα στοβάραθρο της σπηλιάς. Είχε δώδεκα παραμορφωμένα ποδάρια, που υψώνονταν στον αέρα και έξι πάρα πολύ μακρείς λαιμούς. Τα έξι κεφάλια της ήταν φριχτά, με τρία σαγόνια το καθένα· δηλαδή το κάθε στόμα της είχε τρεις σειρές δόντια, που στάζανε δηλητήριο. Από τη σπηλιά πρόβαλλαν τα κεφάλια της, που βουτούσαν ολόγυρα στο βράχο και μέσα στο νερό: άρπαζαν τα μεγάλα κήτη της θάλασσας, δελφίνια, σκυλόψαρα, φώκιεςκαιτα καταβρόχθιζαν με μανία. Έτρωγαν όμως καιανθρώπους, αν κάποιο καράβι τολμούσε να διασχίσει το στενό. Η Σκύλλα άρπαζε τόσους κωπηλάτες, όσα ήταν καιτα φοβερά της στόματα. Γονείς της Σκύλλας ήταν, σύμφωνα μεμια παράδοση, οΦόρκυςκαιηΚητώ, η οποία είχε γονείς της τονΠόντοκαιτηΓαία. Παιδιά τους ήταν επίσης και άλλα θαλάσσια τέρατα, όπως ηΈχιδνα, οιΣειρήνεςκαιηΘόωσσα, που συμβόλιζε τη μανιασμένη θάλασσα.[3]
Άλλοι, πάλι, έλεγαν πως γονείς της Σκύλλας ήταν ο Φόρβας καιηθεά Εκάτη ή οΦόρκυςκαιηΕκάτη. ΗΕκάτη ήταν κόρη τουθεού Δία, συνδεόταν όμως πιο πολύ με τους ανθρώπους, παρά με τους θεούς. Το βασίλειό της ήταν ηθάλασσακαι όταν δεν τριγυρνούσε, έμενε στη σπηλιά της, όπως ακριβώς η κόρη της, η Σκύλλα. ΤηνΕκάτητην ονόμαζαν αλλιώς καιΛάμιακαι ήταν μια όμορφη βασίλισσα στηΛιβύη, ευνοούμενη τουΔία. Ηθεά Ήρα, γιανατην εκδικηθεί, τη μεταμόρφωσε σε απαίσιο τέρας, και εκείνη γέννησε αργότερα τη Σκύλλα. Τέλος μια άλλη παράδοση θεωρεί γονείς της τονΤυφώνακαιτηνΈχιδνα.[4]
Η Χάρυβδη κατοικούσε στην απέναντι μεριά, όπου υπήρχε ένας δεύτερος σκόπελος, αλλά με μικρότερο ύψος. Πάνω του είχε φυτρώσει μιααγριοσυκιάκαι κάτω από το φύλλωμά της καθόταν το τέρας, που από το στόμα του ξερνούσε μαύρο νερό. ΗΧάρυβδη μπορούσε να μετατρέπει το στενό πέρασμα σεμια τεράστια ρουφήχτρα· τρεις φορές τη μέρα ρουφούσε το νερό και τρεις φορές το ξανάβγαζε με φοβερή ταχύτητα. Έτσι, αν τύχαινε και βρισκόταν κανείς κοντά τις στιγμές πουτο ρουφούσε, δεν είχε ελπίδες να γλιτώσει. Ούτε κανο ίδιος οθεός Ποσειδώναςδεν μπορούσε να επέμβει καινα βοηθήσει τους προστατευόμενους του.[5]
Ο μύθος της Σκύλλας και της Χάρυβδης δημιουργήθηκε από τη φαντασία και τις διηγήσεις των ναυτικών, που πίστευαν ότι τα φοβερά καιρικά φαινόμενα οφείλονταν στην ύπαρξη δυο φρικτών τεράτων. Μετον καιρό προέκυψαν και διάφορες ιστορίες σχετικά μετην αρχική καταγωγή καιτη μετέπειτα μεταμόρφωσή τους. Οιάνθρωποι, δηλαδή, όσο περνούσαν τα χρόνια προσπαθούσαν να εξηγήσουν πώς γεννήθηκαν - φαντάζονταν πως στην αρχή ήταν πλάσματα της στεριάς και κατά τη διάρκεια της ζωής τους για κάποιο λόγο, μεταμορφώθηκαν.[6]
Μιαν εικόνα κατά το είδος της Χίμαιρας και της Σκύλλας καιτου Κέρβερου καιτων άλλων μυθολογούμενων τεράτων πουτα παρασταίνουν ν᾽ αποτελούνται από πολλές μορφές ενωμένες.Έτσι μυθολογούνται.
Φτιάξε λοιπόν εν πρώτοις ένα είδος θηρίου πολύμορφου και πολυκέφαλου, που γύρω τουνα έχει κεφάλια, άλλα ήμερων ζώων και άλλα άγριων, πουνα μπορεί νατα παράγει μόνο τουκαινατα μεταβάλλει κατά τη θέλησή του.
