ანაგრამა
ანაგრამა (ბერძ. Αναγραμμα) — სიტყვა ან შესიტყვება, რომელიც წარმოიქმნება სხვა სიტყვის ან შესიტყვების ასოების გადაადგილებით; გამოიყენება გამოცანებში, თამაშებში. ასევე არის ლექსების შექმნის ხერხი, რომელშიც ლექსის საწყისი სიტყვის ცალკეული ფონემები მეორდება სხვა სიტყვებში. ანაგრამის მაგალითებია: მხალი – ხმალი, ტახი – ხატი, თავი – თივა და ა.შ.
ბიბლიოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 1, თბ., 1975. — გვ. 420.
- საგამომცემლო ლექსიკონი / დოხნაძე, ვახტანგ (ავტ.-შემდგ.), თბ.: საგამომც. საქმის სასწ. ცენტრი, 2006.
- მოხელის სამაგიდო ლექსიკონი / ურიდია, სამსონ (შემდგ.); გურგენიძე, ვაჟა (რედ.), თბ., 2004.
- მოხელის სამაგიდო ლექსიკონი / ავტ. კოლ.: ოვსიანიკოვა, ნუნუ (ხელმძღვ.); გურგენიძე, ვაჟა (რედ.), თბ., 2005.
- გიორგაძე, მერი., სიტყვათა თამაშის ფუნქცია, სემანტიკა, პრაგმატიკა და თარგმანი, თბ.: სახ. უნ-ტის გამ-ბა, 2014. — გვ. 23-26. 219 გვ.
- Bergerson, Howard William., Palindromes and Anagrams, New York: Dover Publications, 1973, ISBN 0-486-20664-5.
- Литературная энциклопедия терминов и понятий / Николюкин А.Н. (Гл. ред.), М.: НПК «Интелвак», 2001. — გვ. 30. 1600 გვ, ISBN 5-932640-26-X.